• Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

    Personages:
    Alain Thomassen - Margot
    Darius Visser - Jeffrey
    Doris Barnes - Margot
    Drew Chase - Linde
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia
    Isa de Vries - Marjanne
    Jamie Chase - Linde
    Jiang Chen - Rosanne
    Joris Franksen - Marjanne
    Kaylee van Driel - Hannah
    Layla Caspers - Natas
    Kyra van Bakkum - Lisa
    Maya van Leemhuizen - Alicia
    Mia den Hertogh - Natas
    Petronella "Petra" D'Auxy
    Phoebe van Longen - Rosanne
    Raegan Verhoeven -
    Ramon Scheepsma - Natas
    Thomas van Hof - Anouk
    Qaasim Braam - Alicia
    Tyler Michigan - Lisa

    Andere personages:
    Jordana "Jordy" Visser - Natas
    Taco Boersma - Alicia

    Speeltopics: 1, 2
    Praattopics: 1
    Rollentopic


    Indeling groepjes sportweek
    Groep 1
    Maya van Leemhuizen – Alicia
    Jamie Chase – Linde
    Thomas van Hof – Anouk
    Kyra van Bakkum – Lisa
    Ramon Scheepsma - Natas
    Isa de Vries – Marjanne

    Groep 2
    Jiang Chen – Rosanne
    Drew Chase – Linde
    Darius Visser – Jeffrey
    Joris Franksen - Marjanne
    Mia den Hertogh - Natas
    Doris Barnes - Margot
    Elin van Haspengouw Hesbaye

    Groep 3
    Tyler Michigan – Lisa
    Qaasim Braam – Alicia
    Alain Thomassen – Margot
    Petronella "Petra" D'Auxy – Marjanne
    Layla Caspers – Natas
    Phoebe van Longen – Rosanne

    [ bericht aangepast op 17 feb 2015 - 11:45 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Oh. Ik pas het later wel aan.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Mijn stukje is aangepast.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Mia onderdrukte een zucht, maar ze wist dat het alleen maar erger zou worden wanneer ze erover zou praten.
    'Dan zitten we hier morgen nog,' mompelde ze. 'Wat een kutzooi. Ik raakte gisteren al in paniek toen Qaasim me aanraakte en nou weer.'
    Ze had eigenlijk wel gedacht dat hij daarvan zou leren, maar niet dus.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Qaasim was overeind gaan zitten en had zijn handen tegen zijn bloedende neus gedrukt. Hij kon best tegen een stootje, maar dit was zo onverwacht en ook nog met een hard voorwerp,d at hij even sterretjes had gezien.
    'Jezus,' gromde hij terwijl hij naar het bloed op zijn zwembroek keek. 'Ik sla geen meisjes, maar Mia verdient wel een klap voor d'r kop.'


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    'Hoe gaat het nu?' vroeg Phoebe, die na een paar minuten bij Mia en Isa neer knielde. 'Wat gebeurde er?'


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Mia staarde naar het gras tussen haar voeten. Ze wilde niet dat haar vriendinnen dachten dat ze gestoord was.
    'Ik raakte in paniek.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Waarom raakte je in paniek?'


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Mia haalde zwijgend haar schouders op.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Je raakt niet zomaar in paniek,' zei Phoebe voorzichtig. 'Als je er niet over wilt praten moet je dat zeggen.' Zij had ook dingen die ze niet met anderen wilde delen.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    'Ach, scheid uit.' zei Darius en hij ging met een hand door zijn haar.
    'Ze deed het vast per ongeluk, schoot uit ofzo. Hoe dan ook, Phoebe is achter haar aan gegaan.'

    'Ik wil er niet over praten, nee.'
    Mia had gedacht dat dat wel voor zichzelf sprak, al begreep ze heus wel dat haar vriendinnen het goed bedoelden.
    Ze haalde een hand door haar haren en slaakte een zucht. Phoebe zou haar vast ook niet meer vertellen wat er met haar aan de hand was. Straks hadden ze allemaal geheimen die als torenhoge muren tussen hen in stonden.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Zullen we maar gaan eten?' stelde Ramon aan Joris en Alain voor, die naast hem stonden. Hij had niet zoveel zin om zich druk om Mia te maken. Hij had niet precies gezien wat er was gebeurd en voordat hij de bron van het geschreeuw had ontdekt, was ze alweer weggestoven en was Qaasim overeind gekrabbeld, die gelukkig niet ernstig gewond was. Hij keek even rond, maar zag dat zowel Phoebe als Isa was verdwenen en nam aan dat zij zich wel om haar vriendin zouden bekommeren.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Eh - ja.' Joris merkte pas dat hij staarde naar de plek waar Mia naartoe gerend was, toen Ramon iets zei. Hij vroeg zich af of dit alles veroorzaakt was door dezelfde reden als dat Mia afgelopen nacht moest huilen. Het ene moment had ze nog naast hem gestaan en het volgende moment had ze Qaasim geslagen; er moest meer aan de hand zijn dan alleen een omhelzing dat haar agressie had aangewakkerd.
    Qaasim leek er niet al te best aan toe, maar al velen bekommerden zich om hem en het had weinig zin dat Joris bleef om als een ramptoerist bij het ongeluk te kijken. Daarom volgde hij Alain en Ramon naar de eetzaal, waar lange tafels gedekt waren en een lopend buffet klaarstond, met allerlei soorten broodjes en beleg.
    Plotseling schoot de gedachte door zijn hoofd dat hij zijn moeder nog moest bellen. Shit! Hij was haar even helemaal vergeten, maar nu hij er weer aan dacht, maakte hij zich direct weer zorgen. Ze had die ochtend nog aan zijn arm gehangen en hem gesmeekt om zijn vader terug te brengen. Zodra ze over hem of zijn broertje begon, wist Joris dat ze gedronken had en dus moest ze 's nachts wakker geworden zijn om te drinken. Het leek steeds erger te worden.
    Ze was vrijwel nooit meer nuchter en als ze dat wel was, kon ze alleen maar huilen. Joris hoopte maar dat ... (Die vent van wie ik de naam vergeten ben) haar wat af kon leiden. Hij was de enige bij wie zijn moeder haar ei soms kwijt kon.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Uitgeschoten?' vroeg Qaasim beledigd. 'Wie schiet er nou uit?'
    Hij had geen zin om er lang bij stil te staan, maar hij vond het toch vreemd en had ook niet het idee dat hij dit had verdiend.
    Hij liep terug naar het water om daar zijn handen te wassen, maar besloot zijn neus maar beter bij schoon drinkwater en een spiegel beter te bekijken.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Alain vond het een goed idee om te gaan eten. De gebeurtenissen leken waarschijnlijk allemaal minder erg als hij eten in zijn rammelende maag had en hij hoopte dat ze de sfeer de rest van de tijd leuk konden houden.
    'Ze hebben wel uitgepakt,' zei Alain, die meestal vond dat het eten op school behoorlijk ondermaats was.


    Doris merkte gelukkig dat Qaasim's situatie wel meeviel, maar hij was wel behoorlijk pissig. Doris hoopte niet dat het zou lijden tot een langdurige ruzie tussen de twee.
    'Heb je nog ergens hulp bij nodig?' vroeg ze hem, om het zeker te weten.


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.