In the streets of Paris || speeltopic - Speeltopics

Parijs de stad van de romantiek. De stad die iedereen ter wereld kent.
Zo mooi.
Maar niet alles is zo mooi voor iedereen.
Je hebt tieners die op straat leven of die maar een heel klein huisje hebben die met moeite naar school kunnen.
Natuurlijk heb je ook de rijke buurt daar.
Tieners die alles hebben en toch meer willen.
Het leven in Parijs is hard.
Wie kan het aan?

Dus het is gewoon een meespeel rpg.
Die zich afspeelt in Parijs.
Met armen en rijken.

REGELS:
• Als je een week lang niet hebt gereageerd, zul je eerst een bericht van mij krijgen met een waarschuwing doe je dan hetzelfde word je uit de rpg gezet. ik hoop dat hierdoor het topic een beetje zal blijven leven. Kan je om een bepaalde reden een tijdje niet reageren, wil ik dit graag horen. De reden van je afwezigheid hoef je dan niet perse te vertellen.
• Geen berichten van één zinnetje. Het liefst graag minimaal twee regels per bericht. Weet je echt niets te verzinnen zal ik voor een aantal keer een bericht van één zin door de vingers zien, komt dit te vaak voor, zal ik je verzoeken langere berichten te plaatsen.
• Elke schrijfwijze wordt getolereerd.
• Je mag twee personages aanmaken.

INVULLIJSTJE:
Volledige naam:
Leeftijd (minimaal 16):
Innerlijk:
Uiterlijk (foto is verplicht):
Extra:
Huis van je personage (indien het personage dat heeft):

ROLLEN: (Er is geen maximaal aantal personages)

Meisjes:
1. Alecia Louise Panler || NiamLoveYu
2. Macy Lynn Fontaine || Confiance
3. Elizabeth 'Beth' Ruby Verray || Caelestis
4. gereserveerd door Indis
5. gereserveerd door MagicToBe
6. Roselie Maria Luccia Delaroux || IMickeyMouse
7. Julianna ‘Julia’ May Poehler || Mamo
8. Valentine Rosetta Ciel || Raccoon
9. Robin Tigrisblack || Robind19



Jongens:

1. Kent 'Samuel' Johnson || Hinrisath
2.Bastian Félix leMaire || bluebearss
3.Finley ''Finn'' Montana || Tootles
4.Louis Caleb Dumont || Raccoon
5.Clement Gabriel Valverde || Harcourt
6. Lucka Loïs Seymour|| xthevampire

Speeltopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=162691&page=last&message=175



Je kunt nog steeds inschrijven

rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=162639

[ bericht aangepast op 31 mei 2014 - 11:01 ]

---

Do what you love, love what you do

[Mag Clement eventueel in de beginpost? :')
En welk moment op de dag is het? Dat mijn post een beetje klopt ^^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Clement Gabriel Valverde

Met twee boodschappentassen in de ene hand, en mijn net aangestoken sigaret in de andere, draai ik de hoek van mijn straat in. Ik fluit een kort deuntje van een of ander nieuw top-nummer dat vanmorgen op de radio speelde terwijl ik koffie aan het zetten was. Met andere woorden, ik heb geen flauw idee wat de titel is of wie het zingt. Ik steek de sigaret tussen mijn lippen om met mijn vrije hand in mijn broekzak te zoeken naar mijn huissleutel, wanneer ik lawaai hoor bij de buren van de overkant. Vreemd. Hadden ze me eergisteren hun sleutel niet gegeven om op de kat te letten, omdat ze op vakantie wilden naar Griekenland? Ik kijk even om me heen, maar het geluid lijkt echt van dat huis te komen. Ik open nog snel de deur van mijn appartementgebouw om de boodschappentassen binnen te zetten, en steek vervolgens de straat over.
"Hallo?" roep ik, wanneer ik de sleutel van hun buitenhek in mijn sleutelbos zoek en de poort open. Achter de heg zie ik een grote plas water op de grond, en nieuwsgierig volg ik het spoor.
"Ahem," zeg ik even wanneer er voor me een halfnaakte kerel zich staat de douchen met de tuinslang van mijn op-vakantie-vertrokken buren. "Kan ik je ergens mee helpen? Of heb je liever dat ik nu meteen de politie bel?"

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ik had net een blikje bier uit hun koelkast op toen ik de auto terug hoorde komen. helaas hadden ze dus eerder door dat het een nep lot was. net vluchtte ik via de achterdeur weg. natuurlijk eerst nog wel beetje geld mee jatte. ze zijn toch rijk dus 20 kunnen ze wel missen. met het geld vluchtte ik de straat op. ik rende richting de buiten wijken. als ik daar geen huis kon vinden werd dat weer op straat. besefde ik me al snel. alleen wat me tegenviel was hier en daar een huis. en die zat natuurlijk op slot. ik liep richting het einde van de wijk. en mijn vermoeden werden grooter. een nacht op straat

[Kan je misschien de naam van je personage boven je posts plaatsen en eventueel hoofdletter gebruiken? Dat maakt je posts wat overzichtelijker ^^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Harcourt schreef:
[Kan je misschien de naam van je personage boven je posts plaatsen en eventueel hoofdletter gebruiken? Dat maakt je posts wat overzichtelijker ^^]

[ja sorry ben kwa hoofdletters mobiel gewent dus vergeet het als ik op leptop zit. en doe ik in vervolg]

Ik sta nog steeds genietend onder de koude verkoelende waterstraal die uit een gele tuinslang komt als ik een plotselinge stem hoor. 'Ahem!' Geschrokken draai ik mij om en kijk ik in een paar donkerbruine ogen met een wat olijfgroenachtige schijning door de zon. 'Kan ik je ergens mee helpen? Of heb je liever dat ik nu meteen de politie bel?' vraagt een voor mij onbekende jongen. Ik sta even een beetje verbluft, maar herstel mij zelf al weer snel. 'Nou, de politie hoef je niet te bellen hoor, maar je zou mij kunnen helpen... Er is namelijk deze ene plek op mijn rug waar ik net niet goed bij kan met wassen, misschien dat je het even voor mij kunt wassen?' stel ik voor, waarna er een grote grijns op mijn gezicht verschijnt. 'Nee, ik maak een grapje. Ik ben bijna klaar, oké? Ik heb voor de rest nergens aangezeten, voor als je denkt dat ik iets gestolen heb!' Ik laat de straal weer over mijn hoofd lopen, waarna ik mijzelf afspoel en naar de kraan loop om deze uit te zetten.

[ bericht aangepast op 29 mei 2014 - 20:58 ]

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Vincent 'Vinny Smiths
Ze grinnikte zacht maar knikte instemmend. ''Ja tuurlijk, ik heb toch niets te doen,'' zei ze met een blije glimlach. Ze ging het cafeétje binnen en trok mij mee naar de bar wat ik eerlijk gezegd niet erg vond. ''Dus, wat is hier het beste drankje?'' Vroeg ze met een grinnik en ik fronste maar moest toen toch kort lachen. ''Hou je een beetje van wodka?'' Vroeg ik haar met een licht grijnsje waarna ik zonder op haar antwoord te wachtte er twee bestelde. Het was misschien een beetje vroeg maar of ik het nou nu of vanavond deed. ''Hoe ben je in Parijs terechtgekomen?'' Vroeg ze aan mij terwijl ik me iets omdraaide naar haar en haar nogmaals goed bekeek.
Haar blonde haren vielen speels over haar schouders heen en ze had een prachtig figuur en haar kinderlijke gezichtje was iets volwassener geworden wat logisch was. Ze was twee jaar jonger dan mij maar dat was niet extreem te zien. ''Het begon te vervelen in Marseille, mijn vrienden verhuisden en in principe had ik niks dierbaars meer. In Parijs is de wereld groter en mooier,'' zei ik met een zwak glimlachje tegen haar terwijl ik een slokje nam van mijn drankje. ''En hoe is het met jou? Woon je nog steeds hier in de buurt?'' Vroeg ik haar.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Julianna May Poehler

Vlak na mijn nies hoorde ik gebrom. Ik keek verontschuldigend naar Louis, die al meteen in beweging kwam. Hij sprong op en trok mij vervolgens ook overeind. "Kom vlug rennen!" riep hij. Dat liet ik me geen twee keer vertellen. Zonder te kijken of Louis achter me aan rende, rende ik weg. Eenmaal uit de steegjes en in een drukke winkelstraat durfde ik te pauzeren. Ik haalde een aantal keer diep adem, voordat ik weer op adem was gekomen. Hoewel ik het wel gewend was om te rennen, brandde mijn keel nu toch behoorlijk. Een oud vrouwtje kwam me tegemoet lopen. "Gaat het wel met je? Je ziet een beetje bleekjes. Zal ik de ambulance bellen?" Ik forceerde een glimlach en schudde mijn hoofd. "Nee hoor, dankuwel. Het gaat wel." De vrouw schonk me een glimlach en liep weer verder. Het drong me op dat moment pas door dat ik Louis kwijt was geraakt. Ik keek om me heen, maar hij was in geen velden of wegen te bekennen. De kans was bijna nihil dat ik hem ook nog terug zou vinden in een wereldstad als Parijs.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Louis Caleb Dumont

Met een arm om mijn middel geslagen liep ik wat aan de zijkanten van de stad om zoveel mogelijk de drukte te vermijden. Mijn blik vond niet veel later een bankje waar ik me dan ook neerplofte om even op adem te komen. Mijn ribben deden best wel zeer maar het lukte me wel om weer op mijn gemak adem te halen. Om de pijn wat te verdoven haalde ik een sigaret uit mijn zakken en stak die aan om vervolgens een diepe haal te halen van het verdovende peukje. Het kon mijn gedachten even verzetten. Fijn nu had ik niets meer. Mijn buit was gestolen en ik was het meisje kwijtgeraakt. Ik liet een hand door mijn haar gaan terwijl ik even rondkeek. Het leek een gewone dag ik Parijs niets bijzonders. Mensen die rondliepen, niets doorhadden van de buitenwereld, niet eens omkeken naar mijn soort. Ik nam nog een hijs van mijn peuk en keek weer in de menigte. Ik liet mijn peuk neervallen en sprong meteen op toen ik de blonde lokken leek te herkennen en daarna liep ik er heen. Ze stond alleen in de menigte. "Hé, wacht!" riep ik naar haar voordat ze zou weglopen. Zodra ik bij haar toekwam keek ik haar verontschuldigend aan. "Sorry, als ik niet zo bot was geweest was dit alles niet gebeurt." zei ik eerlijk tegen haar en keek toen even weg aangezien ik wel een klap zou verwachten of iets dergelijks.

Valentine Rosetta Ciel

''Hou je een beetje van wodka?'' vroeg hij nadat hij kort had gelachten. "Euh." verliet mijn lippen en daarna haalde ik mijn schouders op. "Dat heb ik nog nooit gedronken." zei ik eerlijk tegen hem. Ik kende het drankje wel. Iets met veel alcohol en redelijk sterk maar ik wist niet hoe het smaakte. "Is dat lekker?" vroeg ik hem vrolijk terwijl ik ging zitten op zo'n barkrukje. Hij zette een glaasje voor mijn neus en ik rook er even na, waarna mijn gezicht wat vertrok. Bah dat stonk, maar goed dat het een klein glas was.''Hoe ben je in Parijs terechtgekomen?'' vroeg ik hem nieuwsgierig. Voor zover ik wist woonde hij in Marseille dus een heel eind verder dan onze hoofdstad Parijs. Ik speelde wat met het glas die ik in mijn handen had en nam daarna een slokje om vervolgens een vies gezicht te trekken en zachtjes te hoesten. Dat spul brandde in je keel! ''Het begon te vervelen in Marseille, mijn vrienden verhuisden en in principe had ik niks dierbaars meer. In Parijs is de wereld groter en mooier,'' zei hij met een zwakke glimlach rond zijn lippen waarna hij het goedje binnen kieperde zonder er problemen mee te hebben. Iets dat ik hem maar na probeerde te doen, maar nogal faalde. ''En hoe is het met jou? Woon je nog steeds hier in de buurt?'' vroeg hij en ik knikte waardoor mijn blonde haren vrolijk meebewogen. "Ja, helaas wel. "zei ik met een glimlachje, waarna ik het glas neerlegde en wat leunde tegen de bar met mijn ellenbogen. "Ik woon nogsteeds in het saaie appartement samen met mijn saaie ouders die saai zijn." mompelde ik, maar niet veel later verliet een giechel mijn lippen. "Ze weten niet eens dat ik er iedere dag wegglip, zo veel geven ze dus om mij." zei ik sarcastisch. Dat drankje begon me een warm gevoel te geven en een beetje koppijn, maar ik kon er wel mee leven.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

robin Tigrisblack

Ik had besloten richting de eifeltoren te gaan. Je kunt me namelijk niet zeggen dat ik dan helemaal geen leeg huis meer tegen kwam. En tot me geluk vond ik toch nog een huis. En deze was dus echt helemaal leeg. Toen ik op het bord keek zag ik dat die verkocht was. Via het raam wist ik binnen te komen.ik liep naar boven op hoop dat er nog een matras ofzo lag. Maar helaas. Gelukkig vond ik op zolder nog kussen en 2 handdoeken. Beneden in de woonkamer stond nog wel een bank. Dus tja een perfect onderkomen tot de eigenaar er is. Ik keek nog ff naar het bad.maar het was te riskant dat de eigenaar thuis kwam op het moment dat ik onder de douche stond. Of in bad zat. Ik ging naar beneden en legde de kussen op de bank. "mischien kan ik hier 1 of 2nachten blijven voor de eigenaar er is." zuchte ik tegen me zelf.

Clement Gabriel Valverde

Ik zie de verblufte blik in zijn ogen, maar hij herpakt zich al gauw.
"Nou, de politie hoef je niet te bellen hoor, maar je zou mmij kunnen helpen... Er is namelijk deze ene plek op mijn rug waar ik net niet goed bij kan met wassen, misschien dat je het even voor mij kunt wassen?" Even denk ik dat ik hem op zijn arrogante bek ga slaan, wanneer hij begint te lachen. "Nee, ik maak een grapje. Ik ben bijna klaar, oke? Ik heb voor de rest nergens aangezeten, voor als je denkt dat ik iets gestolen heb!"
Ik sla mijn armen over elkaar heen en schud even mijn hoofd.
"Heb je zelf geen douche, of bad, of tuinslang waar je je kan... wassen?" Ik frons even. "En daarbij, je mag van geluk spreken dat de mensen nu niet thuis zijn, dat weet je toch?"

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Terwijl ik bezig ben met de afronding van mijn douche, zie ik dat de onbekende jongen zijn armen over elkaar slaat en even met zijn hoofd schud. 'Heb je zelf geen douche, of bad, of tuinslang waar je je kan... wassen?' De jongen fronst even zijn hoofd. Ik grijns, 'Nop! Daarom doe ik het ook hier.' De onbekende jongen gaat weer verder met praten: 'En daarbij, je mag van geluk spreken dat de mensen nu niet thuis zijn, dat weet je toch?' Ik kijk de jongen even ongelovig aan. Is hij nu echt zo dom? 'Ik weet dat die mensen nu niet thuis zijn, daarom ben ik hier...' maak ik hem duidelijk en ik begin mijzelf af te drogen, waarna ik mijn kleren weer aantrek. Ik kijk even in één van de vele ramen van het huis en doe mijn haar een beetje terug in het model. Daarna loop ik weer terug naar de slang, om deze en mijn eigen spullen weer op te ruimen. 'Nou, bedankt dat ik even mijn douche mocht beindigen!' Ik knipoog even naar de jongen en terwijl ik langs hem heen loop geef ik hem een klap op zijn schouder. 'Thanks mate!' zeg ik met een vrolijke grijns op mijn gezicht, waarna ik richting het hekkentje loop.

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Julianna May Poehler

Ik keek even een aantal keren om me heen om er zeker van te zijn dat ik Louis niet meer kon vinden. Ik had hem graag nog willen bedanken. Ik was een behoorlijke bitch tegen hem geweest, maar hij had me uiteindelijk toch gered. Toen ik zeker wist dat ik hem echt niet zag, liep ik richting mijn appartement. Het voelde veilig om tussen een stroom voetgangers te lopen, veel veiliger dan in die enge steegjes. Hoe dan ook koos ik er toch altijd voor om door de steegjes hard te lopen. Voortaan kon ik misschien toch maar beter langs een drukbezochte weg hardlopen, dan wist ik in ieder geval ook zeker dat ik geen 'vriendjes' van Richard tegen zou komen. "Hé, wacht!" hoorde ik een bekende stem roepen, waar ik in eerste instantie geen gezicht bij kon plaatsen. Ik keek zoekend om me heen en vond al snel de bron van het geluid. Louis kwam op me afgelopen. Ik merkte dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Nu kon ik hem in ieder geval nog even netjes bedanken. Hij kwam met een verschuldigende blik op me afgelopen. "Sorry, als ik niet zo bot was geweest was dit alles niet gebeurt," zei hij, waarna hij even weg keek. Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Ik denk dat ik degene ben die zich moet verontschuldigen. Ik heb ons behoorlijk in gevaar gebracht met mijn niesbui geloof ik," zei ik, waarna ik toch even moest lachen. "Bovendien, bedankt dat je me gered hebt." Ik keek hem even met een glimlach aan, vervolgens gleed mijn blik naar de grond. Ik wilde er niet eens bij nadenken wat er gebeurd zou zijn als ze ons te pakken hadden gekregen. Ik was dan wel een doomdenker, maar je wist het nooit bij dat soort types, zij konden tot alles in staat zijn.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Louis Caleb Dumont

Ze draaide zich om en stilaan verscheen er een glimlach rond haar lippen. Echter na mijn verontschuldiging keek ze me fronsend aan. Had ik wat verkeerd gezegd? "Ik denk dat ik degene ben die zich moet verontschuldigen. Ik heb ons behoorlijk in gevaar gebracht met mijn niesbui geloof ik," zei ze met een lachje, waardoor ik waterig terug glimlachte. "Ah heel veel kun je daar niet aan doen." zei ik geruststellend tegen haar. "Bovendien, bedankt dat je me gered hebt." vervolgde ze met een glimlachje en daarna gleed haar blik naar de grond. Redden zou ik het niet echt noemen, maar ik wilde haar ook niet vertellen dat ik net aangepakt ben geweest door die gozers. "Misschien kun je me bedanken door je naam te vertellen? nu ben ik er wel erg nieuwsgierig naar." zei ik met een glimlachje tegen haar. "Nou, ehm en misschien kunnen we wat gaan drinken? Tenzij je niet wilt." zei ik wat ongemakkelijk terwijl ik haar even kort aankeek. Wat gezelschap zou ik wel fijn vinden en ik vond het altijd wel leuk om verhalen van anderen te horen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Vincent 'Vinny' Smiths
Een twijfelend geluidje verliet haar lippen waarna ze haar schouders ophaalde. ''Dat heb ik nog nooit gedronken,'' zei ze waardoor ik fronste. Het was moeilijk te begrijpen voor mij dat je nog nooit wodka gedronken zou hebben. ''Is dat lekker?'' Vroeg ze vrolijk en ze nam plaats op een barkrukje. Haar gezicht vertrok bij het ruiken aan het glaasje wat ik voor haar neus had geplaatst en ik lachte kort. Het drankje zelf leek ze ook niet heerlijk te vinden en ze begon zachtjes te hoesten en ik keek haar licht bezorgd aan. ''Gaat het?'' Vroeg ik terwijl ik zelf het drankje naar achter kieperde. Ze knikte op mijn vraag maar leek het niet heel leuk te vinden. ''ja, helaas wel,'' zei ze met een glimlachje en zette het glas neer om vervolgens een houding aan te nemen. ''IK woon nog steeds in het saaie appartement samen met mijn saaie ouders die saai zijn,'' mompelde ze maar gevolgd door een giechel. ''Ze weten niet eens dat ik er iedere dag wegglip, zo veel geven ze dus om mij,'' zei ze sarcastisch en ik fronste nu nogmaals. ''Dus, als ik het goed begrijp zit je letterlijk opgesloten bij je ouders?'' Ik keek haar aan en schudde mijn hoofd.
''Als je ooit verblijf wilt, je kunt altijd bij mij komen,'' zei ik tegen haar en knipoogde vriendelijk. Om eerlijk te zijn zou ik het totaal niet erg vinden als ze bij mij sliep, ze was beeldschoon en ook nog eens vreselijk lief. ''En ik heb niet het gevoel dat ze niets om je geven, ze willen je anders nog steeds thuis houden,'' zei ik met een zwak grijnsje en bestelde nog twee glaasjes. Als ik eenmaal begon kon ik moeilijk stoppen, dat had ik bijna met alles wat ik deed. Grenzen kon ik moeilijk aangeven en ging dan misschien vaak net iets té lang door.

---

Everything is illuminated by the light of our past.