[200] Divergent RPG ||Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 19:56 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway Dawnse

Ik luister naar de ademhaling van de andere aspianten. 'Hoe zou het met Florene gaan? Was het eigenlijk wel slim om te doen?' mompel ik zachtjes. Ik stap zacht uit mijn bed. Ik weet nog van de rondleiding dat je een dak heb met een terras. Daar ga ik naartoe. Ik loop een beetje op de tast naar boven toe. Als ik een deur open doe, en de wind in mijn gezicht slaat, Glimlach ik. Ik denk terug aan elk moment dat ik uit de trein sprong, en dezelfde wind op mijn gezicht voelde. Ik loop naar de rand en ga met mijn rug tegen het muurtje zitten, met mijn ogen dicht. Dan hoor ik voetstappen achter mij. Ik draai mij om. Daar staat Callum. Even zeggen we niks, dan klop ik op de grond naast mij. 'Kom erbij zitten' zeg ik. Hij komt in mijn richting en ploft naast mij. 'Wat vindt jij? Van Candor?' vraag ik na een stilte. 'Het is.....het is zo, zo anders' antwoord hij. 'Hoe, hoe is euh was het bij jou in zelfverloochening?' vraag ik. 'Gezellig, wel op de zelfverloochende manier, maar iedereen maakte het gezellig op zijn eigen manier' antwoord hij. 'Bij jou? In Dauntless?' zegt hij, terwijl hijmij met zijn groene ogen aankijkt. 'Het was, net zoals bij jou, gezellig, maar ook druk' zeg ik. 'Dauntless achtig druk' Dan zitten we voor ons uit te staren. Plots voel ik een hand op die van mij. Ik kijk van de hand naar Callum en voel dat ik rood wordt. Bij Callum speelt er een kleine glimlach om zijn gezicht. Dan zie ik plots een beweging vanuit mijn ooghoeken. 'Wat was dat?' zeg ik. 'Huh?' zegt Callum. 'Een beweging' zeg ik, terwijl ik ingespannen tuur. 'Waarschijnlijk een vogel ofzo' antwoord hij, schouderophalend. Als de zon opkomt sta ik op. 'Laten we maar terug gaan naar de slaapzaal, straks zijn ze ons nog kwijt' zeg ik, terwijl ik mijn witte haar uit mijn blauwe ogen veeg. Callum knikt. Dan geeft hij mij plots een zoen op mijn wang. Ik voel hoe ik rood wordt. Maar inplaats van mijn hoofd af te wenden, geef ik een kus terug. We lopen hand in hand naar de slaapzaal terug.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Vasilissa Lissa Sage

Ik zit met de andere Erudite aspiranten in een busje. De twee mensen naast mij hebben het over de inwijding.
Ik weet het wel ongeveer. Je wordt getest op hoe slim je bent. Ook moet je iets uitvinden.
Daar kijk ik nog het meest tegen op. Het lijkt me best lastig om nog iets uit te vinden in een factie waar iedereen heel slim is enzo.
Dan hoor en voel ik een klap. Mensen beginnen te schreeuwen. Terwijl het een grote chaos is voel ik me duizelig worden en alles wordt zwart.

be gay do crimes

Suzanna Romy Crowley

Ik zie een meisje bewusteloos op de grond liggen en ren meteen naar toe.
"Wat is er gebeurd?" Vraag ik aan een vrouw die bij haar staat.
"Ze raakte bewusteloos" zegt ze onverschillig. Erudite, altijd aan de feiten gebonden,
"Nee... Dat had ik nog niet door" de vrouw trekt haar wenkbrauwen op en loopt weg. Het meisje opent langzaam haar ogen.
"Hey" zegt ze met een klein glimlachje.
"Hey, gaat het goed met je?" Vraag ik.
"Ja hoor" ik kijk naar haar kleren en zie dat ze uit Dauntless komt. Ze staat op.
"Blijf nog maar even liggen" zeg ik tegen haar terwijl ik haar terug duw naar beneden.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Katharina Rosanna Hale

We staan allemaal voor de schietschijf en wachten totdat iemand gooit. Uiteindelijk besluit Brandon te gooien. Hij mist, heel erg, het mes klettert op de grond. Ik zie Eric met opgetrokken wenkbrauwen naar het schouwspel kijken. Iedereen begint te gooien maar ik nog niet.
"Gooien?" Hoor ik Eric zeggen maar ik besef later pas dat hij het tegen mij heeft.
"Wat is je naam" het is geen vraag, eerder een bevel.
"Kath" zeg ik kortaf.
"En waarom gooit "Kath" niet" weer geen vraag. Een seconde daarna gooi ik het mes, en ik raak de schietschijf. Precies in het midden. Ik zie Erics lip omhoog gaan en hij loopt naar Four toe. Een kleine glimlach kan ik niet onderdrukken.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Vasilissa Lissa Sage

Na een tijdje word ik weer wakker. Een ander meisje staat over me heen gebogen.
'Hey', lach ik naar haar. Ze zegt hey terug en vraagt of het goed met me gaat.
'Ja hoor', antwoord ik en ik wil opstaan.
'Blijf nog maar even liggen' zegt ze terwijl ze me weer terug op de grond duwt.
'Das een goed idee', grinnik ik als het zwarte weer terug komt.
Ik ga zitten met mijn hoofd tussen mijn knieën in.
'Wat is je naam eigenlijk?' Vraag ik aan het andere meisje.
'Suzanna Romy Crowley'.
'Ik ben Vasilissa Lissa Sage. Wat is er zostraks gebeurt?', vraag ik haar, toch wel nieuwschierig naar de 'boem' die ik hoorde voordat ik in het zwarte gat viel.

be gay do crimes

Suzanna Romy Crowley

"Ik ben Vasilissa Lissa Sage. Wat is er zo straks gebeurd?" vraagt ze wanneer ik me heb voorgesteld.
"We reden.. ergens tegenop" ik besluit haar niet over het lichaam te vertellen.
"De motor stond in brand en toen ontplofte de hele bus" zeg ik zo snel mogelijk om me niet elk detail te moeten herinneren.
"Zijn er mensen dood?" vraagt ze op een zekere manier zoals alleen mensen die in Dauntless geboren zijn dat kunnen. Ik knik en bijt op mijn lip.
"Er komt zo een bus ons ophalen" ik zie haar haar ogen eventjes dichthouden.
"Gaat het zeker weten goed met je?" vraag ik. Volgens mij is ze duizelig.
"Ja, het gaat echt goed" ik loop weg.
"Wat ga je doen?" vraagt ze.
"Ik ga een dokter voor je halen, ik denk dat je een hersenschudding hebt"

[ bericht aangepast op 18 juni 2014 - 21:17 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Wooow lekker heftig, busongeluk, wie is er dood!!

Jac Vecs
Verveeld loop ik wat rond in Dauntless, ik streel even over mijn nieuwe tattoo, zou ik naar de kloof gaan?
Ik besluit dat het geen kwaad kan en stap richting de kloof, blijkbaar waren er nog mensen die hetzelfde idee hadden.
Zo te zien zijn het nieuwelingen.

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Rose Emely Jones.


Eenmaal bij de wapens moeten me beginnen met messenwerpen. Er gebeurt een tijdje niks, tot Brandon gooit en heel erg mist. Ik besluit na een tijdje ook maar te gaan gooien. Pak een mes beet een gooi hem in de rand van de schijf. Het is de rand, maar toch hij zit er in. Ik werp een blik op Kath en zie al haar messen in het midden van de schijf zitten. Na hiermee klaar te zijn mogen we zelf een wapen kiezen om mee te oefenen. Ik besluit naar het boogschieten te gaan. Ik pak een linkse boog. Leg een pijl op de pees, haal hem naar achter, en schiet. De pijl schiet met grote snelheid de roos in. Verbaasd kijk ik naar de pijl in de roos. Four komt naast me staan.
'Doe je dit vaker?' ik kijk naar de grond en schud mijn hoofd dan van nee. Verbaasd kijkt hij me aan.
'Je hebt talent.' Na dat gezegd te hebben loop hij weer weg. Eric roept ons allemaal bij elkaar en begint te praten.
'Oke, we gaan verder, nu met het fysieke vechten, kom mee dan gaan we naar de ring.' Hij kijkt ons aan.
'Oja, vanaf vanavond kunnen jullie het klassement zien.' Ik ga naast Kath lopen richting de ring, "de ring" het maakt me nu al bang. Eenmaal aangekomen gaat Eric verder.
'We beginnen met de 1ste en de 2de springers.' Hij kijkt op het lijstje.
'Katharina Rosanna Hale en Rose Emely Jones.'

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

Katharina Rosanna Hale

Ik kijk verschrikt op wanneer ik mijn naam en die van Rose hoor. Ik loop langzaam naar voren en Rose doet het zelfde. Ik weet dat we allebei hetzelfde denken. We willen dit niet.
"De regels zijn: je mag alles doen totdat je tegenstander bewusteloos is" zegt hij met een gemeen lachje.
"Sadist" fluister ik zacht.
"Of wanneer je tegenstander opgeeft" zegt Four.
"Nee, dat waren de oude regels. Dit zijn de nieuwe regels" zegt hij.
"Heb jij even geluk dat onze inwijding volgens de oude regels was" ik zie Eric een frons trekken maar zich daarna gelijk herstellen en op ons richten.
"Kom op, vechten" hij wiebelt met zijn handen. Ik ga voor Rose staan in de ring. Ik geef haar een zacht duwtje en zij mij een zacht duwtje terug. Ik ga op de grond liggen en doe mijn ogen dicht.
"Opstaan" zegt Eric die aan mijn arm trekt.
"Je durft niet. Ik durf te wedden dat je niemand een klap durft te geven" zegt hij zelfgenoegzaam.
"Onee?" Vraag ik me opgetrokken wenkbrauwen.
"Oh je moet jezelf bewijzen. Ik weet wel wat: je krijgt punten als je iemand een klap geeft en je ligt eruit als je het niet doet" nu wordt zijn lach nog groter.
"Allemaal in een rij. Kath, je kan iemand uitkiezen" ik loop langs de rij en hij volgt me. Ik draai me om en raak zijn kaak vol met mijn vuist. Hij valt op de grond en er loopt een straal bloed uit zijn neus. Zijn bovenlip is opgetrokken.
"Bedankt voor de punten" zeg ik terwijl ik in zijn ogen kijk.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Haha sorry tis One liner maar kmoest eff reageren dit is te geweldig!
Jac Vecs
Ik schiet in de lach als ik Eric zo zie afgaan door een meisj geweldig dit!

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Florene Hannah Jylle

Ik blijf op het bed zitten terwijl Maya door de kamer loopt met af en toe geluidjes als: "Aaah" en "Yeah". Wanneer ze een tijdje in de badkamer is geweest komt ze er zeiknat uit. Een kleine glimlach kan ik niet onderdrukken.
"De douche heeft massage stralen" zegt ze terwijl ze naar de druppeltjes kijkt doe het tapijt raken.
"Er liggen kleren in de kast" zeg ik tegen haar, ik heb zelf nog niet Amity kleren aangedaan. Alsof het dan pas definitief is. Ik moet net gewoon nog even tot me laten bezinken.

[ bericht aangepast op 19 juni 2014 - 8:59 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Maya Dana Fedes
Zielig keek ik naar de druppels die op het tapijt vielen, Florene wees me erop dat er kleren in de kast lagen, goed, want ik begon het koud te krijgen.
"De kast! Die heb ik nog niet geïnspecteerd!" roep ik vrolijk, toen grijnsde ik :" of wou je eerst een knuffel?"
Grinnikend liep ik als een kletsnatte zombie op Florene af terwijl ik vrolijk lachte, ik was blij dat ik iemand had die ik in mijn ogen als vriendin kon beschouwen, al kwam ik nu vast raar over en was ik helemaal hyper door de zenuwen, ach dan sliep ik vannacht weer goed...

( vraagje : vinden jullie mijn stukjes te kort? .)

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Katharina Rosanna Hale

Iedereen is stil. Echt heel stil. Eric draait zich van me weg en kijkt naar Rose die nog steeds verstijfd in de ring staat. Ik zie dat er een Dauntless geborenen bij de deur van de zaal staat. Hoe lang staat hij daar al? Eric merkt hem ook op.
"Is er wat?" vraagt hij terwijl hij het straaltje bloed wegveegt.
"Daan heeft je nodig" Hij traint de Dauntless geborenen.
"Nu even niet" zegt hij en de jongen knikt en loopt weg. Hij ziet er echt Dauntless-achtig uit. Brede schouders, hij is lang en draagt de arrogantie van iemand uit Dauntless op zijn gezicht.
"In de ring" hij duwt tegen me aan. Ik loop de mat op en kijk met op elkaar geklemde lippen naar Rose. Rose is iets groter dan dat ik ben, een klein beetje maar. Maar de lengte geeft me niet het gevoel dat zij beter is. We staan allebei stil, niemand zegt iets. Ik hoor mijn hart kloppen.
"Dan moet het op deze manier" zegt hij, hij pakt iets uit zijn zak, het is een buisje met oranje vloeistof erin.
"Wat is dat?" vraag ik maar ik weet al wat het is, het is een serum. Geen idee welk serum, maar het is er een.
"Dat gaat je niets aan" zegt hij. Ik wordt bang van de ondertoon in zijn stem. Opeens rent hij naar me toe en pakt me vast. Ik begin te gillen en om me heen te trappen. Rose wordt ook vastgepakt door mannen die ik eerder niet had gezien, er worden pistolen op de anderen aspiranten gericht zie ik, maar ze zien het niet. De mannen staan ergens in een hoek. Ik krijg een spuit in me maar er gebeurd niets. Ik wordt losgelaten. Ik zie dat Rose dezelfde spuit heeft gekregen maar het is anders haar ogen staan wazig. Ze staat op en blijft bewegingsloos staan, onmenselijk. Ik weet niet waarom, maar ik doe hetzelfde. Ik beweeg met zeer gecontroleerde en stille bewegingen en ga precies tegenover Rose staan. Ik weet niet wat er aan de hand is met Rose. Misschien komt het door het serum, maar waarom heb ik dan een ander serum. Of werkt het niet bij mij.
"Vecht met elkaar" ik zie Rose op me aflopen en weet dat zij het niet is. Ze gaat voor me staan en geeft me een klap in mijn gezicht. Ik raak ervan uit mijn balans maar herstel me gelijk weer. Ik geef haar een stomp terug omdat Eric met samengeknepen ogen naar me kijkt. Ze geeft me nog een klap en ik sla haar, tegen haar slaap. Om hier vanaf te zijn en ze valt bewusteloos op de grond. Ik blijf stokstijf staan en weet niet wat ik moet doen.

[voor de gene die het nog niet begrepen: Rose en Kath hebben simulatieserum gekregen maar het werkt niet bij Kath omdat ze natuurlijk Divergent is]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Hola guacemoley
Dit is eigenlijk best gemeen van Eric...
En had die Dauntless born Jac moeten zijn? dan reageer ik nog wel eff

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Jaf Vecs
Ik grijns door Eric zijn afgang en ga nonchalant in de deuropening hangen, ik kijk nog even tot twee meisjes moeten vechten, Eric merkt me op :" is er wat? "
Ik kijk hem snuivend aan, hij is echt een klojo, maar wel stoer, tot zonet dan.
"Daan heeft je nodig. " zeg ik kalm, hij draait met zn ogen:" nu even niet. "
Ik knik en loop weg, stiekem hoop ik dat Daan Eric straks ook nog een goed pak rammel geeft omdat hij niet kwam helpen, tja Dauntless borns vechten nou eenmaal graag, ik grijns als ik aan de meisjes denk die de ring inmoesten, laten ze de broekies vechten? Hilariteit!

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing