[RPG] Between life and death - O1 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 19:18 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[ik reageer zo\

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Aurore Noëlle Maréchal
Noah haalt een oordopje uit mijn oor en stopt die in zijn ogen oor. Ik rol met mijn ogen en zucht even. Ik had kunnen verwachten dat hij dat zou doen. 'Wat luister je?' vraagt hij nieuwsgierig. 'Dat kan je toch horen of niet soms?' vraag ik bot. Hij draait zich naar me toe en ik heb niet door dat hij met zijn been mijn rokje weer wat omhoog schuift.
'Het is Sweet Dreams van Eurythmics,' antwoord ik uiteindelijk en ik wil mijn oortje weer terugpakken, maar bedenk me dat hij die dan toch wéér afpakt dus ik laat het maar.
'Als je een ander liedje wil, kies maar,' zeg ik dan waarna ik mijn iPod in zijn schoot laat vallen. Ik draai mijn rug een beetje naar hem toe, zover dat kan met die oortjes in en de krappe ruimte, zodat ik comfortabeler zit en sluit dan mijn ogen. Vannacht had ik niet echt goed geslapen, hopelijk kan ik dat nu nog een beetje inhalen voordat we bij ons verblijf aankomen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hayden Noralie Everett
Ik zie dat Ian de TomTom weer aanpakt van Camille en ik glimlach. Hij heeft die tegen de ruit aangezet.
Hij vraagt met een charmante glimlach aan mij of ik het eerste niet wil uitproberen en ik lach.
'Dat weet ik zeker, aangezien ik toch al weet dat je goed bent in overdrijven,' zeg ik.
Ik kijk even naast me naar Camille en glimlach naar haar. En ik zie Ian vanuit mijn ooghoeken nog een koekje pakken,
'Eten! Daar ben je ook goed in. Nog even en dan ben je dik en kan je niet meer autorijden of busje rijden, omdat je klem zit tussen het stuur en je stoel.'
Een vermakelijk glimlachje zit op mijn lippen.
'Nee oke, je weet best dat je het wel mag pakken.'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ian
'Wat jammer' Zeg ik en kijk zielig, niet echt maar ik had zo'n idee dat ze dat zelf ook wel wist.
'Nee, denk niet dat dat gaat gebeuren maar als het gebeurt mag je me uit het busje duwen of trekken' zeg ik met een lach.


{Moet gaan.. }

Don't be like the rest of them, darling

wolffire schreef:
Twaïn Mayras
'Lekker, dankjewel' zegt ze, en ze pakt een stuk of vier koekjes. Ze stopt er nog een in haar mond en ik knijp mijn ogen tot spleetjes.
'Caitlin Lilith Samantha Petrone, hier kom je niet zomaar vanaf' Zeg ik, en ik kijk haar aan met een scheve grijns op mijn gezicht.
Ik pak haar tas en kijk of dat ze iets lekkers mee heeft. Ik vind een paar snoepjes en hou ze omhoog.
'Goede ruil' zeg ik, en ik heb een valse grijns op mijn gezicht, maar het is niet zo een van een slechterik.
Ik eet er wat van en stop de zak dan in mijn zak.
'Het was lekker, bedankt' zeg ik, en ik kijk haar lachend aan.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

quin98 schreef:
[weet niet zo goed hoe ik hem in gesprek met hem moeten laten komen aangezien hij net begint met slijmen bij David :p]

Bowties were never Cooler

Sylvesti schreef:
(...)
(het mag ook tegen Rory, al ligt die nu bijna te slapen tegen Rileys rug aan)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

DarrenCrissy schreef:
(...)

[Riley draaide zich al om en heeft zijn hoofd op Rory zijn schouder haha]

Bowties were never Cooler

Blaine Anderson

Ik kijk even naar de tweeling en schud lachend mijn hoofd. Die twee waren echt gek hé. Ik kijk naar Riley die ineens slijmerig tegen David gaat praten. 'Heey slijmbal, heb je iets van hem nodig of zo?' vraag ik lachend. Ik kijk even naar Rory die al bijna ligt te slapen tegen de schouder van Riley, dat zou mij dus echt niet gaan lukken aangezien Riley bijna alleen maar heen en weer stuitert en ik net zo ben. 'Heey slaapkop!' roep ik naar Rory en gooi een papiertje tegen zijn hoofd aan wat ik uit mijn zak gevist had. Eigenlijk zocht ik gewoon iemand om mee te praten en vooral omdat ik dan een beetje mijn energie kwijt kon. Anders ging ik hier echt op en neer stuiteren al deed ik dat nu al bijna. Ik trommel een beetje met mijn handen op mijn benen. Ik moet echt wat te doen hebben nu anders wordt ik nog drukker. Hopelijk lukte het me toch een klein beetje rustig te blijven anders werd straks de hele bus gek van me. 'ik verveel me' zeg ik met een pruillipje en kijk daarna om me heen opzoek naar iets om me mee te vermaken. Als ik niks zie zak ik wat onderuit en kijk naar de mensen om me heen terwijl ik kleine delen van het gesprek opvang.

N4I5 schreef:
(...)


Eleanor Bethany Hunt.

Ik begon te lachen door zijn enthousiaste gedrag. Door zijn knuffel daarna kreeg ik bijna geen lucht meer maar hij liet me op het juiste moment los. Met een nep-boos gezicht deed ik mijn haren weer goed en haalde mijn kleine handjes nu door zijn haar. Want ja, ook hij kon daar niet tegen. Zeker niet als ik het deed, bedacht ik me met een grijns. Ik at nog een snoepje op en keek de bus even rond. Wanneer vertrokken we nou ? Ik liet mijn blik terug naar David glijden waardoor ik begon te lachen. Wat een snoepje al wel niet met een man kon doen.
"Een echte man ben je toch huh" zei ik lachend, "Zo genieten van een snoepje". Ik porde met mijn wijsvinger in zijn wang en at nog een snoepje, waarna ik het zakje terug naar hem toestak omdat hij er nog 1tje mocht.

David Daniel Casper Mason
Ik zit een beetje afwezig voor me uit te staren als ik ineens mijn naam hoor.
'David, hoe gaat het?' vraagt Riley met een grote glimlach. Ik lach onwillekeurig naar hem terug en steek een van mijn duimen op. Eentje maar omdat ik Ellie niet aan wil stoten.
'Gaat prima, en met jou?' vraag ik dan aan hem. Zonder op antwoord te wachten pook ik Ellie zachtjes tussen haar ribben.
'En met jou? Snoepjes zijn trouwens heerlijk,' zeg ik met een zachte stem tegen haar, met een knipoog, terwijl ik een beetje ruimte probeer te creëren voor mezelf zodat ik wat gemakkelijker kan gaan zitten voor deze, waarschijnlijk lange, autorit. Ik kijk om me heen en zie hoe Noah Aurore aan het irriteren is. Ik weet niet me wie van de twee ik medelijden moet hebben. Met Noah op wiens avances duidelijk niet word ingegaan of op Aurore die het blijkbaar ongelooflijk irritant vind dat Noah niet op wil houden. Ik grinnik zachtjes om dit schouwspel en richt mijn aandacht dan weer op Riley en Ellie.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 17:43 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Riley Wliams

"Heey slijmbal, heb je iets van hem nodig of zo?"vraagt Blaine en ik kijk op.
"Misschien wel ja." zeg ik met een grijnsje. Ik houd het propje half tegen en gooi het terug.
"Doe lief tegen mijn broertje." Zeg ik dan en grinnik naar hem.
Ik kijk naar David en wil antwoorden maar hij gaat alweer met Eleanor aan dehaal. Een grom verlaat mijn mond.
Ik strek mijn benen en leg die op Blaine zijn schoot. "Man dit ligt lekker!" Zeg ik grijnzend en geef een duw in Blaine zijn buik met mijn voet.
Ik kijk naar Rory en glimlach. Hij is het liefate broertje ever! Ik mag gewoon op zijn schoot blijven zitten.
Ik grijns naar Blaine en wenk hem te kijken. Ik draai mijn gezicht en geef een lange natte lik over Rory zijn wang.
Dat is zo leuk om te doen.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 17:47 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik lachte. "Waarom kan jij wel knipogen ?" vroeg ik verbaasd, "Als ik het probeer zit het er echt belachelijk uit".
Ik sloeg mijn armen over elkaar en ging naast hem zitten op de bank. Aangezien mijn lengte was dat compleet mogelijk. Mijn rug leunde tegen het raam maar mijn benen lagen nog wel over zijn schoot. "Met mij gaat trouwens alles goed, wees maar blij dat ik zo'n goed humeur heb nadat ik heb geslapen". Ik knikte even om het effect te versterken en haalde nog een zakje met snoepjes uit mijn zak. Ik had echt veel honger nu.
"Kijk wat ik nu heb, nog snoepjes" zei ik waarna ik mijn tong eventjes uitstak naar hem omdat hij nu wel heel lief moest vragen of hij een snoepje mocht.

Twaïn Mayras
''Mijn snoep- niemand komt aan mijn snoep. Oh- mister Mayras- jij bent nog lang niet jarig,'' Gromt ze, en ze probeert haar snoep terug te krijgen.
'Hey, niet mijn snoep stelen, en trouwens ik ben wel bijna jarig' zeg ik, en ik knipoog naar Cathy.
'Jij hebt mijn koekjes' Zeg ik zo zielig mogelijk.
Met een grijns op mijn gezicht eet ik nog een pak snoepjes en maak er overdreven veel 'Jammie' en 'Wat zijn deze snoepjes lekker' bij om haar te plagen.
Terwijl ik lekker zit te eten kijken er meerdere mensen naar me en ik voel me heel erg raar.
Ik stop snel de zak terug in mijn jaszak en richt me weer op Cathy.
'Zin in de reis, kleintje 2?' vraag ik terwijl ik haar met een scheve glimlach aankijk.
Het is leuk om met iemand van mijn eigen lengte te praten, ik kan eindelijk grapjes maken over lengte.

Spoiler alert: you will save yourself

Rory Williams
Ik schrik wakker als iemand mijn naam roept en iets zachts naar mijn hoofd smijt en iemand anders mijn wang likt. Ongemerkt was ik toch ingedoezelt, iets wat me altijd in rijdende voorwerpen gebeurde. Ik kijk op en zie Blaine bijna van zijn stoel stuiteren. "Man, wat is er met je? Heb je je medicijnen niet ingenomen ofzo?" ik speel even met mijn lippiercing en kijk hem dan aan. "Zin om te gaan mariokarten?" Dat was altijd wel leuk. Meestal wilde Riley ook wel meedoen. "Hey Riles..." begon ik, tot ik de blik in zijn ogen zag. Die herkende ik meteen. Mijn broer was verlieft. Ik dacht het al een tijdje, maar nu was is er zeker van. Mijn broer was verliefd op David. "Laat maar" zei ik snel en ik keerde me weer naar Blaine. "Rainbow Road, 150cc, jou Bowser tegen mijn Yoshi?" we speelden dit echt te vaak, maar het was dit of achtung die kurve, wat al helemaal leveloos was. Ik hoopte dat Blaine er zin im had, want in een lang gesprek had ik nu echt geen zin. Ik werd daar vaak niet echt vrolijk van. Ik was het luistertype, daardoor vielen er dan ook vaak lange awkward stiltes, die ik koste wat het kost wilde voorkomen, maar toch verooraakte ik ze altijd.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 17:50 ]

Bowties were never Cooler