RPG Jongerencamping x Tijdmachine - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 12:14 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Allison zuchte nu nog iets dieper dan net. Tuurlijk, dat zal wel, dacht ze bijzichzelf. 'Ik denk niet dat jullie veel gaan opschieten met jullie Grieks' zei ze tegen Mosh zowel Flynn toen ze hem hoorde, maar ze moest Flynn nog wel even bij zijn naam noemen om het zeker te weten dat hij het was. Boys, will be boys! 'Leuk om jouw ook weer eens te horen' zei ze tegen Flynn en glimlachte.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Flynn lachte door die laatst opmerking.
'Gelukkig spreken we al een woordje Grieks.' Hij begreep niet waar haar pessimisme vandaan kwam en vond zichzelf zo slecht nog niet. Het kon erger en als het hem niet lukte, kon hij het ook nog in het Engels doen. Daar was hij wel goed in. 'We blijven een paar maanden, hoor. Dus we hebben alle tijd.'
Hij trok het lipje van zijn blikje bier open, maar zette dat in het ras toen hij zag dat Cyrith zijn gezicht nog niet had laten zien.
'Hè, hè,' zei hij toen hij hem het trapje naar de camper af zag dalen. 'Tijd om wat van het land te zien!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Angel hing haar tas recht en pakte haar mobiel uit haar tas.
‘Hé!’ klonk het uit de luidspreker. ‘Ben je aangekomen?’
‘Ja, ik ga nu de bus in,’ zei Angel.
‘Veel plezier, zus. Tot over drie weken, je herkent het niet meer terug, thuis.’
Angel lachte. ‘Jullie ook veel plezier, verwen Christien maar een beetje.’
‘Doe ik.’
‘Ik moet hangen. Doeg Beau!’
‘Bye Ang.’
Angel hing op en stapte de bus in.
Anderhalf uur later sjouwde ze met haar tas over de camping terwijl ze naar het goede veld zocht. Ze hield haar plattegrond onder haar neus terwijl ze op de bordjes met veldnamen keek. Een heleboel velden waren al helemaal vol en ze kon dus een flink stuk doorlopen. Uiteindelijk zag ze een camper op een veldje staan. H4, daar zat ze ook. Ze zocht naar een plaatsje tussen de jongeren. Er waren al een paar tenten opgezet en Angel zette de hare naast de grootste van allemaal. Ze vouwde het zeil uit en begon naar de juiste tentstokken te zoeken. Het was de tent van haar vader, die ze al een paar jaar helemaal alleen kon opzetten. In Spanje hadden ze vaak gekampeerd en tijdens een van die tripjes waren ze de uitleg kwijtgeraakt, maar het lukte Angel om hem in elkaar te zetten.
Ze zette het afdakje op en bekeek het resultaat. Haar knalrode tent was net wat lager dan die van het meisje naast haar, maar ook zeker niet de kleinste. Vroeger hadden ze er met zijn vijven in kunnen slapen. Angel gooide haar spullen in de tent en ging op zoek naar haar buren.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cyrith had het bloedheet en overwoog of hij meteen door zou lopen naar de koelbox of dat hij zich eerst aan het meisje moest voorstellen dat bij hen zat. Hij merkte een vreemd, tintelend gevoel op, waar hij zich een beetje aan ergerde.
Uiteindelijk besloot hij dat het onbeleefd was om te doen alsof er geen onbekende rondom hun campingtafel zat en daarom liep hij toch naar het meisje toe, de dorst verbijtend.
Hij probeerde zijn de kop op stekende zenuwen weg te duwen en schraapte zijn keel.
‘Hé, uh, ik ben Cyrith.’

Every villain is a hero in his own mind.

June wist eigenlijk niet zo goed meer wat ze verder moest zeggen. Zou dat ongemakkelijke gevoel zo blijven? Op deze manier kon ze nooit goed in contact komen met haar moeder en haar toekomst veranderen!
‘Is het je eerste keer in Griekenland?’ vroeg ze, blij een vraag te hebben bedacht.

Every villain is a hero in his own mind.

Nieuwsgierig keek Raphael naar de twee knappe meiden die naar hen toe waren gekomen. Beiden hadden blond haar, maar niet zo wit als dat van hun moeder. Zouden het vrienden van haar moeder zijn? Hij merkte dat zijn hart opgewonden in zijn borstkas roffelde.
Davey staarde de meiden echter verbouwereerd aan en daarom nam hij het woord maar.
‘We zijn hier gisteren aangekomen,’ vertelde hij. ‘Ik zou je tent gewoon hier neerzetten. Er zijn hier veel Nederlanders.’

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Lotte terugkeerde naar het kampeerveld dat ze toegewezen had gekregen, nadat ze even wat dingetjes had gehaald bij het kampeerwinkeltje, zag ze dat hij al bijna helemaal vol stond. Ze slaakte een zucht en ging ergens aan de rand staan, vlak bij de wc's en douches. Rustig begon Lotte met het opzetten van de tent. Ze negeerde de warmte en de opgewekte stemmen. Ze zou er veel voor geven om een praatje te maken met iemand, maar wilde eerst doen wat ze moest doen: haar tent opzetten, luchtbed opblazen, enzovoort. Al snel bedacht Lotte dat ze helemaal geen zin had om het bed op te gaan blazen, maar ze had natuurlijk geen pomp mee genomen. Ze kwam overeind, klopte het gras van haar knieën en liep naar een tent die vlakbij de hare stond.

Every villain is a hero in his own mind.

'Oke, Flynn. Wees wel voorzichtig he, voor je het weet heb je een Griekse meisje aan de haak geslagen endan zal ik haast niks meer van je horen' zei ze gigelend. Ze hoorde hoe Flynn richting iemand riep, blind zijn had z'n voordelen. Jammer genoeg ook z'n nadelen, maar die moest zemaar meenemen en omgaan. Al snel hoorde ze een stem, ze had hem nooit gehoort. Het moest vast een vriend zijn van Flynn en Mosah. Ze hoorde hoe die zijn keel had geschraapt, waarschijnlijk was het lastig om even uit zijn woorden te komen 'Hallo, ik ben Allison. Aangenaam kennis te maken.'Een vriendelijke glimlach sierde haar mondhoeken. Haar hond bleef rustig, maar was nog steeds erg waakzaam.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

‘Eh, ja.’
Veel meer wist Cyrith ook niet te zeggen en hij blikte even – enigszins hulpeloos – op zijn vrienden.
‘Wat heb jij voor grote plannen dit jaar, Al?’vroeg Mosh, die veelbetekenend zijn wenkbrauwen op trok.
Cyrith zweeg en wist dat Mosh hem probeerde te koppelen aan alles wat vriendelijk glimlachte. Gauw liep hij naar de koelbox en haalde hij er een blikje cola uit.

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wist waarschijnlijk niet dat hij al een vriendin had. Niet dat het van een leien dakje ging, maar hopelijk zou deze vakantie hm goed doen. Dat zou hem wel nieuwe inzichten geven, al wilde hij haar ook graag weer zien.
Hij pakte zijn biertje weer uit het gras en liet zich ook op een stoel vallen.
Hij greep Cyrith bij de arm toen hij langsliep met een cola en trok hem in een stoel, zodat hij niet weer weg kon lopen als hij dat gewild had.

[ bericht aangepast op 29 nov 2013 - 21:03 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Als je echt wilt weten Mosh, heb geen idee! Ik ging naar deze camping toe om even rust te hebben' zei ze met een diepe zucht. Ze had niet verteld aan Flynn en Mosh dat haar man overleden was en dat ze nu bijna op eigenhoutje voor haar zoon moest zorgen. Maar ze wist dat ze het wel voorelkaar zou krijgen. Alleen de pijn die in haar hart leefde, de pijn en verdriet om haar man Jeffery bleef. Toch voor een seconde zweefde Raphael door haar gedachte en waarom ze aan hem dacht wist ze niet. Allison was geen vrouw die zou vertellen over haar problemen, ze was echt iemand die de anderen hielp en meestal schoof ze haar eigen gevoelens en noodzaak aan de kant. Eigenlijk werdt ze gedwongen door haar schoonouders om hier naartoe te gaan en rust te nemen. Zelf zou ze nooit initiatief nemen om het te doen.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

‘Nou, dan klinkt maar saai,’ grinnikte Mosh. ‘Gelukkig zijn wij er om leven in de brouwerij te brengen.
Hij had haar vriend nog niet gezien, dus hij ging ervan uit dat hij er (nog) niet was en besloot er niet naar te vragen om ongemakken te voorkomen. Hij grijnsde even naar Cyrith, die door Flynn in een stoel was geduwd. Natuurlijk voelde hij zich weer ongemakkelijk in het bijzijn van een mooie vrouw. Het werd hoog tijd dat hij eens een leuke griet vond, maar ze leken niet echt dezelfde smaak te hebben.
Hij leunde naar achteren blikte opnieuw over het veld. Her en der zag hij wel wat mooie meisjes en hij knipoogde even naar een mooi, witharig meisje met een alternatief uiterlijk en nam zich voor dat hij zo even naar haar toe zou gaan om kennis te maken.

Every villain is a hero in his own mind.

Darwin sloeg de haringen in de grond en bekeek het resultaat. Het was niet echt een mooie tent en hij was ook helemaal niet groot, maar hij stond tenminste. Darwin veegde het zweet van zijn voorhoofd – hij schatte de tempratuur minstens op dertig graden – en keek om naar de twee grote tenten waar de meeste jongeren zich hadden verzameld.
‘Spencer!’ riep Darwin en hij floot de hond terug. Ze kwam met kwispelende staart en hangende tong terug gedraafd en bleef afwachtend voor haar baasje staan. Hij aaide de Labrador over haar kop en ze volgde zijn hand met haar neus. Hij zag een grioepje rond een camper zitten en herkende het tuig dat de hond in het gezelschap droeg.
Spencer herkende Shadow ook, maar Darwin hield haar bij zich, omdat Shadow niet in de gelegenheid was om te spelen en hij het haar niet onnodig moeilijk wilde maken.
'Hallo,' zei hij in het algemeen. Spencer snuffelde aan de enkels van de campinggasten en Darwin grijnsde naar de twee jongens die hij vorig jaar al had ontmoet. Hij koest alleen bekennen dat hij hun namen al vergeten was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Allison trok even een wenkbrauw op toen ze hoorde van Mosh dat die leven in de brouwerij zou brengen. 'uuh? Oke? Hmm maar je weet toch dat ik nooit zo'n feest ganger ben geweest he!' zei ze tegen Mosh. Vele mannen vonden haar een mooie vrouw om -naar te kijken- alleen als de mannen eenmaal achter kwamen dat ze blind was, wouden ze al snel niks meer te maken hebben. Al snel hoorde ze een bekende stem, die maar van één persoon kon zijn. "Hallo Darwin en Spencer'. Ze wist dat Darwin meestal Spencer zijn hond bij zich had. Maar omdat Shadow een hulphond was, liet ze hem weinig spelen.
Cyrith leek haar wel een aardige jongen, maar voor haar had hij waarschijnlijk meer zijn neus in de boeken dan echt contact maken met andere mensen.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

[Nou, als je je geleidehond te weinig laat spelen, wordt hij uit huis geplaatst, hoor ]

'Hallo, Allison.' Darwin had de neiging om Shadow te aaien, maar wist zich in te houden. 'Zijn er mensen die al behoefte hebben om naar het strand te gaan?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes