{RPG} Wolfblood ~03~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
- Cooper Henderson - Mengelmoes
- Zonder roedel ; Jack Willows Mengelmoes
- Aotearoa

Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
- Ayla Hope Savage - Vesta

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
-
Meiden
- Marcy Jarvis - Ortelius
- Aowynn Rune Savan - Vesta
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 22:37 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aowynn

'En ik dacht dat je alleen taai was van karakter. Ik ben aangenaam verrast, poohbeertje.'
Met een schuine blik keek ik hem aan en wierp hem even een bedenkelijke blik toe. Heel erg gewend om complimentjes te krijgen was ik niet dus deze kwam vrij onverwachts aan.
'Ehm.. Dankje?' reageerde ik twijfelend en trok vervolgens een scheef gezicht na het horen van wederom 'poohbeertje'. 'Schattige koosnaam hoor.' Licht rolde ik even met mijn ogen maar glimlachte daarbij lichtjes en ietwat ongemakkelijk.
Normaal gesproken had ik iemand op mijn vriendelijke manier verzocht me gewoon bij mij naam te noemen, maar ergens kon ik het gevoel niet onderdrukken dat ik het van hem voor nu wel toeliet.
'Die meiden die bang zijn hun nagel te breken als ze een flesje evian water opendraaien gaan zo vervelen. Er mag best wat meer pit in zitten. Waar jaag je zoal op?'
Met een kleine grijns en zo een onschuldig mogelijke blik kijkt hij me aan, waarop ik glimlachend met mijn hoofd schud terwijl ik hem aan blijf kijken. 'Als je even je benen wilt strekken dan zeg je het maar,' vervolgde hij met een glimlach nadat hij zijn arm iets verlegd had.
'Als je het niet erg vind blijf ik even zitten waar ik zit,' reageerde ik en sloeg mijn ogen van hem af. Om een beetje koppigheid van mezelf te blijven behouden, aangezien ik die lichtelijk aan het verliezen was bij hem, ging ik vooral niet toegeven dat ik voor mijn doen best lekker lag.
'Voornamelijk jaag ik op herten, konijnen en hier en daar een verdwaalt wild zwijn,' vervolgde ik als antwoord op zijn vraag. 'Niet zo heel erg bijzonder, maar ik geniet ervan.'
Een kleine zucht verliet mijn lippen waarna ik met het verbandje om mijn hand begon te spelen. Het was niet echt dat ik er van genoot, tenslotte jaagde ik op tieners die veranderde in wolven en die gedachten erachter was niet echt plezierig. Maar wanneer ik jaagde was ik in mijn element, genoot van de bossen om me heen en tenslotte waren de wolven hetgeen waar ik op dat moment op jaagde. Hun bestaan werd mijn moeders dood.
Mijn hand had zich inmiddels tot een vuist gebald en mijn gezicht was vertrokken in een pijnlijke grimas, gemengd met een vleugje woede. Diep van binnen wist ik wel dat het niet volledig de schuld was van de wolven, tenslotte was haar dood een ongeluk geweest waar ze op dat moment geen partij bij speelde, maar van plan er aan toe te geven was ik niet en dat bleef mijn gedrevenheid ze te vangen voeden. Het feit dat ik hier voor geboren was nog niet eens meegeteld.
'Dus, ik kan concluderen dat je je tot nu toe nog niet verveeld hebt?' Vroeg ik hem nadat ik even terugdacht aan zijn vraag en de zin ervoor, waarop mijn blik weer op de zijne richtte. Tevens wilde ik mezelf weer afleiden van mijn sombere en boze gedachtes.

[ bericht aangepast op 1 jan 2013 - 23:44 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

"Als je het niet erg vind blijf ik even zitten waar ik zit." Ik knik even maar bedenk me dan dat ze het waarschijnlijk niet gezien heeft omdat ze net op dat moment haar hoofd draait.
"Voornamelijk jaag ik op herten, konijnen en hier en daar een verdwaalt wild zwijn. Niet zo heel erg bijzonder, maar ik geniet ervan."
Ik ben opgelucht dat ze met haar verbandje speelt en mijn gezichtsuitdrukking niet kan zien. Ze geniet ervan? Ze geniet ervan mijn roedelleden te verwonden, te ontvoeren en te vermoorden? Het kleine beetje respect dat ik voor haar in de weinige tijd die we vandaag samen doorbrachten had opgebouwd smelt als sneeuw voor de zon door deze woorden. Hoe in godsnaam kun je ervan genieten iemand te vermoorden? Een dier kan ik nog begrijpen. Herten, konijnen en ander wild vind ik zelf namelijk ook heel lekker. Maar ze weet donders goed dat de wolven waarop ze jaagt in mensen veranderen.
"Dus, ik kan concluderen dat je je tot nu toe nog niet verveeld hebt?"
Ik stop mijn emoties achter een muur ergens diep in mijn gedachten zodat ze niet zichtbaar zijn voor Aowynn. Ik heb voor zover zij weet geen reden om van streek te zijn, dus ik kan ook niet laten zien dat ik het wel ben zonder dat ze vragen gaat stellen.
Een sarcastisch geluid verlaat mijn keel.
"Nee, verveeld in geen geval," zeg ik wat gelaten. Ik heb vandaag wel genoeg commotie gehad voor een hele maand, laat er alsjeblieft niet nog meer bij komen. Ik zucht even en besluit mezelf een beetje te vermannen. Tenslotte ben ik niet van plan me zo uit het lood te laten slaan door haar uitspraak van net.
"Weet je, volgens mij ben jij de eerste meid die ik ken die haar eigen eten schiet," grinnik ik. "Maak je het ook zelf klaar of laat je dat aan een ander over?" vraag ik met een ietwat uitdagende blik.
Om eerlijk te zijn ben ik best benieuwd of ik nog iets met haar gemeenschappelijk heb.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aowynn

'Nee, verveeld in geen geval,' hoor ik hem zeggen waarop ik half knik en wat bedenkelijk voor me uit kijk.
'Weet je, volgens mij ben jij de eerste meid die ik ken die haar eigen eten schiet,' grinnikt hij vervolgens en even voelde ik me vereerd. 'Maak je het ook zelf klaar of laat je dat aan een ander over?'
Een klein lachje speelt op mijn lippen terwijl ik met mijn hoofd schud. 'Ik moet eerlijk bekennen dat dat iets is wat ik nog nooit gedaan heb. Wat ik vang breng ik meestal naar een oud vrouwtje hier in de straat. Zij maakt er vervolgens de lekkerste maaltijden van,' reageer ik en grinnik even.
Op de momenten die we, of ik, niet jaagde op de wolven, jaagde ik ook echt op wat wild. Om het vervolgens naar Nan te brengen, het oma'tje van de straat ook wel genoemd. Zij vilde de dieren dan en maakte er dan een heerlijke maaltijd van. 'Dus wat dat betreft moet ik je denk ik teleurstellen,' vervolgde ik en wierp hem een gespeelde spijtige blik toe gevolgd door een klein glimlachje. 'Niet dat dat nu wil zeggen dat ik niet kan koken hoor.'
Even liet ik mijn hand door mijn haren heen glijden. Koken kon ik wel, het was niet super maar het kon er mee door. Ik had mijn vader in ieder geval nog nooit horen klagen als ik weer gekookt had voor ons beide. Het was alleen niet iets wat ik vaak deed, meestal kookte Nan voor ons.
'En hoe zit dat met jou?' Vroeg ik hem en richtte mijn blik weer op de zijne. Hij wist nu al een klein deel van mij dus nu vond ik het weleens tijd wat over hem te horen. 'Sporten, of koken, of misschien een boekenwurm?' Vervolgde ik en begon vervolgens zachtjes te lachen. Sporten leek hij me wel het type voor, koken al iets minder maar boeken? Wederom lachte ik weer een zachtjes en schudde met mijn hoofd.
Allesbehalve boeken, dat zeker.

[ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 14:08 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Riley Andreas Cromwell

Met een kleine grijns nam ik het flesje van haar aan en mompelde vervolgens een bedankje.
Het was al een tijd geleden dat ik wat had gedronken, of spelletjes had gespeeld maar het zou goed zijn om me aan andere dingen te laten denken.
Afleiding kon nooit zo erg veel kwaad, tenzij je eigenlijk zou moeten studeren, dan was het een ramp.
"Ik zal je een voorsprong geven," Mompelde ik grijnzend terwijl ik Marcy vanuit mijn ooghoeken aankeek. "Aangezien je een meisje bent."
Hoewel ik er absoluut zeker van was dat ze geen voorsprong nodig had, ik zei het gewoon om haar te plagen.
Ik had Marcy al wel vaker bezig gezien, ze was een harde tante die zich niet zomaar liet doen, iets wat ik altijd wel leuk aan haar vond.
Mensen met pit, daar ging ik vrijwel altijd mee om, niet van die mensen die niet tegen een stootje konden.
Terwijl ik een slok van het bier nam, legde ik de zak chips die Marcy eerder naar me toe had gegooid naast me op de zetel zodat ik recht kon staan.
Met het flesje bier nog in de hand, nam ik de twee controllers die er lagen en reikte Marcy er eentje aan.
"Jij mag het spelletje kiezen," Grinnikte ik en dronk nog wat van mijn flesje voordat ik deze op het tafeltje legde. "Ladies choice."
Ik keek haar nog altijd met een redelijk uitdagende grijns aan in afwachting op haar reactie.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[heb Aowynn der post iets aangepast, vond em te kort :'D ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Cooper

"Dankje," zegt Ayla als ze zich op de stoel laat zakken. Hoe ze die pluk haar opzij veegt... wauw!
Snel ga ik op mijn eigen stoel zitten en kijk ik naar Ayla, die haar blik net afwend. Als ik net weg wil kijken, kijkt Ayla weer naar mij waardoor ik ineens wat rode wangen krijg. "En weet je al wat je gaat nemen?" vraagt ze na een stilte en ik kijk haar even vragend aan. Dan zie ik haar blik naar de menukaart gaan en dan snap ik het. Ohja, eten... Ze kijkt weer schuin naar mij en snel kijk ik naar de menukaart.
"Ik neem dat ene," zeg ik dan helemaal in de war, ik snap niet eens wat ik net zij. Zei ik wel iets wat klopte? Of zei ik iets hel erg falend? Ik kijk naar het kleedje op de tafel en begin eraan te prutsen. Ik ben zó niet de Cooper die ik altijd ben, ik voel me anders, licht in mijn hoofd. Blijer... Een korte, zachte zucht verlaat mijn lichaam en ik friemel nog met het tafelkleed. Er komt een man aanlopen die net gekleed is. Hoe noem je dat ook alweer? Een bediende? Nee... een- Ach laat maar, denken lukt niet meer.
"Wilt u wat te drinken?" vraagt de man en ik werp mijn blik even op het blocnote in zijn hand. Ik kijk snel in de menukaart, mijn gedachten word weer iets geordend en ik kan eindelijk lezen wat er allemaal staat. "Doe voor mij maar een biertje," zeg ik dan en ik kijk naar Ayla, ik weet niet of zij al had bestelt.

Jack

“Ten eerste vlucht ik niet zoals jij denkt. Ik wil niet in een roedel omdat ik dan geen verantwoordelijkheden heb dan en ik voel me veel beter als ik alleen ben. Daarbij weet ik beter dan iedereen wat hunters kunnen doen en ik vecht er al heel mijn leven tegen hun alleen. Dus je hoeft me niks te zeggen van vluchten. Ten tweede dwing je me net precies om te kiezen tussen jou en Memphis en dat is iets waar ik niet tegen kan. Ik luister naar geen enkele Alfa meer, dus zet je erover heen. Ten derde je gebruikt op dit moment de zwakte van Ro tegen haar en daar kan ik ook niet tegen. Dus pas op Jack, of jij bent mijn volgend slachtoffer dat ik meedogenloos afslacht, want als je me kent weet je dat ik me niet laat commanderen en dat ik een moordenaar ben. En je hebt geluk dat Ro je graag mag of je lag op de grond met een blauw oog en bloedneus.” zegt Scarlet en ik kijk haar afwachtend aan. Niet meer? Hmm... Jammer...
"At first," Mimiek ik haar. "Girl, you have to know; I'm not afraid of you..." zeg ik met een scheve grijns en ik wijs naar haar. Nee serieus, veel indruk maakte het niet. Ze heeft lef, dat moet ik wel zeggen. Pittige dame... "Ten tweede je bent alleen maar opzoek naar dingen om je frustraties op kwijt te raken, " zeg ik droogjes en ik trek een wenkbrauw op naar Scarlet. "En ten derde, je moet met wel iets goeds komen mij bang te maken," Jup, mijn ego stijgt me weer naar het hoofd. En? Een beetje ego mag toch wel?
"Zoals ik al zei, ik zie het nog wel, Jack," Hoor ik Aurora ineens zacht zeggen. "Laten we nu gaan, het duurt niet heel lang meer voordat we naar Memphis' huis moeten," Memphis' huis? Ik moet goed mijn best doen om de grijns op mijn gezicht niet groter te laten worden. Memphis' huis... Haha, daar heb ik wat aan. Wanneer die twee weg zijn ga ik ook naar Memphis zijn huis, ik verstop me wel ergens. Ja, Aurora, daar maakte je een grote fout. Jack is back! Nee, niet zo tegen Aurora denken... Ze betekend veel voor me, nog altijd. Misschien, nou niet misschien, ik weet het wel zeker, heb ik een crush op haar. Toen in nog in de roedel zat helemaal, ze is zo mooi. Hou je erbij, Jack! Ik schud mijn hoofd even en kijk dan naar Scarlet, omdat ik er nu wel achter ben dat ze onvoorspelbaar kan reageren, dat heb ik wel gemerkt.

[ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 14:38 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Iemand voor Katherine?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Marcy Jarvis

“Jij mag het spelletje kiezen.” Ik nam de controller van Riley aan. “Ladies choice.”
“Need for speed,” zei ik grijnzend. “Zeker dat ik jou geen voorsprong moet geven?”
Zijn uitdagende grijns was aanstekelijk. Ik kon goed tegen mijn verlies, maar ik kon ook erg competitief zijn. Met andere woorden: ik ging meestal heel erg in het spel op met schelden en alles inbegrepen.
Ik leunde naar voren, om het cd’tje in de playstation te stoppen en ging opzoek naar de afstandbediening, die waarschijnlijk weer ergens onder een kussen verstopt lag. Ik hief het eerste kussen op dat ik tegenkwam, en ja hoor, daar lag hij.
Vluchtig ging ik opzoek naar het juiste kanaal. Toen dat gebeurt was leunde ik weer naar voren om wat chips te pakken.
Ik maakte het me gemakkelijk in de zetel, met mijn benen op de salontafel en naast me mijn flesje bier, en drukte op start.
Ik mocht als eerste een auto kiezen. Ik lette eigenlijk nooit op wat ze konden, als ik ze mooi vond was het voor mij goed. Ik koos voor een rode en keek Riley aan.
“Je mag je auto kiezen.” Alsof hij dat zelf nog niet door had. In afwachting schoof ik de zak chips wat dichterbij en propte nog wat stukjes in mijn mond. Ik was wel eens benieuwd wat hij allemaal in zijn mars had.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[@Gipsy, mijn personages zijn allebei bezet, sorry. Anders had ik ja gezegd hihi ^^]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Scarlet

"At first. Girl, you have to know; I'm not afraid of you...Ten tweede je bent alleen maar opzoek naar dingen om je frustraties op kwijt te raken, En ten derde, je moet met wel iets goeds komen mij bang te maken," ik snuif naar hem als antwoord.
Als hij wou dat ik onder de indruk moest zijn dan moest hij meer uit zijn kast halen. Ik vertrouwde deze jongen niet meer en als hij echt een probleem werd zou ik wel een stokje voor hem steken. Het was niet omdat hij een man was dat ik onderdanig voor hem moet zijn. We zijn in de 21ste eeuw ondertussen al en zelf als ik in een andere eeuw was geboren waar je dat wel moest zijn zou ik het niet doen. Ik zou met een glimlach onthoofd worden of op de brandstapel gegooid worden.
"Zoals ik al zei, ik zie het nog wel, Jack. Laten we nu gaan, het duurt niet heel lang meer voordat we naar Memphis' huis moeten,"
"Mag ik alsjeblieft al een fles, Ro?" vraag ik en ik schenk haar een glimlach. Ik zou al me al iets beter ontspannen als ik iets gedronken had. "Vind je het erg als ik niet mee naar binnen ga in de apotheek? Ik blijf liever buiten wachten."
De reden waarom ik niet naar binnen wil is omdat ze dan niks meer meekrijgt van medicatie. Ik kwam vroeger altijd morfine stelen hier als mensen dat besteld hadden. Ik was betrapt geweest en had een week in de bak gezeten ervoor. Waar toen kwaad van werd en iedereen die in mijn buurt kwam begon aan te vallen. Het was eigenlijk wel grappig als ik er terug aan denk. Sindsdien gebruiken ze nu altijd peperspray op mij. Ze hadden het ooit in men mond gespoten en geloof me ik proefde het 2 dagen er na nog steeds.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Riley Andreas Cromwell

"Je mag je auto kiezen" Hoorde ik haar zeggen waardoor ik met een kleine grijns naar het scherm staarde om te kiezen.
Het was een eeuwigheid geleden dat ik dit nog gespeeld had, dus hopelijk zou ik het niet verleerd zijn.
"Kom achteraf niet huilen dat je verloren hebt hé." Plaagde ik haar wat terwijl ik twijfelde over welke auto ik zou kiezen. "Ik heb geen medelijden."
Uiteindelijk besloot ik om een uitgebouwde auto te kiezen met een diepblauwe kleur waarvan ik wist dat hij wel wat kon.
Ik drukte op bevestigen terwijl ik met mijn vrije hand ook wat chips in mijn mond stak, dit kon nog wel eens leuk worden.
Voordat het spel nog kon beginnen, greep ik mijn flesje bier vast, dronk er een grote teug van en zette het uiteindelijk weer op tafel.
Nu was ik klaar voor het echte werk, ik zou Marcy wel eens laten zien dat ze niet overal goed in kon zijn.
"Klaar?" Vroeg ik terwijl ik haar uitdagend een blik wierp. "Ik ga toch winnen, dus bespaar je de moeite."
Automatisch boog ik wat naar voor toe zodat ik wat dichter bij het scherm kwam te zitten en concentreerde me nu echt op het spel.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Marcy Jarvis

“Kom achteraf niet huilen dat je verloren hebt hé. Ik heb geen medelijden,” plaagde Riley me. Ik draaide mijn hoofd langzaam naar hem toen en keek hem met mijn meedogenloze blik aan.
“Wacht maar af meneer Cromwell, ik laat niets van je heel,” kaatste ik de bal terug. “Ik heb alvast een zakdoekje voor je klaargelegd.”
De grijns die nu op mijn gezicht stond kon niemand er nog af slaan. Ik was altijd in mijn voordeel. Als ik vervloor, who cares? Als ik won, had ik gewonnen van Riley. Al had ik al zo’n voorgevoel dat hij dan ging zeggen dat hij me had laten winnen.
Ik keek geboeid naar hoe Riley zijn diepblauwe auto uitkoos.
“Klaar?” Hij keek me uitdagend aan. “Ik ga toch winnen, dus bespaar je de moeite.”
Ik nam nog snel een slok van mijn bier en keek hem aan. Riley was al naar voren gebogen, zoals jongens bijna altijd zaten als ze playstation speelden. Ik zelf ging voor een iets elegantere houding en maakte het me gemakkelijk in de zetel, nog steeds met mijn voeten op tafel.
“Helemaal klaar,” mompelde ik. Ik grijnsde nog steeds en duwde op start. Zijn laatste zin negeerde ik. Ik had geen zin om hier nog woorden aan vuil te maken. We zouden wel zien wie ging winnen en dan zou wel blijken wie de beste was.
Toen de het lampje op groen sprong, vloog mijn auto snel vooruit. Ik was helemaal in mijn element en het enige wat ik nog zag was mijn deel van het scherm op de televisie. Zo lang ik niet naar Riley’s deel zou kijken, zou alles wel goed komen.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Memphis

"Ik moet eerlijk bekennen dat dat iets is wat ik nog nooit gedaan heb. Wat ik vang breng ik meestal naar een oud vrouwtje hier in de straat. Zij maakt er vervolgens de lekkerste maaltijden van. Dus wat dat betreft moet ik je denk ik teleurstellen. Niet dat dat nu wil zeggen dat ik niet kan koken hoor. En hoe zit dat met jou? Sporten, of koken, of misschien een boekenwurm?"
Ik schiet even in de lach om die laatste zin. Dan zet ik een zo serieus mogelijk gezicht op en kijk Aowynn aan alsof wat ik zeg gewoon heel erg vanzelfsprekend is.
"Boekenwurm. Je ziet toch dat ik een pointdexter ben? En wiskunde. Ik krijg maar niet genoeg krijgen van optellen en vierkantswortels."
Ik trek een wenkbrauw op en grinnik dan even. Het is niet dat ik een hekel heb aan lezen, ik doe gewoon heel wat dingen liever dan met mijn neus in een boek zitten. En wiskunde, ach wiskunde zal nooit mijn beste vriend worden, maar ik red me er wel mee. Volgend jaar ben ik er vanaf en hoef ik alleen nog te rekenen om de uren werk die ik aan een auto gedaan heb in rekening te brengen. Hoewel het iets is dat ik nog nooit aan een meisje verteld heb, besluit ik subtiel toe te geven dat koken wel tot mijn favoriete bezigheden behoort. Ik heb ook nooit eerder een reden gehad om een meisje volledig voor me te willen winnen. Maar nu moet ik alles uit de kast halen.
"Maar je bent nog iets vergeten waar ik me wel mee bezig kan houden. En omdat ik zo'n schatje ben mag je het zelf proberen raden."
Ik kijk haar aan met een grijns op mijn gezicht en knipoog even.
Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat ik het best een domper vind dat ze haar geschoten wild zelf niet klaar maakt. Het had in de nabije toekomst anders wel een goede zet kunnen zijn samen met haar te koken. Daarbij had ik het net dat ietsje opwindender gevonden mocht ze ook nog eens zelf weten hoe ze dekentjes moet maken van dierenhuid. Ik vind niks aantrekkelijkers dan een vrouw die zich op alle vlakken weet te redden. En om mijn plan te kunnen uit voeren helpt elk beetje dat ik me oprecht tot haar aangetrokken voel naar mijn mening om het overtuigender te laten overkomen. Ik moet gewoon de grens vinden en die trekken om er niet over te gaan.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ayla

‘Ik neem dat ene,’ zegt Cooper na een tijdje, een tikkeltje verward. Grinnikend kijk ik hem aan en trek even mijn wenkbrauw op. ‘Dat ene..’ reageer ik en laat mijn blik vluchtig over het menu heen gaan. ‘Nu weet ik vast wat je bedoelt,’ vervolg ik op een plagende toon en werp hem een speelse grijns toe.
Als ik vanuit mijn ooghoeken een bediende aan zie komen concentreer ik me weer even op de menu kaart. Was ik de enige die lichtelijk in de war was, of was Cooper het ook? Bijtend op mijn onderlip wierp ik een stiekeme blik over de kaart heen en keek toe hoe Cooper een biertje bestelde, waarna de ober zich vervolgens tot mij richtte. ‘Ehm, doe mij maar een ice tea,’ breng ik uit en glimlacht kleintjes. Met een licht knikje bevestigd de bediende onze bestelling en loopt vervolgens weer weg, waarop ik mijn menu kaart voor nu weer even dicht leg en mijn blik weer ongegeneerd over Coop heen laat glijden.
Ja, ik kon wel zeggen dat ik me lichtelijk tot hem aangetrokken voelde, maar ik kon mezelf beter dan vandaag en dit was iets wat ik nooit zomaar uit het niks zou durven zeggen. Ik was niet echt op mijn mondje gevallen maar in dit soort dingen was ik echt niet de beste en meestal had ik dan toch wel een klein zetje nodig. Een flauwe glimlach verscheen even op mijn gezicht en ik voelde de kriebels in mijn buik even weer opstijgen.


Aowynn

‘Boekenwurm. Je ziet toch dat ik een pointdexter ben? En wiskunde. Ik krijg maar niet genoeg van optellen en vierkantswortels.’
Even kijk ik hem met een ongelovige blik aan, maar al snel had ik door dat wat hij zei niet helemaal klopte. Met een opgetrokken wenkbrauw grinnikte hij even, waarop ik vervolgens zachtjes mee lach. ‘Juist ja, echt een wiskundefanaat en al helemaal een boekenwurm. Vind je het heel erg als ik daar niet zo heel erg in geloof?’ reageer ik en grinnik vervolgens weer even.
Je kon mij veel dingen wijsmaken, en ik zou echt niet zeggen dat Memphis een slechte rekenaar was, maar wat hij me nu vertelde kocht ik niet echt.
‘Maar je bent nog iets vergeten waar ik me wel mee bezig kan houden. En omdat ik zo’n schatje ben mag je het zelf proberen te raden.’ Met een grijns op zijn gezicht knipoogt hij even terwijl ik hem met een vragende blik aan keek. Nog iets vergeten waar hij zich wel mee bezig kon houden? De botterik in mij zou waarschijnlijk op een sarcastische toon iets gezegd in de trant van meisjes, versieren.. Sex?
Licht schudde ik mijn hoofd en voelde hoe het bloed plots naar mijn wangen steeg, met name om de gedachten die de andere “ik” in me kreeg.
‘Als je nou echt zo’n schatje bent he,’ begon ik nadat ik even een keer mijn keel schraapte omdat mijn stem plots wat schor klonk. ‘Kun je het me natuurlijk ook gewoon vertellen. Ik zou namelijk echt geen idee hebben met waar jij je wel mee bezig kan houden. Behalve meisje omlopen op school zodat je een goed excuus hebt om hun blote benen te kunnen bewonderen tijdens het verzorgen van de wonde,’ vervolgde ik en wierp hem een zo’n onschuldig mogelijke blik toe terwijl ik de laatste zin al plagende uit sprak. Het verbaasde me ondertussen steeds meer hoe gemakkelijk ik me langzaamaan begon te voelen, de zachte grinnikjes en lachjes gingen volledig vanzelf. Het kostte me niet eens zo heel veel moeite meer, iets wat me ergens zorgen baarde.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Aurora Elizabeth Morningrose

'Mag ik alsjeblieft al een fles, Ro? Vind je het erg als ik niet mee naar binnen ga in de apotheek? Ik blijf liever buiten wachten.' Na de lichte discussie die plaats vond tussen Scarlet en Jack - waar ik me totaal niet op geconcentreerd had - kijk ik langzaam op wanneer Scarlet tegen me begint te praten over het feit dat ze niet graag mee zou willen naar de apotheek. Direct knik ik mijn hoofd heen en weer en overhandig haar de tas met de drie verschillende drankflessen erin - wetend dat ze feller en geconcentreerder is wanneer ze drank op heeft. Wie zou ik zijn om haar dat te onthouden waardoor ze zich minder goed voelt om zo optimaal mogelijk te kunnen functioneren?
Mijn blik glijdt dan langzaam naar Jack, die op nieuw diep in verzonken lijkt te zijn en af en toe lijkt op te schrikken uit zijn gedachten - alsof er gedachten in hem opkomen waar hij het eigelijk niet mee eens is. Er verschijnt een lichte glimlach op mijn gezicht wanneer ik zie dat hij een pluk haar van zijn voorhoofd veegt en me vervolgens terug aankijkt. 'Ga jij wel mee naar binnen Jack, jij weet meer van medicijnen dan ik volgens mij,' zeg ik dan voorzichtig. Tijdens het verzorgen van wonden deed ik mijn best en probeerde ik alles toe te passen wat ik ooit had geleerd, maar wanneer het aankwam op het uitzoeken van medicijnen en benodigheden kon je me beter aan de kant schuiven ; ik kon niets onthouden. Toch wist ik dat Scarlet behoorlijk wat medicijnen nodig had om haar wonden te verzorgen, waardoor ik Jack's hulp werkelijk nodig zal hebben.
'We zijn zo terug, Scarlet, hier blijven hè?' vraag ik dan zachtjes wanneer ik mijn hoofd heb gedraaid om haar aan te kijken. Het was me vroeger vaker gebeurd dat wanneer ik ergens naar binnen ging - mijn vader alvast was doorgelopen en ik in dolle paniek de straat was opgerend omdat ik dacht dat hij was ontvoerd. Even schudde ik licht mijn hoofd ; ik was nu vele malen ouder en Scarlet zou heus niet zomaar weglopen, ze zou al niet ver komen met haar verwondingen, ze had me nodig. Glimlachend druk ik dan tegen de deur van de apotheker en sluit achteraan in de rij - die gelukkig niet zo lang is ; een oud vrouwtje en een jonge man, terwijl ik wacht tot ook Jack naar binnen komt.

---

•