[RPG]Summer Residence||Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 21:52 ]

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

[mijn topics]

KIDS ARE BABY GOATS THEY ARE CUTE AND THEY HAVE REDEEMING SOCIAL VALUE. YOU ARE DEFINITELY NOT KIDS.

[mijn topics.]

[mijn 1e reactie komt vanavond.. moet eerst naar stal ]

(Moi topics)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[mijn topics]

26 - 02 - '16

[Mijn topics]

If you can dream it, you can do it ~ Walt Disney

Jane Emilia Montrose
We zaten met z'n zevenen in wagen. De weg was nogal hobbelig en met z'n zevenen met onze bagage in deze koets was er niet heel erg veel ruimte maar dat was niet de enige reden dat ik niet kon wachten tot we er waren. De regels waren op Norland minder streng, we hoefden minder op te letten wat de tientallen anderen adellijke families van ons dachten waardoor vader ook minder gestrest was. Daarbij had ik tijden niet meer van mijn jongste zusje gehoord. Kaelah was mijn vaders onwettige dochter en daarom zat zij het hele jaar op Norland, andere families zouden aanstoot kunnen nemen van het feit dat er een bastaard in de buurt was dacht vader. Op Norland deed dit alles er niet toe, Kaelah was mijn echte zusje en de bedienden waren fijn gezelschap.

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

Lord || Kyle Dominic Lockheart
Ik gooide de laatste koffer in onze bagagekoets en ging in de voorste koets zitten, de middelste was voor de kinderen en de laatste voor de bagage. Ik keek naar buiten en genoot van het prachtige landschap dat me tegemoet leek te lachen. Ik keek even naar mijn vrouw, wat was ze toch prachtig. Ze wist me altijd weer vrolijk te maken en de mooiste beloning die ik had gekregen waren deze vier prachtige kinderen. Ik zuchtte zacht toen ik terugdacht aan het moment dat ons eerste kind, Damon, geboren werd. Het was een spannend moment. Het leek bijna fout te gaan en ik kon niks doen. De hele tijd ijsbeerde ik, bang dat het fout zou gaan, tot er een dokter naar buiten kwam met het goede nieuws; u heeft een zoon en hij is kerngezond. Daarop volgden nog meer kerngezonde kinderen; Amelia, Airé en Kai. Ik was zo blij met ze. Ik zou eigenlijk niet weten wat ik zonder ze zou moeten, ook al was het natuurlijk zwaar om vier kinderen op te voeden. Gelukkig was er een al zo volwassen dat hij ons mee kon helpen met een paar simpele dingen, zoals de kinderen uit elkaar houden bij ruzies. Toen iedereen in de koetsen zat vertrokken we, naar de horizon die ons toe leek te lachen, naar ons prachtige landgoed.

26 - 02 - '16

[Mijn topics]

El Diablo.

William "Will" Thomas Montrose

Krap, dat is wat je de situatie in de koets nu kan noemen. Ik voel me erg opgesloten op dit moment. Gelukkig heb ik een plekje weten te bemachtigen bij het raampje in de koets en kan ik lekker genieten van de natuur die voorbij schiet. Ik heb mijn hand onder mijn kin gezet en kijk naar de bomen. Heel erg lang duurt het niet voordat mijn hand onder mijn kin vandaan schiet, we gingen over een diepe kuil. Ik zucht even. Door het plotselinge wegschieten van mijn hand heb ik nu dus een spiertje in mijn nek verrekt. Ik beweeg mijn nek een aantal keer tot het rare gevoel meer en deels weggezakt is. Dan komt er een glimlachje op mijn gezicht. Mijn gedachten dwalen helemaal af en ik zie buiten van alles veranderen, mijn fantasie gaat zijn gang weer. De uitdrukking op mijn gezicht word dromerig en ik sluit me af van alles om me heen, telkens als we een grote hobbel hebben is het in mijn fantasie een sprong die we maken. Een hoge sprong, alsof we voor iets op de vlucht zijn. Alsof we over muren en bomen heen gaan met gemak.

Airé-Jake Lockheart

Terwijl vader de bagage in de achterste koets deed, ging ik met de andere mee naar de middelste. Ik ben heel erg opgewonden over alles wat er dit jaar weer gaat gebeuren op het landgoed. Ik heb zelf wel al allemaal plannetjes in mijn hoofd.
Toen iedereen zat begon de koets te rijden. Ik open het raampje en ga op mijn knieën op de bank zitten, daarna pak ik de rand van het kozijn vast en steek mijn hoofd naar buiten. Ik snuif de frisse lucht op en kijk naar de lucht. Ik ben, zoals altijd, ongeduldig en kan niet wachten tot we er zijn. Ik duw mezelf nog iets naar buiten en kijk naar de koets van vader en moeder.
"Vader!" roep ik en kijk naar de koets, ik heb geen idee of vader me gehoord heeft. "Vader, is het nog ver!?" roep ik dan. Het geeft niet mocht vader mij niet gehoord hebben, het kan gebeuren toch. Rustig wacht ik af of ik reactie krijg, maar ondertussen kijk ik ook om me heen. Als ik geen straf zou krijgen zou ik de deur nu open doen en eruit springen om even lekker rond te rennen. Gewoon, omdat het leuk is.

[Sorry voor het slechte eerste stukje ]

[ bericht aangepast op 10 juni 2013 - 19:34 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

MIjn topics

The duty of youth, is to challenge corruption.

Damon Micheal Lockheart || 20

Ik kijk rustig vanaf het gras toe hoe alles wordt ingepakt, ik kan nog wel even in de zon blijven hoor. Lekker warm, en je word er niet heel bleek van. Integendeel. Ik sluit mijn ogen even en luister naar het gefluit van een paar vogeltjes verderop. Rustgevend joh, alleen rust kan niet voor altijd duren. Na een kleine tien minuten sta ik toch maar op, ik wil wel een goede plek hebben in de koets. Snel sta ik op en klop mijn zwarte blouse en broek af. Vervolgens loop ik naar de koets en plof neer op een plek naast het raampje. Heb ik tenminste nog iets te doen. Al snel begon de koets met rijden en ik blijf naar buiten kijken en voel soms een kuil onder de koets. "Vader!" hoor ik opeens en ik kijk op. Airé-Jake zit met zijn hoofd naar buiten en kijkt naar de koets voor ons. De koets van onze vader en moeder. "Vader, is het nog ver!?" roept hij vervolgens en ik lach even. Hij was ongeduldig, dat was geen geheim meer. 'Het zal nog wel even duren ja.' zeg ik en open ook het raampje aan mijn kant. Het was nog best warm ook, wat frisse lucht zou lekker zijn..

El Diablo.

[Mijn topics]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Mijn topics]

Bowties were never Cooler

Cathrina Joël Jacobs. || Landgoed Dashwood.

Snel liep ik nog naar boven naar de verblijfskamer van de Lord en Lady. Ik opende de deur en liet mezelf naar binnen. Het zou nog wel een tijdje duren voordat ze er zouden zijn, maar zoals alle rijke mensen moest alles gecheckt, checkt dubbel check. Ik trok de sprei van het bed voor de zoveelste keer vandaag recht en wreef er met mijn handen even over zodat het sper recht was. Ik klopte de kussen nog even op en zette toen mijn handen in mijn zij en knikte tevreden. Ik draaide me om en liet mijn blik nog over de rest van de kamer glijden. Het was wel goed zo. Alles was netjes, er was geen stofje te bekennen, het zag er gewoon goed uit. Met nog een laatste tevreden knikje verliet ik de kamer. Ik deed de deur achter mij dicht. Ik liep naar de werkkamer van de Lord en liet hier mezelf ook binnen. Alles lag netjes, recht, goed en ook hier was geen stofje te bekennen. Er lach al een stuk papier en een potje inkt met een ganzenveer voor de Lord klaar en ik deed de deur weer achter mij dicht. Ik liep naar beneden en keek snel ergens in een spiegel. Ik streek mijn kleren recht en streek een plukje dat voor mijn gezicht zat uit mijn haar. Mijn haar was vanochtend nog netjes opgestoken, maar nu zat het al iets wilder. Ik had geen zin meer om mijn haar opnieuw te doen, dus liet het hier maar bij.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

James Edmund Carter || Paardenknecht op Dashwood
De zomer was weer aangebroken en dat betekende de familie Lockheart terugkeerde naar landgoed Dashwood. Elk jaar kwamen ze op ongeveer hetzelfde tijdstip aan, dus ik wist perfect op welk moment ik moest beginnen met de stallen voor de koetspaarden klaar te maken. Dit jaar was natuurlijk niet anders en dus was ik er al een tijdje mee bezig.
Toen ik daar mee klaar was, begon ik met de rest van de stallen en al mijn andere dagelijkse taken. Het zou vast weer een drukke, maar gezellige zomer worden. Ik had veel geluk met de familie Lockheart, ze zijn erg vriendelijk en buiten hun personeel niet onnodig uit. Dit is dan ook zeker niet over alle families te zeggen.
Na alles in de stallen en met de paarden gedaan te hebben, bleek dat ik nog wat tijd over had. Ik besloot om dus maar eens de dameszadels in te vetten, aangezien deze al een jaar niet gebruikt waren. De gewone zadels waren nog in erg goede staat, maar deze werden dan ook vaker gebruikt, onder andere door mezelf wanneer de familie Lockheart afwezig was.

If you can dream it, you can do it ~ Walt Disney