Discovery Camp ~ One Direction ~ Topic 1 - Speeltopics

Harry Styles
Ik had niet verwacht dat Louis me nog aan zou kijken. De glimlach op zijn lippen, kon ik al helemaal niet plaatsen en irriteerde me alleen maar. 'Ik wil wel een tent met je delen, ik was gewoon chagrijnig hazza.' Ik beet op mijn lip en haalde mijn schouders op. 'volgens mij is iedereen dat Lou.' wees ik zachtjes hem op de feiten. Ik kon er niets aan doen, maar het had me gewoon pijn gedaan. Het was zo stom en ik wist dat ik mezelf er voor moest schamen. Het ging om een stomme tentindeling. Toch sloeg ik meteen mijn armen om zijn middel en legde ik mijn hoofd op zijn schouder, zodra hij me in een knuffel trok. Het accepterend dat hij me vast niet met opzet had gekwetst. langzaam knikte ik. 'Maar alleen als je het echt zelf wilt en je het niet alleen voor mij doet.' Ik wist namelijk donders goed wat ik allemaal voor elkaar kon krijgen, door me zo aan te stellen. Niet dat ik het expres deed. Ik was echt boos geweest. Maar achteraf had ik me iets volwassener op kunnen stellen.

[ bericht aangepast op 6 sep 2013 - 5:34 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Verbreken schreef:
Ik volg deze rpg al een paar dagen
Mag ik nog een rol aanmaken om mee te spelen?

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lauren Cara Michels

Levi's woorden werkte kalmerend op me en ik bedankte hem dan ook met een oprechte glimlach. Alex stelde me nog meer op mijn gemak door haar knuffel en ik kreeg de kracht om te geloven dat ik deze zomer wel ging redden. Wat er ook zou gebeuren. Niemand die het zou komen verpesten. Dat liet ik niet gebeuren. De lieve woorden van Alex deden me grijnzen.
'Je bent een schat, weet je dat?' Ik knuffelde haar weer. 'Mijn vader zou erg blij zijn met je complimenten.' Ik lach even en keek om me heen. Mijn blik bleef hangen op Astrid. Ik kon een lach niet onderdrukken. Ik rende naar haar toe, toen ze omviel en trok haar overeind.
'Gaat het?' Ik pakte de tent en begon die uit elkaar te halen. Ik had veel tenten opgezet, maar elke tent was toch weer anders. Ik moest het altijd op mijn eigen manier doen en keek dan ook niet naar de gebruiksaanwijzing. Ik kon het best zonder. Geconcentreerd beet ik op mijn lip, terwijl ik de tent in elkaar probeerde te zetten. Uiteindelijk bekeek ik het eindresultaat.
'Er klopt iets niet,' sprak ik bedenkelijk en hield mijn hoofd schuin. Ik grinnikte zacht en keek Astrid aan. 'Wacht even. Een stok staat verkeerd en dan is je tent in orde.' Ik pastte de laatste dingetjes aan en keek haar trots aan.
'Het is me gelukt,' juichte ik en keek Astrid lachend aan. 'Als je nog vragen hebt of iets kan je gewoon komen.' Ik keek naar Ivy en Levi.
'Eetsmakelijk,' sprak ik ze toe. Met een glimlach zwaaide ik naar ze. Ook Alex zei ik gedag. One Direction liet ik voor wat het was. Ze zochten mij wel op. Ik liep met grote passen terug naar het gebouw. Ik dook de bar in en vervolgde mijn weg naar mijn kamer. Ik nam gelijk plaats achter het drumstel en liet mijn gevoelens losgaan op het drumstel. Terwijl ik speelde zong ik mee. Langzaam ontstond weer een glimlach op mijn gezicht en genoot ik van het gevoel dat ik erbij kreeg.


[Wie voor Lauren?]

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 21:33 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ik eet avondeten :p Waar blijkbaar niemand problemen mee heeft.]

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 22:12 ]

Bowties were never Cooler

[Waar kan ik heen met Jona?]

Spoiler alert: you will save yourself

[Iemand kan komen klagen over de geur van het eten...]

Bowties were never Cooler

[ Oops, ik was deze rpg een beetje vergeten . Mag ik een samenvattig en waar kan ik heen met Dani? ]

[ bericht aangepast op 4 sep 2013 - 18:37 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Niall Horan

Met een schok word ik wakker uit mijn droom. Het was een rare droom. Louis was pizza, Harry een hamburger, Zayn friet en Liam was spinazie, dus die werd door de rest buitengesloten. Met een glimlach open ik mijn ogen en kijk ik rond. Ik zit in het busje waarmee we naar de camping gingen. Waar is de rest? Ik zie dat we op een parkeerplaats staan dus neem ik aan dat we er al zijn. Ik rek me uit en besluit maar uit deze auto te gaan. Hier is geen eten. Ik sla de deur extra hard dicht om te zien of er iemand is. Niemand. Met een zucht doorzoek ik mijn zakken. Geen eten. Ik zie de jongens in de verte lopen. Op een sukkeldrafje ren ik naar ze toe. Zayn loopt helemaal achteraan. O ja, hij heeft heimwee. Ik loop naar hem toe. 'Hey bad boi. Gaat het met je?' Vraag ik terwijl ik een arm om hem heen sla. 'Trouwens, wil je een tent met me delen, anders moet ik met een van de anderen en daar heb ik geen zin in. En euh... Mijn kleine geheimpje.' Zeg ik. Zayn is de enige die ik heb verteld over mijn angst voor het donker. Het is gewoon iets stoms, maar ik durf het niet toe te geven aan de rest, aangezien ik niet verwacht dat ze het zullen begrijpen. Liam misschien, maar ik weet gewoon niet hoe ik het dan tegen hem moet zeggen. Ik kijk Zayn vragend aan en kijk dan naar de rest. 'Heeft iemand eten?' Toep ik hard, zodat iedereen het hoort. Ja, ik ben een hongerige jongen, en dat zal ik altijd blijven. Punt uit.

Jonathan Michels

Wat er allemaal gebeurt is één grote waas. Ik loop naar de kantine om even tot rust te komen. Aangezien ik altijd zo druk ben, heb ik gewoon soms dat het iets té druk wordt in mijn hoofd en dan wil ik gewoon even rust. Na een tijdje sta ik op en kijk ik wat er allemaal aan de hand is. De band is er, en verder zie ik niet echt iemand. Ik besluit Levi maar een bezoek te gaan brengen, en loop rustig naar zijn tent toe. Ik ruik eten, en merk dat ik best wel honger heb. Met een grijns op mijn gezicht loop ik naar Levi toe. 'Hey. Mag ik mee eten, mijn pa heeft het heel erg druk, en Lauren eet volgens mij ook ergens anders, en je hebt mijn kookkunsten vorig jaar ervaren.' Vorig jaar moest ik koken, maar ik heb toen iets in elkaar geflanst en aan het restaurant geserveerd, en blijkbaar werden mensen er ziek van. Zo is Levi toen ook ziek geweest. Het was een domme fout, en ik heb er wel wat van geleerd. Ik ga namelijk nooit meer voor het restaurant koken, en ik weet nu hoe ik iemand moet vergiftigen.

[ bericht aangepast op 3 sep 2013 - 17:14 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Malik
Ik schopte alles wat voor mijn voeten lag weg en beet op mijn lip. Het was stom om te denken dat ik hiermee mijn doel zou bereiken, maar ik kon op dit moment niet anders. Ik kon niet lachen of vrolijk zijn. Ik wilde gewoon terug naar huis, maar dat zou hier bijna niemand begrijpen. Ze wisten niet war ik last van had of hoe het voelde. Er was een iemand die het begreep, maar ik begreep hem ook. Misschien dat andere wel hun vermoeden hadden, maar het toegeven zou ik nooit. Het klonk in mijn oren gewoon iets stoms en iets wat niet mogelijk was. Zeker niet als je de hele wereld over reisde. Een zachte zucht rolde over mijn lippen en bleef mijn koffer voort trekken. De verkeerde kant op, voor mijn gevoel, maar het ging niet anders.Het kon niet anders. Ik wilde dan ook schreeuwen naar degene die naast me kwam lopen, want gezelschap was wel het laatste wat ik wilde. Alleen mijn mond hield ik toch al snel toen ik zag dat het Niall was. 'Ik wil naar huis.' Antwoordde ik zachtjes en sloeg mijn vrije arm ook om hem heen. Mijn blik was ondertussen alweer verzacht terwijl ik bijna onzichtbaar knikte. 'Klinkt goed, Nialler, en ik laat je niet stikken met alles.' Zei ik zachtjes. Net als ik hem in vertrouwen had genomen was het andersom ook zo. Het voelde dan ook goed om er met iemand over te kunnen praten. Een kleine glimlach schonk ik de jongen naast me en keek toen weer voor me. 'Ik heb eten, maar niet veel. Althans niet als je vannacht en de rest van de dagen ook nog wilt. Je zult echt moeten wachten op het antwoord van de rest.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan

'Ik wil naar huis.' Antwoord hij. Ik knik. Dat weet ik. Hij slaat zijn arm ook om mijn schouder. 'Klinkt goed, Nialler, en ik laat je niet stikken met alles.' Ik denk daar even over na. Het is fijn om iemand te hebben waartegen je alles kan zeggen, en waarvan je zeker weet dat diegene het nooit in zijn leven zou doorvertellen. 'Ik heb eten, maar niet veel. Althans niet als je vannacht en de rest van de dagen ook nog wilt. Je zult echt moeten wachten op het antwoord van de rest.' Ik zucht overdreven. 'Kunnen we anders iets gaat eten in de kantine? Ik heb honger!' Zeg ik als een klein kind, en ik kijk Zayn met puppyoogjes aan. Na een tijdje stop ik met lopen en sla ik mijn armen over elkaar. Bijna wil ik gaan zitten, maar dat lijkt me iets te ver gaan. 'Eten. Nu. En jij gaat mee!' Zeg ik, en ik pak Zayns arm vast. Met een grote grijns op mijn gezicht trek ik hem mee naar de bar. Ik ga op een barkruk zitten en wacht op iemand die aan ons komt vragen wat we willen. Een serveerster komt naar ons toegelopen en als ze ziet wie we zijn schrikt ze even. 'Doe maar een grote portie friet met de allergrootste hamburger die jullie hebben.' Zeg ik terwijl ze met me aan het flirten is. Ik glimlach en kijk Zayn aan. 'Ik moet ze echt van me afschudden.'

Spoiler alert: you will save yourself

Ivy Amelia Evans
Ik nam dankbaar het bord van Levi over en begon het eten naar binnen te werken. Het was echt fijn om ook aan de andere kant van de wereld, in elk geval de eerste avond, eten van thuis te eten. Ook Levi leek ervan te genieten. Rustig begonnen we wat te praten, maar het was wel duidelijk te merken dat we bijden dood op waren. Enige tijd later kwam Jona bij ons aan. Hij vroeg of hij kon mee eten. Ondanks zijn zielige verhaal zou dat niet kunnen. Ons eten was al verdeelt en bijna op. "Sorry, mate. Het is al bijna allemaal op en ik zit nog niet vol." Ik wist nog hoe Jona ervoor had gezorgd dat Levi voedselvergiftiging had gekregen. Gelukkig was hij snel weer de oude geworden nadat zijn maag was leeggepompt. "Volgens mij is lauren naar het gebouw gegaan om eten te maken voor wie wilde en anders kan je toch altijd aan dat andere meisje vragen of ze een ei voor je bakt?" Ik trok een wenkbrauw op en nam nog een hap. Dit was echt heel goed. Al wist ik ook wel dat veel buitenlanders het maar niets vonden. Achter Jona zag ik Zayn, het was Zayn toch, met een blonde jongen. Even luisterde ik, het was misschien niet netjes, maar ik wilde weten wie het was. 'Nialler' ving ik op. Dat moest dus de gitaarspelende jongen zijn uit Liam zijn verhaaltje. Hij vroeg of er iemand eten had. "Ja, ik. Maar dat is mijn avondeten." zei ik opgewekt waarna ik nog een hap in mijn mond stopte en kauwde. Ik haalde kort een hand door mijn bruine haren en keek even naar mijn broer die zelf de laatste hap van zijn eten in zijn mond stak. Zelf had ik nog een kwart van mijn portie. Ik at niet zo snel en neit zo veel als mijn broer, maar ik had alle tijd om van ons laatste Nieuw-Zeelandse voer te genieten voor we 2 maanden Brits eten moesten eten. De jongen met blond haar trok al snel weer de andere jongen weg, waardoor ik nu eigenlijk zeker was dat ik gewoon rustig kon eten.

[ bericht aangepast op 3 sep 2013 - 18:37 ]

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Mijn blik was op Niall gericht terwijl ik weer wat vrolijk probeerde te doen. Dit alleen voor de jongen naast me, want hij verdiende geen snauw van mijn kant. Daardoor trok ik hem ook iets dichter naar me toe en zag hoe hij nadacht bij mijn woorden. Waarschijnlijk ging in de gedachten van deze jongen precies hetzelfde om als bij mij. Niet dat het vreemd was, want het was juist fijn. Een overdreven zucht verliet de mond van de blonde jongen toen ik begon over het eten. Ik wist wat hij kon eten en we gingen het nooit volhouden als we vannacht een keer weer wakker waren doordat slapen onmogelijk leek. 'Kunnen we anders iets gaat eten in de kantine? Ik heb honger!' Zei Niall als een klein kind, en me met puppyoogjes aan. Na een tijdje stopte hij dan ook met lopen en sloeg zijn armen over elkaar. Ik stopte langzaam met lopen waarna ik me naar hem toedraaide. 'Niet de puppyoogjes. En natuurlijk ga ik mee.' Niet dat ik echt een keuze had, want mijn arm werd al vastgepakt, zodat de jongen me alweer mee kon trekken naar de bar. Ik volgde hem en trok met moeite mijn koffer achter me aan. Doordat mijn blik wisselde tussen de persoon naast me en mijn koffer had ik de serveerster nog geeneens gezien tot het moment dat Niall zijn mond opentrok. 'Voor mij hetzelfde.' Mompelde ik, ook al had ik geen idee of ze dat mee had gekregen, dus richtte me op Niall die wat zei. 'Het kan ook niet anders, want je bent nu eenmaal schattig.' Zei ik met een glimlach terwijl ik de jongen een korte knuffel gaf, om vervolgens naast hem te gaan zitten. Misschien hielp de aanwezigheid van deze jongen toch wel, om me weer wat vrolijker te krijgen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Naar wie zou ik Alex kunnen sturen?]

I'm finally back, Finally after a Year break

HurtedHeart schreef:
[Naar wie zou ik Alex kunnen sturen?]

Reality's overrated.

[Wie voor Lauren of Liam? ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne