• You get the best of both worlds
    Chillin' out, take it slow
    Then you rock out the show

    You get the best of both worlds
    Mix it all together and you know
    that it's the best
    You get the best of both worlds
    Without the shades and the hair
    You can go anywhere


    Wat doe je als een normaal leven wilt leiden, maar tegelijkertijd ook je gouden stem wilt laten horen? De jongens van One Direction hebben daar het antwoord op, want zij hebben beide levens. Wie niet slim is, moet creatief zijn, werd altijd tegen ze gezegd en dat is precies wat zij hebben gedaan. De jongens hebben allemaal de kast leeg getrokken, pruiken gekocht, om overdag als een normale tiener naar school toe te gaan en in de avond hun zelf te laten zien en de sterren van de hemel te kunnen zingen. Een dubbele persoonlijkheid, een dubbelleven. Het klinkt allemaal als het perfecte plan, maar is dat het ook? Wat als de jongens betrapt worden? Misschien zelfs verliefd worden, of hun vriendinnen, want worden net zo goed voorgelogen, achter het geheim komen? Het kan zelfs voorkomen dat je beroemde vrienden, ook hetzelfde plan had, om uiteindelijk ook op haar andere persoonlijkheid verliefd te worden.Of dat je als een vrouw verkleed naar school gaat, om verliefd te worden op 'hetzelfde' geslacht. Wat doe je dan? Ga je voor de waarheid, of komen er nog meer leugens, om jezelf te beschermen? De enige met wie je kan praten zijn de vier andere jongens, die precies hetzelfde doormaken.

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Josh Dylan Cooper • quin98
    • Harry Edward Styles • Lucas Hunter Ransom • Tomles
    • Louis William Tomlinson • Tyler James Summerfield • NiaIler
    • Zayn Javadd Malik • Mona Davison • KiliOfDurin
    • Liam James Payne • James Logan Jackson • Kendizzzzle


    De klasgenoten:
    Louis • Sylvia Noah Watson • KiliOfDurin
    Liam • Lilyan 'Little of Lil/Lils' Emarald Holmes • Snowqeeun
    Niall • Grace Olivia Bäcker • Bonjourx
    Harry • Robin Willow McAllister • Act


    De mensen in het beroemde leven:
    Denk hierbij aan vrienden en paparazzi.

    • •
    • •
    • •
    • •
    • •





    Lijstje:
    Rol:
    Naam: Zowel de echte als de roepnaam overdag.
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk: Zowel overdag als 's nachts
    Studierichting:
    Extra:


    Kamergenoten:

    Studierichting:
    • Sylvia • Film
    • Zayn • Beeldende vormgeving
    • Louis • Drama
    • Grace • Singer en songwriter
    • Liam • Singer en songwriter
    • Lilyan • Beeldende vormgeving
    • Harry • Psychologie


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Topics worden alleen geopend door Tenacious en Magicales.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!

    •Naar het idee van Tenacious, Magicales en de geweldige film: She's the man.


    Het begin:
    De jongens hebben zich net omgetoverd naar hun 'tweede' persoonlijkheid en zijn allemaal onderweg naar school, waar de rest van de mensen al een aantal uur doorbrengt.
    Veel te laat zijn ze dus, want op het laatste moment werden ze wakker gebeld door hun manager dat de plannen gewijzigd waren en ze een interview moesten geven. De vraag is dus hoe de jongens zich hier uit gaan praten bij zowel de leraren als hun vrienden.

    [ bericht aangepast op 29 jan 2014 - 21:28 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Sylvia Noah Watson
    De jongen gaf echt geen gewenst antwoord, eigenlijk gaf hij helemaal geen antwoord. Mijn vuisten balden zich zo stevig dat mijn knokkels spierwit werden. Hij smste eerst was en daarna gaf hij het meest stomme antwoord ooit gehoord. Dacht hij zou echt dat ik het er zo makkelijk vanaf liet gaan. Nu snapte ik weer waarom hij mijn bloed liet koken. Stompzinnige clown. Plots kwam Josh opduiken. Een kneus die zichzelf net ietsjes veels te stoer vond. Hem gooide ik nog wel eens in een papierbak, gewoon om hem te trijteren. Nu ging hij ook weer eens te ver. Ik trok een wenkbrauw op en keek even raar toen hij de roodharige jongen wegsleepte. Ik keek even naar de krullenbol naast me. "Ik haal hem wel terug." zei ik voor ik achter de jongens aan liep. "Josh, verdomme, hoe vaak moet ik zeggen dat je niet stoer bent?Rotj..." Ik viel stil toen ik de twee zag staan kleffen, maar mij hadden ze niet opgemerkt. "Te laat, Joshie." zei ik voor ik naar hem toe liep en hem hard en sstevig tegen de muur pinde, zodat hij niet weg kon. Ik was dan een mager en klein meisje, ik was wel sterk. "Wat moet jij jou weer, kneus? Of ga je me nu vertellen dat je het vriendje bent van die nep rode?" siste ik. Hij moest nu ook geen stap fout zeggen, want dan had hij een groot probleem. Ja, ik was een pittige tante en snel opgefokt. Zigeuner meisje eigen was dat en het Italiaanse vuur hielp ook niet. Ik verzette een arm waardoor ik nu zijn keel afknelde. "Dus, ga je het nog zeggen of moet ik je weer in de container gooien? Wat zal het worden...? De zevende keer deze maand? Of acht alweer?" Als Summerfield er niet was pakte ik vaak hem. Denken dat hij stoer was. Kneus.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Een licht dromerige blik was in mijn ogen te vinden terwijl ik ondertussen met beide voeten nog stevig op de grond stond. Ik zat met mijn gedachten bij de jongen, die aan het berichten was, terwijl ik me ook probeerde te focussen op Sylvia, die het duidelijk niet eens was dat ik niet antwoordde. Ik was iemand die geen twee dingen tegelijkertijd kon. Ik schrok op uit mijn gedachten toen mijn naam klonk, om in elkaar te krimpen. Het was automatisch geworden als mijn naam klonk, ook al was het deze keer Niall. Ik mocht niet laten blijken dat ik stiekem wel blij was om zijn stem te horen. Een zachte piep verliet dat ook mijn mond toen ik mee werd getrokken, maar hield mijn armen al voor de jongen open toen we de hoek om waren, om deze stevig rond zijn middel te wikkelen. Toch liet ik al snel een hand in zijn broekzak glijden, om de autosleutels te pakken en deze zelf bij me te houden. Hij was voorlopig nog niet van me af. 'Geen dank, je verdiende ze. En eigenlijk moet je Paul dankbaar zijn,' rolde over mijn lippen, zachtjes om niet op te vallen. Na die woorden trok ik de jongen dicht naar me toe, om hem nog een klein kusje te geven. 'Was Josh niet iemand die wel eens lessen mist?' vroeg ik, om te luisteren naar zijn volgende woorden en hem al los te laten. Tijd om te reageren had ik alleen niet, want Sylvia haar stem drong al snel tot me door waardoor ik een pas naar achteren zette. Wel dichtbij de jongen, zodat ik hem nog altijd kon beschermen. Al moeten we oppassen dat hij ook niet door de mand zou vallen. Een zachte piep verliet mijn mond toen het meisje Niall tegen de muur drukte. De neiging om uit te halen was heel groot, te groot, want ze moest met haar vingers van hem afblijven. Maar ergens wist ik dat Niall zijn alter ego ook niet de makkelijkste was, net als de jongen zelf. Hem liet ik dus eerst zijn gang gaan, maar bleef ondertussen alert, om alsnog snel uit te kunnen halen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Niall Horan || Josh Cooper

    Ik glimlach naar Louis na zijn woorden, ' Paul zou ik ook nog eens bedanken maar het was toch jou idee' zeg ik tegen hem om daarna te kijken naar de sleutels die hij van me af had gepakt. ' Dat had ik door Tomlinson' grijns ik maar spreek zijn naar voor de zekerheid wat zachter uit. ' Dat is Josh zeker, en ik denk dat ik dat zo maar weer is ga doen' zeg ik en heb zo'n gevoel dat ik dit keer niet alleen ga. Ik druk een kusje op de lippen van Louis maar daarna hoor ik de stem van Sylvia. Shit, ik had dit dus niet moeten doen. Toch blijf ik in mijn rol en kijk haar boos aan als ik tegen de muur gepind word, dit was iets wat ik zeker niet hoef te spelen want ik was wel klaar met haar. ' Ik hoef jou helemaal niks te vertellen en als ik jou was zou ik me maar heel gauw loslaten' sis ik boos en kijk haar strak aan. Ik was zeker niet bang voor haar en dat moest ze inmiddels nou wel weten. Een sarcastisch lachje rolt over mijn lippen na haar volgende woorden. ' Kan je niet eens wat nieuws verzinnen? Het begint een beetje saai te worden hoor maar als je wilt gooi ik jou er wel een keer in' zeg ik met een lichte grijns rond mijn lippen. Ik geef haar een harde duw waardoor ik kan ontsnappen en duw nu haar tegen de muur aan. ' Ik ben jou nou wel een beetje zat' sis ik boos en weet dat het niet lang meer duurt voor ik haar ga slaan.

    [Draagt Niall//Josh een pruik?]


    Bowties were never Cooler

    (Nee)

    Sylvia Noah Watson
    Josh was boos, maar dat kon me echt geen zak schelen. die eikel dacht echt dat hij heel wat was, maar hij kon nog geen deuk in een pake boter slaan. het was dat ik mijn broertjes mijn vuile zaakjes niet liet opknappen, anders had hij al lang in stukjes tussen het vuilnis gelegen. Summerfield, of hoe hij ook heette, was gewoon leuk om mee te klooien en pijn te doen, maar die nep stoere boy in mijn klauwen ging soms echt veels te ver. Hij kende zijn plaats, maar accepteerde die niet. Hij probeerde cool te zijn, maar dat lukte hem voor geen ene meter. "Flikker toch een end op Cooper. Je bent neit stoer en dat zal je ook nooit worden. Mijn broertje van 12 kan je nog aan." siste ik naar de waarheid. Ja, Diangelo kon hem zeker aan. Daar was geen twijfel over mogelijk. Hij duwde opeens hard tegen me aan, waardoor ik even mijn balans verloor en zelf tegen de muur van het smalle gangetje werd gedrukt. Bij zijn woorden spuugde ik in zijn gezicht en schoot van woede over op het Italiaans. "Vai a morire ammazzato! Luridi branco di cani bastardi!" siste ik uit blinde woede naar hem. Mijn handen grepen naar zijn haren en trokken hem ermee naar achter, zodat ik vrij kwam en hem hard tegen de muur duwde. tegen zijn shirt zag ik nu bruine vegen zitten. Plots realiseerde ik me wat. "Merda Santo! Tu sei uno di loro!" Door de realisatie was ik nog niet overgeschakelt op het Engels. Ik veegde mijn handen weer af. "Luke?!" riep ik niet al te hard, maar ik maakte met mijn toon wel duidelijk dat het dringend was. Ik wilde nu wel graag de hele waarheid, want ik wist vrij zeker dat deze jongen er ook bij hoorde.Hoeveel meer waren hier? Mijn geduld was nu echt op, zowel met de kneuzen die ik niet mocht, als met mijn beste vriend. Ik bleef dingen zelf uitvogelen en ik vond dat geensinds prettig.

    [ bericht aangepast op 7 feb 2014 - 21:00 ]


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan|| Josh Cooper

    Ik kijk haar boos aan, ik was haar echt helemaal zat, ze dacht echt dat ze heel wat was dat ze gewoon alles kon maken en dat iedereen bang voor haar was nou mooi niet dus. ' kijken wie er niet meer stoer is als jij straks jankend op de grond ligt' sis ik naar haar, op dit moment was ik niet van plan maar als het noest zou ik het doen. Ze moest een keer goed teruggepakt worden en als ik degene moest zijn wie dat deed was dat dan maar zo. Ik trek mijn wenkbrauw op als ze in het italiaans gaat praten, waar sloeg dat nou weer op? Met een vies gezicht veegde ik met een had het speeksel uit mijn gezicht. ' sorry maar ik wil liever geen speeksel met je uitwisselen' zeg ik maar bijt op mijn lip als ze maar naar schter trekt aan me haren, echt fijn voelde het niet. ' wat zeg jij nou allemaal weer joh?' Vraag ik geïrriteerd als ze in het italiaans blijft praten. Als ze Luc roept grijp ik weer mijn kans om los te komen en nu geef ik er een harde duw zodat ze tegen de muur aanvalt. Ik doe rustig een paar stappen achteruit en kijk Louis even aan. Ik had geen zin in een heel gevecht hier en het liefst wilde ik nu gewoon naar huis.

    [ bericht aangepast op 7 feb 2014 - 22:32 ]

    Harry Styles
    Sylvia haalde weer een hand door mijn haren, die nu wel een beetje begonnen af te geven. Dat gebeurde altijd als ik het te lang inhad, en was een teken dat ik het snel opnieuw moest doen of het er gewoon helemaal uit moest halen. De jongen verdween even en kwam een tijdje later terug. Louis gaf eerst geen antwoord op de vraag waar hij was geweest en sms'te wat, waardoor ik toch een klein vermoeden kreeg. Al helemaal door de woorden die uiteindelijk volgden. Een heel groot vermoeden zelfs. Verward keek ik toe hoe Niall, nu Josh, Louis voor onze neuzen wegkaapte. Vermoeden bevestigd dus. Ik knikte even bij de opmerking van het meisje dat zij hem wel terughaalde. Niet veel later hoorde ik wat onaangename geluiden en heel wat gevloek in het Italiaans. Godzijdank had ik mijn Italiaans wat bij geschroefd toen ik weer op school kwam, waardoor ik makkelijk kon verstaan wat ze zei. Fantastisch, daar ging ook Niall's dekmantel. Slim gedaan jongens. Zuchtend kwam ik in beweging toen mijn naam werd geroepen, al wist ze wie ik echt was, ik zou ook altijd op deze naam blijven reageren. Eenmaal daar aanschouw ik nog hoe de Ier Sylvia een harde duw tegen de muur aangeeft, wat iets in me laat knappen. Ruw duwde ik de jongen tegen de muur aan en hield zijn keel met mijn onderarm tegen de muur gedrukt. 'Foute keuze,' siste ik dreigend met het bekende vuur weer opflakkerend in mij ogen, waarna ik even bezorgd naar het meisje keek. Ik beschermde vrienden altijd en dat wist hij, en heel toevallig was het vurige meisje ook een vriend van me.


    Because I love him, do I need another reason?

    Louis Tomlinson
    De autosleutels liet ik in mijn broekzak glijden waarna ik mijn nagels in mijn handpalmen drukte, wetende dat ik anders uit zou halen. Ik wist heel goed waar ik toe tot in staat was, zodra iemand een vinger uitstak naar mijn beste vrienden, naar Niall. Harry had het al een keer mee mogen maken en ik kon zeggen dat -dat nog mild was. Al ik nu uit zou halen, hoefde ik me de eerstkomende tijd niet meer op school te laten zien. Niall leek het zelf wel redelijk op te kunnen lossen, wetende dat het bij hem over een grens was. Een grens waar je niet overheen wilde gaan aangezien het engeltje dan echt een duiveltje kon worden, ondanks het bij hem ook nog mild was. Je zou sommige dingen ook niet achter zijn onschuldigheid zoeken. Mijn blik ging verbaasd naar Sylvia toen het overging op het Italiaans en zette voor de zekerheid een aantal stappen in de richting van Niall. Dit ging zo echt niet goed lopen en ondanks alles had ik nog altijd de drang om hem het meest van allemaal te beschermen, ook al hield ik me nu afzijdig. Tenminste tot de naam van Harry viel, of zijn alter ego, en de jongen weer bij mij stond, nadat hij Sylvia nog een harde duw had verkocht. Mijn hand sloot zich om de pols van mijn vriendje tot Harry zich ermee bemoeide en dat voor mij de druppel was. Mijn hand sloot zich steviger om de pols van de Blonde Ier, om vuil in de richting van de krullenbol te kijken. 'Het is een foute keuze van jou,' was het enige wat over mijn lippen rolde, zacht als dreigement, voor mijn vlakke hand tegen zijn wang belandden. Niet al te zacht, want ik was het op dit moment echt spuugzat en na een tijd onderdrukken... Door zijn bezorgde blik naar Sylvia kreeg ik Niall met niet veel uit zijn greep, wetende dat ik in dit stadium Harry met gemak aankon. Daarna was het een kwestie om het op een rennen te zetten naar het dichtstbijzijnde lokaal, Niall met me meetrekkende, om daar de deur op slot te draaien. Deze dag was echt geweldig en leek steeds beter te worden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Sylvia Noah Watson
    Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden en spuugde in zijn gezicht voor ik hem in mijn moedertaal kompleet verrot schold. De woede kon ik nogsteeds het makkelijkst kwijt in de taal van mijn moeder. Door zijn bijdehante opmerking haakte ik mijn vingers in zijn haren en trok er hard en venijnig aan. Zo kwam ik los... maar zo kwam ik ook te weten dat hij ook niet was wie hij zei dat hij was. Hoeveel meer waren er. Het enige wat ik nu nog kon bedenken was Luke/Harry roepen. Ik had hier echt geen zin in en als dit ook een van zijn vrienden was zou ik misschien iets voorzichtiger zijn met hem het ziekenhuis in slaan. Alleen voor mijn vriend, niet om het feit dat hij ook een blijkbaar beroemde kneus was. Onder het roepen geeft hij me een gemene duw en val ik tegen de muur aan. Ik krabbelde op en merkte dat een van mijn hakken gebroken was. Ik schold nog zacht in het algemeen en keek toen op toen ik een bekende drijgende sis hoorde. Voor me zag ik nu Harry of Luke daar staan die de jongen met zijn onderarm tegen de muur pinde, net als ik net, maar hij was wat sterker en langer dan ik was. Hoe sterk ik ook was en hoe gemeen de verwondingen die ik je kon geven ook waren, ik bleef een klein en fragiel gebouwd meisje. Toen zag ik iets voor mijn ogen gebeuren: Tyler trok Josh los en hij wilde gaan rennen. Ik greep hem dus bij zijn shirt en trok hem hardhandig terug. "Mooi niet, bambino. Ik ben nog niet klaar met jou en als je nu wegrent lig je alsnog morgen in het ziekenhuis." Doordat ik nog neit helemaal terug was geschakelt op het Engels was mijn accent, wat ik normaal erg verborg, nu weer duidelijk hoorbaar. "Kijk het maakt me niet uit wie jullie zijn of wat jullie in je vrije tijd met elkaars achterwerken doen, maar ik heb nog zaken met onze bambino hier en mijn vriend, wat z'n naam ook is met z'n buttbuddy, dus eventjes neit rennen of je kan een ambulance bellen." Dit waren geen loze drijgingen en ik hoopte voor ze dat ze zich dat realiseerden.

    [Drama!]

    [ bericht aangepast op 7 feb 2014 - 23:47 ]


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan|| Josh Cooper

    Mijn blik ging even naar Louis en zag gewoon dat hij zich niet lang meer kon inhouden, als hij het wou mocht die van mij gewoon slaan maar ik snap wel dat dat nu nog niet gebeurd.Daarna gaat mijn blik naar Sylvia die tegen de muur aangevallen is maar voor ik het weet sta ik zelf trgen de muur aan maar dit keer niet door Sylvia maar door Harry of eigenlijk Lucas. Ik wil net antwoord geven maar wordt afgeleid door Louis die mijn pols pakt en wat tegen Harry zegt. Voor ik het weet vliegt louis zijn hand met een aardige klap tegen Harry zijn wang, dat werd waarschijnlijk wel een aardige blauwe plek. Daarna wordt ik meegetrokken door Louis die probeert te vluchten maar Sylvia grijpt Louis vast waardoor we weer stilstaan. Ik luister haar dreigement aan maar het maakt geen impact op me. Ik laat Louis los en loop nu op haar af. Ik grijp haar keel vast en kijk haar strak in der ogen. ' ik zou ons maar gewoon laten gaan anders krijg je nog te maken met een kant van mij waar je heel erg spijt van krijgt' sis ik en knijp nog wat harder in haar keel. Op dit moment was ze bij mij echt te ver gegaan en was ik hier wel klaar mee. Ik had ook zo mijn grenzen maar daar was ze echt allang overheen.

    Sylvia Noah Watson
    Ik was net uitgesproken toen ik een hand om mijn keel voelde. Het deed me vrij weinig, net als zijn woorden. Nogsteeds dacht hij dat hij stoer was, maar hij speelde alleen vuil spel en kon niemand aan die ten volste gefocust was. Ja, een meisje van 1.55 en die alleen door haar te verstikken. Nee, ik was zeker niet onder de indruk van deze wannebe gangster. Ik lachte bespottend bij zijn woorden tot hij in mijn keel kneep. Nu was ik hem echt helemaal zat. Wie hij ook was. Ik pakte zijn vrije arm en draaide deze zo ver dat ik iets hoorde klikken en scheuren. Toen ik losliet zag ik dat zijn arm scheef stond. Waarschijnlijk was zijn elleboog verschoven en waren er een of meerdere pezen gescheurd. Bedankt Daniel voor de tips. Daarna trapte ik een van de twee knieen van de jongen onder hem weg. Degene die ik wel eens met een band erom had gezien. Zo kwam ik los en ik liep terug naar Tyler. "Meekomen, bambino." siste ik voor ik hem aan zijn shirt meesleurde naar een leeg lokaal. Leuk als hij nu boos op me was vanwege zijn buttbuddy. Het kon me niets meer schelen. We moesten een project samen maken en we zouden dat voor deze onderbreking gaan doen, dus dan maar nu. Het moest toch gebeuren en zijn vriendje zou dat niet tegenhouden of ik zou hem het dode Franse leger laten spelen in Henry V. Er zou vast genoeg bloed uit zijn mollige lijfje komen. En hij zou er niet eens helemaal dood voor hoeven.

    [Jup. Ze is een bitch]

    [ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 8:51 ]


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan

    Dat ze mijn arm makkelijk kon pakken had ik niet aan gedacht en daar krijg ik ook gelijk spijt van als ik de eerste pijnscheut door mijn arm voel gaan. Een pijnlijke kreet komt uit mijn mond als ze hem nog veder draait en ik hoor dingen kraken en scheuren. Dit was echt niet goed. De tranen springen in me ogen en ik bijt in mijn lip tegen de pijn maar het helpt niks. Als ik wat bloed proef stop ik bijten op mijn lip en de volgende schreeuw van pijn komt uit mijn mond als ze op me pijnlijke knie trapt en ik val onderuit. Ik grijp met een hand naar mijn knie en nu kan ik ook niet meer vechten tegen de tranen die in mijn ogen branden en laat ze nu maar gaan. Ik had misschien toch beter niet zo eigenwijs moeten doen. Als ik nu niet zoveel pijn was had ik nu nog steeds opgestaan om haar een klap te verkopen maar dat kon nu niet meer. Mijn ene arm hangt slapjes langs mijn lichaam terwijl ik nog steeds op de grond lig, ik doe niet eens meer de moeite om op te staan. Als ze Louis meesleurt zucht ik, ' Sorry' zeg ik nog tegen hem maar kan veder niet veel meer doen. Ik kon niet eens meer staan dat wist ik nu gewoon zeker. Ik had geen idee wat ik nu moest doen maar voor nu bleef ik nog wel even liggen met de pijn steken die door mijn lichaam gaan en de tranen die geluidloos over mijn wangen lopen. Zo veel pijn had ik volgens mij nog nooit gehad. Ik probeer me met mijn ene hand toch wat overeind te krijgen maar al snel komt de conclusie dat het toch niet veel helpt en het me veel te veel kracht kost nu dus laat ik me weer op de grond zakken.

    Louis Tomlinson
    Ik zette een stap naar achteren terwijl mijn hand mijn telefoon alweer omklemde. Ik deed het niet heel snel, maar nu ik zag hoe het ook nog eens met Niall ging, waar het meisje veel te ver meeging, wist ik dat we hier op dit moment weg moesten en dit afgelopen moest zijn. Zijn schreeuwen braken mijn hart, net zoveel als het feit dat ik op dit moment niets kon doen om bij hem te komen. Tenminste nog niet, want hier zou ze niet mee weg komen. Kan je komen helpen? Er zijn problemen hier en we hebben je nodig. x stuurde ik naar degene die er altijd voor ons was en waarvan ik zeker wist dat hij er gelijk een einde aan maakte. Net op tijd verstuurde, want op het moment dat ik telefoon weg had gestopt, om bij Niall neer te knielen, werd ik door de rode krullenbol meegesleurd. Zonder moeite wurmde ik me uit haar greep in het lege lokaal en raakte mijn platte hand haar wang. Mijn blik duister terwijl ik haar tegen de muur duwde. Een kleine, duivelse glimlach sierde mijn gezicht terwijl ik mijn mond opentrok en mijn hand alweer ophief. Alleen het moment dat de woorden mijn mond wilde verlaten, werd de deur geopend en ik hoefde niet om te kijken hoe of wat. Mijn hand belandde voor de tweede keer tegen haar wang, wat vrij weinig voorstelde met wat ik wilde doen, maar ik wilde op dit moment terug naar Niall. Ik kreeg haar nog wel te pakken. ´Doe met haar wat je wilt, zorg alleen dat ze dezelfde pijn voelt,´ rolde over mijn lippen waarna ik het meisje losliet en langs Paul het lokaal uitliep. ´Dankjewel voor je hulp voor de zoveelste keer, sorry, en ik ga even iemand helpen,´ met iets meer moed liep ik terug naar de plek waar ik zojuist nog had gestaan, om opnieuw mijn hart te zien breken door het aanzicht van Niall. Mijn pas werd versnelde waar ik bij hem neerzakte, om in een knuffel te trekken en een kusje op zijn voorhoofd te drukken. ´Sorry, schat.´ verliet zachtjes mijn mond. ´We gaan naar huis,´ mompelde ik voor omhoog krabbelde en mijn excuus al aan aanbood door de pijn die hij waarschijnlijk erbij kreeg doordat ik de jongen voorzichtig optilde. Misschien nog geeneens het ergste, want naar mijn mening was dat toch het lopen naar de auto, nadat ik tegen Harry had gezet dat hij voorlopig nog niet van me af was, zodra hij thuis kwam. Het kon me allemaal niet schelen hoe of wat, maar mijn bloed kookte en die twee waren nog niet van me af, ondanks ik nu eerst met Niall bezig hield.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Niall Horan

    Ik hoor voetstappen en niet veel later zie ik Louis die bij me neerknielt en ik glimlach zwakkes naar hem. Ik sla een arm om me heen maar maak ook een pijnlijk geluidje omdat het allemaal wel erg pijn doet. 'Je hoeft geen sorry te zeggen,het is niet jou schuld' zeg ik en knik naar zijn andere woorden.ik wou nu graag naar huis, ik was helemaal klaar met deze school. 'Auwww' mompel ik pijnlijk als hij me omhoog tilt maar ik glimlach wel zwakjes naar hem. ' dankjewel' zeg ik en sla mijn niet pijnlijke arm om zijn nek heen. Ik hoor wat Louis tegen Harry zegt en bijt zachtjes op mijn lip, ik had helemaal geen zin dat die twee thuis veder zouden gaan met hun ruzie maar ik begreep jet wel, harry ging te ver. Ik blijf rustig Louis arnen liggen terwijl hij richting de auto loopt. In de armen van Louis voelde ik me tenminste wel veilig en wist ik dat het goed zou komen.