[RPG] Between life and death - O1 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 19:18 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Eleanor Bethany Hunt.

Ik liet mijn hoofd tegen het raam vallen en sloot mijn ogen. Ik had veel te weinig geslapen. Een tijdje geleden had mijn vriendje het uitgemaakt maar gisteren begon hij weer eens te smeken zoals hij altijd deed. Ik ben alles aan het verzamelen zodat ik naar de politie kan gaan en hij een straatverbod krijgt wegens stalker zijn van mij. Klonk raar, maar ik wist wat ik deed. Ik haalde mijn iPhone boven en scrolde wat door mijn berichte, heel doelloos eigenlijk. Ik kreeg veel te warm en trok mijn pull daarom uit. Hierdoor kwam een zwart, simpel topje tevoorschijn. Ik was blij over mijn figuur. Ik was geen model, want modellen moesten met mijn lengte veel minder gewicht hebben, maar ik was er blij mee. Soms was ik inderdaad wel onzeker over mezelf, maar ja, dat hoorde erbij.
"Leuk ?" vroeg ik grijzend, "Eerder gevaarlijk ja !".

|| Oké, je zult wel zelf een gesprek met haar moeten aanknopen, ze is namelijk niet zo spontaan en alles. ||

Amelia Helen Keaver
Als ik mijn rugzak en slaapzak in de achterbak heb gelegd loop ik naar de schuifdeur en plof achter Cathy neer. Het leek wel alsof iedereen me negeerde, was dat ook zo? Misschien hadden ze me alleen maar uit beleefdheid mee gevraagd? Ik zette die gedachte heel erg snel uit mijn hoofd en schuif wat dichter naar het raam toe. Langzaam schop ik mijn slippers uit en trek mijn benen op de bank. Mijn hoofd laat ik daar op rusten en ik probeer te bedenken hoe ik dit leuk voor mezelf ga maken. Alles was beter dan de zomervakantie thuis te vieren, toch? Ja, dit ging gewoon helemaal leuk worden. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht, ik had wel geluk dat ik zo'n grote vriendengroep had.

|| Volgende stukje wordt wat langer hoor! ||

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 19:13 ]

But calm, white calm, was born into a swan.

Caitlin 'Cathy' Lilith Samantha Petrone
''Waar denk je aan?'' mompelde ik naar Amelia, die naast me was geploft.
Zij kon tenminste lachen.
Ik snoof even. Het was 'm dat ik toch niks anders te doen had- anders kon ik 'm altijd smeren.
Mijn voeten rustten nog steeds op het dashboard, terwijl ik een tikkeltje ongeduldig werd nu.
''Zitten we nu allemaal in de verdomde auto?'' brulde ik in het algemeen, en duwde mijn zonnebril omhoog met mijn wijsvinger.
Een diepe, klagende zucht rolde opnieuw over mijn lippen.
Eigen schuld, hadden ze me maar niet moeten overhalen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Camille Yare Rae Roux
'Leuk ?' vraagt ze grijzend, 'Eerder gevaarlijk ja !'
Ik lach.
'Nee hoor, ik heb Ian de beren verdelger meegenomen.'
Ik kijk grijnzend naar Ian en haal een hand door mijn haar.
'Dus... hoe lang gaan we hier nog blijven zitten zonder dat de auto rijd? Iedereen is er toch? Of niet?' vraag ik in het algemeen. Ik kijk naar buiten, het is mooi weer en ik heb er zin in. Gewoon even nergens aan denken en lol maken, geweldig toch!

[Eten (: xxx]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Amelia Helen Keaver
"Waar denk je aan?'' het was Cathy die me uit mijn gedachten haalden. Mijn hoofd draaide zich met een ruk opzij - mijn reflexen zijn erg vreemd - en keek haar even afwezig aan. "Oh," klonk het zachtjes, mijn stem sloeg een beetje over. "Weet niet." maakte ik mijn zin af terwijl mijn hoofd zich weer de andere kant opdraaide. ''Zitten we nu allemaal in de verdomde auto?'' brulde Caitlin hard. Ik kon een giechel niet onderdrukken, iets aan Cathy liet me een soort van minder ongemakkelijk voelen. Met mijn nagels maakte ik patronen in de huid van mijn been, onwillekeurig en afwezig.

|| Reken je dit ook als acht? Want dit vind ik fijner schrijven dan alles op een aparte regel zegmaar. ||

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 19:25 ]

But calm, white calm, was born into a swan.

[Me broertje is er nog niet ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Nee, als in:
1.
2.
3.
etc
]

Caitlin 'Cathy' Lilith Samantha Petrone
Ik schrok lichtelijk van Amelia haar plotselinge beweging, maar dit was ik wel gewend van haar.
''Oh,'' zei ze zachtjes, met een overslaande stem.
Ik trok een wenkbrauw op en grijnsde onwillekeurig. Ik vond het grappig klinken.
''Weet niet,'' voegde ze er aan toe, en ik vernauwde mijn ogen.
''Hoe kan je niet weten waar je aan denkt?'' grinnikte ik zachtjes, en keek toe hoe Ian naast me ging zitten, achter het stuur.
''Goh, dat werd tijd,'' mompelde ik, een tikkeltje geërgerd. Ik zakte nog ietsjes onderuit en zuchtte.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Hayden Noralie Everett
Ik heb ook mijn mp3 ingepakt evenals mijn oortjes. Even afleiding. Ik pak ze erbij en doe het rechteroortje in, dat heb ik wel vaak. Dat wanneer ik muziek luister ik maar 1 oortje in doe, en altijd standaard dan het rechteroortje. Geen idee waarom, maar ik doe het altijd. Waarschijnlijk omdat ik ook nog mijn omgeving wil kunnen horen voor het geval ik nodig ben. Ik kijk even naar het busje en dan naar Ian's huis. Hij zit zelf al in het busje. Ik kan wel goed kaartlezen, ik weet alleen niet of we een TomTom hebben of niet. Ik stap in het busje en zeg dan even 'Hi.' in het algemeen en ga dan voorin zitten. Automisselijk. Of in dit geval busjemisselijk. Maar zolang ik voorin zit en de weg kan zien, welke kant we opgaan word ik niet misselijk. Ik zucht een keer zachtjes en kijk even uit het raam. Plezier maken, anders had ik net zo goed thuis kunnen blijven bij mam. Ik vond het verschrikkelijk dat ze ging huilen, maar ook begrijpelijk. Het is precies 9 jaar geleden dat mijn vader is aangereden en is overleden. Ik slik een kleine brok weg uit mijn keel. Ik praat er liever niet over. Maar ik denk er wel aan. Niet altijd hoor, ik ben niet zo iemand die er de hele tijd mee zit maar soms dan denk ik aan hem, voel ik me verdrietig. Maar goed. Dat zet ik nu van me af, dat verdrietige gevoel. Het is tijd om gezellig te doen en er wat leuks van te maken.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Amelia Helen Keaver
''Hoe kan je niet weten waar je aan denkt?'' ik trok mijn wenkbrauwen even op, waarna ik ze al snel weer liet zakken. Even moest ik nadenken over mijn antwoord, haar vraag herhaalde zich steeds in mijn hoofd, anders zou ik vast vergeten wat ze gevraagd had. Mijn handen wreven over de blauwe plek op mijn been terwijl ik antwoord gaf. "Uhm.." stopwoordje, zo vreselijk vervelend vond ik het. "Ik ben het gewoon vergeten." loog ik, gelukkig had ze haar aandacht al ergens anders op gericht. Met mijn handen woel ik even door mijn haar als ik mijn ringtone hoor, een super oude debiele natuurlijk. Mijn wangen kleuren langzaam rood, hoe vaak had ik nou al niet gehoord dat ik mijn mobieltje uit de oertijd moest vervangen. Naja, ze waren het al gewend. Mom Calling, verscheen er op het kleine beeldscherm en een zucht rolde over mijn lippen. Toch nam ik op, ze was zo bezorgd dat ze nog wel kon denken dat ik nu al in de problemen zat als ik niet opnam. Ik streek een lok haar achter mijn oor, zodat mijn mobiel erbij kon. "Ja, wat is er mam?" het laatste woord kwam er geërgerd uit.

But calm, white calm, was born into a swan.

Twaïn Mayras
Ik gooi mijn spullen in de achterbak en ga voorin zitten. Er passen vier mensen op het bankje en ik ben de derde. De andere zijn Cathy, Hayden en Amelia. 'Hey' zeg ik, en ik ga naast Cathy zitten, ik zit bij het raam. Ik kijk uit het raam naar buiten. Ik voel me overbodig en doe daarom mijn ogen dicht. Ik zie dat iedereen wel een gesprek heeft aangeknoopt en daarom probeer ik me daar niet te veel mee te bemoeien. Ik zit tussen alleen meiden in, maar ik heb er geen problemen mee. Meer kansen op een vriendin. Ik zet die gedachte meteen uit mijn hoofd, het gaat hier om de vriendengroep, niet om meiden versieren, als ik alleen daarvoor kom wilt niemand mij meer in de groep hebben. Ik besef hoeveel ik eigenlijk bezig ben met hoe ik overkom op anderen dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Waar is die jongen gebleven die als lievelingshobby vissen had? De jongen die ervan hield om samen met mijn oude vriend dieren te plagen?

Spoiler alert: you will save yourself

Caitlin 'Cathy' Lilith Samantha Petrone
''Hey,'' Hoorde ik iemand zeggen, en toen ik op keek zag ik dat het Twaïn was die was aangeschoven.
Ik grijnsde.
''Hey kleintje,'' zei ik, maar zodra hij zijn ogen sloot besloot ik maar niet al te veel gaan praten.
Ik speelde verveeld met een donkere haarlok, en tikte met mijn nagels op de leuning wat een irritant getik veroorzaakte.
Ik nam overigens de moeite niet om mijn gordel om te doen. Hoogstwaarschijnlijk ging dat toch niet lukken omdat we allemaal zo op één bankje zaten gepropt.
Ik sloeg mijn lange wimpers neer en keek naar mijn nagels, wachtend tot we gingen vertrekken.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

{Ian zit ook nog voorin :') Achter het stuur.

Is iedereen in de bus?}

Don't be like the rest of them, darling

(David moet nog ^^)

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Rory, David, Noah en Josey nog niet volgens mij, maar Soubi heeft tegen mij gezegd dat ik wel mag doen alsof Noah in de bus is gestapt]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

David Daniel Casper Mason
Ik kijk in de bus of er nog een plekje vrij is, niet veel meer. Een kleine ruimte ergens op de achterbank. Ik pers me tussen twee mensen in en probeer mijn gordel vast te klikken. Ik weet niet of ik nu zin heb in dit avontuur of niet. Het lijkt me heel leuk om met een gezellig grote groep mensen op pad te gaan maar ik weet niet of het een goed idee is dat ik zo lang met dezelfde mensen opgescheept zit. Ik glimlach een beetje vaagjes voor me uit en begin met mijn vingers op mijn knie te roffelen. Een vage geur van te zoete deodorant vermengt met de vreemde geur van stinkende sokken sluipt mijn neus binnen. Walgend trek ik hem op, hopend dat de stank snel verdwijnt.
'Mag er een raampje open?' vraag ik dan aan niemand in het bijzonder. Ik denk namelijk niet dat die vreemde, ranzige geur snel zal verdwijnen. Ongeduldig kijk ik in het rond, wachtend tot iemand op mijn verzoek reageert en me wat frisse lucht gunt.
'Hallo? Komt er nog wat van?' vraag ik dan nogmaals, een beetje chagrijnig.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page