In the streets of Paris || speeltopic - Speeltopics

Parijs de stad van de romantiek. De stad die iedereen ter wereld kent.
Zo mooi.
Maar niet alles is zo mooi voor iedereen.
Je hebt tieners die op straat leven of die maar een heel klein huisje hebben die met moeite naar school kunnen.
Natuurlijk heb je ook de rijke buurt daar.
Tieners die alles hebben en toch meer willen.
Het leven in Parijs is hard.
Wie kan het aan?

Dus het is gewoon een meespeel rpg.
Die zich afspeelt in Parijs.
Met armen en rijken.

REGELS:
• Als je een week lang niet hebt gereageerd, zul je eerst een bericht van mij krijgen met een waarschuwing doe je dan hetzelfde word je uit de rpg gezet. ik hoop dat hierdoor het topic een beetje zal blijven leven. Kan je om een bepaalde reden een tijdje niet reageren, wil ik dit graag horen. De reden van je afwezigheid hoef je dan niet perse te vertellen.
• Geen berichten van één zinnetje. Het liefst graag minimaal twee regels per bericht. Weet je echt niets te verzinnen zal ik voor een aantal keer een bericht van één zin door de vingers zien, komt dit te vaak voor, zal ik je verzoeken langere berichten te plaatsen.
• Elke schrijfwijze wordt getolereerd.
• Je mag twee personages aanmaken.

INVULLIJSTJE:
Volledige naam:
Leeftijd (minimaal 16):
Innerlijk:
Uiterlijk (foto is verplicht):
Extra:
Huis van je personage (indien het personage dat heeft):

ROLLEN: (Er is geen maximaal aantal personages)

Meisjes:
1. Alecia Louise Panler || NiamLoveYu
2. Macy Lynn Fontaine || Confiance
3. Elizabeth 'Beth' Ruby Verray || Caelestis
4. gereserveerd door Indis
5. gereserveerd door MagicToBe
6. Roselie Maria Luccia Delaroux || IMickeyMouse
7. Julianna ‘Julia’ May Poehler || Mamo
8. Valentine Rosetta Ciel || Raccoon
9. Robin Tigrisblack || Robind19



Jongens:

1. Kent 'Samuel' Johnson || Hinrisath
2.Bastian Félix leMaire || bluebearss
3.Finley ''Finn'' Montana || Tootles
4.Louis Caleb Dumont || Raccoon
5.Clement Gabriel Valverde || Harcourt
6. Lucka Loïs Seymour|| xthevampire

Speeltopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=162691&page=last&message=175



Je kunt nog steeds inschrijven

rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=162639

[ bericht aangepast op 31 mei 2014 - 11:01 ]

---

Do what you love, love what you do

HoechIin schreef:
[Niemand voor Elizabeth?]

[Bastian?]

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Bastian Félix leMaire
Ik liep naar de deur. Snel keek ik rond. Alles was hier zo vreemd, ook al wat het een schitterende loft. Er hing een kille sfeer in dit huis, het kwam misschien door de bewoners. Ik had pas een plekje weten te bemachtigen in dit huis. Hiervoor had ik altijd op straat geslapen. Ik had mooie kleren en genoeg geld voor sigaretten, drank, drugs en eten, maar geen huis. Nu ik eindelijk een plekje had, kon ik me niet meer uitleven als vroeger. Omdat ik waarde hechtte aan een luxe leventje, had ik besloten te stoppen met drinken en af te kicken van de drugs. Het lukte me redelijk om minder te spuiten, maar nog steeds merkte ik dat ik zenuwachtig werd en verslapte als ik geen heroïne gebruikte. Ik zuchtte en liep naar buiten. Eenmaal onder de warme zon zette ik mijn zonnebril op en genoot van de hitte. Ik stak een sigaret op en inhaleerde diep voor ik me de straat op waagde. Ik besloot eerst maar eens aan te kijken wat voor situatie er speelde rond de heropening, en dan zou ik wellicht wat zaken leeg roven en misschien een babbeltrucje gebruiken op een leuk meisje. Dat werkte vaak beter dan alle andere manieren om te stelen. Het was simpel: kletsen met een meisje, aanbieden om wat te drinken, en als ik dan zeg dat ik maar wat stuivers uit mijn zak zal kloppen, biedt ze vaak aan om voor zichzelf te betalen. Ik kijk ongezien mee als ze haar pincode intoetst en dan als we buiten zijn omhels ik haar ter gelegenheid van een gezellig uitje, en gris de pinpas uit haar tas of zak. Het is zo makkelijk, het draait om de kunst van gluren en vingervlugheid. Met een grimas stak ik het gezellige marktplein over richting de straat waar het theater zich bevond.

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

bluebearss schreef:
(...)

[Bastian?]

[Is goed!]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Julianna May Poehler
"Oh echt?" zei de jongen sarcastisch, terwijl hij de armen over elkaar heen sloeg. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en keek hem vuil aan. "Je meent het hé?" zei hij met een lachje, waarna hij zijn hoofd schudden. Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Ja, ik meen het," zei ik geïrriteerd. "Laten we dit eens over doen. Ik heb niet "onhandig" in de weg gestaan en deze discussie is nooit gebeurt," stelde hij vriendelijk voor, waarna hij zijn hand naar me uitstak. "Ik ben Lou, en jij bent?" vroeg hij. Ik keek hem sceptisch aan. Waar kwam dit vriendelijke gedrag ineens vandaan? Ik stak mijn hand uiteindelijk ook maar uit, om me voor te stellen, maar voor onze handen elkaar raakten trok ik hem weer terug. "Deze discussie is wel gebeurt. Waarom komt dit ineens vandaan?" vroeg ik, terwijl ik hem argwanend aankeek. Hij keek me in mijn ogen aan en glimlachte. In mijn hoofd maakte ik een afweging. Moest ik me aan hem voorstellen of niet? Straks was hij één van de vriendjes van Richard en bracht ik mezelf alleen maar meer in de problemen. Misschien was het ook wel een jongen die volledig te vertrouwen was, maar af en toe wat aanvallend uit de bocht kwam. Hoe dan ook wist ik niet helemaal zeker of het verstandig was hem te vertrouwen.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Louis Caleb Dumont

De blik die ze op me richte was vuil, net zoals iedereen me aankeek als uitschot, daarna werd die sceptisch. Doe je eens aardig is het weer niet goed. Even leek ze te overwegen om me de hand te schudden, maar voordat ze elkaar aanraakten trok ze deze weer terug en verdween mijn glimlach. "Deze discussie is wel gebeurt. Waarom komt dit ineens vandaan?" vroeg ze terwijl ze me argwanend bekeek. Jup, Lou dit is opnieuw je zoveelste mislukking. Ik liet mijn hand zakken en zuchtte. Ik had zin om een grove opmerking te maken, maar ik liet het gaan. Als ze zelf nu niet doorhad dat rijke mensen alleen aan zichzelf dachten, dan weet ik het ook niet meer. "Nou sorry dan. Ik hou niet van discussies en wil dat dan vriendelijk oplossen." zei ik en stak mij handen in mijn zakken. Een zacht briesje stak weer op en ik meende voetstappen te horen in dit steegje, maar eerder zware en meerdere voetstappen. Iets wat niet veel goeds voorspelde. Het enige wat ik wist is dat wat verderop een cannabis dealer zit en deze de vaste dealer is van één van de gevaarlijkste bendes in Parijs. Ik twijfelde geen seconde en nam het meisje haar pols vast en draaide de hoek op om me vervolgens te verstoppen achter enkele vuilnisbakken. Ik gebaarde naar haar dat ze stil moest zijn en keek kort door een kier. Ik had gelijk, het waren hun.
(sorry voor de random actie, was effe inspiloos)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Julianna May Poehler
"Nou sorry dan. Ik houd niet van discussies en wil dat dan vriendelijk oplossen," zei hij. Misschien zat ik toch fout en was deze jongen helemaal geen vraag naar problemen. Ik stak mijn hand al uit om me voortestellen, maar voor ik het wist had hij me bij mijn pols vast gepakt en meegesleurd naar een aantal vuilnisbakken. Ik wilde net mijn mond opentrekken om te vragen wat hem bezielde, maar hij gebaarde dat ik stil moest zijn en ik had zo'n gevoel dat het maar verstandiger was om te gehoorzamen. Ik wreef over mijn pols, om de pijn te verzachten die Louis' greep had veroorzaakt. Ik hoorde voetstappen in de steeg en een aantal zware stemmen, ik kon niet horen hoeveel stemmen er waren. Ik keek opzij, naar Louis, die tussen een kier tussen twee vuilnisbakken doorkeek. Ik wilde ook zien wat er gaande was, maar ik durfde me niet te bewegen. Bang dat ik bij elke beweging geluid zou maken en Louis en mij in gevaar zou kunnen brengen. Ik hoorde een vliegtuig overvliegen en keek omhoog, iets wat ik uit automisme deed als ik een vliegtuig hoorde. Ik keek recht in de zon, wat resulteerde in een neus die begon te kriebelen en ogen die begonnen te tranen. Dit was wel het meest ongepaste moment om te niezen. Met veel moeite probeerde ik de opkomende nies in te houden, maar tevergeefs.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Louis Caleb Dumont

Ik zag hoe ze haar mond wilde opentrekken, maar zich gelukkig toch stil hield. Toen ik ze ongeveer niet meer zag keek ik om en zag hoe ze over haar polsen heen wreef en verontschuldigend keek ik haar aan. Maar dan net moest ze niezen, de stilte die ons eerst goed verborgens was, was verdwenen en volgens mij waren we niet de enige die haar gehoord hadden. Ik hoorde wat gebrom en meteen sprong ik op en trok haar recht. "Kom vlug rennen!" riep ik naar haar terwijl ik achter me keek en de dreigende gedaantes woedend zag staan. Ik begon ook te rennen richting het centrum, daar zouden ze niet meteen iemand in elkaar slaan of erger. Toen ik vermoedde dat we ze kwijt waren, werd ik bij mijn hoodie naar achteren getrokken zo op de grond. Nadat ik een ferme trap in mijn maag gekregen had, hadde ze mijn buit uit mijn zakken gehaald en daarna gingen ze ervandoor. Een pijnlijke kreun verliet mijn lippen. Wat.Een.Rot.Dag. Ik probeerde op adem te komen terwijl ik kort mijn ogen sloot. Het meisje, waarvan in de naam nog steeds niet wist, was vast weggelopen. Ze wilde toch niets van me weten, dus waarom zou ze het erg vinden dat ik hier lig? Ik ging overeind zitten en schudde mijn hoofd kort, waarna ik vervolgens overeind ging staan en met een verkrampt gezicht het centrum binnen kwam. Ik keek even rond in de hoop het nog onbekende meisje te vinden, maar ze was vast verdwenen in de drukke mensenmassa.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Vincent 'Vinny' Smiths
Met mijn rug tegen het cafeétje aangeleund staarde ik naar de mensen die voor bij kwamen, ik mocht pauze nemen althans ik nam pauze. Veel vroeg je niet, we overlegden amper en uiteindelijk gingen we allemaal solo. In mijn zak graaide ik naar het pakje sigaretten wat ik vanochtend had gekocht en pakte er één uit en zakte tegen de muur naar beneden tot ik op de grond belandde en even mijn ogen sloot. Na enkele minuten gezeten te hebben stond ik op en liep richting de binnenstad om wat rond te lopen. Erg veel zin om nu terug te gaan had ik toch niet, niet veel later viel mijn oog op het blonde meisje wat ik maar als te goed herkende. ''Valentine,'' zei ik terwijl ik haar tegemoet liep en haar al omhelsde voor dat ze nee kon zeggen. Ik inhaleerde de peuk nogmaals maar gooide hem daarna al snel op de grond en trapte er kort op om het vuurtje te doven. Ik kende Valentine niet goed, we gingen wel eens samen uit en misschien moesten we dat wel eens vaker doen. Ik stroopte mijn mouwen iets op en bekeek haar toen, ''niets veranderd?'' Vraag ik haar dan maar aan de andere kant kon ik het antwoord wel raden. Ik zou haar nog herkennen na vijf jaar, ze veranderde nooit voor mijn gevoel. We stonden op een redelijk druk punt maar ik had er niet zoveel bezwaar aan ik wist niet hoe Valentine er over dacht maar we woonden nu eenmaal in Parijs en of je het wilde of niet het zat hier bomvol toeristen.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Valentine Rosetta Ciel

Wat trippelend als een kleine kitten liep ik vrolijk door de straten van Parijs heen. Eindelijk wat vrijheid na een dag gezeur en gezeik. De stad is zo groot en had oneindig veel dingen om te doen, maar om eerlijk te zijn had ik geen flauw idee wat ik wilde. Misschien gaan shoppen, of me gewoon op een bankje zetten en gaan tekenen? Of ... Nee ik had heen idee. Terwijl ik door de drukke stad heenliep keek ik rond naar de verschillende winkels. Ik had geen behoefte aan shoppen, persoonlijk vond ik het niet zo leuk om wat doelloos te zitten snuffelen tussen de verschillende stoffen, waarvan je uiteindelijk toch niets meeneemt. ''Valentine,'' hoorde ik een plotse stem en meteen draaide ik me om, bang om het gezicht van mijn broer of nog erger mijn vader te zien. Maar deze stem herkende ik niet, en vreemd genoeg wist deze persoon dan ook mijn naam. Een jongen, waarvan het stemgeluid vandaan kwam liep naar me toe en haf me een spontane knuffel. Vreemd. Niet wetend wat te doen, bleef ik maar stil staan en keek ik de jongen vragend aan. De peuk die hij tussen zijn lippen had zitten trapte hij uit en zodra hij me los liet stroopte hij zijn mouwen wat op zodat ik enkele tatoeages kon zien. ''niets veranderd?'' zei hij daarna en ik keek hem niet-begrijpend aan. Ik kende niemand met tatoeages of piercings, de enige mensen die ik kende waren rijke snob. Ik keek de jongen even in zijn donkerbruine ogen aan en van verbazing viel mijn mond een stukje open. "Vincent? " vroeg ik verbaasd aan de jongen en glimlachte dan, waarna ik hem een knuffel heef en hem daarna weer los liet. "Wauw, ik had je niet herkent!" zei ik vrolijk tegen hem.

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 18:38 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[MT]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Het zweet gutst over mijn ontblote bovenlichaam en vermengd zich met het bloed wat uit een aantal wonden komt. In mijn lip zit een klein scheurtje door een harde klap van mijn tegenstander. Ik moet toegeven dat deze jongen een behoorlijke bokser is, maar natuurlijk ben ik beter. Ik dribbel om de jongen heen en sla hem zo vaak als ik kan. Mijn vuisten laten zijn buik ineen krimpen, zijn ribben knarsen en zijn hoofd heen en weer bonken. Ik krijg opnieuw een harde slag in mijn zij, maar geef nog niet op. Ik zie mijn kans schoon en haal met mijn laatste krachten flink uit naar de hoofd van deze jongen. Mijn vuist heeft een harde ontmoeting met zijn kaak en ik voel de kaak breken. De jongen slaat achterover en valt op de grond, knock-out. Ik hoor vaag de stem van de omroeper die mijn naam uitroept via een microfoon, waarna het zich vermengd met een aantal toejuichers en boe-roepers. Ik veeg met mijn arm over mijn voorhoofd en grijns naar de scheids als ik mijn geld ontvang. Ik kan weer even vooruit! Uit mijn hoekje van de ring pak ik mijn vest en een niet te schone handdoek die ik om mijn nek heen sla. Zonder verder nog iets te zeggen, spring ik de boksring uit, dring ik mij tussen alle mensen door en loop ik de loods uit, de straat op. Het is mooi weer en ik besluit een douche te nemen in één van de tuinen van mensen die niet thuis zijn. Terwijl ik door de smalle straatjes van Parijs loop, bekijk ik de tuinen en als ik de perfecte tuin gevonden heb, spring ik over het hekkentje en verdwijn ik achter de heg. Ik zie de tuinslang al liggen en hoef alleen de kraan nog maar aan te draaien. Ik trek mijn vest uit, doe mijn handdoek af en kleed mij verder uit tot op mijn onderbroek. Schamen doe ik mij niet, ten eerste is de tuin redelijk beschut en ten tweede kan ik het hebben om mijzelf bijna naakt te laten zien. Niet veel later stroomt het verkoelende water over mijn warme lichaam. Mijn warrige krullen en gespierde buik worden langzaam nat, waarna het via mijn benen de grond in stroomt. Wat heb ik eigenlijk een goed leven, ik kan alles gebruiken wat ik maar tegen kom!

[ bericht aangepast op 29 mei 2014 - 15:23 ]

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Vincent 'Vinny' Smiths
Ze leek me niet te herkennen wat te zien was aan haar vragende gezicht tot op een gegeven moment het door begon te dringen. ''Vincent?'' Vroeg ze verbaasd en een lieve glimlach sierde haar gezicht waarna ik ook een knuffel ontving. ''Wauw, ik had je niet herkent!'' Zei ze vrolijk en ik glimlachte zwakjes. ''Het is ook lang geleden,'' verklaarde ik haar antwoord en ik pakte haar hand. ''Wil je anders mee wat drinken? Of heb je iets anders te doen?'' Zei ik licht grijnzend en trok haar lichtjes mee. ''Het is niet heel ver weg,'' zei ik terwijl ik haar door de menigte trok. Ze was langer geworden, het viel op of het kwam door de hakken die ze aanhad.
We hadden elkaar ontmoet op vakantie, vijf jaar geleden - ze was geweldig. Ik was helemaal vergeten dat ze in Parijs woonde en was haar dan ook nog nooit tegengekomen maar nu ik de kans had greep ik hem ook. We waren al bijna bij het café en het viel me op dat ik niet zo ver was gelopen dan dat ik dacht.
Bij het cafeetje aangekomen hield ik mijn hand op haar rug en knikte naar de deur, je kon moeilijk nee zeggen tegen mij althans z'n gevoel had ik.
Meestal kreeg ik wel mijn zin of ik dramde lang genoeg door, ik kon het zien als een soort gave.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Ik stapte voor het eerst in dagen weer de straat op. Het huis waar ik 3dagen in overnacht had zou vandaag bezoekers krijgen. Dus dat werd opzoek naar een nieuwe tijdelijk verblijf. Ik liep richting het centrum. Voor ik weer ging zoeken moest ik me etens voorraad aanvullen. En dan ging ik naar de villa wijk. Daar is altijd wel iemand op vakantie en anders zorg ik er wel voor dat ze direct vertrekken. Ik kocht dus ook gelijk een fake kraslot voor een gratis cruise. Met het eten en het lot liep ik naar de villa wijk toe. Ik zag dat alle huizen thuis waren dus zette ik me tas neer. En liep naar de villa met langste erf. Bij de deur belde ik aan. Een vrouw deed open. "goedendag mevrouw ik deel loten uit in de straat. Wilt u er een?? Ze zijn gratis. " de vrouw pakte een lot aan en liep weer naar binnen. Ik liep het erf af maar ik kon de ophef wel merken. Ze was nu iedereen bij elkaar aan het trommelen. Een half uur later kwamen ze naar buiten. En door de haast vergaten ze het alarm en slot. Toen ze uit het zicht waren stapte ik naar binnen en liep me neerploffen op de bank.

Valentine Rosetta Ciel

''Het is ook lang geleden,'' was zijn wederwoord en een zwakke glimlach krulde om zijn lippen. Zijn hand gleed in de mijne en ik keek hem vragend aan. ''Wil je anders mee wat drinken? Of heb je iets anders te doen?'' zijn lichte speelse grijns deed me zacht grinniken en daarna knikte ik instemmend. "Ja tuurlijk, ik heb toch niets te doen." zei ik met een blije glimlach. Ik was erg enthousiast om hem hier tegen te komen en ik kon toch geen nee zeggen tegen een drankje?
''Het is niet heel ver weg,'' zei hij en trok me daarna mee het centrum in en met een vrolijke glimlach rond mijn rode lippen liep ik goedkeurend met hem mee.
Het kleine jongetje die hij toen zo'n vier a vijf jaar geleden was, was niet meer te vergelijken met de jongeman die hij nu was. Veel groter, mannelijker en stoerder met al die tatoeages op zijn lichaam. Ergens was ik best jaloers aangezien ik ook al lang eentje wilde hebben. Zodra we bij een klein gebouwtje aankwamen plaatste hij zijn hand op mijn rug, zodat hij me naar binnen kon begeleiden. Ik vond het heus niet erg, aangezien het vast vriendschappelijk was bedoeld. Zo enthousiast als ik was ging ik het cafétje binnen en trok ik deze keer Vincent mee richting de bar. "Dus, wat is hier het beste drankje?" vroeg ik hem met een grinnik.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH