[300] Februo || Speeltopic 1 - Speeltopics

Rollen:
Acht jongeren:
- Riveh 'Riv' Callum Kavanagh - Neal p.4
- Austen Lea Phyres - SiIhouette p.7

-
- Penelope Frianae Klastiers- Sillage

- Misha Ellis Kingsley - Walt p.8
- Camilla “Mia” Forester - Lethe p.2

- Newt Charles Hames - Emrys p.3
- Lesley Alice Rivers - Burglar p.7

- Máel Gilbert - Cruella p.8
- Angela "Angel" Samantha Alae - NCIS

Invullijstje:


Regels:
- Minimaal 300 woorden per post. Gebruik omgevingen, gedachten, etc.
- De naam van je personage vermelden boven de post.
- 16+ en al het bijbehorende is toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage.
- Geen Mary Sues.
- OOC tussen haakjes of in het praattopic.
- Reserveringen blijven 36 uur staan.
- Je personage kan niet opeens dood gaan.
- Graag mensen die niet al na één dag stoppen.
- Enkel KilIian of SiIhouette openen de topic tenzij je toestemming hebt.

Praattopic
Story

Start: De nieuwe leden vertrekken richting de psychiatrische instelling terwijl voor de oude leden weer een zoveelste nieuwe dag op Portridge begint. Zij weten ook af van de nieuwe jongeren die hun komen vergezellen.

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 13:00 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

Camilla “Mia” Forester
Gelijk nadat ik hem de tekening heb gegeven, zet ik weer een paar stappen naar achteren.
      'Wat is –' begint hij stamelend, met zijn ogen op het papier gericht. Het duurt niet lang voordat hij zichzelf herkent, dat blijkt wel uit zijn reactie doordat een hap adem naar binnen zuigt en bleek wordt, waardoor ik spijt begin te krijgen dat ik hem de tekening gaf. Vooral wanneer een van de medewerkers er aan komt gelopen, maar gelukkig vouwt hij het papier op en laat hij het in zijn broekzak verdwijnen. Voor een kort moment betrekt mijn gezicht. Ik houd er niet van als tekeningen opgevouwen worden, dan worden ze lelijk en komen er vouwen in die niet meer weggaan.
      'Je probeert te zeggen dat jij – dat jij mij ook ziet, 's nachts?' fluistert hij zacht. Langzaam knik ik, terwijl ik maar aan mijn armbandje blijf friemelen met mijn ene hand, en met mijn andere hand aan de onderkant van mijn rode sweater. Ik ben blij dat ik vandaag iets ruims aan heb gedaan, dat was echt nodig. 'Ik zie jou ook ja,' het was niet mijn bedoeling, maar toch klinkt mijn stem als een fluistering. Mijn viooltjesblauwe ogen vinden hun weg naar de grond, waar mijn schoenen plotseling erg interessant zijn. Ongemakkelijk beweeg ik heen en weer. Ik probeer me te concentreren op mijn schoenen, om de nachtmerriebeelden uit te dringen. Ik wil niet hier, waar iedereen bij staat, een paniekaanval krijgen, al merk ik wel dat ik mijn ademhaling is gejaagder wordt. Misschien is het een goed idee om zo mijn viool te pakken en wat te spelen, ik moet alleen nog toestemming krijgen van de medewerkers. Hopelijk zijn ze vandaag niet al te streng.
      Pas na enige tijd richt ik mijn blik weer op, al blijf die niet lang op zijn gezicht gericht. 'W-wat doe ik in je dromen?' vraag ik zacht en aarzelend. 'Doe ik gruwelijke dingen?' Mijn stem schiet aan het einde van de zin iets omhoog door mijn nervositeit.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

      • Misha Ellis Kingsley

Mia knikt, langzaam. Inmiddels heeft mijn ademhaling besloten om een eigen leven te gaan leiden – onregelmatig en met diepe teugen probeer ik lucht naar binnen te krijgen en vervolgens weer naar buiten te persen, maar de angst en verwarring die rondom mijn hart geklemd lijken te zitten staan het voor geen enkele mogelijkheid toe.
'Ik zie jou ook, ja.' Alhoewel Mia zojuist langzaam met haar hoofd op en neer had geknikt – kwam de woordelijke bevestiging harder aan dan het simpele gebaar. Diep binnen in mij was een klein gedeelte dat stiekem had gehoopt dat haar langzame knikken slechts een tick was geweest, misschien een enkele grap omdat het simpelweg te vreemd voor woorden zou zijn wanneer we elkaar beide in onze nachtmerries terug zagen – alsof het meer dan alleen toeval was dat we elkaar hier vonden, in de psychiatrische instelling.
      'W – Wat doe ik in je dromen? Doe ik gruwelijke dingen?' Inmiddels waren er al enkele minuten verstreken – welke Mia lijkt te doorbreken met haar zachte, nog steeds fluisterende stem die aan het einde van haar woorden een geheel stuk de hoogte in lijkt te schieten. Ik herkende de manier waarop haar stem een eigen leven begon te leiden – ze was bang, ze was bang voor wat ze in mijn nachtmerries deed en hoe ik haar na deze dagen als persoon zag. Geheel automatisch denk ik plotseling aan de vraag wat ik dan in haar nachtmerries zou doen – ze had er niet voor niets de vraag achter gesteld of ze in mijn nachtmerries gruwelijke dingen deed. Mijn ademhaling wordt opnieuw stop gezet wanneer ik mijn gedachten de vrije loop laat gaan en uiteindelijk concludeer dat ik degene ben die iets gruwelijks moet doen in haar nachtmerries.
'Je doet niets,' fluister ik uiteindelijk – ademloos. 'Je doet niets. Je bent er alleen maar. Je bent de enige constante persoon,' laat ik er dan voorzichtig achteraan volgen terwijl ik langzaam mijn ademhaling weer op gang laat komen. Ik twijfelde voor een kort moment of ik haar moest vertellen dat ik haar zo vaak heb proberen te redden – dat ik zo vaak bij haar heb proberen te komen maar dat heb me niet is gelukt, dat ik had gefaald. Met opeengeklemde kaken besluit ik vervolgens het niet te doen – dat zou te raar overkomen, te wanhopig.
'En ik?' fluister ik dan zachtjes – doelend op mijn rol in haar eigen nachtmerries, bang voor haar antwoord.

[ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 13:35 ]

---

•

Austen Lea Phyres

Er komt een jongen op me aflopen, waardoor hij het uitzicht op die andere jongen blokkeert. 'Hoi!' Er komt een kinderlijk enthousiasme de kop op zetten wanneer die jongen mij blij begroet. Ik kijk hem even met een verbaasde blik aan door zijn kinderlijke enthousiasme. 'Eh hai' zei ik terug. Ik glimlachte even. 'Jij bent dus net zoals mij een nieuwe,' grinnikt hij. 'Eh ja. Ik ben dus gelukkig niet de enige nieuwe hier, gelukkig.' Ik lachte even. Dat was verschrikkelijk geweest. Alsof ik de enige gekke was, op de mensen die hier al zaten na. 'Aangenaam; ik heet Máel Gilbert, maar jij mag me Tarzan noemen.' Hij laat een kort lachje horen, waarbij hij ietwat schaapachtig zijn hand door zijn haren laat gaan en wat bij zijn achterhoofd krabt. 'Tarzan? Wat een aparte bijnaam. Ik ben Austen Phyres. Aangenaam kennis te maken' zei ik toen grijnsend.
Na mijn woorden draaide Maél zich om en loopt hij naar de bank toe, waar hij plaatsneemt naast de jongeman die uit mijn nachtmerries komt. Ik wend mijn blik naar hem en zie hem naar mij kijken. Zijn blik lijkt versteend te zijn en ik kijk even verbaasd. Herkende hij mij ook? Of keek hij me alleen maar versteend aan omdat ik hem daarstraks zo angstig aankeek. Ik bleef staan op de plek waar ik stond, want ik voelde er eigenlijk niet zoveel voor om naast die jongen te moeten zitten. 'Wie gaat er mee roken?' grijnst Maél dan opeens groots, zijn wenkbrauwen ietwat afwachtend opgetrokken. Ik denk even na, ik rook normaal gezien niet, maar ik wil opzich wel even uit de buurt zijn van die ene jongen. Ik wil mijn mond openen als er opeens een nieuw meisje binnenkomt. De blik van de jongen die me veel te bekend voorkwam gaat naar die persoon toe. 'Ik ga wel mee' zegt ze. 'Ik ga wel mee. Heb ik onderhand wel nodig met die moordwijven hier' vervolgt ze dan. Het meisje had de woorden nog maar net uitgesproken toen een ander meisje de kamer inliep en iedereen gedag zei. Ik begroette niet terug en richtte me nog steeds op de mensen voor me.
De jongen zijn blik schoot nog eens naar mij toe vooraleer hij langs alle mensen glipten en de kamer uitstormde met de woorden dat hij wel mee ging roken. Ik vloekte in mezelf. En nu? Als ik zei dat ik ook mee zou gaan zou ik met hem zitten. Ongemakkelijkheid zou dan optreden. Angst voor wat hij me deze keer zou aandoen en waarschijnlijk ook jaloezie aangezien hun allemaal rookte en ik daar lullig stond toe te kijken. Alsof daar iets aan was. Ik rookte punt één niet en punt twee had ik mijn ouders beloofd het ook niet te gaan doen. Alleen vroeg ik me af hoe ze ooit van plan waren dat te checken. Ik zag hun er nou niet echt voor aan om hier naartoe te komen rijden en te gaan vragen of ik gerookt heb of niet. Zoveel 'hielden' ze niet van me. Uiteindelijk besloot ik toch maar om de gok te wagen en zei ik 'Ik ga ook wel mee, veel betere dingen heb ik geloof ik toch niet te doen.' Ik liep Maéls richting op.

---

That is a perfect copy of reality.

(Het spijt me. Haal me er maar uit. Ik heb niets meer kunnen volgen en voor iemand op een tablet is dit toch iets te hoog gegrepen ik zie dat als ik stop het meisje niet alleen komt te staan dus dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen ^^ veel rpg plezier en ik zie jullie avst nog wel eens)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

RlN schreef:
(Het spijt me. Haal me er maar uit. Ik heb niets meer kunnen volgen en voor iemand op een tablet is dit toch iets te hoog gegrepen ik zie dat als ik stop het meisje niet alleen komt te staan dus dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen ^^ veel rpg plezier en ik zie jullie avst nog wel eens)

Het meisje komt wel alleen te staan, want er is al iemand voor mijn personage. ;x. Jammer dat je niet meer meedoet, maar oké.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

CrueIIa schreef:
(...)
Het meisje komt wel alleen te staan, want er is al iemand voor mijn personage. ;x. Jammer dat je niet meer meedoet, maar oké.

[ Oh dat is wel kut. Maar ik red het niet sinds mijn laptop stuk is probeerde ik het wel, maar het gaat gewoon niet goed. Ik ben me nu wel aan het inschrijven voor een andere rpg die nog moet starten. Hopelijk red ik het daar wel]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

RlN schreef:
(Het spijt me. Haal me er maar uit. Ik heb niets meer kunnen volgen en voor iemand op een tablet is dit toch iets te hoog gegrepen ik zie dat als ik stop het meisje niet alleen komt te staan dus dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen ^^ veel rpg plezier en ik zie jullie avst nog wel eens)

| Jammer :c. Hoezo is het te hoog gegrepen voor iemand die op een tablet werkt? Want ik schrijf, rpg en maak mijn personages ook altijd op mijn tablet. |

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 16:50 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Lorum schreef:
(...)

| Jammer :c. Hoezo is het te hoog gegrepen voor iemand die op een tablet werkt? Want ik schrijf, rpg en maak mijn personages ook altijd op mijn tablet. |

(Ik vind het erg irritant telkens te moeten scrollen en mijn aandacht is erg snel pleiten. Ik vind het al fijn dat ik mijn story voor elkaar krijg via mijn tablet
Plus. Dat ding hangt telkens)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

RlN schreef:
(...)
(Ik vind het erg irritant telkens te moeten scrollen en mijn aandacht is erg snel pleiten. Ik vind het al fijn dat ik mijn story voor elkaar krijg via mijn tablet
Plus. Dat ding hangt telkens)

| Ohja, hangen. Daar heb ik ook wel eens last van. |

---

That is a perfect copy of reality.

| Ik had eindelijk inspiratie om te schrijven. Heeft de andere helft van mijn duo uitgeschreven. :[ Ik weet niet wat ik nu moet doen eigenlijk. |

---

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Sillage schreef:
| Ik had eindelijk inspiratie om te schrijven. Heeft de andere helft van mijn duo uitgeschreven. :[ Ik weet niet wat ik nu moet doen eigenlijk. |

(T spijt me daarvoor :c )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

{Kan Lesley ergens heen?}

---

Tijd voor koffie.

Camilla “Mia” Forester
Het duurt erg lang voordat hij antwoord geeft, misschien was het een te persoonlijke vraag. Ik zou het kunnen snappen als hij geen antwoord wilt geven. Maar ik word ook bang dat ik echt iets gruwelijks gedaan heb. Er beginnen zich ideeën in mijn hoofd te vormen over wat ik zou kunnen doen in zijn dromen. Misschien valt het wel mee, en chanteer ik enkel of zoiets dergelijks Maar misschien vermoord ik wel mensen, of nog erger: dat ik mensen aan doe, wat in mijn dromen ook gebeurd... Een huiverig gaat door mijn lichaam. Laat het alles behalve dat zijn.
'Je doet niets,' fluistert hij uiteindelijk. Ik merk dat ik al die tijd onbewust mijn adem heb ingehouden en slaak nu een opgeluchte zucht. Ik doe niks, ik doe geen mensen pijn... 'Je doet niets. Je bent er alleen maar. Je bent de enige constante persoon,' vervolgt hij voorzichtig. Hetzelfde als bij mij dus. Hij is ook de enige persoon die steeds terugkeert.
'En ik?' vraagt hij zacht fluisterend. Ik praat liever niet over mijn nachtmerries, maar het zou oneerlijk zijn mocht ik nu geen antwoord geven op zijn vraag, aangezien hij die van mij wel beantwoordde. Ik haal even diep adem, om vervolgens al die adem weer uit te blazen en antwoord te geven. 'Jij doet in mijn dromen niks. Je kijkt enkel, vaak met afwezige blik, alsof je niet echt ziet wat er g-gebeurd.' Zachtjes bijt ik op mijn lip. 'Heel soms hoor je wel wat ik zeg... Maar dan is de blik op je gezicht alsnog afwezig, alsof je het niet gehoord. Je draait dan enkel je hoofd naar mij toe, maar voor de rest doe je niks...'
Ik probeer mijn vrolijke masker op te zetten maar het lukt niet maar, alsof het masker er nooit geweest is. 'Heb je de rest van het gebouw al gezien?' vraag ik, om op een ander onderwerp te komen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|Belangrijke melding -
Hierbij wil ik melden dat ik vanavond hoogstwaarschijnlijk mijn laptop naar een reparatiecentrum zal brengen, aangezien hij fucked up warm wordt wanneer ik een film/video af wil spelen en ik hem even na wil laten kijken. Ik hoop dat hij niet al te lang weg blijft en daarnaast heb ik de mogelijkheid om op de laptop van mijn jongere zusje te gaan - maar het zal concreet betekenen dat ik de aankomende twee/drie dagen geen lange posts kan maken en/of rollen kan schrijven (dit bericht kom in meerdere RPG's te staan).

Voor iedere RPG waar ik nu bij ben aangemeld probeer ik bij te werken tot het punt dat ik mijn laptop weg breng en/of mijn rol te maken.
Alvast excuses voor het ongemak. |

---

•

Walt > Vandinha

---

•