• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Wat Niall me vertelde liet me er niet echt bepaald geruster op voelen. Natuurlijk had ik er wel om gevraagd, maar nu had ik er een beetje spijt van dat ik dat had gedaan. Het kwam er dus op neer dat ik inderdaad uiteindelijk - na een marteling - in de gevangenis zou belanden, of in iets ergers als in de prostitutie of als proefdier. Misschien vond ik deze baan al niet echt leuk, maar aan de verhalen die ik had gehoord over die plekken te horen, mocht ik me hier erg gelukkig mee prijzen. Het was allemaal niet echt een heel fijn toekomsbeeld. Wat hij erbij zei verraste me wel weer behoorlijk. Vandaag was hij veel zorgzamer en aardiger dan hij in een lange tijd was geweest, waar ik blij mee was. Op dit soort momenten kon ik absoluut niet zeggen dat ik hem haatte. Misschien haatte ik hem er wel voor dat hij me hier hield, maar hij was geen slecht persoon, want het was niet zijn schuld dat de wereld nou eenmaal zou in elkaar zat. Normaal raakte ik niet echt snel aanhankelijk en was ik ook niet bepaald van het aanraken, maar nu kostte het me moeite niet mezelf nog meer op te dringen aan Niall zodat hij er niet mee zou stoppen. Het lage gespin dat uit de onderkant van mijn keel kwam kon ik echter niet tegenhouden, wat gelukkig maar enkele beschamende seconden duurde voor hij weer verder moest gaan met telefoneren. 'Dank je, Niall,' zei ik zachtjes na zijn bemoedigende woorden. Niet alleen voor dat, maar ook voor het feit dat hij het had uitgelegd en dat hij over het algemeen zo aardig deed tegen me. Ik nam nog een slok van mijn water, en begon toen aan het uitwerken van het dossier waar hij de post-it's op had geplakt.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Ace von Monroe
    Ik hield mijn blik strak op mijn schoot gericht, tereijl ik mijn arm naar Niall uitstak. Hij mocht absoluut de tranen die in mijn ogen stonden niet zien en ik probeerde ze dan ook uit allemacht weg te knipperen. Niet dat Niall er al op letten, want hij wikkelde de halsband een paar keer strak om mijn pols, waarna hij het vastmaakte, zodat ik hem met geen mogelijkheid af kreeg. Hij beloofde me dat het goed kwam en stond al op. 'Dankje.' Het kwam er zacht en schokkerig uit en mijn stem klonk gebroken. Maar ook dat had Niall niet door, want voor ik nog met mijn ogen kon knipperen was hij al weg. Meteen vielen de eerste tranen al stuk op mijn broek en kroomp ik ineen op het bed. Het duurde even voordat ik besefde dat het niet mijn eigen was, dus snel klauterde ik weer overeind. Half in paniek, omdat ik in de rui was en dus haren achter had gelaten op Niall zijn lakens, probeerde ik ze er af te vegen. Het werd me veelte benauwd hier binnen en toen het er weer schappelijk uit zag, wist ik ook niet hoe snel ik naar buiten moest vluchten. Het dienblad van de vergadering ruimde ik morgenochtend vroeg wel op. Ik rende nog net niet de tuin in en sloot de schuifdeur goed achter me dicht, zodat niemand me zou horen. En toen ook pas durfde ik een snik te laten. Kwaad trapte ik een van de tuinstoelen omver en sloeg ik een kreet van frustratie terwijl ik woest mijn tranen probeerde weg te vegen. Ik liet mezelf neerzakken op de veranda en keek op naar de volle maan. De maan die me kracht gaf. Mijn dierlijke instinkt naar boven haalde. En toen wist ik het. Vanavond was de avond dat ik er vandoor zou gaan.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik had Ace zijn gepiep en bedankje wel gehoord, maar ik was er toch niet helemaal met mijn hoofd bij. Er moest nog te veel gebeuren. Ik ging dus snel naar mijn kantoor en begon daar te werken met Zayn aan mijn zijde. Tussendoor vroeg hij nog naar de uitkomsten voor hem als de FBI hier op de stoep zou staan. Daar ging ik geen doekjes om winden, al maakte ik het ook weer niet te grafisch. Ik was de laatste tijd extreem hard en vragend naar hem en Ace geweest, zeker voor mijn doen. Ja, normaal vroeg ik ook veel van ze, maar vaak liet ik het toch niet zo zwaar straffen als er iets gebeurde. Eigenlijk had ik er best veel spijt van. Dat verdienden de jongens niet. Het waren goede hybrides. Ik kroelde even over Zayn's hoofd en glimlachte bij het gespin voor ik weer verder ging met bellen. Bij zijn bedankje knikte ik wel. Hij begon weer te werken terwijl ik verder telefoontjes pleegde, dit keer in mijn moedertaal, waardoor mijn aantekeningen ook in het Iers werden geschreven. Dit moest ik dan wel echt zelf uitwerken, maar dat was geen ramp. Dan zat ik hier straks niets te doen als Zayn bezig was met het laatste dossier afwerken. Ik moest nog veel bellen, maar het kwam wel goed. Hopelijk waren we over een uurtje of anderhalf klaar en konden we lekker gaan slapen. Ik zou nog wel even mijn moeder bellen, daar had ik zeker na vandaag wel behoefte aan. Toen er bij de Ieren wat dingen werden opgezocht hoorde ik plots een deur slaan. Welke mafkees deed dat nu weer. Ik keek even naar Zayn, als teken of hij even wilde gaan kijken wat het was, terwijl ik verder belde. Ik kon nu moeilijk opstaan, maar ik wilde wel graag weten wie er in godsnaam op dit uur van de dag met deuren ging lopen slaan. Ik kon geen verbale vraag meer geven, want toen kwam degene aan de andere kant van de lijn weer terug en moest ik verder met mijn snelle en enigsinds geirriteerde gesprek.


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Ik merkte hoe hij duidelijk wel opgelucht was dat ik het touw niet om zijn handen kreeg. Ik gaf hem zijn handen terug, maar wel met een duidelijke voorwaarde eraan. Zonder ging ik dit namelijk echt niet overleven. Zijn handen waren magisch en dat kon ik er niet bij hebben als ik de zware overhand wilde houden. Ik drukte zacht een kusje op zijn rug en ging verder met hem vastbinden. Ik nam de gag in mijn handen en met een klein woordje stopte ik het ding tussen zijn lippen en in zijn mond. Een klein kusje drukte ik op zijn wang voor ik de lederen bandjes achter zijn hoofd vastmaakte. Nu was het wel handig dat ik vaker dan eens Harry zijn projecten moest voorbereiden voor het leed wat het licht uit hun ogen zou drijven. Nu zou het heel anders eindigen, maar sommige stukjes waren hetzelfde, zoals hoe de gag omging. Toen het ding eenmaal goed zat pakte ik mijn bandana en maakte hem iets breder, zodat die echt zijn hele ogen en blikveld zou bedekken. Ik hield de stof over zijn ogen met mijn lippen nog bij zijn oor en mijn lichaam die over hem heen hing. "Zo, dan kunnen we eindelijk echt beginnen." fluisterde ik zacht in zijn oor voor ik iets naar achter ging en de doek vastknoopte om zijn hoofd, zoals die net om mijn hoofd zat, maar toen wel wat hoger. Toen die eenmaal goed vast zat kroop ik helemaal terug naar achter en met nog een kusje op zijn rug liet ik hem helemaal los. Ik bleef even in stilte zitten voor ik nog iets naar achter kroop, tot mijn rug de achterkant van het bedkwam. Daar wriemelde ik zo voorzichtig mogelijk mijn boxer uit en liet die op de grond vallen. Daarna stapte ik van het bed af om de fles glijmiddel te pakken. Daarna klom ik weer terug op het plekje waar ik net zat en boor wat voorover, maar zeker niet zodat ik Harry aanraakte. Daar mocht hij nog even over wachten. "Ben je er klaar voor, Curly baby." vroeg ik aan hem met mijn adem die over zijn rug rolde. Daarna ging ik weer rechtop zitten en deed wat van het koude, beetje kleverige spul op mijn handen. Eigenlijk was massageolie prettiger, maar voor zover ik wist had Harry het niet. Ik zette het flesje op de grond naast het bed en wreef wat tussen mijn handen om het op te warmen en wat minder kleverig te laten zijn. Toen het meer leek op olie schoof ik toch naar Harry toe en schudde nog eens met mijn hoofd om de krullen uit mijn gezicht te krijgen. Een krulletje blies ik weg voor ik over hem heen boog en mijn grote handen op zijn schouders legde. Ik kreeg het voor elkaar de rest van mijn lichaam verwijdert van het zijne te houden met mijn spieren, terwijl ik met mijn handen over zijn lichaam gleed. De aanrakingen zouden teder moeten zijn, maar toch zette ik er best wat druk achter. Ik mocht best wat ruw met hem zijn voor mijn gevoel. Hij leek het tot nu toe wel prettig te vinden, voor zover ik had gemerkt. Met mijn duimen drukte ik langs zijn ruggegraat. Nee, ik ging hem niet kraken, maar wat gekreun en gepiep van zijn kant deed me heel erg goed en extreem ver was ik nu nog niet. Als hij nu met zijn kont zou gaan draaien, dan zou hij een stuk sneller kwijgen wat hij wilde, want het was erg duidelijk wle hoe ver hij inmiddels was, wat een stuk verder was dan ik. Daarmee kon ik hem echt wel pakken als ik wilde, maar precies erachter komen hoe hij reageerde op elk van mijn handelingen was nu even mijn korte doel. Ik bleef zwaar over zijn ruggegraat ademen, met mijn warme adem, hopend op geril. Anders zou ik wel stoppen en wat anders gaan verzinnen.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    De grote hekken konden mijn uitweg zijn. Ik hoefde ze enkel open te doen en sneller te zijn dan de rest zodra het alarm af ging. De vraag was enkel waar ik heen zou gaan. Ik had niemand waar ik naartoe kon en zodra mensen me op straat zouden zien lopen zonder halsband werd ik meteen opgepakt. En die halsband moest af, wilde ik hier niet naartoe teruggebracht worden. Met andere worden, het was onmogelijk. Maar ik moest het proberen. Ik moest vechten voor wie ik was. Ik moest het toch proberen. Ik staarde naar de maan, in de hoop een andwoord te krijgen. Iets waardoor ik wist wat ik moest doen. Ik wist dat iedereen me voor gek verklaarde. Niall was ondanks zijn kuren, geen slechte baas. Maar ik kon het niet loslaten. Ik moest gewoon wat doen aan deze rasverdeling. Dat had allemaal niets met Niall te maken. Ik stierf nog liever dan dat ik voor wie dan ook op mijn knieën moest. En toen wist ik het. Ik zou voor hem op me knieën gaan en op wat voor een manier dan ook. Ik ging hem eens laten zien hoe menselijk hybrides konden zijn en dat mensen niets zouden zijn zonder ons. Dat ze ons voor alles en altijd nodig hadden. En dan kreeg hij de ganadeklap. Ik ging hem zo veel van me laten houden, dat hij daarna nooit meer liefde zou kennen. Een veelte paychopatische grijns viel over mijn lippen en mijn velle ogen keerde zwart. Het was tijd om te beginnen. Ik stond op van de varanda en liep terug naar binnen, meteen door naar de keuken. Ik ruimde razendsnel het dienblad dat er nog stond op en pakte een schaaltje en de aardbeien, terwijl ik een smoes verzon om niet van mijn vrije avond te genieten. Ik maakte een bakje aardbeien klaar, waarna ik er een grote toef slagroom op spoot. Niall zou versteld staan. Wel bedacht ik een ding, voordat ik het zou brengen. Ik zag er nog altijd uit als een halve wolf en dus absoluut niet aantrekkelijk. Daarom stopte ik mijn staart in mijn broek en bedekte ik mijn oren onder een beanie. Nu waren het enkel nog mijn bijna doorzichtige ogen die hem ervan konden afleiden. Ik haalde diep adem en klopte toen een enkele keer op de deur van Niall zijn kantoor. Ik was er klaar voor.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik werkte rustig verder. Calum zat nog altijd vast in de vergaderzaal en Ace was vrij, dus ik werkte nu alleen. Dat gebeurde niet vaak, maar Calum was echt te ongehoorzaam en stout geweest om te helpen en Ace juist weer te braaf. Ik nam nog een slokje water en ging verder met mijn telefoongesprek. Straks zou ik Calum hierheen halen, maar nu liet ik hem nog even zitten. Daarbij was ik net iets te druk met telefoneren om hem te halen. Plots hoorde ik een geklop onder het op de deur. "Binnen" zei ik, nu met een echt zwaar Iers accent doordat ik in het Iers aan het telefoneren was. Ik vroeg me eccht af wie het was. Harry waarschijnlijk niet, die zou waarschijnlijk gewoon Ashton aan het werk zetten en lekker naar bed gaan. Daarin gaf ik hem geen ongelijk. Daarbij was hij degene die morgen echte fysieke inspanningen zou moeten leveren. Ik maakte nog een aantal beloftes, die als bedrijging zouden kunnen worden opgat konden worden, voor ik neerlegde en het volgende rapport voor me neerlegde. Straks zou ik alles nog wel uitwerken. Mijn aantekeningen waren toch voor eigenlijk niemand hier leesbaar. Het was misschien wel goed dat er nu iemand binnenkwam, zodat ik even dat accent kon laten slijten en zo weer semi-netjes en semi-Brits Engels kon spreken aan de telefoon. Zo plat was namelijk echt niet proffecioneel, wat ik wel moest zijn. Ik nam nog een slokje water en wachtte tot er iemand binnenkwam. Intussen begon ik wel vast het Mexicaanse dossier uit te schrijven en aan te maken. Het was belangrijk om alles netjes op papier te hebben. Dan zou alles voor iedereen duidelijk zijn en als we veel later weer iets nodig hadden, konden we precies teruglezen wat er allemaal met wie al aan vooraf was gegaan. Daarom hadden we zoveel dossiers en ddossierkasten. Elke kast was een continent, elke lade een land en binnen die lade waren er nog allemaal verschillende subcategorieen. Sommige landen hadden hun eigen kastje, zoals Engeland, Ierland, Mexico, Rusland, China en Italie. Ja, de archiefkamer was groot, maar ik wist precies waar alles instond en anders stond het nog op mijn laptop, niets meer dan de plek en titel, maar dat was genoeg voor mij en informatie beperken op mogelijk detecteerbare plekken deed ik zeker. Nu zag je maar weer met die idiote hybride van mij hoe belangrijk dat was. Ik zou zo nog wel even kijken hoe het met Mikey ging, als ik klaar was dan.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Met slaperige ogen zat ik daar. Ik hoopte dat Niall enigszinds kwaad was. Als hij me zou straffen zou hij me pijn doen maar niet zo heel veel. Anders zou hij waarschijnlijk het straffen aan Harry overlaten, dan had ik wel een probleem. Mijn nek en hoofd deden pijn. Ik legde meestal mijn hoofd op mijn handen of op het tapijt maar dat kon nu niet. Zover ik het had gehoord had Ace een avond vrij ofzo dus Niall zou alles zelf moeten doen. Grote kans dat hij me over een paar uur hier weg haalde. Het hok was erg warm. Er stond geen raam open en de deur was dicht. Nu was ik sowieso van mezelf net iets warmer dan een volbloed mens aangezien ik ook deels hond was. Ik zucht even. Tuurlijk ik had handen en als ik ging staan was ik los maar dan zou Niall echt kwaad worden en was ik de lul. Niall viel opzoch wel mee, zo snel was hij niet boos. Maar met een karakter als dat van mij had ik er meer last van. Ik was eenmaal speels en zo mijn behoeftes. Kreeg ik die niet dan kon het verkeerd aflopen door beide partijen. Zowel Niall had dan een bijtwond en ik een hoop straf. Als je heel goed keek en wist waar dan zag je bij zijn pols mijn tanden erin staan. Ik was woedend geweest, na een van de vluchtpogingen terug gevonden. Ik had geblaft en gebeten. Niall bloedde heel erg veel en ik werd door Jarry onder handen genomen.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Gerustgesteld dat ik niet de rest van de tijd in een oncomfortabele houding moest liggen kreeg ik de steun die mijn armen gaven terug, waarvan ik mezelf voor hield ze niet te gebruiken behalve dat. Als Ashton het me heel moeilijk ging maken had ik nog wel eens de neiging er mijn voordeel mee te doen, maar ik dacht dat het niet nodig zou zijn. Gehoorzaam opende ik mijn mond toen hij me dat vroeg en de gag voor hield, die hij daarna in mijn mond deed. Het was wat onwennig om het ding na best een hele tijd in mijn mond te hebben, want de laatste tijd liet ik geen enkele vreemde meer in, daar was ik te onstabiel voor. Ik was al blij dat het niet vervelend zat en ik op deze manier niet iedereen die nog wakker was, of zelfs sliep, op kon schrikken. Ik maakte een tevreden geluidje bij het kusje op mijn wang voor hij de gag vastmaakte en ik zag hoe hij zijn bandana oppakte. Rustig bleef ik op mijn plek zodat Ashton geen moeite zou hebben het stuk stof voor mijn ogen te binden. Een rilling ging door me heen door zijn woorden net voordat hij het ding vastbond. Met nog een kusje op mijn rug verdween zijn aanwezigheid compleet en vleef ik in spanning achter, luisterend in de hoop dat ik kon achterhalen wat hij deed. Het bleef even stik voor ik wat gefrommel en zijn voeten de grond hoorde raken. De hybride pakte iets waarna ik het bed weer op dezelfde plek in voelde deuken en zijn warmte in de buurt voelde. Ik maakte een zacht piepgeluidje als instemming op zijn woorden en schoot er een rilling door me heen dankzij zijn adem die toch wel heel dicht op mijn rug sloeg. Stil en met al mijn bruikbare zintuigen op scherp wachtte ik af, op wat dan ook. Een aanraking, wat woorden, ik kon Ashton echt niet voorspellen. Ik spande me aan toen ik zijn handen op mijn schouders voelde, maar ontspande weer toen hij alleen met zijn handen over mijn lichaam ging en verder niks deed. De druk die hij bij mijn ruggengraat zette was erg aangenaam en nam alle spanning weg. Langzaam begon ik op mijn gemak zacht te hummen onder zijn handelingen en legde ontspannen mijn voorhoofd tegen het bed aan en bleef zo leunen. Hij deed niet al te zacht met me en zette best wat kracht, precies zoals ik het fijn vond. Op een andere manier dan zijn vorige acties bracht dit me toch genot en veranderde het gehum in kleine kreunen met elke beweging van zijn handen. Zijn warme ademhaling kwam constant tegen mijn rug aan en lieten me keer op keer kort rillen, het was zeker geen vervelende rilling, het gaf me een bepaald gevoel waardoor ik geen genoegen meer nam met alleen zijn handen die mijn rug beroerden. Voorzichtig schoof ik iets achteruit zodat ik tegen hem aan kwam en besefte dat het geluid dat ik net had gehoord was dat hij zijn boxer uit had gedaan. Dat gaf mij de kans Ashton eens terug te plagen door langzaam tegen hem aan te schuren, het kon me niet schelen als hij dat niet pikte en daardoor ruwer ging behandelen. Graag zelfs. Het was gewoon eerlijker hem wat meer op te jutten, dat kon hij prima hebben en hij was sowieso in het voordeel, hij had volledige controle over me en kon me met een juiste aanraking laten breken. Zo ver was ik al en het geplaag werd ik zat, net als zijn pogingen me af te laten koelen en me dan weer net zo hard naar de rand te jagen, dan had ik het recht wel om dit te doen terwijl ik nog steeds ontzettend genoot van zijn handen die hun werk deden.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Langzaam werd de grijns op mijn gezicht groter en begon ik zachtjes te fluiten terwijl ik de aardbeien schoon maakte. Ongemerkt haalde ik telkens mijn schouder langs mijn nek tegen de jeuk en haalde zo tot bloedens toe mijn nek open. Ik had het enkel niet echt door en spoot als finish een toef slagroom op de aardbeien. Ik zorgde er nog snel voor dat ik er enigszins uitzag als een normale jongen. Ik verborg mijn staart en oren en nu waren enkel mijn bijna doorzichtige gen ongewoon. Ik liep naar Niall zijn kantoor waar ik aanklopt. Ik had echt totaal geen besef meer waar ik eigenlijk mee bezig was en wat ik ging doen. Het enige wat er door mijn hoofd ging, was dat ik zijn leven een hel zou maken. Ik zou hem kapot maken. Ik opende meteen de deur toen Niall riep dat ik binnen moest komen. Aan zijn accent te horen, was hij aan de telefoon geweest. 'Ik was voor mezelf aan het maken en dacht dat je misschien ook wel lusten.' Glimlachte ik lief, waarna ik het bakje naast zijn drinken zetten. Het kwam vloeiender en kalmer over mijn lippen dan ik had gedacht. Helemaal omdat ik bijna nooit tegen Niall praten. Enkel als ik echt andwoord moest geven, maar nooit uit mezelf. Hij moest ook wel denk nu. Ik ging achter hem staan en legde mijn handen op zijn schouders die ik voorzichtig begonnte masseren. 'Ik weet dat ik vrij ben, maar aangezien Calum vast zit en ik niet weet wat ik met mijn leven aanmoet, vroeg ik me af of ik toch niet iets voor je kon doen.' Zei ik zacht. Ik zou mezelf vervloeken om dit te zeggen als het niet voor een goed doel was. Nu moest he alleen nog uitpakken zoals ik in gedachten had. Zo niet maakte ik mezelf waarschijnlijk aan kant door de schaamte.

    [ bericht aangepast op 30 sep 2014 - 11:32 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik trok een wenkbrauw op toen ik merkte dat Ace binnen was gekomen. Die had vast wel wat beters te doen. Ik snapte echt niet wat hij hier deed. Zijn woorden verwarden me ook heel erg. Dit was niets voor Ace. Ik wist dat ik er blij mee moest zijn, maar eigenlijk maakte ik me alleen maar zorgen. Zeker toen ik zijn nek zag werden mjn ogen iets groter. "Dank je, Ace. Dat is heel lief van je, maar het had echt niet gehoeven." zei ik tegen hem voor ik terug ging naar schrijven. Ik verwachtte dat hij weg zou gaan en wachtte op het geluid van de deur. Daarom schrok ik wel van zijn handen op mijn schouders. Dit verwarde me echt en maakte me toch wel achterdochtig. Dat mijn woorden hem geraakt hadden zou kunnen, maar het was niet erg logisch. Toen hij begon te masseren wiebelde ik wat ongemakkelijk met mijn schouders. Ik legde mijn pen weg en pakte zijn handen voorzichtig vast voor ik me omdraaide. Deze woorden waren echt niet iets wat Ace normaal zou zeggen. Nog maar even geleden was hij heel vijandig geweest. "Ace. Ga alsjeblieft gewoon iets voor jezelf doen. Je verdient het en weet echt wel iets te doen. Het is volle maan. En anders ga je lekker slapen. Pas morgen ochtend om 10 uur heb ik je weer nodig. Geniet ervan..." Ik liet een hand los en streek zacht langs zijn nek. "Misschien is het alleen wel handig om nog even naar je nek te kijken." zei ik voor ik hem losliet en me terugdraaide om verder te werken. Ik waardeerde zijn gebaar echt, maar hij mocht zeker wel wat tijd voor zichzelf nemen. Ik zou zo Calum zo wel hierheen brengen. Hij kon dan mooi daar wachten tot hij op z'n flikker van me kreeg. Michael zou nog hem van me twee dagen flink onderhanden mogen nemen als hij dat wilde en klaar was met zijn gekluns herstellen. Van mij zou hij waarschijnlijk alleen stok en/of zweepslagen krijgen, maar wat Mikey voor hem in petto had, was een heel ander verhaal.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik had moeten weten dat Niall achterdochtig zou worden. Iedereen wist dat zodra ik de kans kreeg ik zo ver mogelijk bij de mensen uit de buurt bleef. De aardbeien werden niet echt gewaardeerd, maar ik liet me echt niet zomaar uit het veld slaan. Daarom legde ik mijn handen op zijn schouders en begon ik hem zocht te masseren terwijl ik vroeg of hij niets voor me te doen had. Maar ook dit werd niet gewaardeerd. Heel even veranderde de blik in mijn ogen toen hij zich naar me omdraaide. Woede laaide door me heen en de greep om zijn schouders versterkte even. Maar ik wist dat ik het zo niet ging winnen. Hoe groot de drang ook was om nu weg te stormen en heel de kamer te slopen. Ik probeerde mezelf te herpakken maar het lukte niet. 'Ik wist het.' Siste ik, waarna ik zijn hand wegsloeg toen hij mijn nek probeerde aan te raken. 'Jullie mensen zijn allemaal hetzelfde. Allemaal doen of jullie om je hybrides geven, maar ze alleen aandacht geven als je iets van ze nodig hebt. Misschien weet je het niet Niall, maar wij hebben ook gevoel. Wij hebben ook liefde en aandacht nodig.' Het wilde niet weten wat voor kans hij verspeelde nu. Hij wist dat zodra ik voet buiten deze kamer zou zetten, ik nooit meer mee zou werken. Het alleenmaar lastiger ging maken en dan had hij gewild dat hij me nooit in huis had genomen. Ik zou tegendraadser dan ooit zijn en hij wist het. 'Gebiet van je aardbeien.' Gromde ik waarna ik de deur open trok en weg liep. Ik liep terug naar de tuin, waar ik mezelf buiten opsloot. Ik gristen een pakje sigaretten uit mijn achterzak en stak er eentje op. Ik moest met een nieuw plan komen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik schrok bij de blik in Ace's ogen waarnaartoe ik me omdraaide. De woede was duidelijk terug, de normale Ace, maar ik kon niet ontkennen dat het me geen angst inboezemde. Zijn woedende gesis deed me rillen. Ik bedoelde het echt goed, maar ik was nu eenmaal een jongen van weinig woorden. Misschien moest ik mijn waardering vaker uiten en de regels misschien iets losser laten. Zijn woorden kwamen zeker hard aan en ik kreeg een brok ervan in mijn keel. Hij was alleen al weg nog voor ik iets kon doen. Ik klapte het dossier met trillende handen dicht en stond op. Nog een dacht ik erover de aardbeien mee te nemen, maar ik had niet het gevoel dat dat veel goeds zou doen. Ik trippende de trap af naar de tuin. Daar zou hij zeker zijn. Voorzichtig schoof ik de deur open en trippelde een klein stukje op mijn blote pootjes de tuin in. Ik zag Ace staan met een sigaret in zijn mond. Ik klopte zacht op de muur. Misschien was dit totaal de omgekeerde wereld, maar mijn angst was echt en zijn woorden waren echt bij me binnengekomen. Ik moest ze inderdaad beter behandelen, meer respect, waardering en genegenheid geven, maar ik wist niet of ik dat kon. Ik wilde het zeker wel proberen en mijn best doen. Misschien iets minder behandelen als ik werd behandelt onderaan de rangorde, maar meer als ergens in de tweede of derde laag. Minder snel consequenties en meer waardering.Consequenties zouden er zeker nog wel zijn, keek maar naar mijn eigen rug, maar ik zou de teugels iets meer kunnen laten vieren. Ik was dan wel een flinke regelneef, maar tot nu toe had zeker Ace me nog nooit laten zitten, ondanks hoe hij over de hele stand van zaken dacht. "Mag ik binnenkomen?" vroeg ik zacht en duidelijk een beetje onzeker. Alsof ik weer het kleine jongetje in Ierland was dat aan de hoge heren moest gaan vertellen dat hij niet aan zijn quotum was gekomen, nadat die net een duidelijk vervelend overleg hadden gehad.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik wist dat ik mezelf behoorlijk in de problemen aan het werken was nu, maar het kon me niet schelen. Alles was eruit voordat ik er erg in had en kwaad stormde ik weg. Hij bekeek het maar. Ik had kunnen weten dat mijn plan onbegonnen werk was, maar het had me wel gerealiseerd dat wat ik had gezegd waar was. Ik miste de liefde en aandacht, maar wist dat ik dat toch nooit van hem zou krijgen. kwaad gooide ik de tuindeur achter me dicht en stak ik meteen een sigaret op. Ik kreeg ze maar af en toe, dus ik moest er zuinig op zijn, maar dit was zo'n moment dat ik het echt even nodig had. Ik blies zuchtend de rook uit in de hoop wat te kalmeren en staarde naar de maan. Ondanks dat ik door het schijnende ding in de hemel werd afgeleid, hoorde ik Niall van verre al aankomen. Ik hoorde altijd alles. Niall leek dat enkel altijd te vergeten en klopte op de muur om zijn aanwezigheid aan te geven. Ik lachte schamper, maar bleef naar de maan kijken. 'Jij bent de baas hier. Je mag gaan en staan waar je wilt, niet?' Ik nam nog een trek van mijn sigaret. Ik had eigenlijk verwacht dat ik meteen een klap van hem zou krijgen en hij me mee naar binnen zou sleuren naar de kelder om mijn onacceptabele gedrag even uit me te slaan. Maar in plaats daarvan klonk hij redelijk nerveus. Toch gunde ik hem geen blik waardig, om zijn uitdrukking te kunnen zien. Hij bekeek het maar.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ashton Irwin
    Het was duidelijk dat Harry nu erg gevoelig was. Alleen al van mijn warme adem die op zijn rug sloeg zag ik hem rillen. Dat deed me eigenlijk heel erg goed. Zo was het me wel duidelijk dat ik toch wel flink de controle had over mijn baasje. Zo dacht ik zoizo eigenlijk nooit over Harry. Hij was mijn vriend, mijn broertje en mijn werkgever, maar als baas dacht ik echt niet over hem, bijna nooit dan. Nu toch zeker niet. Nu was hij van mij. Ik wreef wat glijmiddel warm tussen mijn handen voor ik mijn handen op zijn schouders plaatste. Ik voelde hem direct opspannen, maar zodra ik mijn handen bewoog werd hij weer als zachte was in mijn handen. Ik was ruw met hem, maar toch weer niet zo heel erg ruw. Het kon nog veel ruwer worden, maar voor nu leek dit me goed. Hij leek er echt van te genieten en zijn geluidjes wonden me best heel erg op. Ik ging nog iets ruwer door, terwijl ik zwaar over zijn ruggegraat bleef ademen. Nu was het niet alleen fake zwaar, want het begon bij mij ook wel een beetje te dagen. Toen ik ook nog voelde hoe hij naar achter schoof, was het voor mij best een klap in mijn dominantie. Zo snel mogelijk herstelde ik me weer, maar ik kon geen kreun binnenhouden toen hij met zijn kont tegen mijn kruis begon te schuren. Mijn handen grepen zich stevig vast in zijn flaken en een rauwe kreun klonk uit mijn keel. Ik duwde hem iets naar voren, zodat hij net van me af was, en sloeg misschien net iets te hard met mijn hand op zijn kont. Het gaf een heel mooi kletsgeluid. Ik grijnsde even en greep toen ruw zijn heupen vast. Ik boog over hem heen, zodat mijn lichaam licht op het zijne leunde. "Ik weet niet wat jij denkt wat de deal is, Curly baby, maar dit is het denk ik niet. Misschien wordt het eens tijd dat je je benen voor me sprijd." fluisterde ik in zijn oor, terwijl mijn stem nu duidelijk wel een dikke streep opwinding liet horen. Ik beet zacht in zijn oorlel en kneep nog iets steviger in zijn kont. Ik was nu echt niet meer bang om deze jongen flink aan te pakken. Ik gaf hem nog een tik op zijn bips. Als hij zijn benen zou sprijden, zou ik verder kunnen gaan, al wist ik niet precies hoe. Misschien dat ik hem nog net iets verder zou pushen, wat me redelijk goed afging, voor ik aan het echte werk begon. Het echte werk, het idee maakte me best heel erg nerveus. Toch wond het me ook erg op om dit toch eens te mogen doen. Er was nog van alles gaande in het huis, maar het kon me echt geen donder schelen. Ik zette mijn nagels een beetje in zijn heupen onder het wachten tot hij zijn benen open zou doen. Anders kon ik ze altijd nog net zo ver uit elkaar zetten als ik zelf wilde. Langzaam drukte ik op elk van zijn ruggenwervels een kusje richting zijn stuitje. De combinatie van ruw en zacht hield hem hopelijk op de plek waar hij nu was qua staat van zijn. Ik wilde namelijk zeker nog wel met hem spelen, maar zo op en neer gaan qua opwinding van hem was nu niet meer van toepassing. Dat maakte hem namelijk net iets te plagerig. Nu kon het ook dat hij gewoon ruw gedrag wilde uitlokken, maar dat merkte ik snel genoeg. Inmiddels wist ik wel dat hij graag ruw werd behandelt op dit vlak, maar veel ruwer dan dit durfde ik niet te gaan zonder duidelijk aandringen. Ik wilde namelijk ook weer niet te ruw zijn en daardoor ervoor zorgen dat hij niet kon werken morgen. Dan zou hij grote problemen hebben en ik indirect dus ook.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Ik hoorde hem schamper lachen bij mijn vraag. Ik snapte het ook wel, maar ik was nu best voorzichtig met hem. Ace bleef een heel stuk sterker dan ik. Ik liep voorzichtig naar hem toe en bleef in stilte naast hem staan. "Je hebt gelijk." zei ik zacht en nogsteeds duidelijk en oprecht aangedaan. "Je hebt compleet gelijk. Ik vraag teveel van je, van jullie. Mensen doen dat altijd van hybrides. Ik ben een enorme klootzak geweest, emotieloos en kil. Weinig waardering of liefde. En het spijt me. Het spijt me echt. Ik uit alle mensen had beter moeten weten. Hierom." zei ik voor ik mijn trui aan de achterkant optrok en hem mijn rug, compleet gevult met littekens, zien. "De Ierse maffia kent geen hybrides, alleen groentjes." zei ik voor ik mijn trui terugdeed zoals die hoorde en me weer naar Ace toedraaide. "Ik weet dat dit het alleen erger maakt wat ik jou en de anderen heb aangedaan, maar mijn spijt is wel oprecht. Ik hoop dat je dat ziet. Ik wil mijn leven beteren, in elk geval tegenover jou en de anderen. Als je me daartoe een kans wil geven. Ik vraag niet om medelijden of wat dan ook, alleen nog een kans als je me die wil geven." Hij stond in zijn recht om woest te zijn. Ik was een gevoelloze eikel geweest, net als de hoge heren vroeger. Toch hoopte ik zeker wel een kans te krijgen, want ik meende het goed met hem en ook emt Calum. Tuurlijk waren er consequenties voor slecht gedrag, maar die waren er zelfs voor mij nog. Als ik aan die computer had gezeten, had ik in de kelder gehangen. Ik wist alleen overal met mijn tengels af te blijven en andermans spullen te respecteren. Ik wist nu wel dat ik me best kwetsbaar had opgestelt. Niemand hier wist van mijn littekens, zelfs voor mijn hybrides had ik ze weten te verbergen. Er was nog een ding wat ik aan mijn tijd in Ierland had overgehouden, maar dat hield ik geheim en verborgen. De Ieren wisten het wel, maar die hadden het allemaal zelf ook. Nu wachtte ik in stilte op Ace zijn antwoord.


    Bowties were never Cooler