MSV - Askroth [5] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Het nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 22:02 ]

Ze spartelde heen en weer en voelde haar botten kraken onder zijn gewicht. Het lukte niet om hem van zich af te gooien en daarom probeerde ze hem te bijten. Waar dan ook, hoe dan ook...
'Hoe kóm je hier eigenlijk?' vroeg ze ongelovig toen ook haar pogingen om hem met haar tanden te bewerken, mislukte.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik besloot het huis te verlaten en Li wat privacy te gunnen,' antwoordde Ingatius.
'Hij mag het huis gebruiken totdat iedereen gearriveerd is.'

'Ik zou maar eens aan iemand anders voeten gaan liggen,' antwoordde Epialthes. 'Het geeft het vast niet toe, maar het feit dat jij als een hond achter hem aan loopt, hoe vaak hij je ook trapt, streelt zijn ego ontzettend. Laat hem gewoon links liggen en ga iemand anders ophemelen, dan zul je merken dat hij zich gekrenkt voelt.' Hij keek even naar de lege straten. 'Want zoveel mensen hebben zo te zien geen gehoor aan zijn oproep gegeven.'

Every villain is a hero in his own mind.

Li zakte op een stoel neer. Hij voelde zich nog altijd niet bedaard en hij vroeg zich af of Ignatius opnieuw zou proberen om binnen te komen. Misschien moest hij dan maar een fideliusbezwering uitspreken over de woning. Ignatius zou het weten, maar hij kon niets doen om de bezwering te verbreken. Dan was hij ook van Zoë af, want Li wist dat ze terug zou komen als ze weer een stok had.
Hij stond rusteloos op en liep naar Hermes en Quinn.
'Gaat alles goed met haar?' vroeg hij zacht

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'En is er ook maar iemand gekomen?' kreunde Zoë die haar pogingen staakte om onder Ignatius vandaan te komen en staarde in de richting van Li's huis. Ze zou hem wel krijgen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius kneep zijn ogen samen.
'Ze zijn vast onderweg,' antwoordde hij en hij verschoof, zodat hij beter zat.
'Weet je, je ziet er niet zo slecht uit als ik altijd gedacht heb, zo naakt.'

'Prutser!' riep ze en ze probeerde hem tevergeefs te slaan. 'Denk maar niet dat je je tegoed kan doen aan dit lichaam, pervers uilskuiken!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Haha. Zoë.
Ik vraag me echt af wat voor nakomelingen die zouden krijgen.

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius grinnikte. Zoë deed tevergeefs pogingen hem te slaan en het amuseerde hem wel.
'Dat is misschien niet eens zo'n slecht idee, Zoë.'

Ze zei niets. Hijzou het toch niet doen, wist ze. Daar was hij te trots voor.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius grinnikte weer en liet zijn hand over haar schouders en haar rug glijden.
'Ik hoef je er niet eens meer voor uit te kleden.'

Ondanks dat ze het niet wilde, ging er een rilling door haar lijf. Ze keek hem geërgerd aan en probeerde opnieuw om onder hem vandaan te komen.
'Smerig onderkruipsel,' bromde ze. Je bent walgelijk.'
Zelf had ze vaak genoeg, eeuwen en eeuwen geleden, gebruik genaakt van haar verleidingstechnieken om dingen gedaan te krijgen, maar nooit zodat zij er ook echt wat van ervoer. Nu had ze een lijf dat een eigen wil had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik ben niet zelf op het idee gekomen,' zei Ignatius.
'Jij raadde het me aan. Het zijn je eigen fantasieën die je haast..aan me opdringt.'
Hij voelde even of zijn stok nog in zijn zak zat en die was er gelukkig nog.
Hij grinnikte wederom en ging met zijn hand over haar kont.
'Ja toch?'

'Nee!'
Ze keomp willekeurig ineen, wat moeilijk was en pijn deed met Ignatius op haar rug.
'Blijf van me af, lul! Ik heb helemaal NERGENS om gevraagd. Nergens om!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius schudde zijn hoofd.
'Het is nu te laat om terug te krabbelen,' zei hij en hij trok zijn stok. Met een zwiep ervan wierp hij zijn broek weg.