• Gebaseerd op X-men



    Twee scholen gelegen in het stadje Londen ,vangen kinderen met speciale krachten op. Deze scholen zijn zwaar geheim voor de buitenwereld ,want ze willen geen risico’s nemen. Jongeren van 16 tot 22 met deze gaves ,krijgen gratis onderwijs en onderdak. Maar….
    De twee scholen hebben niet hetzelfde doel… The academie of Brighton leert kinderen hun gaves controleren en leert hun leven en overleven met hun krachten. The academie of Guillotine verzet zich tegen de mensheid in,maar dit weten sommige leerlingen niet.


    De scholen delen hun leerlingen in door hun gaves. Leeftijd telt hier niet echt.
    Je hebt fysieke- mentale gaves en besturing van elementen.


    Leerkrachten
    -Lex Sterlington || directeur/leraar Brighton || Paddo
    -Daveney Coye Florinda || elementen || Calipso *
    -William Alexander Tyson || Mentale krachten || Raccoon *




    The academie of Brighton (There’s no diference in Mutants and humans ,we all have a heart ,brains and feelings)

    Jongens Vol!
    -Kendall Francis Jackson || Kendizzzzle *
    -Joseph Mason Jaspers || xAlways *
    -Marcus Franz Missen || LogitG27 *
    -Daniël "Shadow" Raeper || Paddo *
    -Ryan "Ry" Lucas Ashford || Wolfheart *

    Meisjes Vol!
    -Evelynn Josephine Heartman || Raccoon *
    -Damianne Abigail Stavros || BarnOwl *
    -Feline Carroll || Huaso *
    -Alexandria Katherina Valencia || HurtedHeart *
    - Vrij !





    The academie of Guillotine (If we don’t do something ,then in a few years ,there are no mutants annymore.)
    Jongens: Vol!
    -Olivier Jackson Skyes || Racoon *
    -Casey 'Cas' Abel Day || Newton *
    -Jace Aiden Braight || HurtedHeart *
    -Jayden 'Jay' O'Brien || Segatakai *
    -Tony Charles Fanickum || TheDarkKing *


    Meisjes Vol!
    -Camilia Alli Cabello || Butera *
    -Eve Alma Dwellington || Inside *
    -Calendae Myah Limentina || Calipso *
    -Jasmine Jose Parker || xAlways *
    -June Dominique Rossi || VladiFerr *



    Kamer indelingen


    k625 Jace Aiden Braight & Casey 'Cas' Abel Day
    k663 Marcus Franz Missen & Tony Charles Fanickum
    k644 Joseph Mason Jaspers & Ryan "Ry" Lucas Ashford
    k682 Daniël "Shadow" Raeper & Kendall Francis Jackson
    k661 Jayden 'Jay' O'Brien & Olivier Jackson Skyes


    k 165 June Dominique Rossi & Camilia Alli Cabello
    k115 Damianne Abigail Stavros & Feline Carroll
    k145 Calendae Myah Limentina & Jasmine Jose Parker
    k123 Evelynn Josephine Heartman & Eve Alma Dwellington
    k140 Alexandria Katherina Valencia & ...




    Regels van de school
    -Vertel niet aan mensen dat je een mutant bent
    - Om 22:00 op je kamer en 23:00 lichten uit en slapen
    -Je krachten niet gebruiken op leraren ,leerlingen of mensen.Alleen in de daarvoor bestemde lessen.
    -Geen ruzie ,gevechten of agressie met je medesoort ,want iedere mutant is je familie.
    -Geen meisjes op de jongenskamers of omgekeerd
    - Geen vandalisme
    - Draag de kleur van je school op één of meerdere kledingstukken. Het is geen uniform ,maar wel verplicht.
    -Niet roken ,alcoholische dranken gebruiken of drugs nemen ,binnen het schoolgebied.
    - Alleen de woensdag namiddag ,iedere schooldag vanaf 16:00 en de zondag hebben de leerlingen vrij en mogen ze de stad in.


    Regels rpg:

    We proberen ongeveer 4 a 5 regels te schrijven ,liefst niet minder.
    Reserveringen blijven 48 uur staan, denk er zelf aan.
    Geen perfecte personages
    Maximaal 2 personages (jongen en meisje) en 3 als je er een vaste leraar/lerares bijneemt
    Speel je eigen personage, niet die van iemand anders
    OOC liefst in praattopic of rollentopic
    Geen ruzies, niet schelden en niemand buitensluiten, hou ook rekening met elkaar.
    Ruzies en schelden mag in IC wel, vat dit dus niet persoonlijk op
    Naamsverandering en afwezigheid melden aub
    Als je niet meer mee kunt/wil doen ,meld dit dan even aan mij inde laats van nooit meer op het topic te reageren.
    Probeer minstens 3 keer per week te posten.
    +16 is toegestaan
    Topics worden alleen aangemaakt door mij. Tenzij ik er iemand voor aanwijs
    Vragen mogen altijd gesteld worden


    Rollentopic
    Speeltopic 1
    Story
    Praattopic

    Begin

    Het is de eerste schooldag op beide academies , vrienden zien elkaar terug en maken plezier ,sommige ontzien het om hun vijanden terug te zien. De eerste schooldag is een maandag ,maar de lessen zijn pas vanaf morgen. De leerkrachten houden een oogje in het zeil en helpen de nieuwe leerlingen. Iedere student krijgt bij binnenkomst een fiche ,bij de ene is dit bekender dan de ander. Het fiche heeft informatie in welke gang je slaapt ,in welke richting je ingedeeld bent en de kamer waar je slaapt. De lessenroosters en boeken zullen op je kamer te vinden zijn.


    Iedereen is ondertussen mensen aan het ontmoeten of vrienden weer te zien. De jongeren mogen zich stilaan klaarmaken om naar het plein te gaan van hun school. Daar zal de directeur een speech geven en te leerlingen welkom heetten. Ook worden de leerlingen ingedeeld per categorie en daarna mogen ze naar de gezamenlijke eetzaal gaan om avond te eten ,want de volgende dag word een zware dag.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 17:11 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Huaso schreef:

    Ik glimlach opgelucht zodra de jongen zo vriendelijk reageert.
    "Ja, dat lijkt me fijn. Ik heb het richtingsgevoel van een tafelpoot, dus we vertrouwen wel op jouw gevoel. Zo hoef ik tenminste niet alleen verloren te lopen, of misschien zelfs helemaal niet." glimlach ik. Ik voel mijn verlegenheid verbazingwekkend snel van me af glijden eigenlijk.
    Ik steek mijn hand naar hem uit om de zijne te schudden. "Ik ben Feline trouwens." glimlach ik breed. Dan trek ik plots zonder hem aan te raken mijn hand terug. Ik was het al vergeten... Nog steeds ben ik er niet aan gewend, maar mijn kracht heeft zich ook pas sinds enkele maanden geopenbaard. En ik heb nu gewoon even geen zin in een stroom aan emoties, angst, woede,... Het is steeds alsof ik die dingen zelf meemaak. Een zeer vermoeiend en soms angstaanjagend iets. Ik kijk hem met een verontschuldigende blik aan, maar hoop gewoon dat hij zich niet gekwetst voelt of zo en hij er niet verder naar gaat vragen. Ik voel me nog steeds alsof ik mijn gave moet verbergen.
    Ik neem mijn koffer op en kijk hem dan glimlachend aan. "Ik ben klaar."



    Marcus Franz Missen - Brighton - Nieuw

    Ik steek mn hand ook uit en glimlach bij haar woorden. Maar dan trekt ze haar hand terug.. Oei.. Ik kijk naar mn hand, er zit niks vies op of zo.. Een wat minder echt glimlachje komt op mn gezicht en knik toch vriendelijk. "Ik ben Marcus, leuk kennis te maken Feline. Leuk dat je ook nieuw bent" glimlach ik. Dan pakt ze haar koffer op. "Niet te zwaar? Ik heb nog een hand vrij" glimlach ik en pak ook mn eigen koffer van de grond af. "Ik heb t gevoel dat jij in deze gang moet zijn.. Weet je toevallig welk nummer? of.." vraag ik terwijl ik langzaam de gang in begin te lopen waarvan ik denk dat het goed zit.


    It's high noon.

    Feline Carroll § Nieuwe leerlinge § Brighton

    "Ah, valt wel mee." glimlach ik dan wanneer hij vraagt of mijn tas niet te zwaar is. Ik kan hem wel moeilijk tillen, maar kan hem moeilijk aan Marcus geven. Dan zeult hij er met twee. Bovendien heb ik hem een beetje gekwetst denk ik... Ik wil absoluut niet van hem profiteren of zo.
    "Euhm, laat me even denken... Waar heb ik dat blad nu weer?" Snel zet ik mijn tas neer. Ik voel eens al mijn zakken na en vind uiteindelijk een papier verborgen in mijn schoen. Ik lach een beetje verlegen. "Ja, ik heb nogal... abstracte opbergplaatsen.. heh." lach ik zachtjes en kijk snel naar de uitgeprinte mail. "Ik moet k115 hebben." zeg ik dan, terwijl ik snel mijn tas weer opneem en hem de gang in volg.

    [ bericht aangepast op 8 okt 2013 - 21:33 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Marcus Franz Missen - Brighton - Nieuw

    Ik luister glimlachend naar al haar dingen en glimlach nog wat breder als ze het mailtje uit haar schoen haalt. "Heel apart, maar wel een goeie inderdaad" glimlach ik en wacht to ze me het nummer geeft. K115 is het. "Nja, hier beginnen ze met K100, dus ik neem aan dat je K115 verderop zit?" zeg ik en loop een klein beetje sneller. En inderdaad, daar is haar kamer al. Niet dat ik nu al van haar af wil, maar t is voor haar wel minder zoekwerk zo. "Kijk aan, hier is uw kamer mevrouw" glimlach ik en maak een overdreven gebaar met mn armen en handen naar de deur van 'tadaaaah'.
    "Dan ga ik er vanuit dat mijna een paar ganger verder is. Ik had K663 als ik het goed had.." zeg ik en kijk haar aan. "Zeker dat ik niet moet helpen met je koffer de kamer in sjouwen?" bied ik nog een keer aan.. Ik help gewoon graag, en ze is aardig tegen mij, dus ik tegen haar.


    It's high noon.

    Feline Carroll § Nieuw § Brighton

    Ik glimlach en kijk naar de deur. Dan moet ik lachen met zijn gebaar.
    "Perfect, dank je wel." lach ik, terwijl ik de deur begin open te doen. Opnieuw bied hij aan om mijn tas naar binnen te dragen. Wel een vriendelijke jongen. Ik heb er des te meer spijt van dat ik meteen zo grof over kwam door mijn hand terug te trekken.
    "Ah, het lukt wel, bedankt voor het aan-" maar verder kom ik niet. Terwijl ik de kamer in wil lopen met mijn koffer, blijft er iets van aan de deurpost haken. Ik laat mijn tas vanzelf los en kan nog maar heel erg nipt mijn voet wegtrekken. Door mijn plotse vermindering van oppervlakte waar ik sta, verlies ik mijn evenwicht. Ik zwaai even met mijn armen en zet dan snel een stap over mijn tas, die half in de deuropening ligt en kan dan nu mijn evenwicht houden. Bijna in een split over mijn tas.
    "Euhm... Of misschien niet."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Marcus Franz Missen - Brighton - Nieuw

    "Is goed dan, toch graag gedaan" glimlach ik vriendelijk als ze de kamer in begint te lopen. Maar net als ik mn koffer wil pakken zie ik dat ze bijna op haar plaat gaat. "oei, hela!" zeg ik luid en duik al half naar de toe om dr op te vangen als ze moest vallen.. Gelukkig houdt ze evenwicht en ik sta dicht achter haar met mn haden bijna tegen haar rug. "Gaat het? Kom laat me je helpen.." vraag ik en doe de deur meer open.. Ik pak haar koffer en draag die naar binnen naast een bed. Ik weet net welke van haar is of zo, maar hij staat nu op een veilige plek.. Ik kijk haar aan hoe ze er aan toe is en kijk een beetje bezorgd. "Dat was even schrikken hè?" probeer ik troostend te zeggen. "Gelukkig heb je je niet bezeerd toch..?" zeg ik dan en loop weer naar haar toe. Snel werp ik even een blik door de gang of niemand t gezien heeft.


    It's high noon.

    We liepen verder de trap af, en liepen naar buiten. Shadow stak een sigaret op, wat mij eraan herrinnerde dat ik ook al veelste lang geen sigaret meer opgestoken had. Shadow stopte en keek me aan 'Kendall, waarom vind je de wereld die ik zelf gecreëerd heb, zo cool dan? Ik bedoel... je weet niet eens waarop die gebaseerd is en waarom die zo is' Zei hij. Inderdaad ik wist er ook helemaal nog niks vanaf, maar ik vond de wereld nogal rustgevend, het gaf me een soort van vrij gevoel... Alsof ik afgezonderd was van de vermoeiende buitenwereld, wat ook zo was, maar toch voelde het anders, iets wat je eigenlijk niet echt kon bescrijven. "Weet ik eigenlijk niet, ik vond het eigenlijk wel interessant, en het gaf me een soort... vrijheids gevoel." Zei ik. De wereld waar ik een paar minuten geleden nog in stond, was inderdaad erg interessant en facinerend, en dan ook nog te bedenken dat Shadow die gemaakt had... Ik stak nu ook een sigaret op, en wachtte tot Shadow weer iets zou zeggen.


    How far is far

    Shadow

    Rustig wandel ik door, de omgeving rond om de school was soms wel is wat saai,
    Maar het was soms wel fascinerend met wat voor dieren langs kwamen om te kijken.
    Als Kendall begint te praten kijk ik hem deels aan,
    "Weet ik eigenlijk niet, ik vond het eigenlijk wel interessant, en het gaf me een soort... vrijheids gevoel."
    Ik merk dat die een sigaret opsteekt en glimlach even,
    Misschien was dat waar... Maar de geheimen die erin verborgen waren, waren erger dan normaal...
    'Het klopt dat de wereld veel vrijheid geeft, alleen het gene wat het niet geeft zijn mijn herinneringen. Alle herinneringen die ik heb zitten opgebrogen daar, dat gaat automatisch. Gelukkig maar want dan kan niemand er werkelijk bij komen zonder dat ik het wil'
    Ik grijns even waarna ik rustig ga zitten op een muurtje bij de vijver.
    Het was een plus punt dat mijn herinneringen daar opgeborgen werden, wilde iemand ze lezen, moesten ze eerst in mijn wereld komen.

    Tony Charles Fanickum || Academie of Guillotine

    Ze draaide zich naar me toe en ik zag dat het een meisje was, maar daar was ik niet erg blij mee, ik klap vaak dicht bij meiden, dus laat dit please goed gaan en ze is ook duidelijk kleiner dan mij dat kan je wel zien.
    Ze lacht wat zwakjes en knikt naar me toe wat inhoud dat ze net als ik nogal een beetje of nogal verlegen is of ze had niet verwacht dat ik daar stond en in principe is dat ook logisch niet iedereen verwacht iemand achter hun, nou niemand niet. "Ja eigenlijk wel, sorry weet je misschien waar kamer 140 is?" Vraagt ze.
    Ze klok wat verlegen, dus ik ben nu even niet de enige. "Uhm, je moet naar 140 toch, kom maar mee." Zeg ik.
    Ik lijd haar naar kamer toe. "Hier is het, en wat is je naam eigenlijk, mijn naam is Tony Charles Fanickum, maar noem me natuurlijk maar Tony." Zeg ik.


    Alexandria Katherina Valencia || Leerling Brighton

    "Uhm, je moet naar 140 toch, kom maar mee." Zegt hij. Toch een beetje zenuwachtig liep ik achter hem aan. Ik volgde hem door het trappenhuis als we stoppen bij een kamer.
    "Hier is het, en wat is je naam eigenlijk, mijn naam is Tony Charles Fanickum, maar noem me natuurlijk maar Tony." Zegt hij dan en ik glimlach naar hem. Toch nog best wel nerveus aangezien ik niet bepaald wist wat te doen. Ik haal onopgemerkt een beetje diep adem en kalmeer mezelf aangezien ik stress over de meest simpele dingen.
    'Dankje Tony voor het brengen naar mijn kamer. Ik ben Alexandria katherina Valencia, maar ik veracht mijn eigen naam aangezien hij veel te lang is dus noem me asjeblieft Alex.' Zeg ik vriendelijk met een glimlach terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek. Ik was namelijk erg net opgevoed en ontving of ontmoette mensen altijd met een hand die je hoort te schudden.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    June Dominique Rossi. - Academy of Guilottine.

    Ik sta weer op en besluit naar buiten te gaan. Automatisch gaat mijn hand in mijn tas en graai ik naar mijn zonnebril. Gelijk zet ik die op.
    Ik sta al snel buiten en kijk rond. Alles zag er wat donkerder uit door de glazen van de bril. Mompelend keek ik naar de mensen buiten. Dan vallen mijn ogen op twee jongens. Ze zaten bij de vijver en eentje zat op het muurtje. Met stevige stappen loop ik op ze af. Misschien waren ze ook wel nieuw en misschien wel niet. Zolang ik het maar nu eens niet zou verknallen. Doordat ik nerveus werd stak er een klein windje op.
    Als ik bij de jongens aankom glimlach ik en zet ik de zonnebril af waardoor mijn groene en blauwe oog zichtbaar zijn.
    'Hey,' zeg ik. 'Ik ben June en ik ben nieuw hier. Kan ik misschien even met jullie praten?'
    Ik friemel een beetje aan mijn zwarte rokje en kijk de jongens aan.


    "Rebellion's are build on hope"

    (iemand voor Calendae of Daveney?)


    "Do you believe monsters are born or made?"


    HurtedHeart schreef:
    Alexandria Katherina Valencia || Leerling Brighton

    "Uhm, je moet naar 140 toch, kom maar mee." Zegt hij. Toch een beetje zenuwachtig liep ik achter hem aan. Ik volgde hem door het trappenhuis als we stoppen bij een kamer.
    "Hier is het, en wat is je naam eigenlijk, mijn naam is Tony Charles Fanickum, maar noem me natuurlijk maar Tony." Zegt hij dan en ik glimlach naar hem. Toch nog best wel nerveus aangezien ik niet bepaald wist wat te doen. Ik haal onopgemerkt een beetje diep adem en kalmeer mezelf aangezien ik stress over de meest simpele dingen.
    'Dankje Tony voor het brengen naar mijn kamer. Ik ben Alexandria katherina Valencia, maar ik veracht mijn eigen naam aangezien hij veel te lang is dus noem me asjeblieft Alex.' Zeg ik vriendelijk met een glimlach terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek. Ik was namelijk erg net opgevoed en ontving of ontmoette mensen altijd met een hand die je hoort te schudden.


    Tony Charles Fanickum || Academie of Guillotine

    "Dankje Tony voor het brengen naar mijn kamer, ik ben Alexandria Katherina Valencia, maar ik veracht mijn eigen naam aangezien hij veel te lang is, dus noem me alsjeblieft Alex." Zegt Alex, met nu een lach op haar mond steekt ze haar hand naar me uit.
    Ik schud haar hand en zeg "Aangenaam Alex."
    Ik moest nu iets bedenken om geen stilte te krijgen, dat staat gewoon zo stom tegenover anderen, dus ik vraag het dan maar gewoon kom op 1,2,3.
    "Ik denk dat ik maar weg moet gaan.'' Zeg ik. O stommerd waarom doe je dat nou?

    [ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 18:51 ]


    Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

    Jayden 'Jay' O'Brien|| Academie of Guillotine

    Cas grinnikte en begon te lopen, "Dat is eigenlijk één van de weinige dingen waar ik best goed in ben," zei hij waarna ik knikte "Hoort bij mijn mutatie. Ik vind altijd de weg terug naar huis," hierdoor begon ik na te denken over zijn mutatie, hij leek een beetje katachtig dus het kon zijn dat het iets met een roofdier te maken had. Zou hij het moeilijk hebben gehad? hij kon het namelijk niet verbergen zoals ik altijd doe, bijna niemand weet van mijn krachten omdat ik het niet echt aan anderen vertel. hij liep langs een aantal deuren terwijl ik achter hem aan liep, toen we bij de deur kwamen bleef hij even staan waarna hij hem langzaam opendeed en opgelucht leek te zijn en ik wou er bijna naar vragen maar ik deed het niet omdat hij begon te praten "Het is netter dan de kamer waar ik normaal gesproken slaap," ik grinnikte even "alle kamers lijken op elkaar"merkte ik op nadat ik de kamer even heb rondgekeken. "ben jij trouwens nieuw hier of ben je hier al eerder geweest?" besloot ik hem te vragen.


    You can't not look cool with a crossbow.

    William Alexander Tyson || Leraar

    Hoe dichter bij ik kwam ,hoe meer me iets leek op te vallen ,dan pas besefte ik door gegiechel dat ik in de maling werd genomen door twee studentes. "Nou zeg ,dat vinden jullie wel leuk hé?"zei ik met een grijns tegen de meiden. Ik kende ze nog van vorig jaar. Ze knikten en lachten nog even ,om dan vervolgens door te wandelen. Niet te geloven dat ik daarin getrapt was. Ik kreeg er zelfs een binnen pretje van ,ah de eerste schooldag kon ik alles nog redelijk goed opvangen,maar halverwege het jaar ,zal ik echt niet meer in die truckjes stappen. Ik keek fronsend op toen ik dichtbij een negatieve gedachte opving. Ik sloeg links af en volgde de gedachte die telkens luider en luider werd. Voor een deur stopte ik ,en ik herkende maar al te goed dat het de leraarskamer was. Ik wachtte nog even af en besloot dan om naar binnen te gaan. Het was hier verlaten ,want de meeste leraren zaten in de schoolgebouwen of op het plein. "Hey ,jij bent een van de nieuwe leraressen toch?"vroeg ik dan met een vriendelijke glimlach tegen de vrouw met droevige gedachten. Ze was lang en slank en had haar haren opgestoken. Het eerste wat me erg opvoel waren dan vooral haar ogen ,die beiden een andere kleur hadden.

    (zo voor Daveney )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Daveney Coye Florinda - Lerares Elements

    Meteen draaide ik me om toen ik de stem hoorde. Ik werd uit mijn gedachtengang getrokken, keek recht in het gezicht van een blonde man met donkere ogen. Onwillekeurig keek ik om me heen, maak kon geen reden bedenken om niet te antwoorden.
    "Ja," zei ik simpelweg.
    Mijn ogen schoten kort over hem heen, hij kon niet veel ouder zijn dan ik, maar was duidelijk geen leerling. Ik streek een pluk van mijn roodbruine haar achter een oor, voelde me meteen ongemakkelijk worden. Normaal gesproken had ik geen problemen met nieuwe mensen, was ik spontaan genoeg om een gesprek te beginnen. Nu kreeg ik erdoor behoefte aan nog een sigaret, een behoefte die ik elke keer weer probeerde te onderdrukken. Op goede dagen had ik het niet nodig, dus waarom dan wel op slechte?

    [ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 17:04 ]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Rustig liepen we verder, ik volgde Shadow maar. 'Het klopt dat de wereld veel vrijheid geeft, alleen het gene wat het niet geeft zijn mijn herinneringen. Alle herinneringen die ik heb zitten opgebrogen daar, dat gaat automatisch. Gelukkig maar want dan kan niemand er werkelijk bij komen zonder dat ik het wil' Zei hij, terwijl we richting de vijver liepen en gingen op een muurtje zitten. "Maar jij zei dat ik blij moest zijn dat ik uberhaupt familie had... Hoe zit dat dan met jou...?" Vroeg voorzichtig omdat ik geen idee of hij makkelijk over zijn verleden kon praten.


    How far is far