[RPG] Between life and death - O1 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 19:18 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Hayden Noralie Everett
Ze kijkt me met een kleine glimlach aan maar ik weet niet wat er echt is om te glimlachen. In mijn ogen namelijk helemaal niets. Maar dat is gewoon zo'n donker momentje van me. Die heb ik wel vaker, alleen dat weet niemand. Dat valt ook niet aan me te zien. Want er zit een verschil tussen ergens verdrietig om zijn, en je echt klote erdoor voelen van binnen zonder dat je het ooit iemand verteld en dat je dan het liefst gewoon verdwijnt.
Camille spreekt erover dat ik er wel overheen kom, maar ik geloof daar niet in. Persoonlijk denk ik niet dat dat kan. Want de enige manier waarop dat kan is door hem te vergeten.
'Het is al 9 jaar geleden Cam, ik kan het heus wel hendelen,' zeg ik dan.
Weer met dat glimlachje. De glimlach waardoor er al kleine kuiltjes in mijn wangen ontstaan. Mijn manier door ermee om te gaan is door elke dag in mijn boeken mijn dag te beschrijven. Te schrijven over van alles en nog wat. Maar ik kan niet zeggen dat ik een talent voor schrijven heb, want wat ik schrijf is persoonlijk. Alleen mijn verhaal, maar niet in een verhaal vorm.
'En ik weet dat je er altijd bent, en ik zal het onthouden. Lief van je Cam,' zeg ik haar.
Ze geeft me een knuffel en ik knuffel haar even terug.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Camille Yare Rae Roux
Ik glimlach, ik weet niet of ze er vertrouwen in heeft, volgens mij niet, maar ik heb het geprobeerd.
Ik haal mijn hand door mijn haar en staar naar buiten, ik wil graag vertrekken. Iedereen wordt een beetje chagrijnig van dit busje. Ik denk dat we maar beter kunnen gaan. Ik heb er wel zin in, maar nu al minder dan eerst, ik dacht dat iedereen heel erg enthousiast zou zijn, maar de helft wil niet een gaan. Ik zucht diep, vergeet het Camille. Spreek ik mezelf toe, ik kijk vanuit mijn ooghoek naar Ian en zucht zacht. Vergeet hem ook.
Ik speel met mijn armbandje en werp af en toe een blik naar Ian. Ik weet niks meer te zeggen tegen Hayden. Ik kan haar niet meer helpen dan dat ik nu gedaan heb, ik hoop dat het goed genoeg is.
Ik kijk naar buiten en droom een beetje weg.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

-Holy.. wat heb ik gemist?-

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Ze zitten nu in de auto en wachten to iedereen er is zodat ze weg kunnen rijden]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

-Waar is iedereen?
Antwoord als; bij Ian's huis heb ik niet xd Zo ver was ik ook al... Maar ik schrijf morgen wel ff stukkiej.. Ik ga zo op bed.. Ben echt kapot-

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Yay, nu kan mijn personage in de story

En lizor, ik zal nog wel even reageren en een heel gesprek met haar beginnen ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Hayden Noralie Everett
Voor de rest zwijgt Camille en ik denk dat dat ook deels door mij komt. Ik bekijk haar vanuit mijn ooghoeken en zie haar naar buiten staren en ik hoor haar dan diep zuchten. Dan zie ik haar kijken richting Ian, alweer. Mijn vermoedens worden alleen maar bevestigd. En Ian is wel knap en sexy, maar niet mijn type.
Ik denk eigenlijk dat ik niemands type ben. Ze kijkt naar buiten en ik glimlach dan zwakjes.
'Waar denk je aan'?' vraag ik haar op normale toon.
Ik buig me naar haar toe en fluister dan in haar oor,
'Toevallig aan Ian?'
Dit is niet verstaanbaar voor Ian, anders zou ik het niet gefluisterd hebben. Ik kijk naar haar en wacht haar reactie met een glimlachje af.
Het is tijd om weer verder te gaan deze dag, ik ga er later wel over schrijven als niemand kijkt.
Ik ben van plan om weer wat positieve energie in deze bus te stoppen, want iedereen wordt dat wachten zat.
'Wacht heel even,' zeg ik dan tegen Camille.
Ik stap uit het busje en loop naar de tassen. Mijn tas rits ik open en ik haal er koekjes uit.
Ik vind het fijn om voor de anderen te zorgen dus neem ik ook eten mee voor anderen. Net zoals een verbanddoos.
Dit zorgzame verdrag ben ik gaan vertonen sinds mijn 8ste. Toen mama instortte ben ik voor haar gaan zorgen.
Ik ben weer tussen Camille en Ian in gaan zitten.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Camille Yare Rae Roux
'Waar denk je aan?' vraagt Hayden, ik kijk haar aan en ze buigt naar me toe.
'Toevallig aan Ian?' vraagt ze, ik word knalrood en kijk snel weg.
'N - nee, gewoon aan de vakantie,' stotter ik zacht.
'Wacht heel even,' zegt ze ze loopt weg en komt even later terug met een pak koekjes.
Hoe wist ze dat? Ik kijk nog steeds naar de grond, de rode kleur is nog lang niet weggetrokken en dan te bedenken dat hij bijna naast me zit. Behoorlijk gênant.
Ik friemel wat aan mijn blouse en ontwijk Haydens blik.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Rory Williams
Ik keek mijn broer verontwaardigt aan toen hij het boekje uit mijn handen trok en op mijn schoot ging zitten. "Oi!" Ik probeer het terug te krijgen, maar daarmee maak ik het alleen maar erger, dus ik geef het maar op. Hij begint weer te ratelen en ik grinnek zachtjes. Ik buig wat naar hem toe en begin hem zwaar hijgend aan te staren. Zou dat genoeg aandacht voor hem zijn? Ik zie hem door het boekje bladener. Hij stopt precies op de pagina over het konijnen villen. Ik moet lachen om zijn reactie, maar dat levert me een prongelijke slag om mijn hoofd op. Ik pak hem boekje af en stop die weer in mijn rugzak. "Geen boek meer voor jou, Riley..." Ik woel even door zijn haar. "Jij en boeken zijn eigenlijk nooit een goede combinatie geweest." Ik ga achterover zitten met mijn broer nogsteeds op schoot en kijk naar buiten. Het is echt heel erg lekker weer. Ik leg mijn handen achter mijn hoofd en staar door het dakraam naar de lucht. Voor Riley zou ik de hele vakantie nog aandacht kunnen hebben... Tot hij weer eens een meisje zou proberen te versieren, maar goed.

Bowties were never Cooler

[Of jongen ]

Riley WIlliams

"Bedankt voor het duidelijk maken! Kattekopje!" roep ik lachend naar Cathy.
"Oi!" roept Rory en staart me dan een tijdje aan, wat me best wel bang maakt.
Hij trekt het boekje uit mijn handen en stopt die in zijn rugzak.
"Geen boek meer voor jou, Riley... Jij en boeken zijn eigenlijk nooit een goede combinatie geweest." zegt hij na even door mijn haar te hebben gewoeld.
Hij zak achterover en steekt zijn handen achter het hoofd.
"Gemenerd!" zeg ik en prik in zijn buik. Het is wel grappig hoe on-close we vroeger waren en hoe close we nu zijn.
"Ik zit wel lekker, zou ik hier de gehele reis kunnen blijven zitten? Heer Rory met dezelfde achternaam als ik?" grijns ik en steek mijn tong uit.
Ergens meen ik het wel dat ik wil blijven zitten, hij heeft wel wat goed te maken. Even een paar uur- HALF UUR!- later komen en bij in pure spanning laten wachten .Ik krap even aan mijn wang en haal een hand door mijn haar.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

N4I5 schreef:

Eleanor Bethany Hunt.

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en keek rond. Hoe lang had ik geslapen ? Ik merkte dat de bus nog niet reed, dus het zou vast niet zo lang geweest zijn. Ik keek even naar David en begon te lachen. Hij had dus ook door dat ik weer wakker was. Ik haalde een hand door mijn haren en liet een zachte zucht over mijn lippen glijden. "Niet te geloven, we zijn nog niet eens vertrokken en ik was alweer aan het slapen". Ik haalde uit de zak van mijn pull een zakje met snoepjes tevoorschijn, ja ik had een voorraad aangelegd, en opende het zakje.
"Wil jij ook een snoepje ?" vroeg ik op een plagend toontje toen ik hem naar mijn snoepjes zag kijken. Ik wist gewoon dat David net zoveel van snoep hield als ikzelf. Daarvoor kende ik hem maar al te goed. Ik liet hem ook nooit alleen met mijn snoep. Als ik bijvoorbeeld naar de wc moest dan gaf ik altijd mijn eten aan Cam of zo omdat ik zeker wist dat zij niet alles ongevraagd ging opeten. Ik kon het hem nog wel vergeven hoor, maar het was en bleef mijn eten en eten was heilig voor me. Gelukkig was ik het type meisje dat niet direct 5 kilo verzwaarde door eens iets teveel te eten, anders kon ik nu beter in de dierentuin gaan staan onder de naam nijlpaard.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 10:40 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Ik denk dat Riley niet zo blij is met Eleanor atm ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

{Mihi ik ben een beetje mean aan t doen ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Rory Williams
Ik staar naar de lucht tot Riley in mijn buik begint te prikken. Ik klap dubbel en proberr kronkelent weg te komen. "Stop! Stop!" Ik kan pas weer normaal ademhalen als hij stopt met prikken. Ik aai wat over zijn haar om het weer netjes te maken. Hij begint wat te ratelen over hier blijven zitten. Eerlijk gezegt heb ik er geen enkel probleem meer. Vroeger had hij er zelfs noet over gedacht om ook maar naast me te gaan zitten en nu was dit vrij normaal. Ik zie Eleanor met een zak snoep zitten. Ik steek mijn hand uit om er wat uit te grabbelen. Zowel Riley als ik hadden niet ontbeten, dus mijn lichaam schreeuwde nu om voedsel. Mijn maag gromde zacht. Ik had echt honger. Waarom hadden we geen brood meegenomen? Ow ja, dat was niet nodig geweest. We zouden volgens onze ouders nog genoeg eten onderweg en als we er eenmaal waren. Ik legde mijn hoofd op Riley's rug en bleef grabbelen naar Eleanor's snoepzak. Ze zou het hopelijk niet merken, maar waarschijnlijl wel. Zo onopvallend was ik hou ook weer niet. Toch kreeg ik uiteindelijk de zak te pakken en mam er een hand uit voor ik hem aan Riley doorgaf.

(Zijn dit er 8? Anders schrijf ik nog door)

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 11:11 ]

Bowties were never Cooler

[ZEven hihi ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.