{RPG} No good without evil ~HP~ [Topic 1] - Speeltopics

Regels:
-OC aanduiden met ],},),*,…
-De personages moeten tussen de 16 en 20 jaar zijn
-Maximum 3 personages per persoon (elk personage in een andere afdeling)
-Ik geef geen minimum aantal regels, maar onthoudt dat een iets langere tekst vlotter leest en makkelijker te beantwoorden is.
-Geen ruzie, alleen in character
-16+ is toegestaan
-Geweld, schelden,… mag IC, niet OC
-Nieuwe topics worden door mij of LogitG27 aangemaakt. Ook voor vragen kunnen jullie bij hem terecht.

Als je het moeilijk hebt met het kiezen van een afdeling kan onze quiz je misschien helpen!

-vanaf 7u (tot 10u in het weekend) ontbijt, 12:00 middagmaal, 17:30-18:30 avondmaal
-om 22:30 moet iedere leerling (behalve degene die astronomie hebben) zich in de leerlingenkamer bevinden
-Geen geflikflooi in de gangen
-Geen gevechten
-Je bent op tijd voor de lessen
-ziekte melden bij de verpleegster
-het verboden bos is verboden te betreden

Voor meer uitleg over de vakken, klikken maar:
Astronomie, Bezweringen, Dreuzelkunde, Geschiedenis van de toverkunst, Kruidenkunde, Leer der oude runen, Toverdranken, Transfiguratie, Verweer tegen de zwarte kunsten, Verzorging van fabeldieren, Vliegles, Voorspellend rekenen, Waarzeggerij

- De vakken die in de lessenroosters tussen haakjes staan zijn keuzevakken. Ze zijn dus niet verplicht. Je kiest in het begin van het jaar of je de keuzevakken erbij neemt of niet

[ bericht aangepast op 13 dec 2013 - 13:29 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Huaso schreef:
(...)
begrijp ik, maar wil ook niemand verplichten om te reageren

May StarClan light your path.

Squirrelpaw schreef:
(...)


Nee dat wil ik ook niet
Maar ik zou het jammer vinden als hier niemand meer post, want dit is een leuke rpg.

“To live will be an awfully big adventure.”

Vanaf nu gaan we verder in Hogwarts!
Hopelijk komt er zo weer meer leven in deze rpg

“To live will be an awfully big adventure.”

Aylin Samantha Moore § Huffelpuf

Ik loop samen met het groepje vanop de trein de grote zaal binnen. Glimlachend kijk ik om me heen naar de prachtige zaal. Ik blijf me verbazen over de schoonheid die eruit straalt, vooral naar het plafond kan ik uren zitten staren. Meestal ben ik dan ook best stil aan tafel en zit ik gewoon om me heen te kijken. Ik kijk naar het groepje bij me. Nu moeten we opsplitsen, tenzij iemand van plan is aan een andere tafel te gaan zitten.

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathaniel Dastan Howard
Door de massa mensen die uit de trein kwamen ben ik het groepje kwijt geraakt waar ik net bij zet, ik haal alleen maar mijn schouders op. 'Ik zie ze dadelijk vast wel.' zeg ik tegen mezelf en ik loop naar een van de koetsen die je naar het kasteel brengt. Ik had eigenlijk nog gehoopt dat snel mijn groepje vrienden er bij kwamen zitten maar helaas kwamen er nog drie andere aan die bij mij gingen zitten en daarmee was de koets vol. In de grote zaal loop ik naar de Zwadderich tafel en ga ik er zitten.

Chardine Dawnella Lockheart
Tussen de treinreis tot aan de grote zaal, was ik mijn groep van in de trein kwijtgeraakt. Iets wat ik best jammer vond en al helemaal door de mensen bij wie ik in de koest zat, want deze irriteerde me mateloos. Niet vreemd, want je kon een Slytherin gewoon niet bij een andere afdeling zetten en het was dan ook een hele prestatie dat de andere drie zonder vervloekingen ervan af kwamen.
Mijn glimlach was dan ook verdwenen tot het moment dat ik de grote zaal inliep, want dat was het moment dat ik me ook weer bij mijn eigen groep kon voegen. Degene die wel wisten of hoe wat. 'Mensen weten niet wat slim zijn is,' mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen andere terwijl mijn blik op Nathaniel viel, om op mijn tenen zijn kant op te lopen. Eenmaal achter hem sloeg ik mijn handen van achter voor zijn ogen, mijn mond houdende, kijkende of hij wist hoe of wat.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
Ik zit rustig aan tafel tot dat mijn zicht opeens wordt belemmert door twee paar handen.
'O god, o god, alsjeblieft ontvoer me niet, vermoord me niet, of wat je ook van plan bent.' zeg ik grijnzend. 'Vertel me alsjeblieft wie je bent ow schone vrouwe.' zeg ik wat slijmerig en mijn grijns wordt breder.
'Bent u de schone Nathaniel, ow wacht dat ben ik.' zeg ik grinnikend. 'Bent u dan de schone Chardine? die de eer had om op mijn schoot te mogen zitten?'

[ bericht aangepast op 2 dec 2013 - 19:30 ]

Chardine Lockheart
Ik boog me voorover bij de woorden van de jongen. 'Licht eraan wat je petto hebt voor mij, schat,' fluisterde ik zachtjes met een ietwat vervormde stem, zodat ik niet gelijk herkenbaar was, in zijn oor, op mijn lip bijtende, om een lach in te houden. Anders zou het nog gelijk duidelijk zijn, niet dat -dat nu niet het geval was.
Ondertussen liet ik mijn handen alweer van voor zijn ogen naar zijn schouders glijden. 'Wie zal ik zijn? Wie zal ik zijn?' zei ik bedenkelijk, om toch een grinnik over mijn lippen te laten rollen door zijn wat slijmerige manier van wat zeggen.
'Schat, de eerste ben jij,' stemde ik toe, om toch naast hem te gaan zitten, zodat ik hem aan kon kijken. 'Maar je hebt met de tweede wel gelijk. En het was een eer om op jouw schoot te mogen zitten.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Phantasie -> IrishBoss)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
'Licht eraan wat je petto hebt voor mij, schat,' fluisterde ze met een ietwat vervormde stem. 'Wie zal ik zijn? Wie zal ik zijn?' hoorde ik haar bedenken, en ze haalt eindelijk haar handen voor mijn ogen weg. 'Schat, de eerste ben jij,' 'Maar je hebt met de tweede wel gelijk. En het was een eer om op jouw schoot te mogen zitten.' ze komt naast me zitten en ik kijk haar grijnzend aan. 'Ik wist het, ik wist het dat jij het was, en ja ik kan veel voor jou in petto hebben.' zeg ik grinnikend. 'Het is fijn dat het een eer voor je was, en als er geen tafel in de weg zat had je die eer nog een keer mee mogen maken.' ik glimlach naar haar. 'En laat me nooit meer alleen, ik zat net met drie wild vreemde in die koets die ook nog eens zaten te uhm... me te irriteren.''

Chardine Lockheart
Een grijnzende jongen keek me aan. 'Je bent gewoon goed, en ik wil niet weten wat je voor me in petto hebt, tenzij het goed is,' zei ik met een onschuldige grijns en met zijn volgende woorden klom ik weer met veel moeite op zijn schoot, om mijn armen rond zijn middel te wikkelen. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder, om mijn handen in zijn shirt te klemmen. 'Hmm, natuurlijk is het een eer, want je bent de geweldige Nathaniel en er staat geen tafel in de weg hoor,'
Mijn armen wikkelde zich nog ietwat strakker rond hem heen, om mijn hoofd te schudden. 'Nee, als je mij ook niet alleen laat, want ik zat ook bij drie derdejaars uit een andere afdelingen.' Mijn voeten plaatste ik op de bank, om deze weer over elkaar te slaan en ietwat te draaien om de jongen beter aan te kijken. Het was een voordeel dat ik ruim twee koppen kleiner was dan de andere hier. 'Het valt me trouwens nog mee dat er geen vervloekingen om de oren zijn gevlogen,'

[ bericht aangepast op 2 dec 2013 - 20:55 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
'Ík weet niet wat voor jou goed is. Maar ik verzin wel wat.' Ik kijk der even verrast aan als ze toch op mijn schoot klimt en de tafel toch niet in de weg blijkt te staan. Haar armen wikkelt ze rond mijn middel. 'Ik zal je nooit meer alleen laten, het liefst boei ik je aan mijn pols vast zodat je nergens meer heen kan.' ik kijk naar haar voeten die ze op de bank plaatst. 'En wat als er nou iemand daar wilt zitten? moet die dan op je voeten gaan zitten?' zeg ik grinnikend en dan breng ik mijn mond naar haar oor haar laatste zin negerend. 'Kom je vanavond bij mij op de kamer slapen?' ik kijk haar weer aan en laat charmant mijn wenkbrauwen wiebelen.

Chardine Lockheart
'Ik wacht in spanning af en dan hoor je vanzelf wel of het in de smaak valt, of niet,' rolde over mijn lippen, om onschuldig mijn schouders op te halen bij zijn verraste blik. Het ging soms met moeite, maar dat nam niet weg dat sommige dingen wel lukte. 'Breng me niet op ideeën, want met toverkracht, en een stok kan je heel veel, maar je kan wel spijt krijgen van sommige dingen. Je moet ook niet vergeten dat we ook niet een van de makkelijkste zijn, hé,'
Mijn blik gleed even naar mijn voeten, om weer terug te kijken. 'Of ik ga klagen, of ik zal heel lief zijn en als iemand er wilt zitten dat ik mijn voeten weghaal,' antwoordde ik, wetende dat ik soms ook wel eens lief kon zijn. Dat had ik volgens mij ook wel weer een paar keer bewezen. De woorden die in mijn oor werden gefluisterd, liet me mijn wenkbrauw optrekken, maar na een paar seconde toch een speelse grijns rond mijn lippen verschijnen. 'Als je heel lief bent, zal ik erover nadenken,' zei ik, wetende dat het waarschijnlijk toch wel het geval was. 'Maar wel als je meegaat naar het Zweinsveld, want ik moet mijn collecties, van onder andere het snoep, nog bijvullen, want ik ga het anders nooit halen tot de vakantie. Daarbij vind ik het gezelliger als je meegaat. Sowieso is het gezellig bij jou in de buurt,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
Ik grijns om wat ze allemaal zegt en ik grijns nog breder als ze zegt dat als ik heel lief ben ze er over zou nadenken. 'Natuurlijk ga ik mee naar Zweinsveld.' zeg ik dan. Ik kijk even rond net als of ik iets ga doen wat verder niemand mag doen dan heel stiekem kijk ik weer naar Chardine en pak ik haar kin vast en duw ik zachtjes en teder haar hoofd een beetje omhoog zodat ze me nu recht aan moet kijken. Ik streel haar wang en kijk naar haar mooie ogen. 'Spiegeltje spiegeltje aan de wand wie heeft hier de mooiste ogen van het land. Ow Nathaniel de mooiste ogen van het land is zeker deze dame die zich Chardine noemt.' ik grinnik even om mijn eigen woorden. en ik kijk haar dan aan. 'Vertel me, wie is de leukste jongen van het land?' ik grijns en kijk verwachtings vol naar haar.

Chardine Lockheart
Ik liet de jongen met een arm los, om twee vingertoppen in zijn mondhoeken te plaatsen, om deze nog verder omhoog te duwen. 'Blijf zo lachen en dan is mijn besluit heel snel genomen,' grinnikte ik, om een zacht kusje tegen zijn wang te drukken waarna ik me weer beter tegen hem aan nestelde. Mijn hoofd legde ik weer tegen zijn schouder, om mijn mond weer te openen. 'Ik ben blij dat je meegaat.'
Het was alleen van korte duur, want het duurde een paar seconde voor mijn hoofd een beetje omhoog werd geduwd, zodat ik de jongen nu recht in zijn ogen aan moest kijken. Iets wat ik ook zonder blikken of blozen deed, ook al kleurde mijn wangen toch wel wat rood bij zijn woorden. Ik had dan ook sterk de neiging om mijn ogen neer te slaan, maar deed dat niet en zeker niet bij zijn laatste woorden. 'De aller, allerleukste jongen van het land..' begon ik, om een bedenkelijke blik op te zetten. 'Dat moet zonder twijfel de jongen Nathaniel heet. Degene bij wie ik nu op schoot zit en verwachtingsvol wacht op mijn antwoord, hopende dat ik zijn naam zou noemen, wat ik ook zonder twijfel doe. De jongen die soms een beetje koppig is, maar wel altijd een lach op mijn gezicht weet te toveren,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer