Finn Hudson
Ik lag allang op mijn kamer na te denken over wat ik allemaal had gedaan. Het drong nu eigenlijk pas tot me door en op dat moment voelde ik me alleen nog maar ellendiger. Ik wilde dat allemaal echt niet tegen haar zeggen! Ik was het wel zat, maar ze kon er niets aan doen. Zuchtend stond ik op van mijn bed en zag ik dat ik een sms'je had. Ik las het en zuchtte, ik zou er later wel op reageren. Ik kon nu totaal niet nadenken. Met tegenzin liep ik naar beneden toe en zag ik Kurt bij Blaine op schoot zitten. Ik zag ze een beetje lachen en dat deed me goed. 'Het spijt me dat ik bestwel snauwde tegen jullie, het was echt mijn bedoeling niet.' zuchtte ik spijtig. 'Ik wist niet wat me bezielde, en ik wilde ook niet zo te keer gaan tegen Bella. Ik hoop echt dat ze me kan vergeven.' zei ik waarna ik mijn ogen neersloeg. Ik voelde me zo rot en er zou niet veel meer bij kunnen voordat ik zou instorten. Ik was blij dat Kurt het in ieder geval goed opvatte en glimlachte zwakjes naar hem. Ik nam plaats op de zetel naast ze en zuchtte. 'Hebben jullie nog iets gehoord van haar?' vroeg ik aan ze.
Damian Furioso
'Je hoeft je echt helemaal nergens voor te schamen,' zei ik gemeend tegen haar, en ik keek haar geruststellend aan. 'Ik zie aan je, dat je iets traumatisch hebt meegemaakt en het is menselijk dat je jezelf niet bent. Maar geef het tijd, het lijkt soms alsof niemand je begrijpt maar uiteindelijk willen de mensen om je heen je alleen maar helpen. En vroeg of laat zouden ze je er ook echt overheen helpen. Ook al lijkt het soms zo onwaarschijnlijk. Probeer optimistisch te zijn en te geloven.' zei ik bemoedigend tegen haar. 'Ik weet natuurlijk niet wat je hebt meegemaakt, maar je moet je er echt niet voor schamen.' zei ik. Hiervoor had ze haar hand op de mijne gelegd en begonnen mijn wangen langzamerhand rood te kleuren. Ze was echt leuk en vanbinnen kreeg ik een warm gevoel. Ik kon nu echt niet verliefd worden op haar! Ze was nog languit over haar ex heen en het was nog maar net uit. Ik moest niet verliefd worden op haar.
Kurt Hummel
Ik kreeg kippenvel door wat hij zo zwoel fluisterde in mijn oor en meteen gingen mijn gedachten uit naar de huwelijksnacht en de huwelijksreis. Hij was degene die dat wilde regelen en ik delegeerde dat natuurlijk graag aan hem. Ik had geen idee wat hij wilde doen met de huwelijksnacht, en ik vermoedde dat hij een hotel zou boeken in Lima. Vast heel simpel, maar ik vond alles best met hem. Zelf had ik wel heel veel ideeën voor de bruiloft en de ceremonie. Ik keek hem lief aan, nadat hij kusjes op mijn gezicht gegeven had. 'Blaine, ik hou ook van jou,' zei ik gelukkig tegen hem. 'Je bent voor mij de aller mooiste en de aller liefste. En natuurlijk wil ik zo snel mogelijk met jou trouwen.' zei ik waarna ik mijn armen nu om zijn hals sloeg en hem weer knuffelde. 'Ik kan niet wachten om aan onze toekomst te beginnen, samen.' zei ik naar waarheid. 'We gaan ooit hele mooie kindjes adopteren,' zei ik glunderend van geluk, ik hield van kindjes. Ergens vond ik het wel jammer dat we geen eigen kindjes konden krijgen. Dat zou echt geweldig zijn, een kindje van Blaine en mij alleen. Maar jammer genoeg was dat gewoon niet mogelijk. Er was wel een mogelijkheid, maar dat was geen leuke mogelijkheid. Namelijk een draagmoeder, dan zou het of Blaine's kindje kunnen worden of het mijne. Maar dat voelde zo dubbel omdat het dan ook iemand's anders kind was. Maar toch was deze keuze niet alleen aan mij, maar ook aan hem. 'En we krijgen allebei een droombaan. Ik wil graag een broadway ster worden, maar ook iets met mode doen.' vertelde ik gelukkig, ineens drong het tot me door dat ik nog nooit geweten had wat Blaine nu eigenlijk graag wilde worden. 'Wat wil jij eigenlijk graag?' vroeg ik, waarna ik zijn mooie krullen streelde en hem verliefd aankeek. We hadden het eigenlijk altijd over mijn toekomst, maar nog nooit over de zijne. Het was eigenlijk best beschamend dat ik niet eens wist wat hij wilde worden. Iets later kwam Finn binnen en bood hij zijn excuses aan. Ik keek hem geruststellend aan, omdat ik ook weleens zoiets had met Blaine. 'Het is niet erg, we begrijpen het.' zei ik naar waarheid, Blaine en ik hadden beiden ook weleens zoiets gehad.Toen ik ineens Finn's vraag hoorde, keek ik snel naar Blaine. Moeten we het hem nu vertellen of niet?
Will Schuester
Ik knuffelde haar terug en glimlachte lief naar haar. 'Dat vind ik gewoon zo leuk aan jou, dat je behulpzaam bent. Het is echt een prachtige karaktereigenschap en dat bewonder ik echt aan je.' zei ik naar waarheid tegen haar. 'Ik hou echt van je, Emma.' zei ik naar waarheid, en zoende haar teder op haar lippen. 'Wil je misschien iets te drinken?' vroeg ik vervolgens uit beleefdheid aan haar.
Logan Hudson
Ik knikte en liep met haar door het park heen. De natuur deed me even goed en zette mijn gedachten op een rijtje. Er was een fijne stilte tussen Rachel en mij waardoor ik ook even bijkwam.
[Zoveel. Karakters. :') ]
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.
]
