{RPG} Nightmare of dance ~52~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes

Ballet:
-Amy Michels Coockies
-Grey Pritchett IMLOUIS

modern:
-Jamy Black IMLOUIS
-Joshua Gayle Naomia
-Jack Collins Huaso

Streetdance:
-Nala Garcia Huaso
-Naomi Micheal. Naomia
-Leslie Day Jaimes
-Ian Silvas Coockies

Hiphop:
-Sam Night Jaimes


Ballroom:
-Eleadora Alonso TheSeasons
-Mario Estevez Huaso
-Julio Martinéz Amor8




Ik heb deze RPG overgenomen van Klaine4Ever, zij kwam op het oorspronkelijke op het idee van een dansschool, maar ik heb veel veranderingen aangebracht nadat ze hem aan mij overgedragen had.

rollentopic

[ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 17:57 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Nala
"Ik zeg niks." zei ik serieus en doe zo'n zipit-beweging, door te doen alsof ik een rits voor mijn mond toe trok.
"Ja... Ik was even blind. Aireal zei dat het een soort emotionele reactie was op traumatische gebeurtenissen... Ik kreeg het toen ik..." ik staarde naar mijn pols, waar je de wond nog kon zien, die ik mezelf had toegebracht.
"Nja, mezelf sneed. Maar toen tja... Toen kon ik weer zien en ik heb het aan Sam beloofd nooit meer te doen. En nu ben ik sterker. Want ik heb ook aan mezelf beloofd om te leven."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Tsss. Leslie kwam gewoon naar de paarden. En verder wist ze niet of hij bleef
EN WRM NIEEE?!!!

Marcell
"Goed" Mompel ik. Niet goed wetend wat verder nu te doen. Of nouja, eigenlijk weet ik het wel. Maar dat gaat pijnlijk voor ons beiden worden. En daarom ben ik eerst een tijdje stil om kracht en moed te verzamelen. "En.. De miskraam?" Zeg ik voorzichtig. Ik weet niet wat het met Nala heeft gedaan, daarom zeg ik het zacht. Maar ik moet het vragen. Haar reactie kan mij er ook bovenop helpen, of zorgen dat ik dingen doe die ik niet wil doen, of het slechter maken.. Nala's antwoord zal ook op mij invloed hebben.

---

Stop acting normal. It gets bored.

Sam Jason Night
De wereld draait voor mijn ogen, dat dacht ik tenminste, totdat ik van mezelf opmerkte dat ik op de grond rondjes aan het draaien was. De fles alcohol ligt op het bed en ik sta met wijd gespreide armen rondjes te draaien. Ik lach vrolijk en stop er dan ook wel weer mee als ik duizelig word. Bijna val ik op de grond, maar ik kan mezelf nog net vasthouden aan het bed. Ik pak de fles weer en zet die aan mijn lippen. Zo neem ik nog een paar slokken en ik loop dan naar een spiegel die in de ziekenzaal hangt.
'Weet je,' spreek ik tegen mijn spiegelbeeld, 'jij bent best wel knap.'
Ik knipoog naar mezelf en doordat ik naar mijn oog kijk zie ik dat die nu echt groot en blauw is.
'Hm. Behalve dan dat oog.'
Weer lach ik om mezelf en ik druk dan een kus op de spiegel.
'Jij bent zo hilarisch,' grinnik ik en schud mijn hoofd.
Ik voel me dan ineens misselijk en ik houd een hand voor mijn mond om niet over te geven. Ik zak tegen de muur aan en ga er dan tegen aan zitten, gelukkig heb ik niet echt overgegeven, anders zou dat behoooorrlijk gaan stinken.
'Kijk eens Sam, je hebt het prima voor elkaar,' praat ik hardop. 'Eerst jaag je Nala weg, ze is liever bij een klootzak die mensen mishandelt als baan en kan een periode niet afsluiten met jou. Dan sla je tot twee keer toe een spiegel in, wordt gesnapt door een andere klootzak en ook nog eens in elkaar geslagen. Vervolgens gebruik je verdovende middelen tegen de pijn en verdriet. Zeg nou zelf, pijn en verdriet om een meisje? Dat hoort niet! En tot slot als klap op de vuurpijl ga je drinken. Man o man! Jij hebt het goed voor elkaar.'
Ik lach dan weer hard en drink nog wat alcohol. Deze wijn is best wel goed eigenlijk. Ik leun nog steeds tegen de muur en de fles staat naast me op de grond.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Oke nu word het gewoon eng ]

---

Stop acting normal. It gets bored.

Nala
"Het was... ingewikkeld. Ik heb het eerst nog moeilijk gehad. Ik was nogal in de war en zo. Maar sinds ik besloten heb te leven, hou ik me sterker. Ik heb het verleden zo goed als volledig achter me gelaten. Binnenkort zal zelfs bijna alles weg zijn en dus ja... Ik heb het afgesloten."
Ik herinnerde me nog hoe ik mijn lippen tegen de bokaal aan had gedrukt. Gewoon omdat me dat gepast leek. Een waardig afscheid...

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Bedoel je dat je Sam eng vindt? Gheheh. Ik probeer gewoon een schuldgevoel op te wekken bij Femke ]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

}werkt niet
Ik ben hard en meedogenloos {

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Hmpf, dat ben je dan inderdaad Femke =.=

Maar goed. Dat kan ik ook wel zijn ^^

Dan maar geen goedmaken ]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Sam Jason Night
Langzaam voel ik gewoon steeds minder door de werking van de verdovingsmiddelen en alcohol. Ik zak dan gewoon op mijn zij neer, ik kan niet eens meer recht zitten. De vloer gaat op en neer voor mijn ogen en ik merk dat het de verkeerde kant op gaat. Mijn stemming slaat helemaal om en het vrolijke verdwijnt. Er beginnen tranen over mijn wangen te stromen en ik vouw mezelf helemaal op in de foetus-houding. Ik kan mezelf niet tegenhouden met janken, het gebeurt gewoon. Mijn schouders schrokken en ik voel echt pijn van binnen. De fles staat nog steeds naast me en die schop ik dan hard weg. Hij komt met een klap tegen de muur en gaat daardoor kapot. Het boeit me allemaal niets meer, zelfs niet als ze me hier vermoorden. Even denk ik aan Naomi, ik had haar moeten beloven om te blijven ademen. Nou, alsof ik haar nog gezien heb de afgelopen tijd. Alsof het allemaal nog uitmaakt, zij is is gelukkig met Ian.
'VERDOMME,' schreeuw ik dan. Altijd, echt altijd, verlies ik de dingen waar ik om geef. Of het komt door mezelf, of ik word gebroken omdat ik dan weer ergens hoop in krijg. Maar dit is mijn eigen schuld, omdat ik voor Nala heb gekozen omdat ik Naomi toch niet kon krijgen en het beter was zo. En ja, ik houd van Nala, maar dat is niet gekomen in eerste instantie op de manier waarop het moet. Het heeft zeker geholpen dat ik toen mijn geheugen verloren was, anders had ik nooit ingezien hoe ze werkelijk is. Niet dat dat nu nog zin heeft, alles is voorbij, alles is kapot, ík ben kapot. Ik kom met moeite overeind en klap bijna weer neer, maar kan mezelf nog net, al zij het wankelend, rechthouden. Ik strompel naar het ziekenhuisbed en kruip er dan op. Ik geef een keer over naast het bed, naast de naalden, en val dan, uitgeput van de emotie's, weer in slaap.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[JE ZOU HET AL NIET GOEDMAKEN ]

Marcell
"Goed" Zeg ik alweer. Het lijkt wel alsof ik gewoon niks anders kan zeggen op haar antwoorden voor ik pas verder ga. Ik weet ook niet waarom ik het doe.. Waarschijnlijk om -onbewust- aan te geven dat ik haar gehoord heb, dat ik haar antwoord verwerk. Wat echt extreem sloom lijkt te gaan.
Ze.Heeft.De.Miskraam.Afgesloten. Ze heeft de miskraam afgesloten.. Afgesloten. Zo snel al? Na.. 2 dagen.. Ik denk dat het wel zo snel kan omdat het kindje ongewenst en enorm onpraktisch was geweest. Ongewenst omdat Nala waarschijnlijk zwanger is geworden na een verkrachting, en onpraktisch omdat ze hier zit om te dansen en ik echt niet zou weten hoe mijn Collega's zouden reageren op een danseres met een kind. Volgens mij zou het kind gewoon ter adoptie aangeboden worden en zou Nala gewoon verplicht zijn om te dansen. Gemarteld worden tot ze het deed. Dus ergens is het maar goed dat ze het zo snel verwerkt, anders was er nog iemand achter gekomen.. En ook dat was niet goed geweest. Al vind ik het vreselijk om te zeggen dat deze miskraam misschien wél goed was. Goed dat het kindje niet levend geboren is.
"Nou, dat is mooi. Dus het ging voor je ruzie met Sam onder omstandigheden perfect met je?" Met omstandigheden bedoel ik natuurlijk het feit dat ze ontvoerd is en hier eigenlijk tegen haar wil in zit. Al is het niet helemaal tegen haar wil in - aan het eind zijn de meeste dansers ons dankbaar. Dan wordt het ook pas leuk om hier te werken. In het begin is het vooral wonden toedienen en verzorgen, aan het eind is het vooral zien hoe de dansers gewend zijn geraakt aan de routine en genieten van de dansen en het podium. Al is in het eerste onderdeel de wonden verzorgen nog niet zo heel erg. Zolang je niet bedenkt hoe ze waarschijnlijk toegediend zijn of waarom..

---

Stop acting normal. It gets bored.

Nala
"Ja." zei ik zacht en glimlachte.
Marcell leek wat afwezig, maar zoals hij zelf had vermeld, heeft hij zijn eigen verleden en zijn eigen problemen.
"Is het goed als we morgen beginnen of zo... Volgens mij is het belangrijker dat ik nu alles met Sam goed maak." Ik beet op mijn lip en keek hem recht aan.
"Tenzij jij niet alleen wil zijn of zo..."
Ik zou niet graag alleen achterblijven. Helemaal niet, zeker niet als ik in een moment zat waarop ik de bodem van een enorm gat raakte. Want dan had ik teveel tijd om na te denken.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcell
"Ik zou me alleen maar schuldig voelen als ik je nu niet achter Sam aan liet gaan" Glimlach ik zwakjes. Dat meen ik. Als ik alleen ben heb ik dan wel veel tijd om na te denken, maar als ik haar hier houd dan voel ik me schuldig en dat maakt de tijd dat ik alleen ben alleen maar erger. Minder, maar erger. Dan ben ik liever wat langer alleen, als het dan wat beter uit te houden is...
Ik kijk weer even op naar Nala. "Maar het is wel lief aangeboden. Dankjewel"

---

Stop acting normal. It gets bored.

Lawl, kom hem maar tegen hoor >< Liggend op bed, slapend, met kots op de grond en naalden. O ja, en natuurlijk de verdovingsmiddelen en de kapot drankfles bij de muur

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Nala
Ik sloeg mijn armen om zijn hals en trok hem in een stevige knuffel.
"Nee, jij bedankt. Voor alles. Jij bent nu al meer een vader voor me dan mijn eigen vader ooit geweest is." zei ik zacht. Ik bloosde een beetje, omdat het laatste er zowat uitgeflapt was, maar liet dat niet echt merken. Hij kon mijn rode wangen toch niet zien, aangezien ik hem knuffelde.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Nog steeds geen medelijden]

Marcell
Het is best wel awkward dat Nala me ineens knuffelt, maar eigenlijk juist wel fijn. Ik sla mijn armen ook voorzichtig om haar heen, lichtjes. Nala is heel anders om te knuffelen als May.. Maar ze is dan ook totaal anders.
Ondanks dat Nala's vader dan wel een hele slechte was raken haar woorden me toch. Ik heb er nooit aan gedacht dat de dansers me als een soort vaderfiguur zouden kunnen gaan zien, en de nieuwe informatie doet me meer dan goed. Een warm gevoel borrelt op in mijn binnenste. Misschien is dat wel waarom ik nooit slecht wilde doen tegen de dansers, waarom ik ze steeds wilde helpen. Om toch een soort van vader te kunnen zijn nu ik mijn eigen kindje verloren ben.

---

Stop acting normal. It gets bored.