Discovery Camp ~ One Direction ~ Topic 1 - Speeltopics

[In de tijd dat ik niet gereageerd had heeft Alex maar haar tent opgezet of halverwege. (:]
Alex Ohndrea Valencia
Ik was op mijn plekje. Het plekje waar ik ieder jaar stond. Alleen nu zonder Jane. Ik miste haar ontzettend, maar gelukkig was ik gewend om tenten alleen op te zetten. Jane was verschrikkelijk lui dus dat deed ik normaal gesproken ook alleen. Al ze zei altijd dat ze het beter kon. Ik daagde haar altijd uit maar ze zei wel dat ze goed zat. Ik glimlach bij het idee, maar pak mijn tent rugzak. Het was een grote uitklapbare tent. Er konden 6 mensen inloggen als het zou moeten. Je hebt twee tenten die je aan elkaar ritst, maar het zijn twee uitklapbare tenten. Het middenstuk kan je eraan ritsen. Ik laat de tenten beide uitklappen waarna ik de uiteinden in de grond zet met haringen net als bij de tweede tent die ik dan vastmaak door een grote cirkel die ik vast rits. Mijn tent was al zo goed als klaar je kon in mijn tent makkelijk zitten en in de begin tent staan. De slaap tent alleen zitten en het tussengedoe moest je doorheen kruipen of hurken. Ik pak mijn automatische pomp aangezien na 4 keer vergeten ik hem eindelijk meenam. Ik had niet zo veel blaaskracht. Ik vouw mijn bed uit en leg hem in het slaap gedeelte aangezien ik hem er anders niet in kreeg. Het was tweepersoons aangezien ik hield van ruim slapen. Ik zet de generator eraan en laat hem pompen om vervolgens mijn slaapzak dekens en veroverden te pakken samen met mijn kussens die ik bij mijn bed leg. Mijn kleding koffer leg ik bij mijn bed neer die bijna is opgepompt is. Ik leg de generator en de opblaaspomp weer in mijn koffer en ik loop ik naar het voorgedeelte om daar mijn andere koffer neer te leggen en mijn gitaar in de hoek neer. Mijn tent was wit cremig en ik pakte de rode lampionnen waar nep waxinelichtjes inzaten en die hing ik op het zo genoemde plafond. Ik klap de meegenomen krukjes uit en glimlach naar het resultaat. Ik had ook een pan mee en ik kon de rest halen bij de winkel. Al dat hoopte ik anders werd het uiteten iedere avond in mijn eentje. Ik was goed voorbereid. Natuurlijk had ik mijn hangmat mee die makkelijk inklapbaar was en die stal ik al uit voor mijn tent. Mijn tennisrackets zaten in mijn tas ik had er een aantal mee voor het geval mensen wouden tennissen maar geen rackets mee hadden. Mijn koffers waren misschien super zwaar ik had het nu wel geweldig hier. Ik glimlach en rits mijn tent dicht om even een rondje te lopen over de Camping. Wat zou ik kunnen doen.

[Waar zou Alex misschien heen kunnen of wie zou met haar willen praten??]

[ bericht aangepast op 1 sep 2013 - 21:56 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

[Liam en Harry lopen trouwens al naar het terrein. Dus het is misschien logischer als Zayn en Louis er achteraan rennen? (: ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ivy Amelia Evans
Ik glimlachte toen hij me bedankte voor mijn vertrouwen. "Nergens voor nodig, joh." zei ik opgetogen. Hij kon echt wel beter spelen dan Levi... En danders mocht hij zichzelf niet iemand noemen die gitaar kon spelen. Toen hij over ene Niall begon fronste ik wat onbegrijpend. Was dat zijn broer, zijn vriend, zijn vader? ik had echt geen idee. Het was wel een fijn idee om te weten dat ik niet de enige was die af en toe z'n gitaar niet kon loslaten... Hopelijk was hij er dan ook aan gewent om een Beatles medley om 4 uur 's nachts te horen. Bij mijn vraag hoeveel er in de band zaten werd me ook duidelijk wie Niall was.Hij was blijkbaar een Ier. Dan waren mijn broer en ik ten minste niet de enige niet Britten hier. Ik grinnikte toen hij bij zichzelf eindigde. "De L iam die geen zin meer heeft in live muziek." zei ik met een lichte grijns op mijn gezicht. Ik knikte toen hij vroeg of Lau het meisje achter de balie was. "Dat is inderdaad Lau, of Lauren, maar goed." Ik grinnikte zacht toen hij zei dat ik wel rustig kon doen omdat hij hier 6 weken vast zat. Zo te zien vond hij dat niet echt leuk. "Ik 8. Ik ben gewoon een beetje druk door slaaptekort. Dat krijg je van meer dan 24 uur niet slapen." Hij vond me vast heel vervelend nu. Lauren maakte zich klaar om met Harry te vertrekken en Liam stond ook op. 'Tuurlijk loop ik mee. Dan kan ik ook mijn gitaar wegzetten." ik deed haar terug in de koffer en klikte die dicht voor ik vrolijk met hem mee liep. Buiten zag ik nog 3 jongens. een liep naar Liam toe en gaf hem een klap op zijn achterhoofd. Ik trok een wenkbrauw op. "Vind je dat normaal?" vroeg ik aan hem. ik was dan misschien geen britse, maar volgens mij was het ook hier niet normaal iemand zomaar op z'n achterhoofd te slaan.

Bowties were never Cooler

[sorry, ik had niet echt een idee wie degene achter de balie, dus dacht niet echt dat die gespeeld werd, vandaar. ;x]


Harry Styles
Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik het meisje achter de balie weer aan. Natuurlijk luisterde ik niet. Het interesseerde me namelijk geen hol wat ze me te melden had. Ik keek naar de pasjes die ze neerlegde en mijn gezicht vertrok even. Ik had er nog niet echt bij stil gestaan dat ik in zo'n smerige, gezamenlijke doucheruimte moest douchen. Van die dingen waar je, je slippers aan moest houden, om voetschimmel te verkomen en om de minuut op een knop moest drukken om het water te laten stromen en je de temperatuur niet kon instellen. Ik had er een hekel aan. 'Doe maar niet nee.' Mompelde ik, toen ze over de reis begon. Ik haalde mijn schouders op. Ik had nog niet eens antwoord gegeven of ze stond al met mijn rugzak. Nouja, ze wilde het zelf. Ik pakte mijn koffer en trok het handvat eruit, zodat ik hem niet hoefde te tillen. Niet dat, dit mogelijk was, want hij was echt loodzwaar. 'Het is niet echt dat we een keuze hadden.' Als ze nu nog niet doorhad, dat ik hier niet voor de gezelligheid was. Ik liet haar praten, maar had de neiging gewoon mijn muziek weer aan te zetten. Het kon me allemaal maar weinig schelen. 'Onze mobiel is afgepakt.' Mompelde ik, toen ze zei dat we altijd konden bellen. Ik vloekte zachtjes, toen mijn koffer niet wilde meewerken op het grasveld en gaf het ding een schop. Ik schok op van Louis zijn zachte stem. Gewoon omdat ik niet had verwacht, dat hij überhaupt nog tegen me zou praten. 'Wat?' Ik wilde het snauwen, maar het kwam er heel klein en zacht uit. Ik liet het meisje voor wat ze was en draaide me langzaam om naar Louis.

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 0:29 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne

Ik lachte even en trok mijn wenkbrauw op.
'Die geen zin meer heeft in live muziek?' Beledigd keek ik haar aan. 'Ik kan wel uren naar mezelf luisteren,' grapte ik en stak mijn tong uit. We liepen rustig. Geschrokken keek ik Zayn aan. De klap deed niet heel veel pijn, maar hij liet me wel schrikken. Ivy's reactie maakte me aan het lachen.
'Rustig,' grinnikte ik. 'Onze Zayn hier is net wakker en heeft een ochtendhumeur,' grinnikte ik en gaf Zayn een duwtje terug. 'Maar ik ben nog niet bang Malik,' grijnsde ik hem toe en liep vrolijk verder. Lauren liep naar onze plek en wees onze 3 plekken aan. Er sliep dus 1 iemand alleen als we daarvoor kozen. Of we kozen 1 plek als hangplek. Dat kon natuurlijk ook. Ik gooide mijn spullen neer en plofte neer op de grond. Louis was er inmiddels ook bij. 'Dus wat doen we? Gaan Niall, Zayn en ik samen. Of gaat iemad alleen? Of ga ik met onze vrolijke Harold?' Ik keek Harry aan en begon mijn tent al uit te pakken. Oke, hoe moest dit? Ik beet op mijn onderlip en bekeek alles. Zou ik gewoon hulp vragen? Volgens mij had ik best een luxe tent mee, maar heel ingewikkeld.
'Hoeveel tenten gaan we opzetten,' vroeg ik bedenkelijk. Ik hoopte 2, want enkel dit ging al uren duren. 'Niall en Lou zullen wij anders me zijn 3en? We kunnen ook gewoon over 3 weken wisselen.' Ik had eigenlijk niet zoveel zin ok met iemand jn de tent te slapen die wraak op me ging nemen. Zayn kennende zou ik dan wakker worden met een kaalgeschoren hoofd. En Harry kijkende, leek hij me wel neer te kunnen knallen. En die uitbarsting net was ook niet echt prettig. Dus nee, ik eilde momenteel het liefste met Louis of Niall.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lauren Cara Michels

Ik zweeg en klemde mijn kaken op elkaar. Die jongen kapte alles af wat ik zei. Ik luisterde naar zijn uitleg en knikte zacht.
'Dat is dan klote voor jullie.' Ik keek hem vanuit miin ooghoek aan. 'O,' kwam er over mijn lippen. 'Nou dan kunnen jullie aankloppen. Ik woon boven de bar en de incheckbalie.' Ik keek hem aan. Toen iemand zijn naam zei, draaide ik me om. Daar stond Louis en ineens was ik onzichtbaar. Mijn vraag over London werd geskipt. Mijn blik kreeg een trieste uitstraling. Ik legde de papieren op Harry's tas, draaide me om en stak het grasveld over. In plofte neer bij de aardige mensen en keek naar Alex, Astrid en Levi.
'Ik weet niet of ik het wel zo leuk vind dat ze hier zijn,' mompelde ik en bekeek iedereen aan de overkant. Mijn blik bleef bij Harry hangen. Chagrijnige kwal. Liam was al bezig met de tent. Mijn blik gleed weet weg en ik bekeek de rest van het grasveld. 'Die jongen heeft me chagrijnig gemaakt Levi.' Ik keek Levi aan en trok een zielig gezicht. 'Het is echt een kwal. Zo chagrijnig, zo onbeleefd.' Ik trok een verafschuwd gezicht. 'Maar misschien komt het omdat hij hier weg wilt.' Ik zuchtte diep en stond op. 'Nou ja, willen jullie nog wat drinken of eten? Of iets.' Ik keek iedereen vraged aan. 'Alex,' vroeg ik. 'Mag ik even een knuffel. Die kan ik wel gebruiken.' Ik keek haar zielig aan en liep naar haar toe. Ik sloeg mijn armen o haar heen en knuffelde haar stevig.
'Wat er ook gebeurd, wij gaan e een topzomer van maken! Dat kunnen 5 popsterren niet veranderen.' Ik grinnikte en draaide me weer om. Ivy leek het wel te kunnen vinden met Liam.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Maggie Thu Syron

'Wat een flutmuziek' mompelde ik en ik scrolde naar beneden. Toen Pain van Three Days Grace op kwam grinnikte ik. 'Beter zo' Misschien dadelijk I Hate Everything About You, die kon er ook nog wel mee door. Toch bleef Pain het mooist, gevolgd door Never Too Late en Animal I Have Become. Maar Thirty Seconds To Mars was ook wel goed, en Green Day ging wel. Meer rock-pop was het. Ondertussen naar de muziek luisterend viel ik binnen en grijnsde. 'Hola, señors en señorita's!' Pas toen ik rondkeek fronste ik. 'Jullie ken ik niet. Zijn jullie nieuw hier?' vroeg ik aan de jongens. Ze zagen er niet echt enthousiast uit. Maar misschien was ik wel overenthousiast, waarschijnlijk wel ja. Met mijn zwarte jumpsuit waren de meeste tattoos zichtbaar, en mijn geverfde rode haar zat in een hoge staart zodat het me niet in de weg zat. Zonder het plukje aan de zijkant natuurlijk. Het was dan wel aan de zijkanten geschoren maar het plukje hing er nog gewoon. Met mijn voeten in knalrode slippers deed ik een stapje opzij om het beter te kunnen zien door de zonnebril die ik ophad. 'Nou zeg, het mag wel wat vrolijker' mompelde ik.

[Zo goed?]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Zayn Malik
Het stilzitten was voor korte duur als ik de rest bij wilde houden. Het kostte me moeite om weer met beide benen op de grond te komen, maar dat eenmaal voor elkaar gekregen, had ik me al snel weer bij de andere gevoegd.
Zo kreeg ik de geschrokken reactie van de vrolijke Liam mee. Dat vrolijk gedeelte zorgde ervoor dat mijn humeur nog verder daalde en zeker toen iemand anders haar mond ook nog opentrok. 'Jij blijkbaar niet.'
Na die woorden richtte ik mijn blik op Liam. Een lach rolde over mijn lippen, maar bestond enkel uit puur sarcasme. 'Hoe zou dat nu toch komen? En lach maar zolang het kan, want die zal dadelijk ver te zoeken zijn. Je moet dan ook niet piepen, want ik heb je gewaarschuwd.'
Al was ik hoogstwaarschijnlijk de laatste die zou lachen, want ik wilde gewoon naar huis. Niet alleen omdat dit alles me niet aan stond, maar ik ook nog steeds degene was met heimwee. Degene die zijn vertrouwde omgeving niet achter zich kon laten. Bij die gedachten beet ik langzaam op mijn lip, ging iets langzamer lopen en sloeg mijn ogen neer. De dingen die op de grond voor me lagen, schopte ik weg in de hoop mijn chagrijnige humeur niet uit de hand te laten lopen. Alle vragen en woorden liet ik dan ook langs me heen gaan. Ja, dan kon iedereen lachen behalve ik.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ivy Amelia Evans
Ik grinnikte bij zijn woorden en liep rustig met hem mee. "Klein ego zeker." zei ik sarcastisch ik terwijl ik vrolijk mee huppelde. ik moest wel huppelen want mijn stappen waren te klein om hem in een normaal tempo bij te houden. Opeens sloeg een andere jongen Liam op zijn achterhoofd. Dat was toch neit normaal hier. Gelijk zei ik er wat van. "Nee inderdaad." zei ik terug na zijn reactie. ik was misschien bot en brutaal, maar wel eerlijk. Liam zei na mijn vraag dat ik rustig moest doen. Ik kon niet veel anders want ik was minimaal 20 centimeter kleiner dan hij en die andere jongen. Blijkbaar was dit dus Zayn. Hij was volgens zijn vorige beschrijving, maar nu net als Harry vrij sikeneurig. "Nogsteeds is dat geen reden iemand te slaan." zei ik nuchter voor ik redelijk vrolijk met hem door liep. Bij de plekken nam ik afscheid. 'ik zit aan de overkant als je me nodig hebt." zei ik voor ik richting mijn eigen tent liep om mijn gitaar weg te zetten en te kijken of Levi avondeten had gemaakt. Hij zat bij onze tenten en zo te ruiken maakte hij het blik vegetarische Maori Boil-Up. Ik likte mijn lippen en kroop mijn tent in om mijn bord en bestek te pakken. Ondertussen hoorde ik Lauren aankomen en klagen tegen Levi. 'Als ze echt lastig worden ga ik er wel eens wat van zeggen.' zei hij met zijn lage stem. Als hij wilde kon hij best intimiderend zijn. Ik keek om en zag hem haar even een knuffel geven terwijl ons blik eten pruttelde. 'Alles komt goed, Lau. Echt waar.' hoorde ik hem zeggen voor ik de tent weer uit kroop. Weer bood ze ons eten aan. "Ik denk dat ons avondeten bijna klaar is." zei ik met een glimlach. Misschien was het hier van 1 uur 's middags, voor ons was het 1 uur 's nachts en we hadden sinds 12 uur vanmiddag, voor ons dan, niets meer gehad. Ik had echt honger als een paard. Ik schoof aan bij Levi die de prut van aardappelen, kumara, dumplings en distel. Ik likte even aan mijn lippen en zette er toen mijn vork in. levi draaide het vuur uit en begon toen ook zelf te eten.

[ bericht aangepast op 1 sep 2013 - 22:48 ]

Bowties were never Cooler

Ik volg deze rpg al een paar dagen
Mag ik nog een rol aanmaken om mee te spelen?

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Alex Ohndrea Valencia

Ik keek naar mijn nu goed opgebouwde tent en zag de vrije plaatsen nog naast mij. Aan de overkant van mij zaten Levi en Ivy nog aardige mensen en Astrid ook of ze zat aan mijn andere kant. Ik besluit richting Levi te lopen.
'Hee jou heb ik al een tijd niet meer gezien. Alex van vorig jaar.' Zeg ik vriendelijk. Ik hoor Lauren van achteren aankomen lopen omdat ik haar hoor praten en Ivy die loopt de tent in met haar gitaar. Ik speel ook gitaar en het is iets wat ik altijd kan doen. Ik noem mezelf niet slecht. Ik heb geen les gehad nooit gehad zelfs ik heb het mezelf geleerd en ik kan nu iets naspelen als ik het hoor of zie. Jane noemde het altijd mijn verstopte talent. Ik zie Lauren aanlopen en zie dat vijf jongens op de plekken naast mijn tent zaten. O nee waren dat die beroemdheden dan stonden ze NATUURLIJK weer naast mij. Lauren kwam bij ons zitten.
'Ik weet niet of ik het wel zo leuk vind dat ze hier zijn,' Zegt ze eerlijk. Ik knik. 'Begrijp ik helemaal die arrogante kwallen dat de meeste beroemdheden Zijn. Ze staan natuurlijk ook nog is gezellig naast mij.' Zeg ik met een zuchtje. 'Die jongen heeft me chagrijnig gemaakt Levi.' Zegt ze over een krullenbol. Ik bekijk ze allemaal even vluchtig. Ik kende hun namen niet al zou ik dat vast wel moeten. ' Het is echt een kwal. Zo chagrijnig, zo onbeleefd.' Ze trok een verafschuwend gezicht. Zou ik ook doen ik haatte onbeleefde mensen. 'Maar misschien komt het omdat hij hier weg wilt.' Ik kijk haar vragend aan.
'Waarom dat. Het is hier mooi en school. Jullie onderhouden alles geweldig goed en er is genoeg te doen?' Spreek ik op een beetje vragend aangezien ze verzorgde alles perfect ik ben op andere Campings geweest en dan was he er gewoon super smerig.
Lauren staat op. 'Nou ja, willen jullie nog wat drinken of eten? Of iets.' Ze keek iedereen aan en ik schud mijn hoofd ik had altijd water in mijn tas en eten ik bedoen kuch koekjes en kuch chips 'Alex,' vroeg ze opeens waardoor ik opkijk. 'Mag ik even een knuffel. Die kan ik wel gebruiken.' Zegt ze. Ik grinnik en sta op om haar in een stevige knuffel te trekken. Ik ontspan erdoor en voel me nu wel gewenst. Ik denk namelijk altijd dat ik een blok ben aan iemand zijn been en dat is zo een rot gevoel.
'Wat er ook gebeurd, wij gaan e een topzomer van maken! Dat kunnen 5 popsterren niet veranderen.' Zegt ze en ik glimlach naar haar.
'Dat zullen we zeker doen zolang ze maar niet verwend gaan doen bij mij aangezien ik ze gewoon hetzelfde behandel als ieder ander.' Zeg ik met een kleine grinnik.
Ik grinnik nog meer als ik zie dat Levi en Ivy al gaan eten, maar zij zitten natuurlijk in een andere tijd dan wij. Ze komen uit nieuw Zeeland dus daar is het 12 uur verder dus in de nacht.

[ bericht aangepast op 1 sep 2013 - 23:10 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Astrid Lauren Harper

"Oh, oh," mompel ik als ik merk dat het opzetten van de tent deze keer nog slechter is gegaan dan de eerste keer. Het lijkt meer op een enorme knoop, waar stokken in zijn gestoken. Ik grinnik en probeer het vrolijk nog een keer. Drie keer is scheepsrecht toch?
Niet dus. Ook de derde keer mislukt het compleet. Nu zucht ik zachtjes en kijk ik om me heen. De handleiding heb ik in het vliegtuig geprobeerd te lezen. Maar ik kon me er nou niet echt op concentreren. Een beetje onrustig wiebel ik van mijn ene been op het andere. Misschien had ik vanmiddag toch mijn stomme medicijnen moeten nemen. Vragend kijk ik om me heen. Misschien is er iemand zo aardig om te helpen?
"Ehh, zou iemand me kunnen helpen?" vraag ik in het algemeen. Mijn ogen worden groot als ik merk dat de tent - die nu meer op een boom lijkt - om gaat vallen. Bovenop mij. Ik spring opzij maar kan niet voorkomen dat ik met een smak op de grond kom.

[LOL, dat met de omgevallen tent doet me denken aan de eerste keer dat ik ging kamperen. Haha. ]

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Afwachtend luisterde ik naar het gesprek tussen Harry en het meisje. 'Wat'sprak zijn hese stem tegen me. Klein en zacht maar geen reden om te durven opkijken. Zelf toen hij zich omdraaide bleef mijn blik op het groene gras gericht. Bang om woede in zijn ogen te zien, woede en teleurstelling, emotie's die ik hem had bezorgd. Alleen maar omdat ik even te chagerijnig was om naar mijn vriend om te kijken en hem meteen de deur te wijzen. "Sorry." Het was een simpel woord maar toch deed het me elke keer weer pijn om het tegen hem te zeggen. Mijn gevoel schakelde van onzekerheid naar angst, angst voor zijn reactie, angst voor het gehaat worden, angst voor hem.

Harry Styles
Het meisje achter me verdween, maar ik besteden er geen aandacht aan. Ik zou haar wel een keer opzoeken en bedanken. Ondanks dat ik boos was, ging Louis nog altijd voor. Stom eigenlijk, aangezien ik dat niet bij hem deed. Toen hij maar niet op te leek willen kijken, wilde ik me weer omdraaien. Totdat er een zachte sorry over zijn lippen rolden. Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Waarvoor?' Ik snapte best waarom hij sorry zei, maar dacht niet om de goede reden. Enkel omdat ik boos was en niet omdat hij zich had bedacht. En dat was voor mij geen reden om er niet minder boos om te zijn. Eerder teleurgesteld. 'Jij wilt geen tent met mij delen. Makkelijk zat. Je hoeft geen sorry te zeggen voor iets wat je wilt.' En ik wilde het net zo min horen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
'Waarvoor?' vroeg hij terwijl ik rustig opkeek. Zijn gefronste wenkbrauwen lieten een glimalch op mijn gezicht plaatsen en beet even geirriteerd op mijn lip. 'Jij wilt geen tent met mij delen. Makkelijk zat. Je hoeft geen sorry te zeggen voor iets wat je wilt.' Een hopeloze zucht verlaat mijn mond en ik kijk hem recht in zijn groene kijkers. "Ik wil wel een tent met je delen, ik was gewoon chagerijnig hazza'zeg ik zacht maar het was wel te waarheid. Ik haatte dit strafkamp en de gedachtes om hier nog weken te verblijven maakte me al ziek. Met een zucht verschijnt er een zwakke glimlach op mijn gezicht en sla mijn armen om zijn schouders en trek hem naar me toe. "You want with my in a tent?'