The Second Quarter Quell × Hunger Games × Topic 1. - Speeltopics

s]Deed Maysilee Donner ook niet mee?[/s

Spoiler alert: you will save yourself

Rose Yellarms ~ district 9

'Hallo.' zegt Emma vriendelijk. Mijn ogen schieten van Dawn naar haar en weer terug. Ik laat mijn zakmes met de punt naar beneden wijzen.
'Hallo' fluister ik behoedzaam. Ik heb geen idee waarom ik fluister. Ik doe het gewoon.
'Jij heet Emma, toch?' vraag ik, dit keer iets harder, om de ongemakkelijke stilte te verbreken. Ik ga er van uit dat ze, als ze dat hadden gewild, mij allang vermoord zouden hebben. Of ze wachten tot ik dichterbij kom. Ik voel de radartjes in mijn hersens op topsnelheid ronddraaien. Ik denk dat, tenzij er ergens een of ander gevecht bezig is, wij nu in beeld zijn op de tv's in Panem.
Ik ga overeind staan en kijk de twee meiden aan. Wat nu?

(Kort, maar ik heb echt geen inspiratie)

-

Dawnelle Eguskine || District 9 || Mutilantenbos

Volgens mij was ze verbaasd om mijn vraag, waarschijnlijk was heel Panem verbaast over mijn vraag, maar dat boeide mij niet. 'Ik zou het geweldig vinden om je bondgenote te worden,' zei ze en er was een brede glimlach op haar gezicht verschenen. Ze zag er zo echt onwijs schattig en onschuldig uit. Misschien zou het feit dat ik haar hielp wel sympathie opwekken bij de kijkers en leverde het mij nog wat sponsors op. Hoewel het mij nu toch vooral om haar veiligheid ging. Bovendien hoopte ik dat het Capitool het maar irritant zou vinden, vooral onze geliefde president.
'Wat we wel met de eekhoorns kunnen doen is hun Vel eraf halen en het haar er af schrapen om iets in de buurt van leer te maken. Leer is namelijk handig voor zakjes om eten en andere soort kleine dingen in te doen,' vertelde ze en hoewel ik in eerste instantie luisterde, werd mijn aandacht getrokken door dat vreselijke gevoel, dat iets mij bekeek. En dan had ik het niet over de camera's. Op het moment dat ik mij omdraaide, klonk er een krak en bijna, maar dan ook echt bijna, had ik mijn districtgenote vermoord. Mijn blaaspijp was geladen en op haar gericht, maar gelukkig had ik op tijd door wie het was. Ik liet hem echter niet zakken. De hongerspelen deden vreemde dingen met mensen, dus kon je ook maar beter niet meteen je districtgenoten vertrouwen.
'Hallo,' klonk de vriendelijke stem van Emma. Ik was niet bewogen en keek Rose strak aan, die ik terug hoorde groeten, hoewel dit maar een fluistering was.
'Jij bent Emma toch?' vroeg Rose nu iets harder. Ik liet mijn blik even over het zakmes glijden, maar ze leek niet klaar om hem in onze richting te gooien, of ermee te steken. Ze léék ongevaarlijk.
'Ja, dit is Emma, maar ik heb zo het idee dat je dat net gehoord hebt,' zei ik kalm terug. 'Was je van plan weer weg te lopen, of... had je andere intenties?' Ik klonk haast zakelijk, maar ik wilde niet op een ongemerkt moment vermoord worden. Dan zou ik mij de rest van mijn leven in het hiernamaals achterlijk vinden. Bovendien had ik nu een bondgenote en die zou ik beschermen, hoe dan ook. Mijn vrije hand legde ik dan ook op Emma's schouder, klaar om haar achter mij te trekken zodra dat nodig was.

Happy Birthday my Potter!

Rose Yellarms ~ district 9

'Ja, dit is Emma, maar ik heb zo het idee dat je dat net gehoord hebt,' zegt Dawn. 'Was je van plan weer weg te lopen, of... had je andere intenties?'
Ik zie dat ze een hand op Emma's schouder legt. Juist. Ze doet dit dus wel bij iemand die ze pas net kent en niet bij mij, terwijl we elkaar altijd als vage buren beschouwden. Ik tenminste. Ik wist haar naam en kende haar ouders vaag, maar toch...
Ik doe mijn mond open, maar klap die dan bij gebrek aan woorden dicht. Hoe red ik me hieruit? Ik bijt op mijn lip die nu begint te bloeden. Ik lik het bloed haastig weg en begin dan zacht te praten.
'We kunnen doen alsof er niets is gebeurd. Ik loop weg. Jullie komen me niet achterna, ik zal jullie niet proberen iets aan te doen.' En hiermee word het Capitool vast heel blij, denk ik er sarcastisch achteraan.
Ik kijk zo emotieloos als maar kan, maar toch kan ik die kleine onzekerheid niet verbergen. Ik voel een steek van jaloezie voor Emma. Zij heeft meteen iemand die ze kan vertrouwen en wie haar zal beschermen. Ik ben weer, net als thuis, op mezelf aangewezen.
Dan schrik ik weer op. Dit zijn de Hongerspelen. Er is nul procent kans dat ik hier levend uit kom, dus waarom zou je je aan mensen gaan hechten? Minstens een van de twee gaat dood en waarschijnlijk allebei.
Ik loop langzaam achteruit totdat ik de meiden niet meer zie en kom weer aan bij de kleine grot. Ik pak een paar takken en camoufleer de grot zo goed mogelijk. Ondertussen probeer ik de tranen van wanhoop te verbergen.

-

- Limits went Gimlas. -

Austin Blake Rosefields || District 7

Drew bleef stil ,waaruit ik waarneem dat hij ook akkoord ging met me. 'Mag ik bij jullie blijven?' vroeg het jongentje genaamd Remi ons dan.Ik keek even naar Drew die niet reageerde en daarna naar Remi en glimlach zwakjes naar hem. "Tuurlijk." kwam er uit mijn mond. We konden hem toch moeilijk hier alleen achterlaten? Zijn armen en gezicht zaten vol krassen van die gemuteerde eekhoorns . Mijn hand was bijna gestopt met bloeden en de pijn was el verminderd. Ik hoorde een geluid vanuit de bosjes ,dat niet veel goeds voorspelde. Ik besloot voorzichtig richting Remi te lopen om hem niet af te schrikken. "Kom we zullen maar beter ergens anders heen gaan." fluister ik zacht. Ik keek naar Drew en wenkte hem ,maar als iemand uit de bosjes springt en zijn zwaard dreigend in een aanvals positie houd ,zegt mijn geweten dat we nu hard weg moeten rennen. "Drew!"roep ik en neem Remi's pols vast en begin dan te rennen in de hoop dat Drew ons volgt.

Nathan Douglas Rhine || District 2

Acacia was vast in een diepe slaap verzeild geraakt ,dus maakte ik haar best niet wakker. Ze zat goed verstopt dus niemand zou haar vinden. Ik stond voorzichtig op en hield mijn zwaard stevig vast. Misschien moest ik maar eens de boel gaan verkennen en misschien het aantal mensen hier wat verminderen. Nogsteeds had ik sponsors nodig. Ik liep wat verder het bos in. De eekhoorn lijfjes leken plots uit de arena verdwenen ,ze waren vast al weggerot in de aarde. Af en toe kraakte er een tak ,soms vervloekte ik mezelf daarop ,maar niemand zou me gaan aanvallen ,daar was ik bijna zeker van. Als ik stemmen hoorde ,was ik erg aandachtig en op mijn hoede. Door de bosjes heen ,zag ik 2 a3 kinderen . Een gemene grijns verscheen op mijn gezicht. Laat ik dat aantal maar eens verminderen. Ik spring de bosjes uit en houd mijn zwaard klaar om iemand te moorden. De adrenaline steeg in mijn lichaam en er waren al 2 kinderen gevlucht ,voordat de andere jongen nog maar zich kon verslaatsen piers ik mijn zwaard in zijn lichaam. Hij gooide nog iets naar me en ik voelde een kleine snee in mijn bil. Nou ,nou. Ik bekeek de jongen nog eens beter en grijns dan. Als het Acacia's districts maatje niet is. Ik wist wel dat hij nutteloos was. Ik duwde mijn zwaard nog wat ruwer in zijn buik." Ik wist het wel dat jij niets waard was."zei ik en heef hem dan de laatste klap door mijn zwaard ,helemaal door zijn ribben heen de snijden en daarna heel ik mijn zwaard er weer uit. Ik voelde hoe zijn vlees meebewoog ,maar het deed me alleen gemeen grijnzen. Dat is al één iemand minder. Ik veegde mijn zwaard aan af en liep dan weg zonder hem nog een blik te gunnen. Dood is nu eenmaal dood. Ik besloot terug te gaan naar Acacia en te doen alsof ik niets heb gedaan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Remi Hecciah ~ district 11

'Tuurlijk.' zegt Usten. Langzaam loopt hij op me af. Ik doe een stap naar hem toe en hoor wat achter me.
'Kom we zullen maar beter ergens anders heen gaan.' fluistert Usten. Dan grijpt hij opeens mijn pols vast en sleurt me mee. Mijn eerste reactie is proberen me los te rukken, maar dan vang ik een glimp op van een zwaard. Ik pak Ustens pols vast en ren achter hem aan. Ik kijk achterom en zie Drew in elkaar zakken. Mijn ogen worden groot en ik vergeet hoe ik moet lopen. Ik struikel over een steen en laat Ustens hand los. Ik haal mijn handen open, maar ren dan achter Usten aan terwijl de misselijkheid naar boven komt. Na een tijdje kijk ik achterom en zie dat we niet gevolgd worden.
'Usten,' zeg ik zacht. 'Hij is weg.'

-

Austin Blake Rosefields || District 7

Remi probeerde zich los te trekken en ik liet hem los en keek even achterom. Ik zag net hoe Drew het zwaard door zijn borst gepiercet krijgt ,waardoor ik geschrokken verder ren. Remi ,nam mijn pols vast en rende mee ,om dan niet veel later te vallen. Uit paniek weet ik niet echt wat te doen en ren nog even verder. Remi was me gelukkig achterna gelopen. 'Usten,' hoorde ik Remi zacht zeggen ,wat me deed omkijken. 'Hij is weg.' zei hij daarna en ik stop met rennen en probeer op adem te komen ,wat me moeilijk lukt aangezien ik nog in schok ben. Het is mijn fout. Ik moest Drew meegetrokken hebben... Ik moest stil geweest zijn ,dankzij mij kan die tribuut ons horen en is Drew nu vermoord. Ik leun tegen een boom aan en bijt hard op mijn lip. Het is mijn fout... Ik haalde een hand door mijn haar en zuchtte zacht en probeerde wat te kalmeren. "W-wat doen we nu?"vroeg ik bibberig. Ik had geen wapens ,mijn districtgenoot, Drew wel en ik heb hem laten sterven,hij verdiende het niet. Ik haalde diep adem en probeerde logisch na te denken. Aangezien het erg donker begint te worden ,zoeken we nu het best een slaapplek. "Kun je in bomen klimmen?"vroeg ik Remi dan. Het veiligste is hoog in een boom volgens mij.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Acacia Willow Racian || D7
Ik kwam overeind door een luide knal. Een kanonschot. Twintig doden. Meteen merkte ik dat het gif uit mijn lichaam was. Angstig verstevigde ik de grip op mijn bijl toen ik zag dat Nathan weg was. Hij zou toch niet... Ik schudde de gedachte van me af. Daar kwam hij al aan, terug door de bosjes. Mijn ogen werden groot toen ik zag dat zijn zwaard volledig bebloed was. Mijn stem was slechts een fluistering. "Wie, Nathan? Wie heb je vermoord?" Ik stond langzaam op, maar stond niet in een aanvalspositie. Toen besefte ik pas dat Nathan misschien wel in een ernstig gevecht zat. Misschien had hij mij wel beschermd. Ik liep naar hem toe en sloeg mijn armen om hem heen. "Ik dacht dat je dood was." Ik keek op in zijn heldere ogen. Hij leefde nog.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Nathan Douglas Rhine || District 2

Ik keek op en zag dat Acacia weer beter was. "Wie, Nathan? Wie heb je vermoord?" fluisterde ze en ik keek even van mijn zwaard die nog onder bloed zat en dan naar haar. "Ik heb geen idee ,het was te donker."loog ik en zuchtte zachtjes. Acacia stond langzaam op en liep naar me toe en sloeg dan wat onverwachts haar armen om me heen."Ik dacht dat je dood was." zei ze ,wat me zacht deed glimlachen en daarna keek ze me recht in de ogen aan. "Ik dood? Dat gebeurt niet zo snel hoor."zeg ik met een zachte grinnik. "Ik ben blij dat je weer beter bent."zeg ik daarna dan tegen haar met een glimlach

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Celebration schreef:
Jessica Caitlin Brandon || District 4 || Hoorn
'Allyssya.' antwoord het meisje, duidelijk verbaasd door mijn aardigheid. Eigenlijk is dat best wel kwetsend, zo angstaanjagend zie ik er toch niet uit?
'En ik kom uit 10.' gaat Allyssya verder. Ook Raleigh stelt zichzelf voor. Dit verbaasd me, want ik dacht dat ze elkaar al beter zouden kennen. Ze hadden toch al langer een bondgenootschap?
'Heeft iemand van jullie enig idee waar we op het moment het best naartoe kunnen gaan?' vraagt Raleigh schaapachtig en ik haal mijn schouders op.
'Geen idee. Ik was de hele tijd buiten bewustzijn en ben net pas wakker geworden. Ik hoopte eigenlijk dat jullie me iets konden vertellen over de arena en wat er tijdens het bloedbad is gebeurd.' antwoord ik.
Het bloedbad, wie zouden er doodgegaan zijn? Wie hebben de meeste wapens? Dan bedenk ik opeens dat ik nog 2 andere districtgenoten heb.
'Wat is er eigenlijk gebeurd met Amy en dat andere joch uit ons district?' vraag ik gestrest aan Raleigh. Ik hoop dat hij een beetje opgelet heeft en het antwoord weet. Van Allyssya hoef ik denk ik geen antwoord te verwachten, alsof zij op district 4 zou letten. Het maakt mij eigenlijk ook niet echt uit als de andere jongen uit ons district dood is, maar bij de gedachte aan Amy schiet er een pijnscheut door mij heen. Ze mag niet dood zijn. Dat kan gewoon niet.

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Celebration schreef:
(...)

[Ik weet niet of jullie mijn post wel hebben gezien, omdat niemand erop reageert, dus ik post m wel ff overnieuw^^]

Caution first, always.

Acacia Racian | D7
"Ik heb geen idee, het was te donker." Ergens geloofde ik hem niet, maar ik wilde het niet weten. "Ik, dood?" Ik grinnikte. "Ach ja, het had toch gekund? Stel je was Drew tegengekomen bijvoorbeeld, die had je met een paar messen kunnen vermoorden." Ik woelde door zijn haar. "Maarja. Als je niks hebt zal je hem wel niet tegenover je gehad hebben, haha." Ik keek hem weer aan, en zag dat zijn ogen ook best moe stonden. "Misschien moet jij nu ook wat gaan slapen. Je hebt sinds het begin van de spelen nog niet een keer gerust." Ik wees naar het deken. "Ik voel me weer fit en ik heb mijn bijl wel. Ik hou de wacht.

-Sorry, kort.-

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 19:56 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Nathan Douglas Rhine || District 2

"Ach ja, het had toch gekund? Stel je was Drew tegengekomen bijvoorbeeld, die had je met een paar messen kunnen vermoorden."zei ze dan. Even dacht ik dat ze door had ,dat ik hem zojuist had gemoord ,maar toen ze door mijn haar woelde ,wist ik bijna zeker dat ze niets doorhad.Ik grijns schuin. Ergens zou ik er een opmerking over willen maken ,dat ik met gemak hem kon moorden-wat ik eigenlijk ook gedaan heb- ,maar ik houd deze keer mijn mond ,voordat ik een bijm door mijn ribben krijg. "Misschien moet jij nu ook wat gaan slapen. Je hebt sinds het begin van de spelen nog niet een keer gerust." zei ze en wees dan naar het zeil die nog op de plaats van daarnet stond. "Ik voel me weer fit en ik heb mijn bijl wel. Ik hou de wacht. " zei ze dan en ik keek haar even aan. Ergens wilde ik niet ,want dan was ik niet alert voor andere tributen,maar ergens had ik ook erg veel zin om mijn ogen even te sluiten. "Ja is goed."zei ik dan toch instemmend en liep met haar terug naar onze boom.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Newton schreef:
(...)
[Ik had het gezien, maar ik dacht dat Nyota aan de beurt was.]

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried