Discovery Camp ~ One Direction ~ Topic 1 - Speeltopics

Niall Horan

Ik droom toch zachtjes weg bij de prachtige natuur buiten. Ik kan doen alsof ik het haat, en het niet leuk vindt om hier te zijn, maar stiekem verlang ik naar de rust. Pas als Louis aan me vraagt bij wie ik in de tent wil liggen, begint mijn attentie weer terug te komen naar de auto. Ik haal mijn schouders op. 'Mij maakt het niet echt uit. Ik wil trouwens wel gewoon kunnen slapen in de nacht. En heeft iemand eten?' Vraag ik aan alle jongens. Ik had wel wat eten mee, maar dat zit nu allemaal in mijn buik. Liam vraagt aan iedereen of we al een keer gekampeerd hebben. Ik wou dat hij dat niet gedaan had, want nu komt alles weer terug. Ik kijk gewoon vooruit, en denk na over wat ik ga zeggen. Als ik ja zeg gaan ze misschien vragen stellen, en daar heb ik geen zin in, dus zeg ik nee. 'Dit wordt mijn eerste keer kamperen. Ik heb er wel zin in, jullie?' Vraag ik.

Spoiler alert: you will save yourself

Liam Payne

Zowel Niall als Louis beantwoordde mijn vraag. Zayn lag helemaal tegen mij aangerold en sliep zover ik wist. Harry zat in zijn eigen wereldje. Ik duwde Zayn hardhandig van me af, zodat hij op de grond viel. Ik gooide de deur open van het busje en sprong eruit. Ik trok de achterklep open en begon mijn spullen te pakken. Ongeduldig wachtte ik op de jongens.
'Harry!' Mijn stem vulde de stilte. Ik gooide iedereens spullen op de stoep en gooide de inmiddels lege achterbak weer dicht. Ik hees mijn rugzak over mijn schouder en pakte mijn tent op. De uitdaging kon beginnen. Kort keek ik om me heen. Vervolgens liep ik richting het gebouwtje waar ik dacht dat de incheckbalie was. Zodra ik daar aankwam lopen, hoorde ik iemand gitaarspelen. Ik wandelde naar binnen en keek nieuwsgierig naar het gitaar spelende meisje. We zaten dus wel met meer muzikale mensen op de camping. Achter de incheckbalie stond een meisje die gelijk opkeek. Haar bruine ogen keken me nieuwsgierig aan en haar mondhoeken krulde zich in een vriendelijke glimlach.
'Goedemiddag,' begroette ze me. Ze pakte een envelop, een papiertje en nog meer dingen. Ik keek achterom, me afvragend waar de andere bleven.
'Komen jullie,' riep ik naar buiten en grinnikte kort. Daarna richtte ik me op het meisje dat gitaar aan het spelen was. 'Je speelt goed,' complimenteer ik tegen haar. Ik kon ook aardig gitaar spelen, maar niet bijzonder goed. Niall was vele malen beter. Ik neuriede zacht een liedje dat in mijn hoofd zat en liet mijn rugzak op de grond vallen. Mijn schouder deed er pijn van.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ivy Amelia Evans
Na een tijdje spelen hoorde ik buiten een busje stilvallen. Niet veel later hoorde ik een deur slaan en een jongen gillen. Ik speelde rustig verder. Ik vond het wel best. Al snel kwam er een jongen binnen. Ik keek even op. Hij had donkerblond krullend haar en een goed uitziend lichaam. "Hey lad" zei ik vrolijk met mijn hele zware accent. Ik kon er nou eenmaal niets aan doen. Ik speelde verder en speelde rustig de laatste paar noten. Aan de jongen was duidelijk te horen dat hij wel uit dit land kwam. Ik keek op toen hij blijkbaar woorden mijn kant op sprak. Ik glimlachte. "Dank je. Speel jij ook?" Ik hoorde hem een deuntje fluiten. Bijna direct herkende ik het en begon te spelen. Mijn hand gleden moeiteloos over de hals terwijl mijn andere de juiste noten aansloeg. Ik kon van heel veel liedjes de melodielijn spelen en van nog meer de akkoorden. Toch waren akkoorden nu niet zo handig zonder plectrum. Zijn rugzak viel met een plof op de grond. Ik hoopte maar niet dat er iets breekbaars in zat. Zou dit nou een van die boyband jongens zijn? Zo zag hij er niet uit.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik had mezelf afgesloten van de rest. de muziek galmde door mijn oren en mijn lik was naar buiten gericht, maar er was niets meer te zien dan enkel bomen. Ik had geen totale hekel aan de natuur, maar ik liep liever door een winkelstraat. Mijn handen speelde met de touwtjes van mijn vest In mijn hoofd had ik al een heel plan opgezet, zodat ik er vannacht gewoon vandoor kon. We hadden dit busje, dus niets zou me tegenhouden. Als ik tenminste voorgoed gehaat wilde worden door mijn vrienden. Al leek ik dit al ver geschopt te hebben bij Louis en god wist waarom. Zelfs toen het busje gestopt was, had ik de tijd nodig om te beseffen dat we er waren. Ik schok me dood, toen Zayn op de grond viel, tegen mijn voeten en verbaast keek ik naar Liam, die uitstapten. Ik zuchten zachtjes en trok de deur open. Mijn muziek zetten ik iets zachter, zodat ik niet totaal afgesloten werd en ik gristen mijn koffer en rugzak van de grond, die Liam daar had neer geflikkerd en slenterde achter hem aan.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne

Ik grinnikte en keek het meisje aan. Haar accent was leuk om te horen. 'Dus waar kom jij vandaan?' Vragend keek ik haar aan. Harry slenterde achter me aan. Ik keek met opgetrokken wenkbrauw naar hem op.
'Kan jij even alles met haar regelen?' Ik wees naar het meisje achter de balie en toen naar mijn beste vriend. Het meisje glimlachte kleintjes en stak haar hand op naar Harry.
Ik richtte me weer op het meisje die me een vraag stelde. 'Natuurlijk speel ik ook,' grinnikte ik en keek haar aan. 'Niet heel goed, maar ik kan wel wat noten slaan.' Ik trok mijn wenkbrauw op toen ze gelijk begon mee te spelen met mijn geneurie. Ik hield haar handen stil, aangezien mijn oren nu wel een beetje begonnen te toeteren. Ik wilde even rust, aangezien ik niks anders dan muziek had gehoord in mijn leven. Ik stak mijn hand uit. 'Liam,' stelde ik mezelf voor. 'En dat is Harry.' Ik wees naar de jongen met de bruine krullen. 'En waar de rest is, weet ik niet.' Ik keek haar met een kleine glimlach aan. 'Zit je hier altijd gitaar te spelen of verveelde je je?' Ik hoopte het eerste, want als het het tweede was dan stond ons een saaie tijd voor de boeg. Ik gaapte even en draaide me weer terug naar mijn tas. Ik liet me op een stoel neerzakken en besloot Harry te vertrouwen met alle belangrijke dingen voor de komende tijd. Hopelijk lette hij een beetje op.

[ bericht aangepast op 1 sep 2013 - 19:47 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ivy Amelia Evans
Ik glimlachte toen hij begon over mijn accent. Iedereen begon altijd als eerst over mijn accent... Behalve op de skatewedstrijden. Dan was het altijd een geluk dat je een naamkaartje met de vlag van je lang erop op je rug en borst gespeld had zitten. "Nieuw-Zeeland." zei ik vrolijk. Achter hem kwam een tweede jongen, een krullenbol met zijn gezicht op onweer, aanslenteren. Die zou vast ook bij die band horen. Hij instrueerde hem alles te regelen en richtte zich toen weer op mij. Ik glimlachte vrolijk toen hij zei dat hij ook speelde. Gelukkig, want als enige was het nooit zo leuk. Zeker niet als je de hele avond in je eentje hetzelfde liedje moest spelen. "Je kan het vast prima." zei ik om hem wat gerust te stellen. Een paar akkoorden waren al genoeg om een heel aantal liedjes te kunnen spelen. "heb je je gitaar ook bij je?" Wel leuk zo'n andere gitarist, maar zonder tweede gitaar kon je alsnog niets. Ik begon rustig het liedje te spelen wat hij neuriede maar al snel werd ik door hem gestopt. Hij had vast ook de hele rit muziek gehoord. Dat snapte ik ook wel weer. Ik schudde zijn hand met een grijns. "Ivy, aangenaam." De jongen met krullen heette dus Harry en er waren ook anderen. "Met hoeveel zijn jullie dan wel niet?" Ik had de naam wel eens horen vallen, maar meer wist ik ook echt niet. Misschien wel heel slecht voor een conservatorium studente, maar het was nou eenmaal zo. Na zijn vraag liet hij zich op een stoel zakken en ik legde mijn gitaar naast me tegen het podium. "Ik speel gewoon graag en ik had niet zo veel zin in mijn broer en Lau's broertje die jongens dingen aan het doen waren op ons perceel. Hen zul je ook nog wel tegenkomen want volgens mij staan jullie in hetzelfde gebied." ratelde ik. Ik was gewend voor 2 te moeten spreken op vakantie omdat Levi het liefst het normale spreken aan mij over liet.

Bowties were never Cooler

[Oh sorry, waar kan ik invallen met Maggie?]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ze kan aankomen op de camping of - aangezien ze al vaker is geweest- gelijk op zoek naar andere mensen (: ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Euhm, sorry, ik was er even niet en kan alles niet zo snel bijlezen. Wat is er gebeurd? Waar kan ik weer invallen?]

Reality's overrated.

Liam Payne

Ik lachte om haar vrolijkheid. Nieuw- Zeeland. Een van de weinige plekken waar ik nog niet was geweest. Australië wel.
'Leuk,' glimlachte ik oprecht. Ik wilde best een keer naar Nieuw- Zeeland, als ik ooit de tijd voor kreeg. Misschien ooit met mijn gezin of ooit nog met de jongens. One Direction was duidelijk nog niet heel bekend bij hun of Ivy moest een uitzondering zijn. Ik lachte om haar.
'Bedankt voor je vertrouwen,' grinnikte ik en keek haar hoofdschuddend aan. Het was leuk om te zien hoe nuchter ze tegen me deed. 'Je kan het vast prima,' hoor ik haar stem weer in mijn hoofd. En dat tegen een popster durven zeggen, ja ik mocht haar wel.
'Ik niet, maar Niall heeft er vast wel eentje mee. Aangezien hij haast vastgebonden zit aan zijn gitaar af en toe.' Ik glimlachte naar haar en bekeek het kamertje. Er was nog niks verkeerd aan opgevallen. Natuurlijk niet het luxe van vijfsterren hotels, maar dat had ik ook niet verwacht. Wat ik verwacht had was een vies, stinkende wc met overal spinnen en slangen op de grond. Overal vieze moddersporen en andere gruwelijke dingen. Dit was het zeker niet. In iedergeval deze ruimte niet. Het was schoon, mooi, maar toch gezellig ingericht. Een prima lobby of hoe je het wilde noemen.
'Vijf,' beantwoordde ik haar vraag. 'We hebben de blonde Ier Niall, de oudste kleuter Louis, de chagrijnige Harry, de mysterieuze Zayn en de.... Tja, en mij.' Ik wist niet hoe ik mezelf moest omschrijven. Harry was natuurlijk niet altijd chagrijnig, maar nu herkende ze hem aan zijn chagrijnigheid. Ik knik begrijpend.
'En Lau is...?' Ik maakte een gebaar naar het meisje achter de balie. 'Is dat Lau?' Ik keek Ivy aan en zuchtte even. Ik glimlachte even om haar geratel. 'Je kan best rustig praten hoor. Ik zit hier de komende 6 weken vast, dus tja...' ik haalde mijn schouders op en een chagrijnige blik schoot over mijn gezicht. 6 weken...

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Leam schreef:
[Euhm, sorry, ik was er even niet en kan alles niet zo snel bijlezen. Wat is er gebeurd? Waar kan ik weer invallen?]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Harry Styles
Ik was nog niet binnen of Liam beveelde me al dingen te gaan doen. ik rolde met mijn ogen en zonder wat te zeggen ging ik bij de balie staan. Het meisje begroeten me vriendelijk en ik zetten mijn muziek maar uit. 'Hoi.' Mompelde ik en meteen vroeg ze of ze me kon helpen. Ik speelde met mijn oortjes en het meisje keek me vragend aan. ik haalde nietszeggend mijn schouders op. 'volgens hem wel, ik heb alleen geen flauw idee met wat.' gaf ik eerlijk toe. Ik had nooit gedaan aan kamperen of ubberhaupt aan dingen regelen. Waarom dacht Liam dat het verstandig was om dit mij te laten doen? Vast enkel zodat hij die chick met de gitaar kon versieren. Gelukkig leek het meisje achter de balie, meer te weten dan ik en haalde een plattegrond te voorschijn. Ze begon rustig uit te leggen waar op het veld we onze tenten op konden zetten en waar alles te vinden was, maar echt luisteren deed ik niet. Ik tikte ongeduldig met mijn vingers op de balie. het meisje had dit duidelijk door en omcirkelde voor de zekerheid onze plaatsen. 'Ja en jij bent perfect zeker.' Snauwde ik meteen naar Liam toen hij me chagrijnig noemde. Hij kraakte ons mooi af en over zichzelf had hij niets te zeggen. Rot op. Ik wist echt dat mijn humeur om te harden was nu, maar nu leek het net of ik altijd zo was. En als het zo door ging, zeker deze hele vakantie wel. Louis haten me, Liam zetten me voor schut, wat kregen we nog meer? Ik wilde gewoon naar huis.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Lauren Cara Michels

Ik voelde de zenuwen door mijn lichaam razen. En eigenlijk was ik heel blij dat Ivy en Liam aan het praten waren. Dan had hij misschien toch nog een leuke tijd. Ik probeerde Harry alles rustig uit te leggen, maar zijn ongeduldige vinger getik en de manier waarop hij keek hielpen me niet. Toen hij dwars door me heen schreeuwde, stopte ik met wat ik deed en staarde hem aan. 'Je luistert niet naar wat ik vertel of wel,' vroeg ik hem zacht en keek hem kort aan met mijn bruine ogen. Ik pakte vijf pasjes en legde die op de plattegrond samen met de envelop. Ik keek hem kort aan. 'Dat is de toegang tot de douches.' Ik beet hard op mijn onderlip en vestigde mijn blik op de foto aan de muur. Ik keek dwars langs Harry heen en probeerde me op de foto te focussen. Het was een foto van de camping toen het nog opgebouwd moest worden.
'Ik zal maar niet vragen hoe je reis is geweest, want volgens mij was dat een ramp.' Ik keek Harry kort aan. Mijn blik gleed naar Ivy die haar gitaar op zij had gelegd. Ik zette weer een glimlach op mijn gezicht. 'Moet ik helpen met je tassen? Waar zijn de andere?' Ik keek hem aan en liep achter de balie vandaan. Mijn blik gleed naar alle spullen. Rijk, dat was hij. Ik pakte zijn rugzak op en hees die over mijn schouder. Liam stond op en pakte zijn spullen op. Ik hoorde hem aan Ivy vragen of ze meeliep. Mijn blik gleed weer naar Harry. Ik glimlachte kleintjes en liep toen voor hem uit. Ik had de papieren nog vlug van de balie afgepakt.
'Harry, kom je,' riep ik over mijn schouder heen. Ik zette mijn blauwe pet achterste voren op mijn hoofd en gooide mijn haren over mijn linkerschouder, zodat die niet vastzaten aan de band van Harry's rugzak. Zijn tas was zwaar. Ik weet niet wat hij meehad, maar volgens mij veel. Heel veel. Ik wachtte geduldig totdat Harry naast me liep.
'Waarom zijn jullie hier eigenlijk gekomen? Kamperen lijkt me nou niet echt iets voor.... Beroemdheden?' Ik haatte het om vooroordelen te zijn, maar Harry leek het echt een nachtmerrie te vinden. En ik zou liegen als dat me niet kwetste. Mijn vader deed zo erg zijn best, maar Harry gaf het gewoon geen kans. 'Ik weet dat het niet luxe is, vergeleken wat jullie gewend zijn. Maar het kan hier best leuk zijn,' probeerde ik. 'We hebben hier veel. Plek om uit te gaan, een bar, zwembaden met glijbanen, een groot meer waar je boten kan huren, survivalbaan en andere dingen.' Ik keek Harry aan. 'En als je iets nodig hebt kan je bij mij komen. Jullie kunnen altijd bellen, mijn nummer staat op de achterkant van dit blad. Mijn vader, broertje of ik komen dan om te helpen. Meestal ben ik het, maar schrik niet als je in eens een volwassen man ziet of een kleine etter.' Ik kijk Harry met een kleine glimlach aan en loop het juiste plein op. 'En overdag kan je ook Felice om hulp vragen.' Ik wees naar het meisje. 'Zij werkt hier ook.' Ik zweeg en liep het grasveld over naar de juiste plek. Ik legde Harry's rugzak neer en de papieren erboven. Mijn nieuwsgierige kant kwam naar boven drijven en ik keek Harry dan ook nieuwsgierig aan.
'Hoe is het om in London te wonen?'

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Mijn ogen vlogen open toen ik een harde duw kreeg en niet veel later de grond onder me voelde. Gelijk was ik klaar wakker en vlogen mijn ogen de ruimte zodra ik overeind zat. Wie had dit op zijn geweten? Deze zou er namelijk niet zomaar mee weg komen.
Harry schrok zich dood aan zijn gezicht te zien, die was het dus niet, Niall en Louis vielen ook beide af, dus dan bleef er maar een iemand over. De jongen die te vrolijk was naar mijn mening en het busje alweer was ontvlucht. De eerste jongen dan, want het duurde ook niet lang voor de krullenbol buiten te vinden was. Iemand die ook niet al te vrolijk leek.
Heel langzaam kroop ik overeind, om vervolgens ook uit te stappen met een chagrijnig gezicht. Dat ondanks de vermoeidheid er ook vanaf te lezen was, maar wat wilde je als je nog geen vijf minuten wakker was? Of omdat je sowieso slaap te kort had? En dan lag je een keer te slapen en dan werd je hardhandig wakker gemaakt.
Ik slenterde in de richting van de twee jongen terwijl ik onderweg mijn koffer van de grond pakte. De vrolijkste kreeg een zachte klap tegen zijn achterhoofd waarna de woorden. 'Zorg maar dat je geniet, zolang het kan.' mijn mond verlieten, want zijn actie ging hij zeker terugkrijgen. Alleen nog erger. Daarna liep ik nog een stuk door, om vervolgens mijn koffer weer neer te gooien en liet me via de muur daarop te zakken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Toen we er waren zette ik het busje stil en zette de motor uit. De hele weg had ik geen woord meer gezegd en dit wou ik toch maar even zo houden tot Harry wat was afgekoeld. Langzaam stapte k uit het busje en haalde mijn koffer die vrij licht was neer op de grond. Mijn blik versprijde zich van het terrein naar Liam en uiteindelijk naar Harry die een stukje verderop liep richting de balie. Het duurde even voor ik weer in beweging kwam en mijn koffer braaf achter me aan hobbelde. "Harry..'vraag ik zacht als ik achter de krullebol ben gaan stilstaan. Zonder die jongen kon ik niet en aan ruzie had ik helemaal geen behoefte in dit strafkamp. Het leek de tweede wereldoorlog weg alleen dan zonder moord en geweld. Voorzichtig kijk ik van de grond naar de rug van Harry en beet hoopvol op mijn onderlip.