Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 15 - Speeltopics

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Meh ben ik weer terug is iedereen weg D';

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Philip schreef:
Meh ben ik weer terug is iedereen weg D';

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘Kom je; Leo of zit je lekker daar? Als je wilt kan ik in mijn hutkoffer speuren naar een van onze snoepjes zodat je lekker bij Madama Plijster kan gaan liggen. Want.. straks hebben we Waarzeggerij; eerste les.’ Automatisch volgde mijn blik George die zijn boeken in de tas zetten om mijn boeken in zijn arm te houden waar ik me eerlijk gezegd wel opgelucht over voelde deze keer. Vooral omdat mijn pols meer pijn deed dan ik toe durfde te geven.
‘Ik kom zo; tenminste kan ik nog wat slapen bij haar les. Wat erg dat we geen professor kist hebben vandaag..’
Zachtjes greep George naar mijn hand waar hij me mee begeleiden naar de deur om weer halt te nemen.
‘Maandag ochtend hebben we hem. Is dat ook een pretje; je kunt het zien als een uurtje uitval.’ Direct begon Leo te lachen waardoor het haast leek alsof wat er gister tussen hen, Fred en Ralf afgespeeld had nooit gebeurd was. Ik kon op zijn minst zeggen dat ik bewonderend vond hoe ze hun leven wel niet op konden pakken alsof er nooit wat is gebeurd. Kon ik dat maar. Kon iedereen me maar met rust laten; of is dit juist karma wat Viktor nu bij mij deed. Misschien was hij hier voor even; en met even kon ik wel leven als ik al zestien jaar kon volhouden. ‘Mag ik nu wat privacy.’ Zachtjes trok George me mee de slaapkamer uit waar George wat moeite mee leek te hebben tot ze uiteindelijk op de grond vielen in de leerlingenkamer waar hij ze voordat ik wat kon doen op elkaar stapelde.
‘Een tas kan ook wel van pas komen; Camp. Misschien kunnen we in het weekend naar Zweinsveld gaan en er eentje voor je zoeken; hoef je het tenminste niet de hele dag naar de lessen toe te sjouwen.’ Meteen schudden ik mijn hoofd hoewel George niet naar mij leek te kijken; maar iets langs mij of iets. ‘Camp; voel je je goed vandaag?’ even keek ik hem aan voordat ik knikte. ‘Ja hoor.’ Waagde ik zo normaal mogelijk te zeggen waarna ik met mijn linkerhand naar de stapelboeken greep die ik liet balanceren op mijn rechterarm zodat het meeste gewicht links lag. ‘..Tenminste als we nog op tijd in de les willen komen. Het lijkt me zonde om bij de eerste les al te laat te komen. Vind je niet.’ Haastig draaide ik me om waar ik richting de portret liep; gezien ik geen flauw idee had waar Georges plotselinge vraag vandaan moest komen.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Sorry, ik ga nu mijn post schrijven. Stomme nederlandse docent geloofde niet dat ik mijn filmverslag helemaal zrlf geschreven heb omdat "het niet mijn taal is." En zei dat ik het overnieuw moest maken, maar dan in mijn eigen woorden. Dafuq x'o

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

George Weasley

Hij keek me aan en knikte maar met zijn hoofd, en ergens wist ik dat hij loog. En ergens wilde ik geloven dst hij de waarheid sprak, dus dat doe ik dan maar ook.
‘Ja hoor.’
Hij pakte de stapel boeken, die ik hrt liefdt vasthield. En hoewel ik dacht dat er iets met zijn pols aan de hand was, hield hij de stapel met beiden handen vast dus ging ik er ook vanuit dat hij werkelijk de waarheid sprak.
‘..Tenminste als we nog op tijd in de les willen komen. Het lijkt me zonde om bij de eerste les al te laat te komen. Vind je niet.’
En met dat draaide hij zich iets te snel om en beende richting de portret toe. Gauw haalde ik hem in en trok de stapel weer uit zujj handen vandaag waarna ik mijn blik nig even op de.. pijnlijk uitziende pols liet glijden viordst ij hem weer normaal aankeek.
'Ik draag het wel. En geloof me; je wilt liever te laat komen dan een uurtje bij professor Zwandrift les volgen. Ze is.. vreemd.' Zei ik en begeleidde Campbell mee de gangen door, de trappen op tot we onderweg pas het bel hoorden wat betekende dat de studenten naar hun lokalen konden gaan en nu pas merkte ik hoe vroeg we het leerlingenkamer verlieten. Want we kwamen als eerst bij het lokaal aan, en het is niets voor mij om als eerste te komen. Maar al gauw liepen de andere griffoendors en- en zwadderaars, bah, het lokaal binnen gelopen. Met een zucht plaatste ik Campbell zijn boeken oo een van de ronde tafeltjes neer waar ik aan plaats nam en Campbell naast mij neer trok. Misschien een beetje brutaal van mij, maar ik greep naar de hand waar de blauwe striem was en trok hem daaraan naast mij neer, en lette op zijn gezicht.'
'Leerlingen- studenten, wat fijn om jullie weer terug te zien!' Riep professor Zwamdrift, die ik totaan negeerde.
'Camp, je weet dat je me alles kan vertellen he...?'
'Dat was behoorlijk lang geleden; ik hoorde dat een nieuwe student mee zou doen, ik-'
'-want Camp, misschien klink ik nu een beetje, eh- overbezorgd en nieuwsgierig, wat ik dus overduidelijk ook ben, maar na de omstandigheden can gisteren zal ik niet zo snel moe, of het zat van dingen raken. En helemaal niet van jou-'
'Ehh- George Weasley? Kunt u alstublieft uw-'
'-niet- ik bedoel, je hieft het niet te zeggen hoor, als je het niet wilt. Maar ij weet wel dat wr iets is. Anders houden we het daarop en hoef je niets te zeggen-'
'Campbell Saunders?'
Ik keek geschrokken op en zag professor Zwamdrift gevaarlijk dichtbij ons staan. Verbaasd keek ik haar aan terwijl ze haar hand naar Campbell stak, haar ogen sloot en oo een toon begon te neuriën.
'Hmm, u-u komt van Klamffels, was een professionele zwerkbalspeler. Wat leuk dat u in mijn les zit.' En met dat nam ze weer afstand en ik rolde wat met mijn ogen. Ongeveer heel het wereld weet dat Campbell een professionele zwerkbalspeler was.


Oké, ik kan haar echt afschuwelijk spelen x') argh, in de volgende post zal ik baar wel net zi raar, vreemd en eng als de originele maken. Tenminste, ik zal het proberen.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

sorry ben er weer

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Voor ik de portret uit kon lopen greep George naar de boekenstapel zoals hij altijd deed als ik wat wilde tillen. Het was niet dat ik het erg vond- in tegendeel zelfs; maar ergens vroeg ik me af wanneer hij er moe van zou worden.
'Ik draag het wel. En geloof me; je wilt liever te laat komen dan een uurtje bij professor Zwandrift les volgen. Ze is.. vreemd.' Verbaasd keek ik omhoog waar hij me al meetrok de gangen door. Het leek wel alsof we aan de andere kant van de school moest wezen gezien ik nog nooit zo lang en veel trappen op heb moeten lopen naar een lokaal; iets wat enorm vermoeiend was wat maar weer betekende dat ik enorm uit conditie was terwijl ik haast de hele zomervakantie door gerend en gescholen had.
Langzaam kwamen er meer leerlingen in beeld uit Gryffindor en ook herkende ik een paar uit Slytherin terwijl George me de lokaal in trok voordat hij me los liet en de boeken neer zetten voor hij uit het niets naar mijn hand greep waar hij hard immens hard aan trok waardoor ik haast kon zweren dat hij het eraf ging trekken wat mij hard op mijn lip deed bijten tot ik op de stoel naast hem zat en gauw mijn arm op mijn benen zetten zodat hij er hopelijk niet naar zou grijpen.
'Leerlingen- studenten, wat fijn om jullie weer terug te zien!' Geschrokken keek ik op naar de professor die uit haar stoel wat erg veel weg had van een libelle met jampot glazen. Ik had haar dan eerder totaal niet opgemerkt; wat behoorlijk sneaky van haar was.
'Camp, je weet dat je me alles kan vertellen he...?'
'Dat was behoorlijk lang geleden; ik hoorde dat een nieuwe student mee zou doen, ik-'
'-want Camp, misschien klink ik nu een beetje, eh- overbezorgd en nieuwsgierig, wat ik dus overduidelijk ook ben, maar na de omstandigheden van gisteren zal ik niet zo snel moe, of het zat van dingen raken. En helemaal niet van jou-'
'Ehh- George Weasley? Kunt u alstublieft uw-'
'-niet- ik bedoel, je hoeft het niet te zeggen hoor, als je het niet wilt. Maar ik weet wel dat er iets is. Anders houden we het daarop en hoef je niets te zeggen-'
'Campbell Saunders?'
Pijnlijk beet ik op mijn lip terwijl ik alweer geschrokken op keek naar de vrouw die een hand naar me uitgestoken had waardoor ik haast zou denken dat ze bezig was met me te vervloeken door haar geneurie en gesloten ogen.
'Hmm, u-u komt van Klammfels, was een professionele zwerkbalspeler. Wat leuk dat u in mijn les zit.' Snel schoof ik ondanks Georges woorden dichter naar haar toe door professor Zwamdrift terwijl ik met mijn linkerhand pijnlijk over mijn rechterpols ging. Merlin; het branden al maar door George helemaal. Haast alsof hij het wist en me uit probeerde te testen. ‘..Ik heb je alles al vertelt. Ik ben van de trap af gevallen. Meer niet, George.’ Met dat deed ik met mijn linkerhand de boek open wat nog gesloten voor me lag waar ik maar nutteloos als afleiding in begon te bladeren terwijl ik me enorm misselijk voelde worden door de sterke parfum geuren in haar lokaal waardoor ik me afvroeg of we niet allemaal dood zouden stikken in dit lokaal doordat de deur potdicht zat evenals de ramen.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Awg, ik moet zwamie weer spelen :'3 uh. Dus dan doe ik dat ze gewoon in die glaze bollen moeten staren, komt xwamdrift naar camp toe en ziet in zijn bil dat hij zogenaamd dood gaat..?

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Awg, ik moet zwamie weer spelen :'3 uh. Dus dan doe ik dat ze gewoon in die glaze bollen moeten staren, komt xwamdrift naar camp toe en ziet in zijn bil dat hij zogenaamd dood gaat..?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘..Ik heb je alles al vertelt. Ik ben van de trap af gevallen. Meer niet, George.’
Ik keek hem slechts voor een aantal secondes aan voordat ik weer voor me uit kwam staren en 'sorry,' zei, luid en duidelijk ook waardoor professor Zwamdrift zich abrupt omdraaide.
'Hat je het tegen mij liefje?'
Ik trok mijn wenkbrauwen op en schudde zachtjes met mijn hoofd waardoor ze twijfelend met haar hoofd knikte en zich naar haar bureau draaide.
'Het spijt me dan; ik denk dat ik je pols pijn heb gedaan. Het zal niet meer gebeuren.' Zei ik, met een nadruk op "pols" en keek terug naar Campbell voordat ik schrok van een kristallen bol die op onze tafel kapot viel. Ik keek op naar zwamdrift en de scherven wat aankeek voordat ze het met het mouw weg veegde en een bol op onze tafel plaatste voordat ze verder met de andere studenten ging.
'Concentreer je op deze bol, kijk naar de vormen en kleuren die er in zweven, de toekomst, jullie toekomst ligt in deze bol, natuurlijk hebben jullie dit eerder ook geleerd, van mij.' riep ze met haar gewoonlijke zweverige stem en liep terug naar haar bureau toe.
'De betekenis van de vormen staan in het boek,'
Fus hier had ik echt totaal geen zin in. Derde jaars stof, letterlijk. Ik draaide me weer naar Campbell om en zuchtte zachtjes.
'Oké, ik hou op. Nogmaals, sorry..' murmelde ik dan maar.


Shiiiii, ik haat mezelf om zi'n afschuwelijke, domme en stomme stuk te scgrijven x') ach ja. Tenminste kan george straks panikeren over dat cano waarschijnlijk dood gaat; hiewel hij bet sowieso niet gaat geloven.

Neem jij zwamie iver x'D ik ben evht nirt goed in het besturen van zo'n zweverige en "spirituele" personage xq

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

oh god... wedden ik faal nog meer dan jou T.T ik kan dat echt niet... nou... heres to nothing. & niet boos worden als het stom word.. god nu moet ik mijn eigen personage dood verklaren...

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Philip schreef:
oh god... wedden ik faal nog meer dan jou T.T ik kan dat echt niet... nou... heres to nothing. & niet boos worden als het stom word.. god nu moet ik mijn eigen personage dood verklaren...

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘Sorry.’ Geschrokken keek ik op van zijn volume wat meteen professor Zwamdrift naar ons deed kijken.
‘Had je het tegen mij liefje?’ even keek ik naar George om weer naar de libelle te kijken die ging zitten achter haar bureau.
‘Het spijt me dan; ik denk dat ik je pols pij heb gedaan. Het zal niet meer gebeuren.’ Nerveus beet ik op mijn lip terwijl ik aan het tafelkleed begon te frunniken tot ik weer opschrok van de harde klap op het bureau waar de glazen bol van professor Zwamdrift kapot was gevlogen die ze enkel met haar arm van de tafel af schoof om er een nieuwe op te plaatsen. ‘Concentreer je op deze bol, kijk naar de vormen en kleuren die er in zweven, de toekomst, jullie toekomst ligt in deze bol, natuurlijk hebben jullie dit eerder ook geleerd, van mij. De betekenis van de vormen staan in het boek.’ Zachtjes hoorde ik een zucht naast me waardoor ik weer aan het tafelkleed begon te frunniken. ‘Oké, ik hou op. Nogmaals, sorry..’ even keek ik rond naar alle leerlingen die bezig waren met hun bollen waardoor ik mijn linkerarm naar George uitstak zodat mijn rechterpols bespaard bleef waar hij al continu op seinde om hem in een omhelzing te trekken waar mijn hoofd even op zijn schouderblad rustte waar ik een zachte kus op drukte. ‘Ik houd van je.’ Fluisterde ik zachtjes waarna ik hem veels te gauw los liet. Mede omdat de houding redelijk pijn deed voor mij waardoor ik weer ging zitten en in de bol staren.
Zachtjes legde ik mijn linkerarm op tafel waar ik op steunde; iets wat ik normaal gesproken met mijn rechterarm zou doen. Ergens stak het me dat George wist van mijn pols; maar waarschijnlijk zou hij er niks achter zoeken zolang ik de trap verhaal vol hield.
‘Merlin; ik zie niks anders behalve een glazen bol. Ik denk is mijn toekomst helder…’ murmelde ik verbaasd tot er een schis langs me vloog om de bol vast te pakken. ‘Niet iedereen heeft het innerlijk oog als ik; sommige worden ermee geboren en voor de ander duurt het langer; laat me even kijken, liefje.’ Met dat nam ze ongewenst tegenover mij plaats en hoewel ik nu al stikte van de parfum; leek het erger nu ze voor me zat. Alsof ze een grote parfum bom was. Even zag ik haar de kristallen bol stevig vasthouden voordat ze het abrupt los liet. ‘O jee, o jee. O jee..’ verbaasd keek ik naar George voordat ik mijn hoofd schudden alsof ze gek was.
‘O, arme jongen toch. Wat erg..’ met dat keek ze naar mij waardoor ik mijn wenkbrauwen fronsen. Blijkbaar vond ze het nodig om het nog niet te vertellen gezien ze op stond. ‘O, wat erg. Wat vreselijk erg; mijn beste jongen..’ met dat zuchtte ik waardoor ik mijn linkerhand in mijn haar plaatste tot ik Angelina hoorde vragen; ‘Wat is er mevrouw; wat heeft U gezien?’ Even zag ik professor Zwamdrift kijken van Angelina om weer naar mij te kijken. ‘Mijn beste jongen; u zult op een zeer jonge leeftijd sterven. Er is gevaar op weg; en een verrader. Dat kan ik je zeggen.. ja. Vreselijk; afschuwelijk..’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Ik staardr naar het bol, die ik het liefst kapot wilde gaan slaan, tot ik plotseling Campbell zijn arm voelde dir hij om mij heen sloeg en zijn hoofd tegen mijn schouderblad aan rustte waar hij een kus op drukte. Zelfs als zo iets kleins laat me meteen breed glimlachen.
‘Ik houd van je.’ fluisterde hij dan waardoor mijn glimlach breder werd, tot Campbell me veels te snel losliet en zich naar het bol wierp waar we de volgende aantal secondes zwijgend naar staarden.
‘Merlin; ik zie niks anders behalve een glazen bol. Ik denk is mijn toekomst helder…’
‘Niet iedereen heeft het innerlijk oog als ik; sommige worden ermee geboren en voor de ander duurt het langer; laat me even kijken, liefje.’
Professor Zwamdrift kwam tevoorschijn en nam tegenover ons plaats. En ik wist dat dit geen toeval was.
‘O jee, o jee. O jee.. O, arme jongen toch. Wat erg.. O, wat erg. Wat vreselijk erg; mijn beste jongen..’ ik fronste mijn wenkbrauwen en keek Campbell even aan dir met een zucht zijn haar in het haat geplaatst had waarna Angemina haar stem plotseling door het lokaal klonk.
‘Wat is er mevrouw; wat heeft U gezien?’
‘Mijn beste jongen; u zult op een zeer jonge leeftijd sterven. Er is gevaar op weg; en een verrader. Dat kan ik je zeggen.. ja. Vreselijk; afschuwelijk..’
Verbaasd keek ik haar aan, terug naar het bol en naar Campbell, voordat ik bruut de bol pakte en die voor haar neus neer drukte.
'..noemt u dit waarzeggerij? Ik- dit is onmogelijk. U kunt de toekomst niet voorspellen met een stuk speelgoed. En sowieso is dit gewoon niet waar; u heeft meerdere fouten, zulke fouten gemaakt.' Zei ik en had even de neiging om de bol op het grind te gooien, maar in olaats van dat te doen, plaatste ik het netjes terug op het tafel neer voordat ik weer terug baast Campbell ging zitten.
'Dus dit alles is niet waar.' Concludeerde ik dan, alsof ik ook nog gelijk had. Wat- wat ook zo was.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Niet eens geschokt keek ik haar aan. Hoe vaak had ik dit zelf niet voor mijzelf voorspelt- dit was echt geen nieuws voor mij. Even keek ik naar George die uit het niets opsprong waar hij de bol pakte en haast in professor Zwamdrift neus drukte. ‘..noemt u dit waarzeggerij? Ik- dit is onmogelijk. U kunt de toekomst niet voorspellen met een stuk speelgoed. En sowieso is dit gewoon niet waar; u heeft meerdere fouten, zulke fouten gemaakt.’ Even keek ik naar George en even was ik bang dat hij de bol kapot zou gooien tot hij het netjes terug zetten zonder een barst te maken. ‘Dus dit alles is niet waar.’ Zachtjes pakte ik met mijn linkerhand zijn hand waar ik zachtjes over wreef met mijn duim terwijl professor Zwamdrift nogal woedend opstond.
‘Mijn beste jongen; ik zal hier geen les geven als mijn innerlijk oog niet door vele testen juist is gebleken. Ik zag al weinig aura bij u; meneer Weasley, dus ik had ook niks anders dan uw onbegrip verwacht. Maar wat mijn oog ziet; is zelden fout..’ met dat draaide ze haarzelf verontwaardigd om, om naar haar bureau te gaan zitten waar ze ‘ongeruste’ blikken naar mij zond alsof ik elk moment dood neer kon vallen. Iets wat de leerlingen ook dachten aan de geroezemoes te horen en de starende blikken. Het enige wat ik echter deed was mijn hoofd terug op Georges schouder te leggen terwijl mijn linkerhand nog steeds door streelde.
‘…We zullen wel zien. We hebben het hier al eerder over gehad dat ik vroeg zou sterven; dus is niet echt zo groot; George. Maak je maar niet ongerust. Ik blijf heus wel leven tot aan het eind van het schooljaar..’ het laatste klonk iets onzekerder bij de herinnering aan Viktor waardoor ik mijn ogen maar pijnlijk sloot.
‘..en daarna zouden onze wegen toch weer scheiden. Dus je hebt niks te vrezen..’ zachtjes drukte ik een kus op zijn kaak en hoewel ik dit niet wilde zeggen; was het de waarheid. Ook al deed de waarheid pijn.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya