*RPG* Mystic Insitute - 3. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Meedoen kan altijd, zolang je de regels toepast en dit lijstje even invult:

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buitensluiten.
- Een minimaal van 3 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afkerigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes:
- Pebble - Lillith Aurora Kings - Fee.
- Coockies - Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin.
- Nibug - Kayleigh Baele - Aura's manipuleren.
- Material - Aria Magnolic - Dochter van Lucifer.
- lottttx - Megan Taylor - Beheerst water.
- 5Boys1Dream. - Brooke Lisa Collins - Shapeshifter.
- Patholoog - Lily Sharp - Helderziende.
- DreamerN - Blossom Niënna Jones - Engel/ Beheerst de elementen.
- HuntedHeart - Jade Maysilee Ruby - Beheerst energie.
- Sorlembum - Soraya Yune Bryce - Kan in dieren veranderen.
- ItsMeJanice - Elips Diamona - Godin van hoop en doem.
- [url=http://huntedHeart]HuntedHeart[/url] - June Carmen Ruby - Schild.
-
-


Jongens:
- Nyan. - Nickolas Anderson - Soul. (verbonden dier)
- Basterd - Jayden Tristan Parker - Weerwolf.
- loulou1997. - Jason Lee - Voorwerpen laten verschijnen/verdwijnen met zijn geest.
- ChaoticTania - Aleksander Komarovski - Contact met geesten.
- ChaoticTania - Jamey Marlon - Hypnotiserende kracht/ gedachtes beinvloeden/ gedachtes lezen.
- Pebble - Eli Stefan Dark - Half vampier.
- Dashed - Conrad Gray - Beheerst vuur.
- Basterd - Gabriël Eliah Young - Engel/ genezende krachten.
- HuntedHeart - Aiden Samuel Dream - Beheerst elektriciteit en metaal.
- Nyan - Wolf Dunmont - Hallicunaties.
- Coockies - Kyle Logan Booth - Kan bloed sturen.
-
-
-

Docenten.
- Patholoog - Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatief met haar wil.
-
-

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Het is nu de eerste schooldag.

Rollenstory: klik.
Topic 1: klik.
Topic 2: klik.
Rollentopic: klik.
Praattopic: klik.
Rooster totaal: klik.
Rooster per klas: klik.
Voorlopige klassenindeling: klik.

[ bericht aangepast op 17 jan 2013 - 19:17 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Kyle Logan Booth

Met een lach kijk ik naar Lillith en pak haar pols vast. Ik probeer zo goed mogelijk te zigzaggen en naar de eetzaal te lopen, maar het is knap lastig. Ik stoo met lopen en trek Lillith in een simpele beweging op mijn rug. Vlug zigAg ik verder. Dit keer hoef ik niet rekening te houden met Lillith. Als mensen echt in de weglopen geef ik ze eeen kleine pijn, zodat ze geschrokken opzij deinzen. Ik zet Lillith weer neer als we in de eetzaal staan en loop gelijk naar het buffet. 'Je vakantie klonk wel leuk hoor,' vertel ik haar en kijk haar even aan. 'Beter dan de mijne.' Lillith wist niet van mijn moeder. Ik wilde het haar best vertellen, maar het was moeilijk en persoonlijk. 2 dingen die ik normaal altijd ontweek, maar wat ni lastig is. Ik wacht op Lillith en kijk haar zwijgend aan.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 16:53 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Mijn scherm is onwijs vaag en onduidelijk ineens.Kan niks meer lezen. Sorry, maar ik reageer morgen weer.]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[is goed. Dan schrijf ik even reactie met Rosalie en g adam ook slapen (: alaaplekker <33 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rosalie Lauren Angels || Zeemeermin || Outfit || room

Lily kijkt me aan. Vlug begin ik een antwoord te type. Dat van Eli laat ik maar weg. Daar hoefde ze niks over te weten. Voor de zekerheid inspecteer ik mijn pols nog even, maar het was helemaal verdwenen. Ik was aan het zwemmen jn het meer toen ik jneens een wezen zag die ik niet kende. Ik heb heel hard gegild, echt heel hard. Ik wist niet eens dat ik dat kon. Ik ben ban dat ik mijn stem kwijt ben op ee manier. vlug laat ik het Lily lezen. Vervolgens kijk ik verbaasd naar Eli. Hallo? Ik lach even en schud hem door elkaar. Ik pa mijn mobiel weer. Ik ben mijn stem kwijt. als hij over de les begint slaat paniek toe. Vlu begin ik te typen. Ja ik heb les. Waar moet ik heen?! Shit ik ga te laat komen... ik laat Eli het bericht lezen en beweeg nerveus en ongeduldig. Alles was raar en nieuw voor mij. Ik was dan iok totaal verward en best bang. Eli, dat wezen, mijn stem en school.... Alles was hier anders.

[ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 21:06 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Blossom Niënna Jones

Ik liet net mijn bord iets te hard op de tafel terechtkomen waardoor de wind meer in een soort wervel windje veranderde toen Wolf tegenover me kwam zitten met zijn eigen bord vol.
Snel om een lichte schrik te verdoezelen nam ik snel een slokje van mijn chocolademelk gevolgd door een stukje bacon.
Want ik was zo bezig geweest met mijn trucje dat ik niet door had gehad dat hij eraan kwam.
Ik voelde hoe hij me aankeek.
"Hoe komt het dat je niet goed geslapen hebt ?"
Ik haalde mijn schouders op. "Je weet wel, het standaard verhaal van een aanhoudende nachtmerrie."
Even keek ik om me heen of niemand anders me kon horen, wat gelukkig niet het geval was, iedereen leek te druk bezig met diens vrienden of met zichzelf om ook maar enige aandacht aan ons te schenken.
"Ik ben allang blij dat er geen gevallen engel bij aan te pas kwam." Waarna ik een hapje nam van mijn toast en hem toch enig sinds glimlachend aankeek, niet wetend waar de nachtmerrie dan wel over ging en waar die vandaan kwam.

---

Credendo Vides

Nickolas Anderson
'Ja daar was ik ook naar op zoek..' zei ze en deed een plukje haar achter haar oor.'En ik heb echt geen idee waar ik die kan vinden.' zei ze en draaide dan een rondje om haar as.Nu kreeg ze volgens mij door dat ik ook in haar klas zat.
' Wacht dan zit jij ook in M2A . glimlachtte ze.'Mooi dan ken ik in ieder geval iemand.' Ik glimlachte nu ook."Daar ben ik ook blij om." zeg ik vrolijk en keek dan naar Polar die wat rond zat te snuffelen."Polar zal vast het lokaal kunnen vinden,dus we hoeven hem alleen maar te volgen."zeg ik dan met een glimlachje.

Wolf Dumont
Ze haalde haar schouders op."Je weet wel, het standaard verhaal van een aanhoudende nachtmerrie."zei ze dan en ik knik even.
Ik praate niet graag over nachtmerries ,omdat ik er soms creëer ,maar dan zijn ze echt erg.
Blossom keek even om haar heen om te kijken of er geen mensen mee luisterden,maar die waren met allerlij andere zaken bezig.
"Ik ben allang blij dat er geen gevallen engel bij aan te pas kwam."zei ze dan ,waarna ze een hapje van haar eten nam."Mischien kan ik wel helpen."floepte er uit,maar het was niet echt de bedoeling,omdat ik het vast erger ging maken.Ik nam snel een hap van mijn pannenkoek,zodat ik niet meer kon zeggen.
Heel slim wolf,je verpest het zo weer.dacht ik in mezelf.Ik weet wel dat ik haar eens moest vertellen over mijn negatieve kant,want zei had het ook aan mij verteld,maar ik vind het gepaste moment niet echt.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Coockies schreef:
Kyle Logan Booth

Met een lach kijk ik naar Lillith en pak haar pols vast. Ik probeer zo goed mogelijk te zigzaggen en naar de eetzaal te lopen, maar het is knap lastig. Ik stoo met lopen en trek Lillith in een simpele beweging op mijn rug. Vlug zigAg ik verder. Dit keer hoef ik niet rekening te houden met Lillith. Als mensen echt in de weglopen geef ik ze eeen kleine pijn, zodat ze geschrokken opzij deinzen. Ik zet Lillith weer neer als we in de eetzaal staan en loop gelijk naar het buffet. 'Je vakantie klonk wel leuk hoor,' vertel ik haar en kijk haar even aan. 'Beter dan de mijne.' Lillith wist niet van mijn moeder. Ik wilde het haar best vertellen, maar het was moeilijk en persoonlijk. 2 dingen die ik normaal altijd ontweek, maar wat ni lastig is. Ik wacht op Lillith en kijk haar zwijgend aan.

Rosalie Lauren Angels || Zeemeermin || Outfit || room

Lily kijkt me aan. Vlug begin ik een antwoord te type. Dat van Eli laat ik maar weg. Daar hoefde ze niks over te weten. Voor de zekerheid inspecteer ik mijn pols nog even, maar het was helemaal verdwenen. Ik was aan het zwemmen jn het meer toen ik jneens een wezen zag die ik niet kende. Ik heb heel hard gegild, echt heel hard. Ik wist niet eens dat ik dat kon. Ik ben ban dat ik mijn stem kwijt ben op ee manier. vlug laat ik het Lily lezen. Vervolgens kijk ik verbaasd naar Eli. Hallo? Ik lach even en schud hem door elkaar. Ik pa mijn mobiel weer. Ik ben mijn stem kwijt. als hij over de les begint slaat paniek toe. Vlu begin ik te typen. Ja ik heb les. Waar moet ik heen?! Shit ik ga te laat komen... ik laat Eli het bericht lezen en beweeg nerveus en ongeduldig. Alles was raar en nieuw voor mij. Ik was dan iok totaal verward en best bang. Eli, dat wezen, mijn stem en school.... Alles was hier anders.

Lillith Aurora Kings. - Fee. - Room. -bathroom.
Met een lach keek hij naar me en greep mijn pols vast. Zijn grote hand paste er gemakkelijk omheen en ik vroeg me af wat hij van plan was. Zo goed mogelijk probeerde hij door de leerlingen heen te zigzaggen richting de eetzaal, maar al snel merkte ik dat het knap lastig was. Hij stopte met lopen en ik keek hem vragend aan, maar begon hard te lachen toen hij me met een simpele beweging op zijn rug trok. Om me vast te houden sloeg ik mijn armen om zijn nek en liet me verder dragen, terwijl hij verder zigzagde. Zo ging het veel makkelijker. Zodra we in de eetzaal waren zette hij me weer neer en liep gelijk door naar het buffet. Lachend volgde ik hem. 'Je vakantie klonk wel leuk hoor,' vertelde hij me en keek me een aan. 'Beter dan de mijne.' Ik knikte. 'Het was ook wel leuk,' antwoordde ik. Aan zijn gezicht zag ik dat er iets mis was. Ik pakte een appel uit de fruitschaal die er stond en keek hem weer aan. 'Er scheelt wat,' zei ik toen. Het was geen vraag, maar een conclusie. Ik voelde gewoon aan hem, hoewel dat ook deels mijn kracht was, ik voelde mensen hun emoties, maar ik wist niet of hij het me wilde vertellen. 'Wil je het me vertellen?' vroeg ik toen wat zachter en voorzichtiger.

Eli Stefan Dark. – Halfvampier. – room
Lachend schudde ze me door elkaar, waardoor er bij mij ook een halve grijns op mijn gezicht verscheen. 'Sorry,' verontschuldigde ik me. Ze liet me op haar mobiel lezen dat ze haar stem kwijt was. Ik knikte begrijpend. Geschrokken begon ze vlug te typen. Ja, ik heb les. Waar moet ik heen?! Shit, ik ga te laat komen... liet ze me lezen en bewoog nerveus en ongeduldig op en neer. Ik snapte dat ze de weg niet kende, dus greep haar pols vast. 'Ik ben zo terug,' meldde ik Lily, en trok Rosalie mee naar het schoolgedeelte. 'Wat heb je het eerste uur?' vroeg ik toen, zodat ik haar naar de goede verdieping kon brengen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Kyle Logan Booth

Ik pak geconcentreerd wat spullen en leg dat neer op mijn dienblad. Ik kijk langzaam naar Lillith. Ze vroeg het niet eens, ze trok een conclusie. Er was geen manier om het te ontkennen en waarom zou ik het doen? Ik laat haar lekker denken... Ik bijt op mijn lip en loop rustig naar een tafel. Ik zet mijn dienblad neer en begin rustig te eten. Ik haal mijn schouders op en kijk Lillith aan. Het was fijn om het iemand te vertellen en Lillith was te vertrouwen...
'Gewoon wat familie gedoetjes,' zeg ik uiteindelijk en speel een beetje met mijn eten. Ineens was mijn honger verdwenen, maar ik eet toch maar wat. Ik kijk Lillith aan. Mijn vrolijke humeur was weg. 'Mijn ouders hebben beiden dezelfde gave als mij. Mijn vader beheerst het erg goed, hij gebruikt het liever niet en als hij het gebruikt is het echt nodig. Hij haalt er ook geen plezier uit. Dat is heel knap, want de gave wordt gegeven om je een volmaakt gevoel te geven. Hetzelfde als voor een vampier bloeddrinken. Iemand pijn geven is als een drug voor je. Je doet het en je wilt het vaker doen. Je wilt de pijn in iemands ogen zien. Zoveel pijn dat hun hart stopt met pompen door de pijn.' Ik zwijg. 'Mijn vader heeft dat niet. Hij gebruikt zijn gaven nauwelijks. Mijn moeder is echter het tegenovergestelde. Zij geniet ervan. Elke week wilt ze iemand dood hebben, Soms zijn we verplicht om haar op te sluiten in een kelder die sterk beveiligd is.' Ik zwijg en kijk Lillith aan. 'Gewoon familieproblemen en ik zit er tussen in. Ik vermoord geen mensen, maar ik kan ze wel zoveel pijn doen als ik wil. En dat is veel.' Ik zwijg en kijk even weg. Ik neem nog een klein hapje eten en kijk haar langzaam aan.

[ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:34 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rosalie Lauren Angels || Zeemeermin || Outfit || room

Ik pakte mijn rooster en hield die voor zijn neus. Niet kunnen praten is echt een handicap. Ik wil hem zoveel zeggen, maar ik wil het echt zeggen. Niet typen... Ik moest mijn stem terug kregen. 'Hoi,' wil ik zeggen, maar het is een schor geluid. Geschrokken grijp ik mijn keel vast en schraap die. Kreeg ik mijn stem terug? Ik hoopte het? Het was heel frustrerend en beangstigend. Zingen was mijn wapen. Nu was ik kwetsbaar op land en in de zee. Ik stop mijn rooster terug in mijn tas en kijk recht voor me uit. Ik snap er nog steeds niks van... Wat was er gebeurd? Ik kijk Eli aan en merk dat ik steeds langzamer begin te lopen. Ik had honger, ik voelde me slap en futloos. Ik wist niet dat mijn stem kwijt zijn zoveel dingen opleverde. Of het kwam door Eli dat hij mijn bloed had gedronken en me daarna in een wanhoopsdaad had gekust. Ik weet ook wel dat het niks voor me betekende, maar toch. Ik was nog nooit gekust... Nou ja... Ik wilde het eigenlijk niet toegeven, maar het was zo. De enige die echt om me gaven waren mijn moeder, vader en beste vriendin. Meer niet. Drie mensen. Hier kwamen er al veel bij, maar toch. Waarom moest Eli me dat gelijk aandoen? Al die vragen.... Ik bijt hard op mijn lip en slenter achter hem aan. Hij heeft nog altijd mijn pols vast. Ik haal zijn hand van mijn pols af en loop stug door. Ik loop maar gewoon achter hem aan, wat moet ik anders?

[ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:16 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Brooke Lisa Collins

"Daar ben ik ook blij om." Zei jij vrolijk. Ik glimlach naar hem. Hij kijkt naar Polar en zegt. ."Polar zal vast het lokaal kunnen vinden,dus we hoeven hem alleen maar te volgen." Ik knik en we volgen Polar.'Best handig zo'n soul, wanneer kreeg je hem? Als je dat zo noemt.' Vroeg nadat we al een tijdje hadden gelopen. Ik probeerde me tijdens het lopen op de weg te concentreren zodat ik het de volgende keer zo weer zou vinden, al zou dat niet helpen.

---

Believe In Your Dreams, Never Say That It's To Late To Return To The Place Where You Want To Be, Believe In Yourself

Nickolas Anderson
'Best handig zo'n soul, wanneer kreeg je hem? Als je dat zo noemt.'Vroeg Brooke toen we al een tijdje Polar volgden."Wel,ik kreeg hem niet,maar hij vond mij en ik vond hem."zeg ik dan,ik kon het moeilijk uitleggen."Het was net alsof ik eerst een puppy vond,en ik nam hem mee naar huis.Ik was een jaar of 9 en dacht dat hij een hondje was.Toen mijn moeder doorhad wat er gaande was legde ze me het uit,zo hebben ik en Polar een band gecreërd.Ik kon hem ook hebben laten zitten,maar iets zei me dat ik hem moest meenemen."vertelde ik dan.Het was toen zomer en Polar's vachtje was toen vuil zwart.Niemand wilde hem helpen behalve ik.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Lillith Aurora Kings. - Fee. - Room. -bathroom.
Ik keek hoe hij geconcentreerd wat spullen pakte en dat op zijn dienblad legde. Langzaam keek hij naar me terug, maar ik bleef hem aankijken. Ik probeerde zijn gezicht te peilen, maar ik kon er niet veel van lezen. Hij beet op zijn lip en liep rustig naar een tafel. Ik volgde hem op de voet en begon rustig te eten. Ik ging tegenover hem zitten en zei niets. Als hij me het wilde vertellen, dan deed hij dat. Ik ging het hem niet verplichten, hoewel het wel goed was om je hart te luchten. 'Gewoon wat familie gedoetjes,' zei hij uiteindelijk en ik nam een hap van mijn appel, terwijl hij speelde met zijn eten. Hij keek me aan en ik zag hoe zijn vrolijke humeur verdwenen was. Toen begon hij te vertellen en ik luisterde in stilte. Ik schrok van zijn verhaal, snapte hem meteen. Zou hij daarom zo vaak chagrijnig zijn? Na zijn verhaal zweeg hij en keek me aan, waarna hij vertelde dat hij er middenin zat. Hij keek van me weg en nam nog een klein hapje, waarna zijn ogen de mijne weer vonden. Met een geschrokken uitdrukking op mijn gezicht staarde ik hem aan. 'Wat erg,' fluisterde ik. Even wist ik niet wat ik moest zeggen. Toen stond ik op, liep om de tafel heen en ging naast hem zitten. 'Ik ben er voor je, dat weet je toch?' zei ik toen. Ik wilde hem helpen, maar ik wist niet hoe. De enige manier was denk ik om gewoon een goede vriendin te zijn en hem te steunen. Mijn turkooizen ogen keken in de zijne. Ik wilde hem knuffelen, maar zou hij dat toelaten?

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Eli Stefan Dark. – Halfvampier. – room
Vragend keek ik haar aan toen ze haar arm uit mijn greep haalde en achter me aan liep. Ik draaide me naar haar om en zag de pijn in haar gezicht. Opeens realiseerde ik me hoe zwaar het wel niet voor haar moest zijn haar stem kwijt te zijn. Daarbij kwamen de problemen die ik haar gisterenavond bezorgd had nog. Ik had haar bloed gedronken en haar gekust, al wist ik niet precies waarom. Ik was mezelf niet geweest, ik was in de ban geweest van het verse bloed. Ik vond haar leuk, maar niet leuk leuk. Niet heel erg tenminste. Zou het bloed mijn gevoelens sterk vergroot hebben? Zou ik haar daarom gekust hebben? Ik had nog vlug een blik op haar rooster gevestigd, ik wist waar ze naartoe moest. Ik had het schorre geluid net gehoord toen ze weer probeerde te praten, en een steek ging door me heen. Ik voelde me schuldig. 'Rose?' vroeg ik. 'Kan ik straks in de pauze even met je spreken?' Zonder op een antwoord te wachten bracht ik haar naar haar lokaal, waarna ik terug liep naar Lily, ik zuchtte zacht, voordat ik bij haar aankwam.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Rosalie Lauren Angels || Zeemeermin || Outfit || room

Ik loop rustig achter hem aan. Af en toe zie ik hem naar me omkijken. Waarom? Ineens staat hij stil voor mijn neus en geschrokken kijk ik hem aan. Ik knik langzaam dat hij door kan gaan met praten. Verbaasd keek ik hem aan. Waarom? Hij wacht niet op antwoord en stopt voor een lokaal. Daarna is hij ineens verdwenen. Zo belangrijk zou dat gesprek dan wel niet zijn. Ik slik moeilijik en loop aarzelend het lokaal in. Ik ga op een plek aan het raam zitten en zak onderuit. Duizenden vragen stromen door mijn hoofd heen. Op dit moment mis ik mijn moeder gewoon, maar ik wilde niet huilen. Dat mocht ik niet. Het was een teken van zwakte en hoe onzeker ik me ook voelde, huilen kon ik nu niet. Het enige wat ik wist is dat mijn leven hier niet geweldig was begonnen... Misschien werd ik zelfs nu al gek... Ik weet niet waardoor. Ik wilde Eli zeker niet de schuld geven. Hij wilde niet dat ik mijn stem kwijt raakte.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Kyle Logan Booth

Ik kijk Lillith verbaasd aan als ze opstaat en naast me komt zitten. Ze ging me geen medelijden geven toch? Dat hoefde ik exht niet.... Knuffel of een ander meidending prima, maar medelijden... Nee dankje... Ik kijk naar Lillith. 'Ik ben het wel gewend hoor, alleen het was extreem deze vakantie en op 1 of andere manier weet ze me erin mee te slepen...' Ik zucht even en kijk Lillith aan. Ik kijk naar mijn eten. 'Ik weet dat je er voor me bent, ik wil gewoon geen medelijden.' Ik kijk haar aan. 'Want ik ben net zo. Ik ben gemaakt om te martelen. Ik hoor net zo te zijn als mijn moeder. Mjjn moeder is het perfecte voorbeeld voor onze soort. Mijn moeder is een uitzondering.' Ik kijk Lillith aan. 'Dus wat je ook doet geef me geen medeleven.' Ik kijk haar strak aan. 'Beloof me dat,' mompel ik met een kleine grom ertussen. Ik voel hoe mijn ogen rood worden en sluit vlug mijn ogen. Niet recht aankijken... Waarom denk ik daar niet aan?! Ik zucht diep en kijk naar mijn eten. Zwijgend begin ik te eten en zeg even niks meer .

[ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:41 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne