RPG - Het epische verhaal - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Personages

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 18:49 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Nick slaagde er ondanks de hysterie en de bonkende hoofdpijn in om een ambulance te herkennen. Sommigen leerlingen wisten naar buiten te klimmen door stukgeslagen ramen, maar Nicks doorgang werd geblokkeerd door de tunnelwand en Alaine leunde met gesloten ogen tegen hem aan.
Hij sloeg tegen haar wangen – iets harder dan misschien gewoon was – en begon een beetje in paniek te raken toen hij vuur dacht te ruiken.

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius dacht even in een droom beland te zijn, hij voelde hoe iemand zijn gezicht aanraakte, hij hoorde stemmen in de verte, maar het leek onwerkelijk. Alsof het heel ver weg was. Hij probeerde zijn ogen te openen maar zag alleen een waas en witte en zwarte puntjes, sterretjes leken het welhaast. Hij probeerde te bedenken wat er gebeurd was, maar hij wist het niet meer. Hij voelde hoe een warme vloeistof over hem heen liep en bewoog zwak en trillerig zijn hand naar zijn nek, probeerde die op zijn wond te drukken.

-

Alaine deed geschrokken haar ogen open toen ze een klap in haar gezicht voelde. Ze had een enorme hoofdpijn, haar hoofd leek wel uit elkaar te barsten. Ze keek Nick in zijn ogen en realiseerde zich wat er gebeurd was, en de geur van rook drong haar neusgaten binnen.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 21:49 ]

Aenea zag wat Ignatius probeerde en deed een poging de wond dicht te drukken door haar hand ertegen aan te duwen, maar het bloed dat tussen haar vingers door gutste liet haar al weten dat het zinloos was. Tranen sprongen in haar ogen.

Every villain is a hero in his own mind.

'We moeten hier weg,' schat,' drong Nick aan hij gaf een zetje tegen haar schouder.

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius voelde hoe Aenea's hand ook tegen de wond drukte, maar de vlekken die hij zag werden steeds groter en stemmen klonken steeds verder weg. Hij wist hoe dit zou eindigen en wilde nog iets zeggen. Iets heel belangrijks. Zijn hand gleed over Aenea's arm naar boven en hij legde zijn bebloede hand tegen haar wang.
'Aenea,' zei hij met moeite. Zijn lippen maakten de beweging, maar hij wist niet of hij het nou daadwerkelijk gezegd had. Zijn stem, het lawaai, het klonk allemaal zo ver weg. Hij wist niet eens of het echt was of dat hij het zich verbeeldde. Toen verstomde het geluid in zijn geheel.
'Aenea,' zei hij weer, 'ik heb je lief.'
Met die woorden blies hij zijn laatste adem. Het licht ging uit.

Alaine knikte geschrokken en maakte haar riem los. Ze tilde zichzelf zonder na te denken uit haar stoel en zakte meteen op de grond in elkaar.

Daisy maakte haar riem los en klom uit een kapot raam. Ze kwam in een donkere tunnel terecht en zag toen de zwaailichten van een ambulance.

Aenea schrok van zijn woorden – misschien nog wel meer dan van zijn toestand – en gaf hem verbouwereerd een klap in zijn gezicht.
‘Stik er maar in!’ snauwde ze, door haar tranen heen.
Waarom moest hij dat nog zeggen? Moest ze nu doen alsof ze hem de rest van haar leven zou gaan missen? Moest ze nu bij iedere man die ze ooit nog zou ontmoeten snikkend vertellen dat Ignatius in haar armen was gestorven en gestameld had dat hij van haar hield?
Het was belachelijk.
Het deed pijn. Ze haatte die pijn, waar ze niet bij kon. Diep van binnen.
Ze krabde haar armen open toen het haar niet lukte zich onder het autowrak vandaan te worstelen, alsof dat haar haar magie zou teruggeven.
Ergens in de bus klonk een explosie, die veel rook veroorzaakte. Ze hoestte en bloed vermengde zich met zoute tranen.
Ignatius zou haar niet lang hoeven missen, als het zo doorging.

-

Nick tilde haar op toen hij zag dat ze door haar knieen zakte en wurmde zich langs de andere in paniek verkerende leerlingen. Zijn ogen flitsten naar een van de achterste rijen, waar hij Aenea klem zag zitten. Hij aarzelde en overwoog even om Alaine op de grond neer te kwakken, maar hij weerhield die aandrang.
Aenea had hem al honderd keer afgewezen en eigenlijk was het wel passend als ze door het vuur verzwolgen werd.
Hij kon het niet. Toen hij bij het raam kwam en Brian passeerde, gaf hij toe.
'Aenea zit vast. Zie maar of je het de moeite waard vindt om haar te helpen.'
Brians ogen flitsten opzij en keken toen naar het bewusteloze meisje met paars haar naast zich, waarmee hij zich tot nu toe had bezig gehouden.
Nick had er niet langer het geduld voor. Het leven was te mooi om nu al opgeblazen te worden. Hij klom over het bewusteloze meisje heen en tilde Alaine door het raam naar buiten, die door een jongen met dreads in zijn haar werd overgenomen. Toen volgde hij haar naar buiten, zich afvragend of ze wel veilig waren in een tunnel.

Every villain is a hero in his own mind.

Sykes zag maar weinig alternatieven en knikte.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus en Sykes liepen samen naar het restaurant en Ardaneus herhaalde de vraag die hij ook al aan de barvrouw gesteld had. Wonder boven wonder was er die avond een afwasser ziek naar huis gegaan en konden ze inderdaad hulp gebruiken.

-

Alaine zuchtte opgelucht toen ze uit de bus was en ze uit de tunnel gedragen werd. Frisse lucht vulde haar longen. Deze mensen gaven tenminste wel wat om haar, in tegenstelling tot haar vader. Hij had waarschijnlijk zichzelf in veiligheid gebracht en de rest laten stikken, precies zoals Nick zei.

-

Alassëa ademde een heleboel rook in toen er iets ontplofte en er enkele stoelen in brand vlogen. Door de rook kreeg ze tranen in haar ogen en ze kon verder niets meer zien. Ze probeerde zich een weg door de rook te banen, een weg naar het licht. Na enkele stappen gezet te hebben leek de rook weer dunner te worden en zag ze de omtrek van een raam. Ze klom erdoorheen naar buiten, ademde de lucht in en begon toen hard te hoesten.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 22:29 ]

Aenea.... die huilt?

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Bijzonder He?

[Ja, die heeft nu emoties he]

Every villain is a hero in his own mind.

Brian keek over zijn schouder, naar het rokende wrakstuk. Hij kon haar gezicht niet meer onderscheiden door de rookontwikkeling, maar hij wist precies waar ze zat. Hij blikte weer op Moon, die nog steeds niet bewoog. Hij kreeg haar gordel niet los en kon haar niet achterlaten. Niet om Aenea te redden.
Hij mocht ergens dan om haar geven, maar als iemand het verdiende om dood te gaan, dan was zij het wel. Terwijl Moon zo onschuldig was. Zo puur…
Zo onklaar voor de dood.
Hij probeerde de aandacht van iemand anders te trekken, maar iedereen die nog in de bus was, leek het vooral druk met zichzelf te hebben. Uiteindelijk wist hij een van de geschokte leraren bij de arm te grijpen en haar lot aan hem over te laten. Hij wist niet of het de man zou lukken, maar iemand hield zich dan in ieder geval met haar bezig.

Brian struikelde naar achteren toe. Toen hij dichterbij kwam, kon hij zijn dat de auto over Ignatius en haar heen lag. Zijn aartsvijand bewoog niet meer. Was hij dood?
Brian kon het niet helpen dat hij hoopvol klonk. Hij kon geen grief voelen.
De wereld was beter af zonder hem, al zou hij ongetwijfeld weer op magische wijze terugkeren. Dat was nu al zo vaak gebeurd dat hij de tel kwijt was.
Hij hield zijn shirt voor zijn mond terwijl hij langs de auto klom en het raam kapot sloeg. Twee andere jongens deden eveneens een poging om de auto van zijn plaats te krijgen en bij iedere beweging schalde Aenea’s gegil door het voertuig.
Brian werd er misselijk van en begon aan haar arm te trekken. Hij hard er een hard hoofd in dat het zou werken en ergens vroeg hij zich af waarom hij überhaupt moeite deed om haar in leven te houden. Het voelde als een misdaad.

Every villain is a hero in his own mind.

Er klonken allemaal piepjes, ambulance sirens, gegil en geschreeuw door elkaar. Wense voelde dat ze of en toe bewoog. Haar lichaam deed pijn. Er was veel rook en ze voelde dat ze ergens op lag, dat bewoog.
Ze zag allemaal amulance medewerkers, politieagenten en brandweermannen rondlopen. Ze probeerde bij te blijven maar af en toe viel ze weg. Ze probeerde naar haar eigen lichaam te kijken. Haar benen voelde ze amper niet meer, net zoals de rest van haar lichaam.
Ze had geen kracht meer om maar iets uit te brengen en viel weg.

Er was paniek overal op de weg, er waren camera's van het nieuws, er vloog een helicopter in de lucht en overal klonk het geluid van sirenes. Het was een grootste paniek. Mensen schreeuwden naar elkaar wat, zochten comfort bij elkaar en mensen probeerde de levende van de dode te scheiden. Iedereen moest zo snel mogelijk op de brancard naar het ziekenhuis of werd gecontroleerd op letsel.

Een nieuws reporter keek de camera in, pakte haar microfoon vast en begon erin te praten over het verschrikkelijke tafereel dat achter haar speelde.