RPG - Het epische verhaal - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Personages

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 18:49 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Gretig wendden beide mannen zich tot de vrouw die ze aan het begin van de avond hadden aangesproken.
Ze deed een ronde door de keuken, maar was tevreden met het resultaat en betaalde hun twintig pond.

Every villain is a hero in his own mind.

'Bedankt!' zei Ardaneus, en hij meende het. Dit konden ze wel gebruiken.
Toen ze weer buiten het restaurant stonden keerde hij zich weer tot Sykes.
'Op naar de dichtstbijzijnde bus?'

Ignatius werd wakker maar deed zijn ogen nog niet open.
Had hij het dan toch allemaal gedroomd? Was hij net niet verongelukt, maar was het maar een vreselijke nachtmerrie? Werd hij nu weer wakker in zijn lekkere warme bed in zijn grootse rijk? Zouden de bediendes klaarstaan om hem te masseren, eten te bereiden, te wassen?
Hij opende één oog en kneep die meteen weer dicht toen hij zag dat hij niet thuis was. Hij was in een witte kamer met een ijzeren deur.
Voorzichtig deed hij zijn ogen weer open en stond op.
Verdomme! Wat was dit voor een grap?
Hij liep naar de deur toe en keek door het kleine ruitje wat erin zat.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 22:03 ]

'Of zoeken we eerst een slaapplaats?' peinsde Sykes. Hij wist niet hoever het was en strandde liever niet buiten een dorp.

Every villain is a hero in his own mind.

Door het glazen raampje staarde een bloedrood oog terug. Zodra ze oogcontact maakte, draaide de vrouw zich om en liep ze naar de volgende cel toe om te zien hoe zij het maakten. Het grootste deel van de groep zou ze hier een week lang laten zitten om te zien hoe ze op de situatie zouden reageren. Af en toe kon ze wel wat gesprekjes plannen om te ontdekken wat hun talenten en kwaliteiten waren.

Every villain is a hero in his own mind.

'Dan zijn we ons geld weer kwijt.'

'Daar begint het wel op te lijken, ja,' zei Claire. Ze voelde zich ineens een beetje bang. Ze had heel sterk het gevoel dat ze in de gaten werden gehouden, en dat beviel haar maar niets.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Mae had geen flauw idee waar ze was. Toen de herinneringen aan het ongeluk bovendreven, verwachtte ze in een ziekenhuis bij te komen, maar ze zat op de grond in een spierwitte kamer, die zo hels wit was dat het pijn leek te doen aan haar ogen. Twee anderen zaten ook op de grond en toe Mae ietsje beter keek, zag ze dat het Zoe en Jenny waren.
Ze kroop naar hen toe en probeerde hen wakker te schudden, hopende dat ze samen konden ontdekken wat ze hier in vredesnaam deden.

Every villain is a hero in his own mind.

Sykes had niet zoveel verstand van dreuzelgeld, maar vermoedde dat ze met die veertig pond sowieso niet zo ver zouden komen.
'Rijden die 's nachts?' vroeg hij daarom maar. Hij wenste dat Aenea er was, die zoveel boeken had gelezen dat ze ook wel zou hebben geweten of dreuzels er nog andere vervoersmiddelen op na hielden.

-

Gaara stond er liever niet al te veel bij stil. 'Misschien moeten we maar gewoon weg gaan.'

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius was verbaasd toen hij iemand terug zag kijken, die vervolgens weer verder liep. Hij schopte tegen de deur.
Waar was hij? Was hij bij het verzet? Hadden ze hem gevangen genomen en gedrogeerd? Hij wist het niet.
Maar wat er ook gebeurde, hij zou zich niet gewonnen geven. Hij zou dit wel overleven, want er hadden veel ergere dingen kunnen gebeuren.
Hij draaide zich om en zag toen iemand op de grond liggen. Hij vloekte inwendig, want het was Sam.
Misschien had hij geen gelijk gehad. Misschien was dit wél het ergste dat er had kunnen gebeuren.

Ardaneus haalde zijn schouders op.
'Tovenaarsbussen reden 's nachts?'

Li kwam moeizaam overeind en veegde zijn handen af aan het gras. Hij wilde Moon en Megan vinden, maar zijn omgeving werd opnieuw vaag en het lukte hem niet om zij gedachte erbij te houden.
Toen hij weer bij zijn positieven kwam, schommelde hij hevig heen en weer en deed hem bij a weer overgeven. Hij hoorde stemmen die hij niet kende en waar hij zich niet op kon concentreren. Hij kneep zijn ogen dicht toen er iets begon te loeien en hij hoopte dat hij het bewustzijn weer zou verliezen.

~ ~

'Ik hoop het niet,' zei Quinn met betraande ogen, maar ze kromp ineen toen hij haar aanraakte.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes tilde Quinn op en droeg haar naar de ambulance, hij riep er een heler bij.
'Ik denk dat ze haar enkel gebroken heeft.'

Haar voet bleek op het eerste gezicht niet gebroken te zijn, maar de Helers vonden toch dat Quinn er goed aan deed om er een röntgenfoto van te laten maken, wat dat ook mocht zijn. Gelukkig kon ze nog wel op har beide voeten staan, ook al deed het zeer en dat zag men als een goed teken.
'Wat zal er nou met ons gebeuren?' vroeg ze zich hardop af toen zij en Hermes samen met de rest van de klas die nog zelfstandig konden lopen of ademen in een vervangende bus werden geleid. Ze kroop nog dichter tegen Hermes aan en keek opnieuw naar zijn geschonden gezicht dat eerst zo mooi was. Hopelijk kwam dat snel weer terug.
Ze was nu nog veel banger voor die voertuigen met wielen en eigenlijk vond Quinn het maar niets om er weer in te moeten zitten. Ze ging veel liever met het Haardrooster, dat veel warmer en veiliger was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Debbie keek de jongen aan.
'Ik werk hier ja, het cafe is van mijn... euhm ouders.' Ze deed een scheut tia maria in de koffie van Luuk en nam zelf een slok uit de fles. Het oude stel dat er zat was nu al weg.


Allemaal rare geluiden die Wense niet gewend was hoorde ze, telkens zag ze lampen snel voorbij schieten. Aan beide kanten van haar zag ze vrouwen in zuster pak, of misschien waren het wel mannen. Blauwe kapjes hadden ze voor.
'Vrouw, zestien, openbotbreuk bij beide benen.' Hoorde ze een vrouwe stem in haast zeggen. Wense wou schreeuwen, nee ze kon niet weer verlamd zijn. Nu was er geen broer die haar kon redden, iemand die haar tot vampier kon maken of in iedergeval iemand met magie.
Wense voelde niets meer en viel langzaam in slaap.


Sam werd wakker want ze hoorde gestommel, ze zat hier al dagen. Eten, drinken en andere basisvoorzieningen kwamen tevoorschijn als je ze nodig had. Deze plek krieoelde met magie.
'Wat is dit...' Ze keek omhoog, dit moest een grap zijn. 'Serieus?'
'Nee niet SERIEUS, JA DIT IS SERIEUS EN NU ZIT IK GODVERDOMME OOK MET JOU HIER OPGESCHEEPT!' Ignatius begon te vloeken en te tieren. Sam begon te huilen, ze wist niet zeker of het van geluk was of van verdriet en angst.
'Hou op, ik kan er ook niets aan doen!' Sam gaf Ignatius een duw, die hij niet verwacht had. 'Weet je hoe vreselijk het is om doorboord te worden door messcherpen tanden? Om te voelen hoe je in stukken word gereten en er niets, maar dan ook niets tegen kunt doen!?' Sam begon weer te huilen. Ignatius vloekte nog eens hard.

[ bericht aangepast op 8 nov 2013 - 17:12 ]