[RPG]The Queen Victoria Stables [speeltopic 1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 sep 2013 - 19:54 ]

Bowties were never Cooler

David Marc Johnson
Ze schiet in de lach en roept dat ze niet met ze kán praten omdat ze er nooit zijn. en dat als ze er zijn ze geen tijd voor der hebben.
"Volgens mij bestaat er tegenwoordig ook een telefoon waarmee je kunt bellen enzo?" zeg ik schouderophalend tegen haar.
"Ik ben van kinds af aan alleen gelaten, en waarom vertel ik jou dit..? Het interesseert je toch niks." zegt ze dan verwijtend en ze zucht.
"Denk je dat nu echt? Dat het mij niets uit maakt?" vraag ik haar terwijl ik naast haar ga lopen "Denk je nu echt dat ik zo harteloos ben? Want jij mag dan wel een arrogant kreng zijn en je paard mishandelen alsof je helemaal niets geeft om dat dier, ik wil niet dat je je rot voelt omdat je ouders je behandelen als of ze niets om je geven!" zeg ik tegen haar. Oké, misschien had ik beter niet kunnen zeggen dat ze een arrogant kreng is enzo.. maar het is wel waar en dat mag ze weten ook. Ze zadelt Samara af in de poetsplaats en ik wacht gewoon tot ze terug is. Ik bekijk Samara goed, ze heeft striemen op haar kont staan van de zweep. Dat ze nooit gediskwalificeerd word omdat ze zo met haar paard om gaat, want volgens mij doet ze ook zo tijdens wedstrijden als haar paard een fout maakt of iets gewoon niet doet.

Little do you know

[ik heb al zo'n 4 tot 6 posts gemaakt met Allunga, maar niemand reageert erop]

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Allunga schreef:
[ik heb al zo'n 4 tot 6 posts gemaakt met Allunga, maar niemand reageert erop]

Vampire + Servant = Servamp

LyraPhoenix schreef:
(...)

Ik heb anders Thomas voor je.}

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

mijn personages zijn vol...

Cheryl Gold
"Mijn ouders geven ook niks om me! " roep ik nog voor ik in de zadelkamer verdwijn.
"rot toch een eind op" vertel ik hem als ik terugkom en hij daar nog steeds staat. Een arrogant kreng en mijn paard mishandelen, sure. Het is goed met hem, ik zal hem eens mishandelen.
De moeite om een halstertouw te vinden neem ik niet even als de moeite om nog een borstel over haar vacht te halen. Ik pak het paard recht bij haar halster en trek haar mee richting haar stal waar ik de deur kwaad dicht sla zodra we binnen staan. Niemand geeft om mij, waarom zouden ze ook. Ik ben enkel een arrogant kreng, zelfs mijn ouders kijken niet naar me om. Ik druk mezelf neer in de hoek van haar stal en laat me omlaag zakken met mijn knieën opgetrokken.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Allunga schreef:
Allunga Fox
Na een kwartiertje raap ik mezelf weer bij elkaar en loop met Yani weer richting de poetsplaats, ik maak hem stevig vast en ga dan even snel om mijn poetsbox. Terwijl ik hem dit keer heel uitgebreid borstel praat ik zachtjes met hem. Ik wil dit jaar met Yani beginnen in het wedstrijdseizoen. In IJsland hebben we natuurlijk wel eens meegedaan aan wedstrijden, maar IJsland is zo anders in die dingen dan de meeste landen. Morgen ga ik weer rijden met Yani, maar hij moet zich eerst hier op zijn gemak voelen, anders kan ik niks met hem,.

Vampire + Servant = Servamp

David Marc Johnson
Ze roept dat haar ouders niets om haar geven, en als ze terug komt roept ze boos dat ik op moet rotten.
"Cheryl, als jou ouders niets om je gaven hadden ze niet zoveel geld aan je uitgegeven aan al die dingen die ze voor je kopen. Ik snap dat het moeilijk is omdat ze geen tijd voor je hebben of maken, maar ze zullen wel degelijk van je houden!" zeg ik tegen haar.
Ze pakt Samara bij haar halster en trekt het dier mee naar de stallen om haar in haar box te zetten. Mee lopen, of met rust laten..? Ik besluit gewoon mee te lopen en blijf in de deuropening van de box van Samara staan en leun nonchalant tegen de muur aan.
"Cheryl, waarom geloof je niet dat je ouders wel degelijk om je geven? Wat zou je er van vinden als ik ze hier probeer te krijgen zodat ze naar je komen kijken als je je proef rijdt met Samara?" stel ik dan voor. Ik ben redelijk goed in datsoort dingen, ik heb het namelijk vaker gedaan. En tot nu toe heb ik nog nooit gefaald, ik hoop dat ik nu ook niet zal falen.. maar ik zal het enkel doen als zij ermee in stemt.

Little do you know

cheryl Gold

Ik kijk hem aan. " Succes daarmee, mijn ouders zijn zakenmensen en zaken brengen meer geld op dan ik..."
Ik kijk op en kijk hem aan.
" Waarom zou je het uberhaupt voor me proberen... Ik ben een arrogant kreng remember" En mijn ouders zouden het niet op ptijs stellen als David ze zou vragen toch te komen. Dat had ik al eerder geprobeert en verbolgens had ik een uitbrander gekregen met het feit dat ik ondankbaar was want ze gingen zo veel werken om mij te onderhouden.. Maar we kwamen niks te kort dat wisten we allemaal...
"Als ze niet komen willen komen ze niet David zi zijn ze"

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Timothy 'Timmy' McCoy
Ik glimlachte en begon de kuisen op te zetten op 40 centimeter. Nu ik het zo zag zou ze die met gemak kunnen springen. Ik grinnikte bij haar woorden en zette beide setjes hindernissen op voor ik weer naar de rand liep en erop ging zitten. "Ga je gang." zei ik vrolijk terwijl ik met mijn benen wiebelend op de rand zat te kijken. Op zich kon Juultje ook wel springen, maar die crosste liever. Toch ging draven en rennen haar het beste af. Tegen de volbloed paarden niet, maar alles behalve dat kon ze prima aan. Ik keek rustig naar hoe Lucy met Sup reed. Ik vond het echt knap hoe ze zo hoog kon staan met normaal springen. Zo groot was dit paard nou ook weer niet en die sprongen waren soms echt verdomde hoog. Ik ging weer met een hand door mijn haren en zuchtte even. Nu ik hier zo zat dacht ik weer terug naar wat ze net zei. Dat hier geen leuke jongens liepen. Zou ik dan ooit wel een leuke jongen tegenkomen? Ik was heel erg bang van niet. Hoe koel ik daarover ook leek, ik was echt bang dat ik altijd alleen zou blijven.

Bowties were never Cooler

\\
Allunga Fox
Verschrikt kijk ik op als er iemand tegen mij begint te praten.
"Nee, bedankt ik neem aan dat je gehecht bent aan je voeten." antwoord ik als hij vraagt of ik hulp nodig heb. Mijn vader heeft Yani een keer geprobeerd te borstelen, maar die was daar niet van gediend en is op mijn vaders voet gaan staan waardoor hij twee maanden in het gips heeft gezeten.
'Prachtig paard heb je daar trouwens, is hij van jou?' Vraagt hij nieuwsgierig
"Dankje. En hij is echt van mij, helemaal van mij alleen." antwoord ik.
Ik ben gek op Yani en als iemand hem dan een complimentje geeft voelt dat altijd goed
'En als er iets is, mag je me het altijd vertellen.' vervolgt de man
Het lijkt of hij iets weet van mij en mijn verleden, maar dat kan niet, ik heb er voor gezorgd dat ik hier opnieuw kon beginnen.
"Ik ben oké, dankje." antwoord ik stilletjes. Want ik weet dat ik lieg en ik houd niet van liegen.
"Wil je misschien even bij Yani blijven, ik ben wat vergeten uit mijn kluisje, maar ik durf hem niet zo goed alleen te laten. Ik zou hem niet onverwachts aaien ofzo, hij is een nogal 'apart' paardje" vervolg ik.
Niemand hoeft te weten dat Yani nogal gewelddadig kan worden bij anderen, dan moet ik hier gelijk weg.

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Steve James Hiddles
Ik glimlachte en knikte. "Dan zal ik dat zo maar eens gaan doen. Bedankt Nathan." Ik glimlachte en schudde nog eens mijn krullen uit die dansten in het zonlicht. Hij was echt een van de beste werknemers hier op stal. Hij lanterfanterde niet en zette de paarden op een. Ook kon ik altijd op hem rekenen en vertrouwen. Ik knikte nog even bij zijn plan. "Is goed. Ik zal het paard zo verplaatsen." Toen draaide ik me weer naar de jongen. "Hij mag in het eerste blok stallen. De naam van het paard, Houston, was het toch? Staat op de deur van de stal. Erbij is een kluisje voor al zijn en jou spullen met jou naam erop. Als je iets niet kan vinden of hulp nodig hebt, zoek me maar op. Ik ben hier altijd tussen 7 's ochtends en 11 's avonds." Toen liep ik weg om het paard wat verkeerd stond te verplaatsen. Hopelijk gedroeg het dier zich een beetje want ik had geen zin in blessures voor de grote dag Zaterdag.

Bowties were never Cooler

lucy Johnson

timmy bouwt de hindernis zo op als ik hem gevraagd heb waarna hij weer aan de kant gaat zitten terwijl ik met Special een paar keer over de makkelijke sprong ga. Redelijk snel merk ik toch dat er iets met hem is en il ga voor zijn neus stil staan.
"er komt vanzelf een leuke longen langs voor je Timmy. En tot die tijd heb je mij !!" weg ik met een grote grijns in de hoop hemwat op te vrolijke.
Ik spoor special weer aan verder te lopen want te lang stil staan tijdens een training is niet goed.
Ik maak snel nog een sprong en kijk opnieuw naar Timmy.

Mobiel rukken geen geen of ik de vier regels gehaald heb..

[ bericht aangepast op 15 sep 2013 - 21:23 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Timothy 'Timmy' McCoy
Ik schrok op uit gedachten en viel bijna van het hek toen opeens de neus van het paard voor mijn hoofd hing. Ik zuchtte bij haar woorden, maar toch kreeg ik een lichte glimlach op mijn gezicht. "Dat weet ik nog zo net niet, maar ik ben blij dat je er voor me wil zijn." Ik aaide even over het paard d'r neus. 'Hup, rijden nu. of moet ik hem verstellen?" Ik zag haar nog een sprong maken. Ik gleed van het hek af en begon een van de twee op 50 te zetten. Als ze hoger wilden kon later altijd, maar naast springtraining was dit ook een goede uithoudingstraining, al zou ik hem hoger zetten als ze erom vroeg. Ik ging naast de oxer zitten en keek vanaf hier naar het paard, wat zo nog veel groter leek.

Bowties were never Cooler

James Hampton
"Mijn hele leven al. Mijn vader zette me toen ik kon lopen al op een shetlander gezet, maar mijn moeder vond het te gevaarlijk en mocht tot mijn tiende niet eens een paard zien,' vertelde Cian. We waren inmiddels al bij de stallen aangekomen. 'En je wist al meteen dat je polo wou spelen?' vroeg ik. 'En jij, hoe lang rijd jij al, als ik vragen mag, maar je hoeft niet alles te vertellen?' vroeg Cian. 'Ik was acht toen ik voor het eerst op een paard zat en sindsdien ben ik er eigenlijk ook nooit meer vanaf gegaan, in figuurlijke zin natuurlijk,' vertelde ik met een glimlachje. Je kon moeilijk veertien jaar lang achter elkaar op een paard blijven zitten. Ik moest even grinniken bij de gedachten.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."