[RPG] Between life and death - O1 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 19:18 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Lizor schreef:
Camille Yare Rae Roux
'Gelukkig, ik heb er ook zin in, denk ik en ik zal het onthouden,' grinnik ik.
'Zullen we even naar binnen gaan? Kijken wie er allemaal al zijn, ik hoop dat we snel kunnen vertrekken.'
Ik wacht niet op antwoord, pak zijn hand en trek hem mee naar binnen.
'Hallo iedereen die binnen is gekomen nadat ik binnenkwam en die ik nog niet gedag heb gezegd,' zeg ik vrolijk.
'Ian, wie rijden er allemaal? Want het zijn best veel mensen,' ik ben benieuwd hoeveel auto's we hiervoor nodig hebben, ik denk dat er rond de tien tot veertien mensen mee gaan en dat gaat zeker weten niet allemaal in één auto passen.
Ondertussen kijk ik nog even op mijn mobiel, mijn broer heeft niks meer gezegd. Dus stop ik hem terug in mijn broekzak en wacht op antwoord van Ian.

Don't be like the rest of them, darling

-Wow dudes, ik zeg ff.. Nog niet gaan aangezien ik bezig ben met die van mij en ik ga dus mooi niet mijn stukje weer overhoop gooien-

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eleanor Bethany Hunt.

Ik parkeerde mijn auto op straat en deed die op slot. Met een zachte zucht liep ik naar achteren om mijn koffer uit de koffer te nemen. Ik had iets warms aangedaan, omdat ik niet wist waar ik zou uitkomen, maar hier was het nogsteeds warm. Ik trok mijn koffer eruit en deed mijn auto daarna op slot. Mijn sleutels gleden in de zak van mijn Skinny, vreemd genoeg had ik altijd veel warmer als ik die aanhad. Ik vervolgde mijn weg naar de voordeur met rugzak over mijn rug. Het was een staprugzak zodat ik zeker genoeg meehad en ik het toch nog makkelijk kon dragen. Ik haalde een hand door mijn bruine, lange haren en keek even rond. Zou ik nu moeten bellen ? Ik kende Ian wel, ik bedoel we waren al lang vrienden, maar ik wist nog steeds niet of ik gewoon kon binnenlopen of niet. Het antwoord was dat ik moest bellen, omdat ik simpelweg niet binnenkon. Ik bracht mijn hand naar de bel en drukte er lang op, dan wist hij zeker dat ik het was.

[Iemand die open doet voor haar ? ]

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 18:00 ]

[Ze gaan ook nog niet, ze stappen in x'D]
Caitlin 'Cathy' Lilith Samantha Petrone
''Mijn aanbod blijft nog staan als je je bedenkt hoor,'' zei Ian met zijn bekende, charmante glimlach, en ik lachte schamper.
''Weet ik- ik zal het niet vergeten,'' zei ik sarcastisch, glimlachte liefjes naar hem en trok mijn koffer mee naar buiten.
De warme zomerzon begroette me voor de tweede keer vandaag.
Ik smeet mijn koffer in de achterbak, mijn rugzak hield ik bij me. Ik trok de deur open en plofte op de eerste de beste plek die ik zag: voorin, waar een soort bankje zat.
Ik zette mijn zonnebril op, sloeg mijn benen over elkaar en wachtte geduldig op de rest.
We hadden geluk dat Ian een grote auto/busje bezitte, anders was het een drama geworden.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

-Ik waarschuw alvast.. Ik ben geïnspireerd door de Animé Junjou Romantica.. Dus ehm.. ja.. Zo is Noah ontstaan..-

Noah Ackles

Ik sprong op uit het bed en kleedde mij als een gek aan. Verslapen.. Niet één van de beste dingen om nu te doen.. Zullen ze al weg zijn? Ik zuchtte geërgerd om mijn eigen stomme stunt. Gauw propte ik nog de laatste dingetjes in mijn tas om vervolgens als een speer het huis te verlaten. Aurore... Shit!! Die stond natuurlijk op mij te wachten. Lang duurde het voordat ze eindelijk mijn aanbod aannam. Ik trok mijn jas aan, riep even heel hard door het huis heen dat ik ging en vertrok. Blij dat ik een scooter/motor iets wat stoer is.. had. Dat ging gelukkig dan een stuk sneller. Ik had mijn tas om mijn schouders, zette mijn helm op en ging met een noodgang de straat uit. Af en toe hoorde ik een toeterende auto, maar dat deerde mij niet.
Binnen een no-time was ik bij Aurore's huis aangekomen en ze stond al mij al op te wachten met een niet al te vriendelijk gezicht.. Zonder ook maar iets te zeggen ging zij bij mij achterop. Ik wachtte op haar armen die om mij heen gingen zodat ze zich kon vast houden, maar dat was valse hoop. Natuurlijk. Ik zuchtte en vertrok. Ik mocht al blij wezen dat ze er nog stond..
Niet al te veel later zag het huis van Ian al. Hij vond vast niet erg als mijn motor deze vakantie bij zijn huis stond. Ik remde af toen we er waren en wachtte geduldig af tot Aurore was afgestapt. Daarna stapte ik zelf ook af en verplaatste de motor in de garage, vond hij vast niet erg en anders had hij maar pech. Mooi niet dat ik hem buiten neer ging zetten.


-Plus, ik had toestemming om Aurore op te halen enzo ;d
& volgende stukje word wat minder afgeraffeld als dit..-

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Riley Williams

Ik lach om Blaine en volg zijn voorbeeld.
"Misschien heb je een kwaad geweten?" zeg ik en leg mijn koffer in de achterbak. Ik pak die van Blaine en leg die er ook in.
"Ik wil niet voorin, liever helemaal achterin." grinnik ik en open de schuifdeur van het busje, dan kruip ik erin en schuif door tot aan het raam. Grijnzend kijk ik naar Blaine, ik ga droogjes op de bank liggen en steek mijn tong uit.
"Sorry, bezet... Voor wie weet ik nog niet misschien iemand met een naam die begint met een B en eindgt op... laine?" zeg ik en haal lachend mijn benen weer van de bank af.
Ik kijk naar Caitlin die voorin zit.
"Cait, lach eens een beetje." zeg ik en bij speels op mijn onderlip. Ik haal mijn mobiel uit mijn zak en kijk erop. Rory had niet gesmst of gebeld, hopelijk is hij wel nog op tijd. Vast wel. We rijden toch niet weg zonder hem?
Toch maakte ik mij een beetje zorgen nu, straks vergeten we hem. Ik kan, vergeleken met vroeger, nu echt niet meer zonder mijn broertje hoor. Het voelt alsof hij en ik onafscheidelijk zijn en gewoon niet onze eigen weg kunnen zonder elkaar.
Ik bijt, dit keer zenuwachtig, op mijn onderlip. Kom op tijd, Rory!

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Camille Yare Rae Roux
Ik glimlach.
'Ik heb uhm... van alles, maar ik vind alles wat ik mee heb nodig, behalve die krultang dan, die was misschien niet zo handig,' geef ik toe.
'Maar volgens mij wil iedereen gaan, is iedereen er al?' vraag ik en ik kijk de kamer rond.
Ik glimlach naar mijn vrienden, ik moet moeite doen om niet rond te springen van vrolijkheid, want ik heb er echt zin in. Mijn ogen twinkelen vrolijk en mijn rode krullen deinen vrolijk op en neer bij elke beweging die ik maak.
'Sorry als ik te vrolijk over kom, dat ben ik ook, maar het komt volgens mij heel raar over,' grinnik ik zacht.

[Sorry voor het korte stukje, ik ben inspiratieloos x3]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Ik ga eten]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

{Moet tafel klaarmaken en daarna waarschijnlijk eten. Brb

Als jullie Ian nodighebben mogen jullie wel gewoon beschrijven dat hij instapt en rijd ofzo :')}

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 18:06 ]

Don't be like the rest of them, darling

[Is er iemand voor Eleanor die haar zegt dat ze vertrekken ofzo ? Ik kan eigenlijk zo goed als niets doen xs]

[Nog niet weggaan eh! D}:

Ja, die smiley heeft een snor

Maar goed, ik moet nu eten. Hayden is af, ik heb haar gequote in het rollentopic. En na het eten reageer ik (:]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Je kan met Camille praten (:]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Blaine Anderson

'Ja heel kwaad, ik heb vanmorgen een vlieg doodgeslagen!' zeg ik serieus en schiet daarna in de lach. 'Ow dankje' zeg ik met een glimlach als die mijn koffer ook in de kofferbak legt. 'ik ook' zeg ik vrolijk en kijk even naar hem. 'Heey dat is niet eerlijk!' zeg ik als hij gaat liggen en daarna zijn tong uitsteekt. Net op het op moment dat ik op hem wil gaan zitten begint hij weer te praten .' Sorry, bezet... Voor wie weet ik nog niet misschien iemand met een naam die begint met een B en eindgt op... laine?' zegt hij en ik grijns. 'ik begin met een B en eindig op laine!'roep ik enthousiast en steek mijn hand in de lucht. Als hij zij benen weer van de bank haalt ga ik vlug zitten en kijk even om me heen. Mijn blik blijft hangen op Riley die wat bezorgt kijkt en ik trek mijn wenkbrauw op. 'Wat is er?' vraag ik dan en kijk daarna weer naar buiten. Eigenlijk was nog niet iedereen er dus het was best raar dat we al ingestapt waren, maar ja. Ooh! misshcien zou dat er zijn, Rory was er ook nog niet, waarschijnlijk was die bang dat we zonder hem gingen of zo. Ik kijk Riley aan terwijl ik wacht op antwoord, misschien was der ook wel wat anders. Ik haal mijn hand even door mijn haar en kijk daarna door het busje, er waren er nog niet echt veel ingestapt. Ik hoopte echt dat degene die er nog niet waren snel zouden komen. Ik wou vertrekken!

Eleanor Bethany Hunt.

Met een zucht liep ik naar het busje en gooide mijn koffer vanachter. Als ze niet wouden opendoen, dan deed ik het zelf wel. De achterdeur. Er zaten al enkele mensen in de bus waaronder Blaine en zo, maar ik wou hun gesprek niet verstoren. Ik was eigenlijk gewoon te lui. Met een vrolijke lach om mijn lippen liep ik langs de achterdeur naar binnen. Waar zou Camille zijn ? Ik keek rond in de keuken, waar ik vlug wat eten mee smokkelde want ik had altijd honger, en liep door naar de living. Aangezien ze ook door niet was liep ik naar boven, nee ik had niet in de wc, kelder of badkamer gekeken, en keek daar in alle kamers. Toen ik aan de laatste kamer aankwam, die van Ian, vond ik ze. Wat doet ze nou in de kamer van Ian ? Nee, niet aan denken Eleanor, niet aan denken. Ik liep op haar af en vloog haar om de hals. "CAMILLE !" riep ik vrolijk. Ja ik was vrolijk, maar bij het minste kon je me depressief krijgen, dat wist iedereen hier wel zo een beetje.

Aurore Noëlle Maréchal
Geïrriteerd sta ik voor mijn huis op Noah te wachten en werp ik een blik op mijn horloge. Hij is al vijf minuten te laat, wat wel had kunnen verwachten. Ben ik voor niks zo snel naar huis gegaan net zodat ik nog even kon douchen en de laatste spullen kon inpakken.
Net als ik naar binnen wil gaan om aan mijn vader te vragen of hij me kan brengen, of beter gezegd of zijn chauffeur me kan brengen, hoor ik het van een motor. Is Noah nou echt zo dom om... ? Ja hoor, Noah komt er aanrijden op een motor. Hoe verwacht hij dat ik mijn koffer zo mee kan krijgen? Met een zucht haal ik mijn Blackberry uit mijn handtas en sms ik Philip, de chauffeur van mijn vader, of hij mijn koffers naar Ian's huis kan brengen. Hierna stap ik met tegenzin bij Noah achterop de motor. Hij lijkt even te wachten, alsof hij verwacht dat ik mijn armen rond zijn middel zal slaan maar ik hou ze gewoon stug over elkaar geslagen. Noah rijdt uiteindelijk toch maar weg en als we bij Ian's huis komen stap ik gelijk af, zonder Noah nog een blik waardig te keuren. Hij mag dan wel tot het zelfde vriendengroepje behoren, iets aan hem bezorgd mij rillingen en ik praat liever niet met hem.
Ik glimlach als ik zie dat Philip er aankomt rijden en loop naar de auto toe, waar Philip al uitstapt om mijn twee koffers uit de kofferbak te halen. 'Dank je, Philip,' glimlach ik hem. 'Geen probleem, miss,' glimlacht hij terug. Ik wacht even totdat hij weer is ingestapt en begin dan mijn koffers richting Ian's busje te slepen waar ik ze met een beetje moeite nog in weet te proppen.
Voordat ik het busje instap strijk ik mijn kleren nog even glad. Dan stap ik het busje in en ga ik op de achterste rij zitten.

To the stars who listen — and the dreams that are answered