Countdown To Love || Speeltopic - Speeltopics

Wat als iedereen ter wereld een strip op hun pols had zitten die zei hoe lang het nog duurde tot je je soulmate zou tegenkomen? Wanneer de teller op 0 staat kom je hem of haar tegen. Je weet niet wie het is, hoe hij of zij heet of hoe hij of zij eruit ziet. Je weet alleen dan op dat moment jullie beide tellers op 0 komen te staan. Het kan gebeuren op ieder moment van de dag. In de bus naar school, tijdens het boodschappen doen of tijdens het uitgaan in je favoriete club.
Deze RPG gaat over een aantal jongeren uit gewone arbeidersgezinnen. Na hun middelbare school hebben deze jongeren geen idee wat ze moeten doen. De meesten werken nu maar in supermarkten of cafe's tot ze weten wat ze met hun leven willen. Hun ouders hebben er wel genoeg van en besluiten ze naar een kamp te sturen om uit te vinden wat ze willen met hun toekomst... Maar wat als ze daar aankomen en meer blijken te vinden dan alleen een carrière plan? Al hun tellers vallen namelijk op 0, maar als ze dat eenmaal ontdekken is het te laat en weten ze niet wie van hun nou eigenlijk elkaar's soulmate is. Het kamp wordt dus niet alleen een kans op een goede baan, maar ook een op ware liefde, maar hoe vogel je uit wie dat is...?


Rollen:
blue]jongen[/blue] / [pink]meisje[/pink
[Naam - Speler - Waar te vinden]



Koppels:



Kamerindeling:



Regels:

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


Kampschema:

Het begin:
Alle jongeren komen aan op het kamp in de afgelegen bossen aan de voet van het Jotunheimen gebergte in Noorwegen en zijn gezellig wat met elkaar aan het kletsen voor het grote kampgebouw. Op een bord aan de zijkant hangt een lijstje met de kamerindeling en met het kampschema, wat bij het diner in zal gaan. De kamers zijn kleine boomhutjes voorzien van 2 bedden, 1 boven en 1 beneden, een zithoekje en een kleine badkamer. Zo kan de kampstaf ook in de gaten houden of na 10 uur alle jongeren op hun kamers zijn en blijven. De jongeren leren elkaar langzaam beter kennen en alles is leuk... Tot een van de jongeren opmerkt dat zijn of haar teller op 0 staat, waarop de rest ook kijkt en de verwarring toeslaat...[Dit geef ik nog aan]

[ bericht aangepast op 30 aug 2014 - 16:13 ]

---

Bowties were never Cooler

Goce Ward
"God eftermiddag, ik ben Zweeds." O, God wat was dat beschamend: ik sprak hem twee keer in de verkeerde Taal toe. "Rafaell, behaglig. Jij bent vast en zeker mijn kamergenoot."
'Yes, Goce Ward,' zei ik snel en ik voelde hoe mijn wangen warm werden. Wetend dat in geen enkele taal ze de Nederlandse G goed uit konden spreken. (Je zegt overigens Goosse). Ik begon me heel ongemakkelijk te voelen en klampte me wat aan het boek in mijn handen vast. 'Waar in Zweden kom je vandaan? Ik ben Nederlands overigens en is dat onze hut, apart zeg hutten ik dacht dat we kamers zouden krijgen, ik ga maar eens mijn spullen weg zetten.' Ik schoot langs hem heen de hut in en gooide snel de deur achter me dicht. Wat was er zo juist gebeurd? Was ik gaan ratelen? Ik ratelde nooit. Ik staarde zwijgend en met rode wangen naar mijn schoenen en kreeg geen woord over mijn lippen. Om de een of andere reden vond ik ratelen zo veel erger dan zwijgen.
Ik haalde diep adem en bekeek de hut eens goed. Stapelbed. Ik sliep boven!!
Ik legde mijn koffer neer en deed mijn Noors woordenboek in mijn tas. Godver nu moest ik terug naar buiten, naar de mensen toe. Ik had geen flauw idee hoe ik ze onder ogen moest komen, zeker Rafaell niet.' Ik zuchtte haalde nogmaals diep adem en stapte naar buiten. Ik liep terug naar de plek waar ik al eerder jongeren had gezien. Ik ging er stilletjes bijstaan. Ergens hopend dat ik niet op zou vallen.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

BoterBabbelaar schreef:
[Maybe a bit more slow?]

[Iedereen gaat op z'n eigen tempo. Daar is geen probleem mee, zelfs niet met zoveel mensen. Zolang echt grote gebeurtenissen, zoals een volgende stap in het kampschema, of tijdssprongen, maar worden overlegd. Dit is juist een goed teken dat deze RPG lekker snel loopt.

Lekker blijven posten dus]

---

Bowties were never Cooler

Blake Juan Alvaro
Ze trekt haar wenkbrauw half-beledigd op en mijn grijns word groter. Dit word nog leuk, het was leuker om soms er echt voor te werken dan dat je meteen krijgt wat je wilt."Als je dit al fel vind, heb je nog nooit fel gezien, Bucky." Een scheve glimlach siert haar lippen. Bucky, het deed me denken aan marvel. 'Dus ik ben nu dus het hulpje van Captain America?' Zeg ik. 'Ben wel een beetje geraakt in mijn ego op dit moment, dat je me niet eens zag als de echte super held. Ik bedoel ik ben wel een superhuman met deze spieren hiero.' Zeg ik als ik wijs naar mijn goddelijke lichaam, al zeg ik het zelf. Het britse meisje voor me had wel een leuke soort pit. Het amuseerde mij dus ik besloot dat ik haar mocht. Dat betekende niet omdat ik haar aardig vond dat ik niet met haar zou gaan slapen op har gevoelens te sparen, want ik zal niet stoppen met proberen, met geen een meisje trouwens. Haar felheid was, tot nu toe tenminste, niets vergeleken met sommige spaanse peppers in spanje. Sommige vrouwen daar konden alles aan en konden ontzettend fel zijn. Toch kon ik ze altijd voor mijn voeten laten vallen. 'Moppie, de felheid die je tot nu toe hebt laten zien is niets vergeleken met sommige vrouwen in spanje.' Zeg ik met nog steeds een grijns op mijn lippen. Die ging er volgens mij niet meer af vandaag.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

DanielInTheDen schreef:
(...)

[Iedereen gaat op z'n eigen tempo. Daar is geen probleem mee, zelfs niet met zoveel mensen. Zolang echt grote gebeurtenissen, zoals een volgende stap in het kampschema, of tijdssprongen, maar worden overlegd. Dit is juist een goed teken dat deze RPG lekker snel loopt.

Lekker blijven posten dus]

[Ohja want dan blijft het zo overzichtelijk en zo ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

BoterBabbelaar schreef:
(...)

[Ohja want dan blijft het zo overzichtelijk en zo ]

{Ah, welnee. De ene heeft gewoon een 'langer' gesprek. Het avondeten daar komt iedereen alsnog tegelijk heen (bijvoorbeeld). Grote dingen is tegelijk.}

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Even zie ik Aylin net zoals ik had gedaan, om zich heen kijken. Ze kijkt blij, maar ze kijkt dan ook de hele tijd blij. Ik wordt zelf vrolijk door haar vrolijkheid. Dat is een fijn gevoel. Zo te zien aan haar blik vindt zij het ook mooi hier, en dat doet me deugd. Ook als ik haar reactie hoor.
"Het is inderdaad zeer mooi!" Zegt ze. Ik knik. Voor dit kamp had geen betere plek uitgekozen kunnen worden. En de geur, o, die is haast nog beter als het zicht. Ik houd zo erg van de geur van de bomen. Daar kan ik echt heel erg van genieten. Aylin focust zich weer het bord waar ze haar kamergenoot zo te zien opzoekt. "Ik lig op de kamer met Anna, hopelijk is dat een leuke meid. Jammer dat wij niet samen liggen, je bent een zeer gezellig en lief persoon." Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Al eerder had Aylin laten doorschemeren dat ze mij aardig vond, maar dit voelt echt goed. Meent ze dat nou echt? Een grote glimlach op mijn gezicht kan ik niet tegenhouden. Ik heb altijd het gevoel dat iedereen mij maar saai en stom vindt. Daar was ik ook bang voor op dit kamp. Het zou dan ook echt alles, en dan echt alles, veranderen als ik werkelijk een vriendin zou krijgen hier, waar ik mee kan lachen.
"Mijn kamergenoot heb ik al even ontmoet. We hebben niet een heel gesprek gevoerd, maar voor zover ik weet lijkt ze me wel aardig." In mijn woorden probeer ik niet zoveel te zeggen over hoe leuk ik het vond dat ze zei wat ze zei, maar toch zeg ik er nog wat achteraan. "Ik vindt jouw ook gezellig, en lief, en erg vrolijk." Lach ik haar toe.

Aylin Sam Moore

Ja, van deze natuur kan je wel even genieten. Een rustgevende plaats als deze is misschien inderdaad echt wat ik even nodig heb, ook al is het zo ver van mijn vader vandaan, de enige die ik nog heb. De negatieve gedachten, zorgen ervoor dat mijn glimlach nog breder wordt. Ja ik weet het, omgekeerde logica, maar zo heb ik het mezelf geleerd. Volledige afscherming van de buitenwereld, dat is hoe ik mezelf bescherm. Ik scherm me niet af van de mensen. Ik scherm mijn gevoelens gewoon af voor hen. Ik heb niemand nodig die me vertelt wat ik juist of fout doe.
"Mijn kamergenoot heb ik al even ontmoet. We hebben niet een heel gesprek gevoerd, maar voor zover ik weet lijkt ze me wel aardig." zegt Ellison vervolgens. "Ik hoop het voor je!" Antwoord ik. "Het is altijd fijn als de persoon waar je een kamer mee moet delen wel aardig is. Maar ik ben ervan overtuigd dat dat wel goed komt. Voor mij is het nog even spannend." Ik spring even enthousiast op en neer om die spannend te benadrukken.
"Ik vindt jouw ook gezellig, en lief, en erg vrolijk." beantwoordt ze mijn compliment dan. Alsof ik nog niet goed had begrepen wat ze zei, draai ik me om naar het bord om zogezegd het dagschema te bestuderen. Wat ik eigenlijk wil doen, is ervoor zorgen dat mijn masker nog steeds goed op mijn plaats zit. Want dat vrolijk stak toch wel even. Ik ben eigenlijk niet bepaald de vrolijkste persoon van binnen, maar tja, zo toon ik het wel. Natuurlijk ziet ze me zo. Ze ziet me zoals het masker is. Met een brede glimlach draai ik me om, alsof haar gewoon nu pas tot me doorgedrongen waren. "Oh, dankjewel!"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[@Illwill Inderdaad]

Djozie Navaaio Jones
Ik rolde met mijn ogen bij zijn reactie op mijn bijnaam. Licht geraakt Spaans ego. "Ten eerste, ik zou je stripboeken beter lezen, Buck. En ten tweede is dat niet de reden waarom je die naam hebt gekregen." zei ik met een scheve grijns voor ik mijn vlecht weer over mijn schouder legde. Ik wilde mijn haar wel los doen, want het was hier best fris, maar ik wilde niet dat hij dacht dat ik met hem flirtte. Serieus, dat ik 2 seconden van de wagen was, betekende niet dat ik direct een sloerie uit de stad werd en zeker niet voor een Spaanse macho. Zijn koosnaampje voor mij vond ik minder. Ook dat ik weinig felheid liet zien zat me iets verkeerd. "Dat komt omdat je die kant van mij nog niet hebt uitgelokt en ik denk ook niet dat je dat wil." zei ik voor ik met een klein sprongetje op mijn koffer ging zitten. "Dus Bucky, ga je niets anders doen dan slechte versiertrucs proberen op iemand die je toch van je leven het bed niet in krijgt? Of kunnen we nog een normaal gesprek houden voor je een triest tutje je bed in lult?" vroeg ik met een onschuldige glimlach op mijn gezicht. Ja, hij amuseerde me, maar ik ging hem ook geen valse hoop geven. Er was er 1 met wie ik het bed zou delen en dat zou mijn teller aangeven... Of het werd het jochie zonder soulmate van thuis. Trouwen voor mijn 25 moest ik nu eenmaal en extreem erg vond ik het nu ook niet. Het was een aardige jongen, maar mijn soulmate had ik natuurlijk liever, ondanks dat mijn hoop erop was vervlogen. Dat betekende niet dat ik voor het huwelijk sex zou hebben of zou zoenen. Ik was geen hoer.

---

Bowties were never Cooler

Blake Juan Alvaro
Bucky was het oude hulpje van Captain america dat wist ik in ieder geval. Wat was buck of bucky dan... ik kende alleen bucky van Captain America en bucky the vampire slayer, maar ik neem aan dat ze dus geen van beide. Ze begint te ratelen en veel te praten maar ik luister naar haar door haar aan te blijven kijken. Ze zegggen dat meiden het leuk vinden als jongens luisteren ofzo dus dat doe ik. dan zegt ze dat ik nog niets gezien hem en ik laat een halve glimlach zien. 'Me gusta la mujer luchadora.' mompel ik zachtjes al weet ik niet of ze het hoort. "Dus Bucky, ga je niets anders doen dan slechte versiertrucs proberen op iemand die je toch van je leven het bed niet in krijgt? Of kunnen we nog een normaal gesprek houden voor je een triest tutje je bed in lult?" Zegt ze dan met een onschuldige glimlach die haar lippen siert. 'Ach ik heb practisch nog een hele zomer vakantie dus op een gegeven moment bezwijk je wel voor dit.' Zeg ik als ik mezelf onderbreek om naar mijn lichaam te wijzen. 'goddelijke lichaam.' Zeg ik
'Maar goed ik zal stoppen, voor nu tenminste.' Zeg ik met een kleine glimlach. toch knaagde er iets aan me. Wat betekende bucky nou. Dit heb ik nooit geleerd ik bedoel ik kon engels
[of welke taal ze ook spreken]
maar dat heb ik nooit geleerd van mijn moeder. 'Wat betekent Bucky nou eigenlijk?' Vraag ik haar een beetje nieuwsgierigheid te horen in mijn stem.

[Het spaanse stukje betekent iets in de term van: Ik hou wel van pittige dames/ I Like feisty woman]

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 22:38 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Alicia Maria Johnson
Antwoord op wat ik zei kreeg ik niet en dus bedacht ik me maar dat het de andere vast weinig kon schelen. Prima, dan kon het mij ook niks schelen. Ik bekeek de jongens die er waren even, eigenlijk niet echt jongens die mijn type waren en ook de meisjes waren niet extreem knap. Ik beet even op mijn lip toen mijn blik bleef hangen op een jongen (Tobias) die aan de andere kant van de groep stond. Ik besloot om mijn tas te pakken en mijn koffer vast te nemen in mijn andere hand en ik liep naar hem toe. Als hij me ook zou negeren, zoals de rest hier al deed, kon ik altijd doen alsof ik onderweg was naar mijn hut. Alhoewel ik nog geen idee had welke hut de mijne was en met wie ik die in godsnaam zou delen. Ik hoopte in ieder geval dat ik die zou delen met een meisje, meteen op de eerste nacht met een jongen liggen lijkt me niet zo'n succes.. Ik sleepte mijn koffer achter me aan en zette hem weer neer toen ik in de buurt van de jongen was. Ik keek hem even aan en glimlachte. 'Jou ken ik volgens mij nog niet.' zei ik met een scheve glimlach.
'Ik ben Alicia en wie ben jij?' vroeg ik.

Djozie Navaaio Jones
Ik hoorde hem wat brabbelen onder mijn gepraat, maar dacht er verder niet over. Moest hij maar verstaanbaar spreken als hij wilde dat ik het verstond. Natuurlijk kwam bij mijn vraag zijn grote ego weer opspelen. Alsof dat hielp met meisjes in bed krijgen. Blijkbaar, anders zou hij t niet doen. Ik rolde met mijn ogen. "Wat jij wil, Bucky. Wat jij wil." zei ik licht hoofdschuddend. Zijn zelfverzekerde gedrag amuseerde me erg, vooral omdat hij niet leek te snappen dat zijn technieken echt niet ging werken op mij. Ik was wel blij dat hij zich voor nu in zou houden. Zijn vraag amuseerde me alleen maar meer. Ik glimlachte vrolijk en sloeg mijn benen over elkaar. "Je gedrag doet me denken aan een hegst die met bokken en stijgeren probeert de merries te imponeren." zei ik dan toch maar eerlijk en simpel. Ik maakte nu toch maar mijn vlecht lot en liet mijn lange rode haren in grote slagen tot onderaan mijn rug vallen. Het hield me gelukkig een beetje warm, want ik had het best koud. Het was hier kouder dan thuis en daar had ik het nog wel vaker dan eens koud. Straks zou ik nog wel een vest over mijn trui aantrekken. "Dus daarom, maar wat betekent dat gebrabbel van net, als ik zo nieuwsgierig mag zijn?" vroeg ik aan hem. Ik vind het niet meer dan normaal om dat nu te weten te krijgen. Zo zou ik wel mijn kamergenoot zoeken, ene Alicia was dat, maar nu was dit nog een te interessant gesprek om weg te lopen en mijn koffer weg te gaan zetten. Nu was het nog wel een best stoeltje en ik moest zoizo omhoog kijken, ook als ik stond, want zo groot was ik niet en zou ik nooit meer worden.

---

Bowties were never Cooler

Sal Pokota

Ik hoorde mensen achter mij praten en ik draaide mij zelf er weer naar toe, zodra de auto van het echtpaar uit mijn gezicht was verdwenen. Er waren aardig wat mensen, ik had zelf niet zo heel vaak zo veel mensen bij elkaar gezien. Ik woonde in een afgelegen stuk van het land waar het nooit druk was, in de winkels ook niet. Persoonlijk vond ik dat ook veel fijner. Daarom wachtte ik ook af totdat er een paar weg waren gelopen. Ik nam namelijk aan dat er iets belangrijks stond op dat poort. Een papiertje had ik wel zien hangen tussen die mensen door. Waarschijnlijk de huisregels en misschien een kamergenoot. Ik kon het natuurlijk ook gigantisch mis hebben. Ik pakte mijn koffers weer op en merkte toen op dat er een stel voeten er naast stonden(Raffael's voeten). Verward bleef ik er naar kijkent terwijl ik nog gehurkt stond. Hoe lang stond die persoon er al? Stond hij er de hele tijd al? Tenminste, ik ging er van uit dat het een hij was. Of het moet een meisje zijn die niet zo van vrouwelijke kleding hielt. Terwijl ik met mijn blik via zijn benen omhoog keek, ging ik ondertussen ook staan. Grappig, zo heeft mijn haar ook een tijdje gezeten, maar dan in het wit. Ik had dat kapsel alleen niet lang, veel te veel werk. Een dag heb ik het zo gehouden, maar daarna is er al gauw een stuk van mijn haar gegaan.
'Wie ben jij?' vroeg ik aan de jongen, met een nieuwsgierige toon erdoorheen. Ze zeggen wel eens curiosity killed the cat, maar hier kon het geen kwaad. Waarom dacht ik daar nu ineens aan?

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 23:50 ]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Error in mijn hoofd. Want ik heb niet eens gehoord wat Goce zei en schrik als hij plots verdwenen is. Vreemd, want volgens mij had ik een black-out. Heb ik die niet vaker? Hmm, raar. Ik keek even verward rond en liet mijn hand langs mijn wang gaan. Ik merkte dat er een koffer naast mij stond met daarbij een jongen neergeknield. Hij kwam overeind en ik zag hoe hij mij bekeek. Het voelde vreemd. Maar er hadden wel vaker jongens naar mij gekeken. Eentje heeft zelfs meer gezien dan dit. Grote fout, hele grote fout, want hij bleek me alleen maar te hebben gebruikt. De klootzak. Ik balde mijn vuisten even kort en glimlachte toen naar de blonde jongen voor mij.
"Wie ben jij?" Ik glimlachte meer toen ik zijn stem hoorde. Het had iets.
"Rafaell Bergström," ik stak mijn hand naar hem uit maar besefte me toen dat hij zijn koffer vast had en hij me dus geen hand kon geven. Tenzij hij linkshandig was. Ik nam mijn hand terug en glimlachte weer. Ik stak mijn handen in mijn zakken. "Hulp nodig of red je het wel?" vroeg ik toen vriendelijk. Deze jongen lijkt me wel aardig om eerlijk te zijn. Klinkt het raar als ik zeg dat ik die Goce niet zo zie zitten? Zou het mijn intuïtie zijn of zit ik helemaal verkeerd?

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Blake Juan Alvaro
Zo te zien amuseerde ik haar met zo erg als zij mij. Na mijn vraag die eigenlijk best wel serieus bedoelt was krijgt ze een glimlach en slaat ze haar benen over elkaar. Ik vond ze fijner als ze open stonden maar ach. Ik kan niet altijd krijgen wat ik wil. Ik ben niet zo perfect.
"Je gedrag doet me denken aan een hengst die met bokken en stijgeren probeert de merries te imponeren." Zegt ze dan. Ik deed haar denken aan een paard.
Vast omdat ik vast net zo een grote had als een paard.
"Dus daarom, maar wat betekent dat gebrabbel van net, als ik zo nieuwsgierig mag zijn?"
'Als ik je probeer te imponeren zal ik hele andere dingen doen. Dit is simpel weg gewoon flirten.' Zeg ik simpel weg niet eens met mijn bijnaam. Ik vond Blake prima alleen mijn zusje mocht me Blakey noemen of tot mijn eigen afgunst Blakey-Boy. 'Maar wat ik net zei was Spaans dus zelfs als je het gehoord had, had je voor zover ik het weet je het niet verstaan. Tenzei je dus mijn moeder taal spreekt. Ik zei zonet dat ik wel van pittige dames hou.' Zeg ik nonchalant.
'Ik neem aan dat je doordat je nu mijn bijnaam hebt uitgelegd je iets met paarden hebt. Heb je er zelf een?' Vraag ik toch wel nieuwsgierig. Ondanks dat ik in de stad woonde reed mijn zusje zelf en had ze twee eigen paarden een Arabier en een Russische soort waarvan ik de naam niet meer wist. Maria die wou professioneel gaan rijden maar was te jong. Ze wou gaan springen met Moijito, bedank mij en Jay voor de naam, en ze wou het professioneel doen wat ze ook mag doen zodra ze volgroeit is en oud genoeg.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Sal Pokota

'Rafaell Bergstörm,' stelde de vreemde jongen zichzelf mee voor, waarna hij zijn hand naar mij uitstak. Ik keek even naar zijn hand, wanneer ik mijn linkerhand uit wilde steken, nam hij zijn hand al weer terug. Niet dat ik zijn hand toch had aan kunnen nemen, of iemand moest zijn hand ombuigen zodat het wel wilde. Hij nam het in ieder geval niet verkeerd op dat ik aarzelde met mijn hand uit steken. Een glimlach stond op zijn gezicht terwijl zijn handen in zijn zakken verdween. 'Hulp nodig of red je het wel?' vroeg hij aan mij. Het klonk vriendelijk. Lichtjes schudde ik mijn hoofd, of moest ik nu knikken? De koffer woog bijna niets, veel had ik niet bij mij. Gewoon een paar extra stel kleding, een oplader en een paar reserve oordoppen.
'Sal,' stelde ik mijzelf voor, waarna ik vervolgens mijn achternaam er een beetje achter aan mompelde. Echt trots op mijn achternaam was ik niet, maar op die van mijn moeder nog minder. Ik liet het maar zo. Ik keek weer naar de poort. 'Wat is daar aan de hand,' vroeg ik aan hem. Ook al wist zelf wel wat daar aan de hand was. Er hing een papier die best wel belangrijk was. Stil zijn zou awkward zijn en weglopen onbeleefd, dat had opa mij geleerd.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you