• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik wilde dat NIall weg ging. Dat hij me alleen liet zodat ik rustig na kon denken. Ik wist dat het aan mij lag. Elke andere hybride had vast graag het sloofje van Niall willen zijn. Al zou ik de aardigste en meest liefdevolle baas ooit krijgen, zou ik het nog niet eerlijk vinden. Het was gewoon niet rechtvaardig. Het was slavernij en voor zover ik wist, was slavernij verboden. Voor mensen dan. Maar Hybrides waren geen mensen. Wij waren niet goed genoeg. Ik weigerde naar Niall te kijken, zelfs toen hij naast me kwam staan. Zelfs toen hij me gelijk begon te geven. Ik wilde het niet horen. Ik wilde niet horen hoe het hem zogenaamd speet. Ik kneep de sigaret tussen mijn vingers bijna fijn terwijl ik er nog een hijs van nam. Ik deed of ik niet luisterde, het me niets interesseerde, maar dat deed het me wel. De reden dat ik toch keek toen hij met een verklaring kwam en de achterkant van zijn trui omhoog deed. Ik schok wel degelijk van het aanzicht, maar kon absoluut geen medelijden voelen. Iets wat hij ook niet leek te willen. Het maakte me alleen maar kwader. Als hij wist hoe het was, hoe kon hij dan denken dat het juist was om ons zo ook te behandelen. 'Ik kan nu ook al mijn littekens laten zien, maar die ken ja natuurlijk al.' Ik nam een laatste hij van mijn sigaret en keek Niall uiteindelijk toch aan. 'Het heeft geen zin Niall. Wat er ook gebeurd, ik zal altijd je minderen zijn. Ik zal er nooit toe doen. Niet voor jou, voor niemand niet. Ik zal nooit liefde kennen zoals jullie dat kunnen en ik weet dat ik me erbij moet neerleggen omdat ik het nooit zou kunnen veranderen, maar dat kan ik niet.' Mijn blik was emotieloos, maar liet alleen maar beter zien hoe ik me voelde. leeg en gebroken.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Malik
    Michael was kwaad, en om eerlijk te zijn was dat toch wel de stemming die ik bij hem het minst leuk vond. Sterker nog, het was behoorlijk angstaanjagend, als hij echt doorsloeg. Daarom probeerde ik hem zo blij mogelijk te houden, ook al was het waarschijnlijk zo dat hij een groot deel van de nacht door zou moeten werken. Vrolijk zou hij dus nooit worden, maar ik kon in ieder geval ervoor proberen te zorgen dat het niet mijn schuld zou zijn als hij nog bozer zou worden. Daarom vulde ik zijn glas en deed ik er wat ijsklontjes bij, deed ik de dropjes die hij had gepakt in een bakje en ruimde de rommel die hem zou kunnen afleiden van zijn werk op van zijn bureau. Ik dacht niet dat ik een heel slechte hybride was; ik deed mijn best en deed meestal wat me gevraagd werd. Soms waren er uitzonderingen en kon ik redelijk opstandig zijn, maar de laatste tijd begon ik steeds meer te leren dat dat helemaal niet ging helpen. Het was in ieder geval veel minder erg geworden dan het eerst was geweest. 'Kan ik nog wat voor je doen of halen?' vroeg ik aan Michael toen de duidelijke dingen die ik moest doen gedaan leken te zijn. Hij was druk bezig op de computer, en het was duidelijk te zien dat hij er ook niet echt veel zin in had, ondanks het feit dat hij wel behoorlijk van zijn laptops en computers hield. Zelf zou ik misschien ook wel liever wat vrije tijd willen hebben, maar aan de andere kant zou ik ook niet willen dat de FBI binnen zou vallen omdat ze eindelijk glashard bewijs hadden. Dus misschien was het wel goed dat hij meteen aan de slag ging, ook al was ik er nu wel een beetje de pineut van.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Niall Horan
    Het was wel duidelijk dat Ace niets van me moest hebben. Mijn spijtbetuiging leek hem alleen maar kwader te maken. Toen hij uiteindelijk met een antwoord kwam sneed die dwars door me heen. Zijn ogen leken hetzelfde te doen. De woede was er niet eens meer in zichbaar. Ze waren compleet doods en emotieloos. Alleen met zijn woorden was ik het niet eens. "Ace, je zal dan nooit mijn meerdere zijn, ik zat fout om je als voetveeg te behandelen. Je hebt gelijk dat jij ook gewoon een levend wezen bent, net als ik, die ook waardering en genegenheid nodig heeft om het vol te houden. Maar denk alsjeblieft niet dat je er niet toe doet. Dat doe je namelijk wel, voor mij in elk geval wel, altijd. Waarom denk je dat ik anders hier ben? Ik geef echt om je en het spijt me dat ik dat te weinig toon. Ik geef echt om je, Ace. Je bent belangrijk voor me, en niet alleen als sloofje of huisdier. Of je het wil geloven of niet, je bent familie en ik weet dat ik je zo niet hebt behandelt. Ik weet dat excuses het niet goed maken. Sorry." zei ik zacht voor ik me richting de deur verplaatste. Ik had alles gezegt wat wil wilde zeggen en had niet het gevoel dat Ace me nog hier wilde hebben. Zoizo maakte ik meer stuk dan heel in onze, tja hoe noemde je dit, overeenkomst. Ik zou zo mijn werk afmaken, Calum bevrijden, hem de consequenties laten weten van zijn daden en dan naar bed gaan. Eigenlijk wilde ik Ace nog wel een knuffel geven, als teken van goede bedoelingen, maar ik durfde het eigenlijk niet zo goed. Ik bleef dus naast hem staan twijfelen met mijn armen wat onhandig naast mijn lichaam klapperend. Ik was niet zo van de emoties uiten, maar nu ik toch zo goed mogelijk verwoordde wat ik voelde, wilde ik hem het ook graag laten voelen. Alleen omdat ik de emoties nu toestond, hadden mijn angst en mijn twijfels ook een best grote invloed op mijn gedrag. Normaal liet ik dat zeker niet toe, want dan kon ik mijn werk gewoon niet doen, maar soms kwam het eruit en bleek maar weer eens hoe mijn emotionele kant nogsteeds die is van een klein Iers schooljochie in de lagere rangen van de Ierse maffia, al dan niet nog voor die ermee in aanraking is gekomen.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Zijn handen die mijn rug bewerkten voelden meer dan goed aan, wat terug te horen was in de zachte geluiden van genot en tevredenheid die in veelvoud over mijn lippen rolden. Ik moest Ashton echt vaker gaan vragen om dit te doen als ik in de stress zat of het gewoon fijn vond, want het werkte ontzettend ontspannend voor mijn hele lichaam. Vooral de extra druk die hij bij mijn ruggengraat zette deed het hem voor me, dit hielden we erin, wat er verder ook gebeurde. Genietend bleef ik heel stil liggen zodat hij niet op hoefde te houden om wat voor reden dan ook. Ik werd iets luider in mijn doen en laten toen hij weer wat ruwer werd en zijn adem duidelijk expres tegen mijn rug liet slaan om me te laten rillen. Daar slaagde hij zeker in, maar dan wilde ik hem terugpakken. Rustig schoof ik naar achteren tot ik hem tegen me aan voelde en schuurde in kleine cirkeltjes tegen zijn kruis aan, niet veel maar het was negen van de tien keer zeer effectief. Dat was het in deze situatie ook, te horen aan de kreun die hij waarschijnlijk binnen had willen houden. Ik gniffelde zacht en triomfantelijk omdat ik hem toch nog wat dwars kon zitten, zelfs in de bijna compleet hulpeloze houding waarin ik zat. Ashton leek het niet erg te kunnen waarderen want hij greep me ruw vast, op de manier dat ik zeker wist dat ik morgen aan de blauwe plekken precies kon zien waar zijn lange vingers gezeten hadden terwijl hij kreunde op een manier die me deed sidderen. Hij duwde me iets naar voren en van pure schrik gilde ik het uit toen hij me op mijn kont sloeg, het was maar goed dat het voor het grootste deel gedempt werd door de gag. De hybride had me echt hard geslagen en het tintelde helemaal, het zou me verbazen als er nu geen rode handafdruk op mijn huid stond. Ondanks de schrik was het -het soort pijn waar ik nooit moeite mee had en soms om meer vroeg. Trillend en licht ineen gedoken voelde ik hoe hij weer naar mijn heupen greep en over me heen boog. Ik piepte zachtjes bij zijn woorden en deed mijn best mijn benen voor hem te spreiden zonder in te storten door het getril en zelfs het kleine beetje gewicht waar hij mee op me leunde. Mijn hele hoofd was een beetje wazig door de klap, een goed soort wazig weliswaar, maar het maakte me even heel kwetsbaar. Al hadden zijn woorden prima laten merken dat ik ook een aardig effect op hem had. Ik kreunde gedempt bij het gevoel van zijn tanden en het knijpen in mijn nu gevoelige huid, als het echt pijn deed had ik hem dat allang laten merken door op z'n minst overeind te komen en de twee belemmeringen van mijn hoofd af te halen, dus voor nu ging het best. Hetzelfde gold voor de tik die Ashton me nog gaf, hoe pijnlijk het eigenlijk ook zou moeten voelen, als het niet zou gaan zou ik geen poging doen om weer wat naar achteren te schuiven om hetzelfde als net voor elkaar proberen te krijgen. Het voelde niet als echte pijn voor me, ik wist ook niet precies hoe het zat maar vervelend was het zeker niet. Bij zijn nagels die zich in mijn heupen boorden spreidde ik mijn benen nog iets verder dan net, nu de waas in mijn hoofd weer weg begon te trekken lukte me dat wel, hoewel ik bleef proberen Ashton zo te pushen dat ik die waas net zo erg terug kreeg. Een onstabiele zucht verliet mijn lippen door de kusjes die hij op mijn ruggengraat zette, het was heel anders dan dat hij me een paar tellen geleden behandelde, maar dat maakte het juist dat ik heftiger op reageerde. Dat was sowieso zijn bedoeling ook, daar viel niet aan te twijfelen. Dan ging ik hem dat geven ook, want ik genoot van beide en ik zag geen reden om dat hem niet te laten zien en horen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Ik wist dat ik onredelijk was. Niall persoonlijk kon er niets aan doen dat de wereld zo was verdeeld. Toch deed hij er wel aan mee en was hij mijn baas. Dus degene die ik die ik verantwoordelijke hield voor mijn lijden. En dat maakte ik hem nog even goed duidelijk. Ik wist dat ik hem er mee raakte, maar dat kon me niet veel schelen. Dan had hij maar moeten nadenken voordat hij mijn leven een hel maakte en zichzelf het recht gaf me helemaal kapot te maken. Er was een verschil tussen voor iemand werken en iemand zijn leven afpakken. Ik schoot de filter weg en keek weer van Niall weg toen hij tegen me in ging. Ik wilde hem constant onderbreken omdat ik het niet met hem eens was, maar liet hem toch uitpraten. Ik bleef even stil en zuchten. Niall wende zich alweer naar de deur, maar ik wilde niet dat dit nu afgelopen was, nu ik eindelijk normaal kon verworden hoe ik dacht. 'Ik weet dat ik je meerdere nooit zal zijn en dat wil ik ook niet. Ik hoef niet boven iemand te staan.' Ik wende me nu ook naar Niall en ging even met mijn hand langs mijn nek. Iets wat ik beter niet had kunnen doen, want hij zat meteen onder het bloed. Snel veegde ik het aan mijn broek en keek ik weer op. 'Ik wil je vijand niet zijn en je haten. In tegenstelling, want dat maakt het alleen maar moeilijker om mijn werk te doen. Maar dan moet je me wel laten zien, waarom ik je niet zou moeten verafschuwen.' Zei ik oprecht. Ik wist dat ik een gevoelloze psychopaat was, maar ik wilde ook maar gewoon dat mijn leven een stukje makkelijker was en ik het niet hoefde te haten. Dat ik niet constant boos hoefde te zijn en met de gedachte rond te lopen om mezelf van kant te maken. Ik wilde liefde.

    [ bericht aangepast op 30 sep 2014 - 22:57 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ace had niets gezegt of gedaan tijdens mijn zegje, behalve zuchten. Daarna was ik richting de deur gelopen, maar halverwege blijven hangen, waar ik nu ongemakkelijk met mijn armen klapperde, niet wetend wat te doen. Plots klonk zijn stem weer door de tuin en bleef ik stokstijf stilstaan. Vanavond had hij zich echt durven bloodgeven, zeker met de woorden die hij sprak toen hij zich tot me had gericht. Ik knikte even en sloeg toen toch voorzichtig mijn armen om de jongen met de verborgen oren en staart heen. "Ik zal je laten zien dat je me kan vertrouwen. Beloofd. En beloftes breek ik niet." Ik aaide de muts van zijn hoofd en stopte die in zijn kontzak tijdens de knuffel, waardoor zijn oren weer tevoorschijn kwamen. Ik liet hem langzaam wat los en aaide nog even door zijn haren en over zijn oren. "En je hoeft je oren en staart echt niet te verstoppen. Die maken je juist tot wie je bent. Iemand die ondanks dat hij me verafschuwd er wel altijd voor me is en daar ben ik je echt ongelooflijk dankbaar voor. Zacht drukte ik een klein dankbaar kusje op zijn zachte wang. Gevoelens uiten vond ik heel moeilijk, maar het voelde goed om dit zo met hem uitgesproken te hebben. "Maar voor er iets anders gebeurt zou ik graag nog even naar je nek kijken en er een verband omheen leggen tegen het bloeden." zei ik, kijkend naar zijn nek die duidelijk bloedrood was gekleurd. Dat was zeker niet de bedoeling. Ik pakte voorzichtig zijn hand. Nee, ik verwachtte nu niet dat hij mee zou lopen, ik zou hem op een waardige manier meeleiden. Als zijn nek dan echt goed verzorgt was kreeg hij van mij een kop thee en een wafel als hij wilde en was hij de rest van de avond vrij om te gaan en te staan waa hij binnen het terrein ook wilde zijn. Als dat bij mij was, prima, buiten was ook prima, of op het balkon of in zijn bed. Allemaal prima. Als hij het zou vragen mocht hij ook nog wel bij mij in bed erbij. Ik wilde eigenlijk niet toegeven dat ik alleen of zonder teddybeer niet kon slapen, maar als iemand, en zeker nu hij zo goe had gewerkt de afgelopen tijd, het zou vragen zou ik het nooit afwijzen.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Als na nu nog niets zou veranderen, was het klaar. Dan legde ik of mezelf, of Niall om en was het einde oefening. Ik had alles geprobeerd en niets leek te helpen mijn leven hier dragelijker te maken. Eerlijkheid was nog mijn enige kans, dus dit was mijn laatste zet. Ik vertelde Niall oprecht hoe ik er over dacht en hij leek het te accepteren. Voor het eerst wilde hij echt naar me luisteren en me tegemoet komen. Fisiek en mentaal, maar dat eerste had ik totaal niet zien aankomen. Heel even bleef ik ongemakkelijk staan, waarna ik toch mijn armen om Niall heen sloeg. Ik moest de brok in mijn keel wegslikken en sloot even mijn ogen. Het was jaren geleden dat ik zo met iemand gestaan had. Ik kon me de laatste keer niet eens herinneren. En ondanks dat het Niall was, voelde het verdomt fijn. Wat ik minder fijn vond, was dat hij mijn muts afdeed. Ik was het totaal niet eens met zijn worden. Ik wilde niet zijn wie ik was. Maar ik zei er niets over en bedankte hem enkel zacht. Ik sloeg mijn ogen neem bij het kusje op mijn wang. Zelfs daarvan wist ik niet wat ik moest denken. Ik knikte langzaam toen hij over mijn nek begon. Het begon weer aardig pijn te doen. Ik keek even naar onze handen die hij had samengebracht en kneep er even zachtjes in. Als hij dit een uur geleden had gedaan had ik hoogst waarschijnlijk zijn nek opengescheurd. Maar ik had me gerealisseerd hoe erg ik het miste. Hoe erg ik hunkerde naar een beetje lichamelijk contact. Gewoon een beetje aandacht, die niet draaide om ''doe dit of doe dat.''

    [ bericht aangepast op 1 okt 2014 - 9:54 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Verrassend genoeg liet Ace mijn armen om zijn lichaam toe. Ik voelde zelfs al snel zijn armen om me heen, waardoor ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde. Het voelde verrassend fijn om zo weer de warmte van een ander persoon om me heen te voelen. Ik had geen idee hoe lang het geleden was sinds ik iemand ook maar zo'n knuffel had gegeven. Voorzichtig haalde ik de muts van zijn hoofd en aaide even door zijn haren en over zijn zachte oren. Die hadden me altijd weten op te vrolijken, maar Ace was het volgensmij niet eens met mijn gedachten over zijn uiterlijk. Ach, dat kon gebeuren, maar het was niet fijn om te merken hoe erg hij zichzelf haatte. Ik drukte nog een zacht kusje op zijn wang na zijn bedankje, wat niet erg overtuigend klonk, maar goed. Toen begon ik toch over zijn nek, want dat kon echt niet en het zou alleen maar erger worden als de tijd voorbij ging. Ik nam dus maar voorzichtig zijn hand en glimlachte bij het kleine kneepje erin. Het voelde goed om toch een soort van vertrouwen van hem te krijgen. Ik nam hem voorzichtig mee terug naar de slaapkamer. Onderweg hoorde ik wat vreemde geluiden, maar ik ging er vanuit dat het ofwel Calum was, ofwel bij Mikey en Zayn vandaan kwam. Eenmaal in de slaapkamer liet ik hem los en liep naar de badkamer om daar de zalf, weer wat lauw water en een washandje en verband pakte. Ook pakte ik twee pijnstillers en een glaasje water. Dat laatste bracht ik hem eerst. Dat zou de pijn aan zijn nek wat verzachten voor ik zijn nek weer zou schoonmaken en daarna verbinden. Het zou hem waarschijnlijk pijn doen, wat ik niet wilde, maar als het niet gebeurde wist ik niet hoe lang het nog goed met hem zou gaan. Net nu hij een stapje deed in de richting van meer positiviteit in zijn leven, ging ik hem daarmee helpen en niet laten vallen.


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Harry gilde het uit toen ik hem hard op zijn kont sloeg als reactie op zijn geplaag. Ik schrok er eigenlijk een beetje van, maar toen hij niet omhoog kwam besloot ik te kijken hoe ver ik het kon pushen met mijn ruwe gedrag. Ik greep zijn heupen vast en boog over hem heen om zacht in zijn oor te fluisteren wat ik van het verwachtte. Ik beet zacht nog even op zijn oorlel en kneep wat in zijn bips. Zijn getril was eigenlijk wel een teken dat dit echt een groot effect op hem had en hem naar de rand joeg. Ik gaf hem nog een zachtere tik op zijn bil, waar al een hele mooie rode handafdruk op zichtbaar was. Intussen voelde ik hem wel weer naar achter schuiven. Zo erg vond hij het duidelijk niet dat ik overal tekens achterliet op zijn lichaam van mijn dominantie. Nu voelde ik hem zijn benen echt wijd sprijden en bewoog mezelf terug naar achter, dit keer met zachte beroeringen van zijn huid. Het verschil tussen nu en drie seconden geleden was groot, maar volgens mij was dat ook een van de redenen waarom hij zo extreem hevig op alles reageerde. Nu zou het vast ook versterkt worden door de blinddoek, maar goed. Het was wel duidelijk dat zolang hij onder me lag hij wel genoot, of zo leek het in elk geval. Ik ging weer op mijn onderbenen zitten en legde mijn staart recht achter me, zodat die uit de weg lag. Zo had ik wel een heel mooi uitzicht om eerlijk te zijn. Ik sloeg nu hard op zijn andere bil en liet daar mijn hand liggen om zijn billen iets te sprijden. Er kwam weer een prachtig geluid vanaf. Ik grijnsde en blies zacht over zijn ingang. Met mijn vrije hand pakte ik de fles van de grond en liet langzaam een stroompje van het koude spul door zijn bilnaad lopen. Dit was gewoon erg plaggen, maar ook een manier om het spul vast over de juiste plekken te versprijden. Waarschijnlijk gebruikte ik veels te veel, want het droop verder omlaag tot het op het matras drupte, waardoor ik stopte met meer toevoegen. Ik liet zijn bil terugschieten op z'n plek en boog weer over Harry heen. Het zou niet lang meer duren voor ik hem echt zou nemen, maar even controleren of hij dat wel wilde en er klaar voor was, was misschien wel zo aardig. Daarbij moest hij morgen nog wel kunnen bewegen, anders hadden zowel hij als ik morgen een groot probleem. "Dus, ben je er klaar voor, Curly baby? Of is dat mooie kleine gaatje van je nog niet klaar voor me?" vroeg ik zacht in zijn oor voor ik hem nog een klap op zijn kont gaf. Ik wist ook echt wel dat hij nu niets kon zeggen. Door die gag kon hij eigenlijk alleen nog piepen, kreunen, gillen en kwijlen. Toch kon hij met zijn lichaam het echt wel aan me laten weten. Dat was hem tot nu toe ook heel erg goed gelukt. Ik drukte nog een kusje in zijn nek en bleef stil boven hem hangen, terwijl ik mijn handen naast zijn lichaam zette om even comfortabel te wachten tot hij had bedacht of het ging of niet. Het bleef zijn lichaam waar ik mee omging. Nu was ik er niet heel voorzichtig mee, maar goed. Hij leek het zeker niet erg te vinden. Zoizo wist ik niet of ik straks zo voorzichtig kon zijn met hem als ik eenmaal bezig was. Het voelde nu al gewoon heerlijk om mijn dominantie kant eens goed en zonder consequenties te kunnen uiten, zelfs al wist ik niet precies wat ik deed of hoe dit werkte. Ik leerde snel, dit in elk geval wel, en ging gewoon met wat mijn instincten me ingaven, wat tot nu toe goed werkte. Nu was het aan Harry om aan te geven wanneer we verder gingen tot homebase.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik zou het nooit toegeven, maar het voelde toch wel enorm prettig zo. En volgens mij was Niall er ook wel aantoe. Dat we het alleen bij elkaar zouden zoekend, had we waarschijnlijk geen van tweeën gedacht. Voor het eerst wilde ik niet zijn gezicht open halen toen hij me door mijn haar aaide en tussen mijn oren kroelde, maar ik vond het niet fijn dat hij me liever als hybride zag dan als normale jongen. Niet dat verbergen zin had, want ook van binnen had ik van alles we van een wolf. Zoals dat je zo'n beest nooit tam zou kunnen krijgen en dat was waarschijnlijk dat ik zo'n moeite met deze hele situatie had. Niall besloot dat we nu toch echt iets aan mijn nek moesten doen, voordat het echt een infectie zou worden. Ik kneep over in zijn hand als goedkeuring, toen hij de mijne beetnam en liep rustig achter hem aan naar binnen. Niall liet me los en liep naarder badkamer. Hele even bleef ik ongemakkelijk staan, waarna ik toch op het bed plaatsnam. Precies waar ik eerder ook had gezeten. Ik plukte wat aan het slotje van de halsband om mijn pols en zuchte zachtjes. Ik hoopte zo dat dit het keerpunt zou zijn, maar ik had er niet teveel hoop in. Hoop was voor sukkels die de werkelijkheid niet aankonden. We wisten allemaal dat ik met niets echt genoegen zou nemen, behalve mijn vrijlating. Maar ik wist ook dat ik tegemoet moest komen. Mijn negatieviteit zou ik waarschijnlijk nooit echt kwijtraken, maar ik wilde gewoon een beetje van mijn leven kunnen genieten en dat ging zo niet. Dus ik wenste echt dat Niall daarmee zou helpen. Al durfde ik het alsnog niet te hopen. Want die had ik opgegeven. Ik was geen sukkel.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Het was vooral dat ik het op geen enkele manier aan had zien komen dat ik zo heftig reageerde, wat ook mee hielp was dat mijn lijf al op scherp stond en het meer pijn deed dan als ik had kunnen zien waar hij mee bezig was. De pijn was dwars door me heen geschoten en liet me trillend en wazig achter. Dat zei heel wat, want het was lang geleden dat iemand me zo trillend op mijn benen had gekregen. Nou was het wel zo dat mijn benen de hele avond al niet erg sterk waren, maar dat speelde een stuk minder mee dan ik had gedacht. Toch zou ik met teveel druk zeker in elkaar zakken. Ik piepte zacht om zijn woorden en harde aanrakingen, het had nu nog meer effect door de gevoelige en gepijnigde huid, niet dat je me hoorde klagen. Pijn was sowieso veel effectiever op me dan wat dan ook en alleen daarmee kon je me al zo over de rand krijgen. Een kreun rolde over mijn lippen door de tik die Ashton me gaf, die een stuk zachter was dan die van net, maar dat nam niet weg dat het alsnog goed op me werkte. Nieuwsgierig of ik diezelfde mengeling van pijn en genot weer kon veroorzaken schoof ik weer naar hem toe, zonder te schuren dit keer, de hybride begreep toch wel wat ik van hem wilde. Ik spreidde mijn benen zo ver als nodig was voor hem terwijl hij zacht kusjes op mijn rug drukte. Hij schoof van me af en ik voelde hem even niet meer, tot ik bijna omhoog schoot toen de brandende pijn terugkeerde en ik wederom erg dankbaar was voor de gag die me wist te dempen. Erger trillend dan na de eerste klap moest ik hard mijn best doen om mezelf hoog te houden terwijl Ashton bezig was. Door het trillen heen rilde ik en kreunde zachtjes door zijn adem en kreeg de neiging om juist nu naar achter te gaan en te merken hoe hij daarmee omging. Ik riskeerde het niet, want dan zou hij zeker iets uithalen waardoor ik controle over mijn lichaam verloor en in zo'n gevoelige staat stond ik het echt niet toe dat hij nog iets met me deed, wat niet eerlijk was voor hem. Zelfs nu ik dat niet deed zou er maar vrij weinig voor nodig zijn tot hij me liet komen, al zag ik de mogelijkheid nog zitten dat hij het me verbood, dat had ik in ieder geval vaker meegemaakt, ik wist alleen of Ashton daar het type voor was. Ik maakte een piepgeluidje door het koude spul dat hij tegen me gebruikte en had mijn nagels diep in het matras geboort om me toch ergens op af te kunnen reageren. Het was te voelen dat de hybride weer over me heen boog door de warmte die ik op mijn rug voelde. Zwaar ademend wiebelde ik wat heen en weer bij zijn woorden en door de klap die hij me gaf. Ondertussen was ik zo gewend aan de pijn dat ik het nog amper voelde, maar het wond me nog steeds verder op, als dat al mogelijk was. Zo goed als onverstaanbaar door de gag bracht ik smeekbedes uit en duwde mezelf meer tegen hem aan. Ik hield dit gewoon niet meer en had hem nodig om me te verlossen, als hij me daarvoor eerst wilde laten smeken deed ik dat. Het was jammer dat ik daar nu mijn ogen niet voor kon inzetten, want ik kon fantastisch smekende puppyogen opzetten als dat nodig was. Dit keer moest ik het maar doen door mijn lichaam voor me te laten spreken, Ashton kon ook duidelijk merken dat ik het niet meer hield en volgens mij was zijn plan niet het nog langer te rekken.


    Because I love him, do I need another reason?

    Niall Horan
    Toen ik de kamer in liep met het glaasje water en de pijnstillers, zag ik hem op mijn bed zitten en glimlachte. "Hier. Dit helpt hopelijk wat met de pijn. Ik ga de rest wel halen." zei ik voor ik naast hem het glaasje neerzette en de pillen neerlegde. Daarna liep ik terug naar de badkamer om het washandje, de zalf, het verband en het bakje water te pakken. Het ging wat onhandig, maar ik kreeg het wel voor elkaar om er in een keer mee naar het bed te lopen en daar alles op een ander kastje uitstalde. Zo kon ik overal netjes bij.Ik ging op het bed zitten en trok voorzichtig Ace bij me op schoot. Zo kon ik ook nog prima bij zijn nek en had ik toch zijn warmte, die me verrassend wist te kalmeren en gerust te stellen. Alsof alles wel goed kwam. Ik aaide nog even door zijn haren om hem hopelijk iets te kalmeren en om de pijnstillers wat tijd te geven om te gaan werken. Dan zou het schoonmaken ook iets minder pijn doen. Al zou het nooit leuk zijn. Als ik hier klaar was zou ik Calum wel uit de vergaderzaal halen en in de bench in mijn kantoor zetten. Die zou ook binnekort verdwijnen, maar Calum had het nog wel even verdient. Hij het nu echt te erg verkloot dus een avondje in een bench tot mijn werk af was, was niet zo erg. Ik pakte voorzichtig het washandje en maakte het wat vochtig, zodat het nog een beetje makkelijk het bloed en de viezigheid zou verwijderen van zijn nek, zonder dat ik heel hard hoefde te schrobben. Hij had al genoeg pijn voor vandaag en de afgelopen tijd geleden, meer dan genoeg. Nu was het tijd voor wat herstel en comfort. Voorzichtig begon ik met het bloed wegpoetsen, wat ook in zijn kleren was gelopen. Mijn kleren waren denk ik net iets te klein, maar misschien kon hij een schone en warme pjama wel waarderen. Dat zou ik zo vragen, maar eerst was het belangrijk zijn nek goed schoon te krijgen zodat hij geen gemene infecties zou krijgen ofzo.


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Bij alleen al de klap op zijn kont stond Harry alweer strak en was het een heel goed ding dat de jongen iets in zijn mond had. Anders was nu het hele huis wakker geweest. Wel begon hij nog een heel stuk erger te trillen dan net al. Die jongen zou straks totaal instorten als ik hem niet overeind hield. Nu was ik dat wel van plan, maar goed. Het getril gaf voor mij wel duidelijk weer hoe ver hij werkelijk was. Hij was zo ver dat waarschijnlijk met nog twee kleine handelingen van mij over en uit zou zijn. Ik liet het koude spul over zijn huid lopen. Zijn gepiep deed me grijnzen en genieten van zijn reacties tot het echt op het bed begon te druppen. Toen stopte ik en kroop weer over Harry heen om met mijn woorden de laatste genadenslag uit te delen voor we echt zouden beginnen. Onderandere een klap op zijn bil was een van mijn pogingen hem echt te laten smeken. Het leek te werken. Uit zijn borst kwamen allerlei piepgeluiden die vrij duidelijk leken op smeekbedes. Het was jammer dat ik hem niet kon horen smeken, maar dit gaf me al wel een heel goed gevoel. Nog nooit had ik me meer als een echte dominant gevoelt dan nu. Tuurlijk was ik altijd een beetje dominant, maar nooit zo erg als dit. En het voelde heerlijk. Een hand haalde ik van het matraf en smeerde eerst het glijmiddel uit over zijn billen en ingang en het overige nog over mijn nu toch flink harde lengte. Eenmaal helemaal klaar richtte ik me iets op en zorgde ik dat mijn top tegen zijn ingang drukte. Een van mijn handen legde ik op zijn schouders en met de ander greep ik ruw zijn heup vast voor ik hard in hem stootte en hem tegelijkertijd flink hard naar me toe trok, zodat ik echt diep in hem terrecht kwam. Een kreun ontsnapte me ook, maar gelukkig niet extreem luid. Ik moest ook op gaan passen, maar gelukkig was Harry lang genoeg dat ik hem zo als gag kon gebruiken. Anders kon ik me denk ik ook wel inhouden, maar hij was wel heel erg verrassend strak. De nagels van mijn ene hand hadden zich in zijn schouder geboord en die van de ander in zijn heupen. Morgen zou het wel duidelijk zijn dat hij echt onder mijn markeringen zat. Misschien kreeg ik er problemen mee, maar dat kon me nu echt niets schelen. Ik hield hem stevig voor een tijdje tegen me aan. Pas na even, toen ik was gewent aan hoe strak hij om mijn lengte voelde en hij hopelijk was gewent aan hoe mijn lengte in hem voelde, begon ik op een flink tempo en met een flinke kracht in hem te stoten. Het voelde heerlijk, maar gelukkig kon ik het nu beperken tot zachte grommen en kreunen die binnen mijn borst bleven, waardoor hij ze kon horen, maar de rest van het huis niet. Ik ging er flink tegenaan, maar ik kon hem echt niet meer sparen dan ik nu al deed. Ik nam hem onderhanden, daar had hij mee ingestemt en als hij dit niet wilde zou ik het snel genoeg merken. Ondanks dat ik nu echt nu de overhand had, zou hij het zo kunnen stoppen met een beweging of geluidje. Ik was geen beul of wreed, zo was ik zeker ook niet aangelegd. Wel dominant, maar ook zorgzaam en vol liefde. Ik boog voorover en drukte twee kussen op zijn schouders. Het ging enigsinds onhandig, maar het was nog een gelukje dat het bed niet van muur tot muur klapte, maar netjes ingeklemd bleef staan. Anders zou dit alsnog niet werken. Ik leunde nu vrij veel op mijn staart, want ik hield echt niet al mijn gewicht en al zijn gewicht op mijn nu ook best trillende beentjes. Ik was namelijk ook flink hard bezig en nu wat ik niet zo ver als hij, maar zeker ver genoeg dat wat extra steun geen kwaad kon.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Dit alles putte me best wel uit en zodra ik op bed zat sloot ik even mijn ogen. Ik moest alles nog even laten bezinken, want volgens mij hadden Niall en ik zo samen best een grote stap gezet. Heel even had ik eraan gedacht om, op mijn plan terug te komen. Aan de ene kant wilde ik hem helemaal kapot zien, maar aan de andere kant waren de laatste paar minuten beter geweest dan ooit en ik wist niet of ik dat wilde verspillen. Pas zodra Niall zou laten zien, dat hij niet kon veranderen, zou ik in actie komen. Voor nu moest ik gewoon genieten van de aandacht. Ik keek weer op toen Niall weer binnen kwam en bedankte hem snel, waarna ik het glas en de pijnstillers pakte. ik kneep twee pillen uit de verpakking en legde deze op mijn tong, voordat ik het glaswater achterover sloeg om ze weg te spoelen. Ik zetten net het lege glas terug, toen hij terug kwam en mijn gezicht betrok meteen weer, toen ik zag waarmee hij aankwam. Ik wist dat het nodig was, maar ik vond het absoluut niet prettig. Ik verstijfde even toen Niall me bij zich op schoot trok, maar kroop al snel iets tegen hem aan, toen hij door mijn haren aaide. Het was de volle maan die er voor zorgde dat ik het prettiger vond dan normaal. Daarbij begon ik het redelijk koud te krijgen. Iets wat me eigenlijk zorgen moest doen wekken, omdat het niet relevant was. Ik had het nooit koud, eerder altijd enorm warm. Maar misschien kwam het gewoon omdat ik moe was. Ik kromp meteen in een zodra het washandje mijn nek raakte en beet mijn kaken strak op elkaar. God, wat deed dat pijn,


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Michael Clifford
    Mijn vingers gleden razendsnel over het toetsenbord. Allerlei coderingen, die niemand anders ooit zou begrijpen, vlogen over de verschillende beeldschermen. Toch ging het langzamer dan normaal. En niet alleen omdat ik niet geconcentreerd was, maar ook omdat er duidelijk iets tegen werkte. En daar had je het al. Een popup, die ik nooit had mogen krijgen. Alleen het type virus dat de software in was gestuurd herkende ik uit duizende en deed me alleen maar lachen. Welke amateur dacht er in godsnaam mijn te slim af te zijn. Voor ik het wist zat ik zelf in degene zijn computer. Russische maffia. Ik schudden even mijn hoofd en met een paar simpele klikken, had ik hun systeem eruit gegooid. Ik wist dat dit oorlog zou worden, maar het liep toch al nooit lekker en dan hadden ze maar niet moeten proberen ons te hacken. Ik keek even op naar Zayn, waarvan ik niet eens echt door had gehad dat hij er al was en al wat dingetjes gedaan had. Ik glimlachte naar hem en nam een slok van de wiskey. 'Ik kan het zelf wel aan, dankje. Ik haal de hele dag door, dus als je wilt mag jij al gewoon naar bed en anders iets voor jezelf gaan doen.' Als ik eenmaal in mijn werk zat wilde ik toch liever niet gestoord worden en ik had hier alles om de nacht door te brengen. 'Aloewel. Als je mijn bed eerst zou willen verschonen. Na een nacht doorhalen wil ik graag tussen de schonen lakens willen kruipen.' Ik nam een dropje en richten me weer op de computers voor me. 'Waarschijnlijk lig ik al in me bed als je wakker word. Maak me enkel wakker als er echt iets is en ga anders wat voor jezelf doen. Als ik nog wel wakker ben, zien we het dan wel weer.' Nu moest ik echt eerst verder, anders zou ik het nooit af krijgen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''