Speeltopic • Masquerade — 300 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 18 feb 2015 - 19:03   Keynes is offline
    Keynes
    Keynes 5267

          Met het naderende Valentijnsdag organiseert

    Newton’s High School een gemaskerd bal voor alle leerlingen van de bovenbouw. Valentijnsdag – een commercieel gebeuren volgens velen mensen, maar ook een dag waarop mensen bij elkaar komen en extra aandacht schenken aan degenen waarvan ze houden.
    Om ook nog de dates een verassing te laten zijn hebben een paar leerlingen van verschillende klassen “stelletjes” mogen maken. Omdat dit niet werd gecontroleerd door de leraren zijn sommigen niet erg serieus gekoppeld. Of blijkt het bekende “opposites attract” echt waar te zijn? Om twaalf uur moet iedereen zichzelf onthullen door zijn of haar masker af te doen.

    ••••

    Sommige mensen die aan elkaar zijn gekopppeld zullen elkaar haten maar weten op het bal natuurlijk niet met wie ze aan het dansen zijn. Ligt de lijn tussen haat en liefde dicht bij elkaar? Of toch niet? Andere mensen zullen wel serieus gekoppeld zijn en ontmoeten iemand die goed bij hen past, misschien wel té goed. Maar de grote vraag blijft nog steeds: is het echt waar dat op Valentijnsdag meer mensen bij elkaar komen dan op normale dagen?

    “I no longer believed in the idea of soul mates, or love at first sight. But I was beginning to believe that a very few times in your life, if you were lucky, you might meet someone who was exactly right for you. Not because he was perfect, or because you were, but because your combined flaws were arranged in a way that allowed two separate beings to hinge together.”



          Jongens —
    • Kay Valerio Boston • CrowIey
    • Xavier Breyon Monray • Marrish
    • Becket Richardson • Sand
    • Jordan Lorenc • Michonne
    • Brandon Hamilton • Maseo
    • Tobias Matthew Harris • Syntax

          Meisjes — VOL
    • Sun-Hee Ryang • Cathedrals
    • Hadewych October Caldridge • Repair
    • Megaera Phoebe Nicolas • Freer
    • Isabella Hamilton • Maseo
    • Ivogen Kendra Langley • Sabaism
    • Eleonore Adriana Vellicio • Syntax


          Invullijst —
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Eventuele relaties:
    Extra:


          Regels —
    Driehonderd woorden per post, minimaal!
    Geen ruzie OOC.
    Geduldig met elkaar omgaan.
    Topics worden uitsluitend geopend door mij, CrowIey.
    Schrijf posts in ABN.
    Minstens één keer per week reageren.
    Geen personages van anderen besturen.


    PRAATTOPIC

    KOPPELS
    Becket Richardson — Isabella Hamilton
    Kay Valerio Boston — Hadewych October Caldridge
    Xavier Breyon Monray — Eleonore Adriana Vellicio
    Jordan Lorenc — Megaera Phoebe Nicolas
    Brandon Hamilton — Sun-Hee Ryang
    Tobias Matthew Harris — Ivogen Kendra Langley



    HET BEGIN —
    Iedereen is aangekomen op Newton’s High School. Iedereen moet zich melden bij de leraren, hun naam zeggen en zodoende worden ze naar hun ‘partner’ gebracht, als die er al is. De leerlingen mogen pas om twaalf uur onthullen wie ze echt zijn. Tot die tijd moeten ze hun maskers ophouden.

    [ bericht aangepast op 23 feb 2015 - 19:44 ]

    26 feb 2015 - 19:48   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    Hadewych October Caldrigde


                'Hade —— Doll'

    •       Val stemt in met mijn kleine plan en omsluit met zijn vingers de mijne — voor hij ons soepel en zonder moeite tussen de koppels in de richting van het fotohokje loodst. Tot mijn grote opluchting is er slechts één koppel voor ons — waardoor we niet lang zullen te hoeven wachten op onze beurt.
          ‘Ik moet zeggen; je jurk is velen malen mooier dan de jurken die de meeste meisjes hier aan hebben.’ De neiging om te blozen is groot: en wederom ben ik dankbaar dat ik een verhullende, perzikkleurige blos over mijn huid heb aangebracht. Op die manier zal ik iets minder snel overkomen als een meisje dat in het alledaagse leven niet vaak gecomplimenteerd wordt. Een grote glimlach kan ik echter niet tegenhouden.
          ‘Vind je?’ Ik laat mijn hand over het nauwsluitende lijfje van de jurk glijden — tot aan de split die ter hoogte van mijn heupbotten begint. De stof voelt heerlijk zacht, en wappert tijdens het lopen in alle vrijheid langs mijn benen. Desalniettemin is er niets ''spannends'' te zien — en is het nog knap lastig te raden wat zich achter die verdikte laag kant bevindt. In tegenstelling van wat de meesten zullen denken — was mijn jurk vrij ''goedkoop''. Mijn moeder heeft de basis uit een warenhuis geplukt, en is er vervolgens mee aan de slag gegaan op haar naaimachine. Hetzelfde geld voor het masker. Ik ben er ontzettend trots op dat haar handen zoiets kunnen maken.
          Het duurt niet lang voor het koppel klaar is met hun foto's. Het meisje glimlacht naar me in het voorbijlopen. Haar jurk valt nét over haar billen, waaronder twee gebruinde benen jaloersmakend en zelfverzekerd de dansvloer oplopen. Als ik me niet vergis horen die benen bij Shelby Andrews — zo'n beetje het meest populaire meisje uit het cheerleaderteam. Het is dus niet onmogelijk om mensen te herkennen — zelfs als ze een masker dragen.
          Enigszins opgelaten laat ik me op het blauwe bankje zakken dat in het fotohokje is neergezet. Val volgt mijn voorbeeld en schijnt er geen enkele moeite mee te hebben om zijn arm rond mijn schouders te slaan. Ik besluit mezelf voor eens spontaan op te stellen, en leun daarom iets naar hem toe waardoor ik de verse geur van zijn aftershave in me op kan nemen en mijn linkerarm zo goed en kwaad als dat lukt rond zijn middel krul zodat er geen enkele ruimte meer tussen ons in te vinden is.
          ‘Klaar?’ De timer telt af, ten teken dat ik mijn mondhoeken omhoog druk in een brede glimlach terwijl ik bevestigend knik. Tijdens de eerste foto glimlach ik heel cliché liefjes in de camera. Maar ik wil absoluut geen suikerzoete, doodgewone kiekjes die zullen verstoffen in mijn slaapkamer. Dit is een momentje dat ieder tienermeisje in films benijdt: de kans om die geweldige fotootjes met een crush te maken. Waarom zou ik dat verpesten door monotoon een glimlachje op te zetten?
          Als de timer voor een tweede keer aftelt, besluit ik dan ook mijn kin iets omhoog te heffen zodat ik richting Val kijk — waarna ik op het allerlaatste moment mijn tong uitsteek. De timer begint direct te lopen voor een derde foto terwijl ik mijn lippen tuit en een knipoog probeer te geven. Het is vrij krap in het hokje, waardoor er niet al te veel keuze is om iets creatiefs te doen — dus neem ik tijdens de laatste twee foto's genoegen met een lieflijke omhelzing en een kus op zijn wang. Het systeempje geeft aan dat de sessie voorbij is — waardoor ik nieuwsgierig overeind kom en buiten ongeduldig mijn hand ophoud voor de twee kopietjes. Ik grijns als de langwerpige, vierhoek gevormde foto's naar buiten vallen. Ik moet toegeven dat ze er memorabel uitzien.
          ‘Wat denk je?’ Ik wacht tot Val zijn kopietje is gedrukt voor ik hem de foto's overhandig, benieuwd naar zijn reactie.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    27 feb 2015 - 22:29   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    ISABELLA HAMILTON
    Isabella's dress


          De jongeman kijkt me aan, waarna zijn mondhoeken voor enkele seconden naar beneden trekken, waarop ik lichtelijk frons. Heb ik iets verkeerds gezet? ‘Eh, je mag me noemen hoe je maar zou willen. Vanavond om twaalf uur zal dat wel anders zijn,' bromt hij, waardoor ik enkel verwarder raak.
          'All Stars is prima, ik kan wel andere bijnamen gaan verzinnen maar dat zou je misschien hints geven over wie ik ben.. Hoe zal ik jou noemen dan? Doll? Snowflake? Of gewoon ouderwets schatje...' vervolgt hij, waarna hij glimlacht. 'Wil je wat drinken, trouwens?' Ik werp een korte blik op de tafels waar het drinken opstaat, waarna ik terug kijk naar mijn date.
          'Je mag me noemen zoals je wilt,' glimlach ik hem toe. 'Zolang het maar niet Doll wordt, dan voel ik me net een barbiepop,' vervolg ik, waarbij mijn gezicht lichtelijk betrekt. Als ik ergens niet mee geassocieerd wil worden, dan is het wel een barbiepop. Ik hoop toch echt dat ik er niet zo uit zie. Ik bijt even vertwijfeld op mijn onderlip, maar probeer de gedachte dan weg te drukken. Als ik er uit zou zien als een barbiepop, dan had Brandon dat wel gezegd. Hoop ik.
          Dan bedenk ik me dat hij ook nog had gevraagd of ik wat te drinken wilde. 'Oh, en wat te drinken is goed,' antwoord ik nog met een lichte glimlach, waarop ik mijn arm weer door de zijne haak en we zo richting de tafels met drinken lopen.
          'Is, eh, alles oké, trouwens?' vraag ik na een lichte aarzeling, omdat ik me toch zorgen maak doordat zijn mondhoeken naar beneden trokken. 'Je mondhoeken trokken naar beneden toen ik vroeg hoe ik je zal noemen.' Vertwijfelt kijk ik hem aan.
    BRANDON HAMILTON


          Ik heb het idee dat ik al een eeuwigheid zit te wachten, wanneer de deur van het kamertje eindelijk opengaat, al is het waarschijnlijk hoogstens een kwartier geweest. Het meisje dat naar binnenstapt is nogal klein van stuk en het valt me op dat haar figuur vrij tenger lijkt, helaas. Tot mijn genoegen heeft ze wel volle lippen en ik moet toegeven dat de jurk erg mooi is. De zachte kleur er van past bij haar huid.
          'Eh, hoi,' zegt ze. Ze friemelt aan haar masker, waardoor ik vermoed dat ze nogal nerveus is. Schattig. 'Niet te veel aan je masker friemelen, we zouden niet willen dat het van je hoofdje afvalt voordat het twaalf uur is, hmm?' merk ik op, terwijl er een charmante glimlach op mijn lippen speelt. Ik loop naar haar toe en trek haar kleine hand bij haar masker vandaan. 'Anders zal ik de hele avond je hand vast moeten houden.' Na deze woorden druk ik een lichte kus op haar hand, waarna ik haar hand vast blijf houden. 'Tenzij je dat niet erg vindt, natuurlijk,' grijns ik vervolgens.
          'In ieder geval, zullen we maar gaan? Ik weet zeker dat de gymzaal er een stuk beter uit ziet dan het kamertje hier.' Ik wacht niet echt op een antwoord van haar, maar ik trek haar zachtjes het kamertje uit, richting de gymzaal.
          In de gymzaal aangekomen, moet ik toegeven dat de mensen die het bal georganiseerd hebben en de zaal versierd hebben, goed werk hebben geleverd. De zaal is bijna niet meer te herkennen. Mijn blik valt kort op de tafels waar het drinken op staat, waarop ik me afvraag hoeveel mensen stiekem drank meegenomen hebben. Mocht ik geen date hebben, zou ik misschien zelf wat meegenomen hebben, mijn ouders hebben het toch niet door wanneer er iets uit de drankkast zou missen. Echter heb ik wel een date en in het geval dat ik haar naar huis zou brengen, zou ik niet dronken willen doen.

    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    28 feb 2015 - 0:53   Keynes is offline
    Keynes
    Keynes 5267



    Kay Valerio Boston


          Een glimlach speelt op mijn lippen wanneer de jongedame naast mij haar arm om mijn middel krult zodat we in het krappe hokje nog minder ruimte tussen ons hebben. Niet dat ik dat heel erg vind. Zodra de timer begint te lopen en de eerste foto wordt genomen, waar ik glimlachend op sta, voel ik dat het meisje naast me begint te ontspannen — iets wat zorgt voor een grijns op mijn gezicht. Ik werp een blik op haar, even gefascineerd door de jurk en haar masker, een combinatie waarop menig fashionista jaloers op zou zijn. Voordat ik het door heb word de tweede foto gemaakt waar ik waarschijnlijk heel erg afgeleid op sta terwijl zij spontaan haar tong naar mij heeft uitgestoken. Een kriebel schiet door mijn buik, ze doet me aan iemand denken maar om de een of andere redenen kan ik niemand bedenken. Meteen begint de timer te lopen voor de derde foto en dit keer ben ik voorbereid. Ik plaats een kus op haar wang — niet ver van haar mondhoek. Anders zouden onze maskers in elkaar verstrengeld raken en ik heb geen zin om klungelig op deze foto’s te staan. Foto’s van wat hopelijk een memorabele avond en nacht worden. Ondanks dat mijn gedachten even afdwalen herstel ik me snel genoeg voor de vierde foto, waarop Red haar armen om mij heen slaat. Ik trek haar nog dichter tegen mij waardoor ik een vlaag van haar lekker geurende perfum ruik. Ik besluit om recht in de camera te kijken maar ik kan niet voorkomen dat mijn mondhoeken lichtelijk omhoog krullen. Wanneer ook deze foto is genomen is het tijd voor de allerlaatste foto. Tenzij we misschien straks nog wat foto’s gaan maken bij de Valentijnsboog — al leek die eerder voor echte stelletjes te zijn opgezet. Geheel onverwachts plaatst het tengere meisje naast me een kus op haar wang zodat er op mijn gezicht een grote goofy glimlach is te zien.
          Red ziet er erg ongeduldig uit en om eerlijk te zijn ben ik ook erg benieuwd naar het resultaat. ‘Wat denk je?’ Ze overhandigt me de foto’s. Ik vind de foto’s zelf erg goed gelukt en vooral de tweede, vierde en vijfde doen een lach op mijn gezicht verschijnen. Eigenlijk zijn ze allemaal geweldig.
    “Ik vind ze prachtig, jij?” Ik stop mijn kopietje in de zak van mijn pantalon vooraleer ik mijn blik vestig op het meisje. Ik herinner me dat ze graag wilde dansen na de foto’s.
          Ik bied haar mijn hand aan. ‘Zullen we dansen?’ Vraag ik haar. Ik kijk naar de koppels die al aan het dansen zijn en ik schaam me er een beetje voor dat ik toe moet geven dat ik ergens wel blij ben dat er niet geschuurt en getwerkt wordt. Natuurlijk zijn er ook een paar koppels die dansen alsof ze bezig zijn voor een remake van Dirty Dancing. Maar op dit moment is er een slow nummer op dus het valt nog erg mee. Verwachtingsvol vestig ik mijn blik op het meisje voor me.

    28 feb 2015 - 18:04   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    Hadewych October Caldrigde


                'Hade —— Doll'

          • Val keurt de foto's met een brede glimlach, waarop hij ‘Ik vind ze prachtig, jij?’ terug speelt. Ik laat mijn blik naar de kiekjes in mijn linkerhand dwalen terwijl ik bevestigend knik.
          ‘Ik weet de perfecte plek voor ze.’ Glimlach ik tevreden. Ze zullen in mijn favoriete boek verdwijnen — een plek waar ze voorlopig veilig en beschermt zullen zijn, en waar ik stiekem terug kan denken aan deze avond,
          ‘Zullen we dansen?’ Val steekt zijn arm als een ware gentleman naar me uit, waarop ik vertwijfeld naar de foto's kijk.
          ‘Heel graag. Zou jij deze willen bewaren? Het is een hele mooie jurk. . . Maar helaas geen zakken,’ laat ik hem schaapachtig weten vooraleer ik de kopietjes naar hem uitsteek en zijn arm hoffelijk aanneem. We lopen synchroon naar de dansvloer — die er behoorlijk professioneel uitziet voor een creatie van onze school. Enigszins onzeker laat ik mijn ogen over de aanwezigen glijden. Sommigen dansen vulgair — zoals mijn moeder het zou noemen — terwijl anderen duidelijk in hun element zijn. Voor het eerst in jaren ben ik dankbaar voor de ''danslessen'' die mijn vader me heeft gegeven voor de bruiloft van mijn nicht. Nooit gedacht dat slow dancing nog eens van pas zou komen.
          Mijn mondhoeken strijken opnieuw omhoog in een glimlach als ik mezelf tot Val keer en mijn armen losjes over zijn schouders drapeer. Peilend dwalen mijn kijkers over zijn gezicht. Hij ruikt. . . Bekend. Bedwelmend. Maar ik kan de geur niet koppelen aan een naam — tot mijn grote frustratie. Ik zou ontzettend graag willen weten wie de jongeman voor mijn neus is. Alhoewel het mysterie me ook prikkelt, en ik dol ben op het anonieme thema. Het is een kans — een. . . Mogelijkheid.
          ‘Is dansen jouw ding?’ Vraag ik hem als we enige minuten onopvallend over de dansvloer hebben bewogen. Een beetje slow dancen is niet moeilijk — verre van. Daarom ben ik heel benieuwd of we het vuur een beetje kunnen aanwakkeren. Er verschijnen pretlichtjes in mijn ogen als ik mijn linkerhand van zijn schouder, langs zijn bovenarm naar beneden laat glijden — waar ik mijn vingers in de zijne laat glijden zodat ik ons min of meer in echte bewegingen stuur. De vraag is enkel — of hij het accepteert om geleid te worden.
          Verwachtingsvol blijven mijn ogen op de jongen gericht.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    1 maart 2015 - 12:33   Altschmerz is offline
    Altschmerz
    Altschmerz 7758


    Becket • Beck / Becks • Richardson

    Voor even voel ik de sfeer tussen mij en mijn date langzaam veranderen naar een ietwat koelere versie dan voorheen, hoogstwaarschijnlijk door het gegeven dat ik heb toegespeeld dat ze vanavond om twaalf uur niet tevreden zou gaan zijn met het eindresultaat. Alhoewel ik me vanavond als een andere jongeman voor wilde doen dan voorheen, kon ik het niet over mijn hart krijgen om deze jongedame romantische beelden te geven over een goede afloop terwijl dat absoluut niet zou gaan gebeuren. Hopelijk was de jongedame niet al te teleurgesteld met het resultaat en konden we gewoonweg verder alsof deze gehele avond nooit ofte nimmer had plaatsgevonden.
          ‘Je mag me noemen zoals je wilt. Zolang het maar niet Doll wordt, dan voel ik me net een barbiepop.’ Voor even glijden de gedachten van mijn date naar een andere plaats, terwijl ik mezelf tracht te bedenken hoe ik haar ga noemen tot het uiteindelijk twaalf uur gaat worden. ‘Oh, en wat te drinken is goed.’ Glimlachend door het gegeven dat ik langer de bedenktijd krijg een naam voor haar te verzinnen, begeleid ik haar naar de tafels met het drinken en zie dan tot mijn irritatie dat er alleen maar non—alcoholische dranken geserveerd worden. ‘Is eh, alles oké trouwens? Je mondhoeken trokken naar beneden toen ik vroeg hoe ik je zal noemen. . .’
    Mijn wenkbrauwen zinken ietwat naar beneden onder mijn masker door het gegeven dat mijn date opmerkzamer is dan ik van te voren had verwacht. Hierdoor werd me duidelijk dat ik niet te maken had met een leeghoofdige jongedame, maar een die wist wat ze aan het doen was en dat ook liet weten aan een andere persoon.
          Snel richt ik mijn blik nogmaals op de tafel, maar wanneer de alcoholische dranken niet zo maar uit het niets verschijnen kan ik niet anders dan opnieuw naar mijn date kijken — waardoor ik er achter kom dat ze zeegroene kijkers heeft met een donkere rand aan de uiterste einden daarvan. Voor een tweede maal zinken mijn wenkbrauwen omlaag: die kijkers herkende ik, maar bij wie hoorden ze in godsnaam? Nooit was ik er goed in geweest om uiterlijke kenmerken aan personen of namen te verbinden, wat me deze avond duur zou komen te staan.
    ‘Eh, dat zul je om twaalf uur wel merken. Maak je maar geen zorgen om me.’ Snel laat ik een grote glimlach zien: ik wilde niet dat anderen zich zorgen om me maakten, dat was ik niet gewend en het maakte me ongemakkelijk. ‘Trouwens, ik weet hoe ik je vanavond ga noemen: Nereid. Dat is een zee nimf uit de Grieke mythologie. En nee, ga me nu geen nerd noemen: ik houd gewoon van geschiedenis en mythen.’ Onder mijn masker worden mijn wangen en kaken enigszins rood, waarvan ik wens dat mijn date het niet kon zien. Normaal gaf ik aan niemand toe dat ik daar geïnteresseerd in was, maar nu ik onherkenbaar was scheen het wel een goed plan om dat alsnog te doen: het zou er toch ooit eens uit moeten gaan komen en vanavond was de perfecte gelegenheid.
    ‘Heb je eh. . .’ Even kuch ik en kijk rondom ons om te zien of er veel leerkrachten om ons heen stonden, wat niet het geval is. ‘. . . misschien bezwaar tegen wat sterkers in je drinken? Heb m’n eigen voorbereidingen genomen aangezien ik al had verwacht dat ze niet veel soeps zouden hebben hier.’ Heel even laat ik mijn hand in de binnenzak van mijn jasje glijden, waar ik een kleine flacon met doorzichtige drank — wodka — uit haal. Met een jongensachtige grijns kijk ik naar mijn date. ‘Wat zeg je er van, Nereid?’

    •

    2 maart 2015 - 12:55   Phylaca is offline
    Phylaca
    Phylaca 2673



    Ivogen — Ivy Kendra Langley


    Rustig liepen we de kamer uit — waar mijn blik gelijk op Mr. Navarro viel, die eerder naar m'n partner keek. Ik fronste even en haalde toen enkel m'n schouders op, waarschijnlijk was dat zo'n onderonsje tussen leerling en leraar. Een kleine zucht rolde over m'n lippen, nadat ik even aan een losse haarpluk aan het plukken was — het was altijd al water en vuur tussen mij en m'n weelderige lokken geweest, laat staan met dit huidige opgestoken kapsel.
          "Zo, die gymzaal hebben ze ook goed op weten te knappen, pfoeh," zei mijn partner, waardoor ik enkel verbijsterd opzij kon kijken. Waarom lachte hij? Ik kauwde op de binnenzijde van m'n wang — gezien m'n lippen onbruikbaar waren met het donkere rood. Vervolgens liet ik een blik door de gymzaal glijden, waardoor m'n mondhoeken omhoog wisten te krullen in een glimlach — ik vind het prachtig. "Naar mijn smaak is het erg mooi," mompelde ik uiteindelijk, gezien Mr. Partner het alleen grappig leek te vinden. Het viel me op dat er al een aardige menigte was, wat het ietwat minder ongemakkelijk maakte. "En, hoe mag ik jou deze avond noemen? Lachertje?" Ik grinnikte even — dat was perongeluk. "Wil je wat drinken?" Ik glimlachte snel, voor hij nog hatelijk begon te worden.
          Het was een pure toeval dat we bij het drinken stonden — anders had ik nog gewachten, voor een poosje. Uiteindelijk bood ik hem van die typisch schoolse punch aan, terwijl ik zelf niets nam — zoiets ging totaal niet uit naar m'n smaak. Ik keek weer de menigte in, toen mijn blik op de warrige haren vielen — die ik maar al te goed kende, Xavier. Oftewel af en toe m'n drankmaat. Ik kon hem nu onmogelijk bij z'n naam roepen, dus ik zwaaide maar dommig — op de hoop dat hij me herkende. "En, zie jij iemand bekends?" Vroeg ik m'n partner uiteindelijk.

    [ bericht aangepast op 13 maart 2015 - 14:21 ]

    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    4 maart 2015 - 19:32   Midsommar is offline
    Midsommar
    Midsommar 5235


    Sun-Hee Ryang
    "That awkward moment when you're asian, and you're not good at anything."
    •••
    Alhoewel ik echt wel zenuwachtig was toen ik het kamertje binnen stapte, het losse en meegaande gedrag van de jongen voor me leek dat wat af te zwakken. Hij was duidelijk zelfverzekerd, niet in een mate dat dat irritant was - precies genoeg. Ik begon me echt ontzettend af te vragen wie hij was, of ik hem kende. En zo probeerde ik dus op elk detail te letten, maar uitpuzzelen wie er zich achter het masker schuilhield was echt bijna onmogelijk.
    Als hij het voortouw neemt en mij te kamer uitleid, dank ik god op mijn blote knieën dat het in ieder geval niet heel awkward was. Met mijn vrije hand strijk ik een pluk haar achter mijn oor. Mijn haar was half opgestoken. En al wilde ik het niet echt toegeven, het was een prachtige prestatie van mijn nichten, dat wel. Al kon ik niet wachten om het zo straks thuis weer in een paardenstaart te hebben. Ik dacht aan wat mijn moeder nog had gezegd, dat ik vooral veel plezier moest hebben vanavond. En dat was ik ook zeker van plan. Ik bedoel, het was toch wel een kleine meisjesdroom dit - een mooie jurk, een date. Al klonk ik misschien een tikkeltje zoals een hopeloze romanticus, het was toch een avond waarop er best veel kon gebeuren.
    De gymzaal was bijna niet meer te herkennen, de lichten waren gedimd en overal waren rode en roze kleuren te bekennen. Echt een typisch Valentijnsbal, tenminste, zoals ik het me had voorgesteld. Het was super druk, de hele zaal was gevuld met studenten. Allemaal gehuld in galakleding en met een masker, iets waardoor ik zo snel even geen bekenden zag. Maar ik had de onbekende jongen naast me, daar zou ik het voor nu even moeten doen. “We moeten wel iets van een alias hebben,” Begin ik dan maar. Het was immers vet onhandig dat ik geen idee had hoe ik hem moest noemen. “Hoe heb je nou echt altijd willen heten? Ik bedoel, nu is je kans.” Zeg ik dan lachend, terwijl ik een glas Sprite inschenk voor mezelf. “Eh, wil jij misschien ook iets?” Vraag ik dan maar uit beleefdheid.

    [ bericht aangepast op 4 maart 2015 - 19:32 ]

    but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

    6 maart 2015 - 21:01   Siwicki is offline
    Siwicki
    Siwicki 2883

    Megaera 'Meggie' Phoebe Nicolas.

    Het kost me moeite, veel moeite, om mezelf te overtuigen toch echt naar het bal te gaan. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik nu toch bijna een half uur te laat ben, iets waar ik me eigenlijk enorm voor schaam. Mijn date, zoals dat heet, moet zich ondertussen dood vervelen.
    De jurk, waar ik nerveus aan frunnik terwijl ik de school binnenloop, is een kleur blauw die me aan de jurk van Assepoester doet denken, en vlakbij mijn boezem is hij bestrooid met glimmende, blauwe steentjes. Hij is ooit van mijn moeder geweest, en ik geloof dat ze hem van mijn vader heeft gekregen, wat me alleen maar trotser maakt dat ik hem kan en mag dragen.
    "Ah, Meg," mompelt de docent, als ik mijn naam fluister. "Je bent mooi op tijd zoals altijd."
    Ik glimlach een beetje schaapachtig en bevestig mijn masker nogmaals goed. Mijn lange, witblonde haar is licht opgestoken maar krult hier en daar uit de strenge coupe, iets wat onbekend is voor me. "Ja.."
    De man haalt zijn schouders op en voor ik met mijn ogen kan knipperen staat er een jongen voor me. Ik laat onbeschaamd mijn ogen over hem heen glijden en glimlach. "Sorry dat ik je heb laten wachten..."
    Ik recht mijn schouders en probeer mijn spanning van me af te laten glijden, terwijl ik me nog steeds schuldig voel omdat ik deze lieve jongen - want zo ziet hij er wel uit, moet ik eerlijk toegeven - zo lang heb laten wachten. En nog meer spijt heb ik dat ik, onderweg hier naartoe, nog een peuk heb opgestoken. Mijn handen zullen nu wel stinken, evenals mijn adem. Het tic-tacje zal zijn werk wel niet gedaan hebben, wat zorgt dat dit waarschijnlijk een vreselijke eerste indruk is.
    "Enfin, zullen we dan maar?" Ik glimlach naar hem en steek mijn hand uit, in de hoop dat hij hem aan zal nemen.

    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    6 maart 2015 - 23:52   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    ISABELLA HAMILTON
    Isabella's dress


          ‘Eh, dat zul je om twaalf uur wel merken. Maak je maar geen zorgen om me,' zegt Allstars met een grote glimlach, maar ik weet niet of ik het geloof. Echt voor ik iets kan zeggen, praat hij verder. ‘Trouwens, ik weet hoe ik je vanavond ga noemen: Nereid. Dat is een zee nimf uit de Grieke mythologie. En nee, ga me nu geen nerd noemen: ik houd gewoon van geschiedenis en mythen.’ Wat er zichtbaar is van zijn wangen en kaken worden rood, waardoor mijn mondhoeken vrolijk en geamuseerd omhoog krullen en ik geef een zacht kneepje in zijn arm. 'Tuurlijk zal ik je geen nerd noemen. Het is juist schattig. Je hoeft je er echt niet voor te schamen. Het is interessant en weer eens iets anders,' meld ik hem, waarna ik zacht op mijn onderlip bijt en aarzelend verder praat. 'Ben je bang dat ik er om twaaf uur niet blij mee zal zijn als ik er achter ben wie je bent?' vraag ik op een zachte toon. 'Je hoeft je daar echt geen zorgen om te maken. Ik ben al blij genoeg wanneer je je vanavond echt als je zelf gedraagt, en niet zoals je denkt dat ik wil dat je doet. Geloof me, ik zal heus niet teleurgesteld zijn en je moet zo'n gedachte niet je avond laten leiden,' vervolg ik, waarna ik vriendelijk naar hem glimlach. Ik maak me er zelf ook doodongerust om dat hij mij niet leuk zal vinden nadat het twaalf uur geweest is, maar zoiets kan ik hem nu lastig melden.
          ‘Heb je eh...’ kucht hij dan, waarna hij vluchtig om zich heen kijkt. Nieuwsgierig kijk ik hem aan. ‘.... Misschien bezwaar tegen wat sterkers in je drinken? Heb m’n eigen voorbereidingen genomen aangezien ik al had verwacht dat ze niet veel soeps zouden hebben hier.’ Zijn hand verdwijnt in de binnenkant van zijn jasje, waarna er een kleine flacon te voorschijn komt. De drank er in is doorzichtig.
          ‘Wat zeg je er van, Nereid?’ vraagt hij met een jongensachtige grijns. Dit laat al heel wat jongens afvallen, maar voordat ik er verder over na kan denken, duw ik die gedachten van. Ik wil niet voor twaalf uur weten wie hij is.
          'Helemaal prima,' antwoord ik met een lichte glimlach. Misschien laat wat alcohol me wat minder nerveus voelen. Daarnaast wil ik ook geen "nee" tegen hem zeggen, omdat ik niet wil dat hij zich nog meer zorgen zal maken dat ik aan het einde van de avond teleurgesteld zal zijn.

    [ bericht aangepast op 6 maart 2015 - 23:52 ]

    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    7 maart 2015 - 18:03   Altschmerz is offline
    Altschmerz
    Altschmerz 7758


    Becket • Beck / Becks • Richardson

    Wanneer Nereid — mijn date: zelfs in mijn gedachten schonk ik haar de bijnaam — een zachte kneep in mijn arm weet te geven kan ik niet anders dan mijn blik op haar gezicht werpen. “Natuurlijk zal ik je geen nerd noemen. Het is juist schattig: je hoeft je er echt niet voor te schamen. Het is interessant en weer eens iets anders.” Binnen in mijn gedachten vraag ik mezelf voor een minimaal moment wat erger zal zijn: dat ze me een nerd noemt of dat ze me schattig noemt. Veel tijd om over deze vraag na te denken heb ik niet aangezien Nereid me een nieuwe vraag start te stallen. “Ben je bang dat ik er om twaalf uur niet blij mee zal zijn als ik erachter ben wie je bent? Daar hoef je— je echt geen zorgen om te maken: ik ben al blij genoeg wanneer je— je vanavond echt als jezelf gedraagt en niet zoals je denkt dat ik wil dat je doet. Geloof me: ik zal heus niet teleurgesteld zijn en je moet zo’n gedachte niet je avond laten leiden.”
          Binnen in mijn gedachten schreeuw ik hard “ja”: ik was inderdaad bang dat de jongedame niet blij zou zijn met mijn werkelijk identiteit. Sterker nog: ik wist vrijwel zeker dat ze er niet blij mee zou zijn en ik wilde haar vreemd genoeg niet teleur gaan stellen, ook al kende ik haar niet.
    “Helemaal prima.” De lichte glimlach die ze laat zien, laat me enigszins bedenkelijk kijken waardoor mijn wenkbrauwen opnieuw in een diepe frons glijden. Terwijl ik de flacon weer terug in mijn binnenzak laat glijden, aarzel ik voor een moment maar neem ik uiteindelijk toch Nereid’s hand in de mijne — waarbij ik mijn duim kort over haar palm laat strijken. ‘Hé, als ik me vanavond voor moet doen zoals ik echt ben. . . dan moet jij dat ook. Geen “ja” zeggen omdat ik toevallig wat sterke drank bij me heb. Als jij het wil houden bij de punch van school dan is dat ook goed, dat kan je gewoon zeggen. Eigenlijk. . . ik denk dat ik gewoon nerveus ben en daarom wat drank nodig heb. Het spijt me, ik had het niet moeten vragen.’
    Snel laat ik Nereid’s hand los en draai mezelf enigszins van haar weg. Waar was ik in godsnaam mee bezig? Wie weet had ik op dit moment een date met een lieverdje van de leerkrachten die me straks zou gaan verlinken? Woedend bal ik mijn handen tot vuisten en bijt op de binnenkant van mijn wang.

    •

    8 maart 2015 - 20:04   Thunderfvck is offline
    Thunderfvck
    Thunderfvck 54310



    Jordan Lorenc

    Het lijkt wel een eeuwigheid te duren en ik ben eigenlijk bang dat mijn date me heeft laten zitten. Niet dat ik het haar kwalijk genomen zou hebben, want ik had bijna hetzelfde gedaan door mijn zenuwen. Dit is niks voor mij. Door mijn zenuwen lijkt het ook langer te duren dan werkelijk het geval is, maar daar is ze eindelijk! Ik weet weinig van mode af, maar ze ziet er erg mooi uit. Ze draagt een blauwe jurk (kleur ga ik niet nader specificeren want ik kan enkel onderscheid maken tussen donker en lichtblauw) met glittertjes aan de bovenkant. Ze heeft blond, opgestoken haar met wat losse krullen. Haar ogen achter het masker glijden over mij heen waardoor ik god dank voor het masker, mijn blos blijft ongezien! Gelukkig glimlacht ze. Ik glimlach nerveus terug.
          "Sorry dat ik je heb laten wachten..." bied ze haar excuses aan en ik schud mijn hoofd om te laten merken dat ik het niet erg vind, maar op het moment is mijn mond te droog om ook daadwerkelijk iets te zeggen."Enfin, zullen we dan maar?"
          Volgens mij heeft ze het door en neemt ze daardoor het woord. Ze steekt haar hand naar me uit, maar ik neem hem niet aan. Ik weet dat ik klamme handjes heb van de zenuwen. In plaats daarvan steek ik mijn arm zo uit dat zij de hare er zo doorheen kan haken en ik haar de zaal in kan leiden. Als ik niet zulke klamme handen gehad had, was ik waarschijnlijk niet eens op het idee gekomen, maar nu heb ik tenminste het idee dat ik niet zo klungelig overkom en iets meer als een Gentleman.
          "Je ziet er mooi uit," weet ik er uiteindelijk uit te krijgen als we beginnen te lopen. De muziek komt ons tegemoet. "Wil je soms iets drinken?" bied ik gelijk aan als we in de zaal aankomen, waar al veel mensen zijn. Misschien heb ik dan wel niet meer zo'n droge mond en zo stel ik het dansen nog eventjes uit. Verder staat een tafel met allemaal drankjes erop.

    Your make-up is terrible

    8 maart 2015 - 21:27   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    ISABELLA HAMILTON
    Isabella's dress


          Ondanks dat ik zeg dat wel alcohol prima is, laat hij de flacon weer in zijn binnenzak glijden, waarna hij mijn hand vastpakt. Zijn duim streelt zachtjes over mijn handpalm. ‘Hé, als ik me vanavond voor moet doen zoals ik echt ben... dan moet jij dat ook. Geen “ja” zeggen omdat ik toevallig wat sterke drank bij me heb. Als jij het wil houden bij de punch van school dan is dat ook goed, dat kan je gewoon zeggen. Eigenlijk... ik denk dat ik gewoon nerveus ben en daarom wat drank nodig heb. Het spijt me, ik had het niet moeten vragen.' Abrupt laat hij mijn hand weer los. Hij draait zich van mij weg en wanneer ik zie dat hij zijn vuisten gebald heeft, frons ik lichtelijk.
          Hé... Je moet je echt niet zoveel zorgen maken,' mompel ik zachtjes, waarop zijn hand vastpakt, om ze van hun gebalde status te ontdoen. 'Je hoeft je er echt geen zorgen om te maken, dat je het niet had moeten vragen. Het is heus niet erg. Ik ben ook nerveus, dus ik vind het juist ook wel fijn om wat sterkers in mijn drankje te krijgen.'
          Vluchtig kijk ik om me heen over er leraren in de buurt zijn. Er is echter niemand die kijkt, waarop ik Allstars' handen loslaat. Eén van mijn handen laat ik vervolgens in zijn binnenzak glijden, om de flacon er uit te vissen. Ik laat mijn blik weer op zijn gezicht vallen, waarbij mijn mondhoeken vrolijk omhoog krullen.
          Dan draai ik me om naar de tafel met de punch en pak ik twee plastic bekertjes, waar ik de punch in doe. Na nog een laatste controle of er niemand kijkt, draai ik de drop van de flacon af en schenk ik beide bekertjes wat alcohol, waarna ik de dop er weer opdraai. Met de bekertjes en flacon in mijn handen draai ik me weer om naar Allstars en overhandig ik hem één van de bekertjes, waarna ik de flacon weer zorgvuldig wegstop in zijn binnenzak.
          Mijn plastic bekertje tik ik tegen die van hem aan. 'Cheers,' grijns ik.

    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    9 maart 2015 - 10:04   Altschmerz is offline
    Altschmerz
    Altschmerz 7758


    Becket • Beck / Becks • Richardson

    Voor een minimaal moment sta ik op het punt om Nereid mijn verontschuldigingen aan te bieden voor het verpesten van haar vrije avond en van het feest te verdwijnen, totdat ik plotseling haar zachte handen mijn handen van hun vuistenvorm te ontdoen. “Hé. . . je moet je echt niet zo veel zorgen maken, dat je het niet had moeten vragen. Het is heus niet erg: ik ben ook nerveus, dus ik vind het juist ook wel fijn om wat sterker in mijn drankje te krijgen.” Enigszins argwanend houd ik mijn blik op Nereid’s gezicht gericht: wat als ze me hier waar ik zelf bij stond aan het bedriegen was om me vervolgens te gaan verlinken?
    Veel tijd om na te denken heb ik echter niet, aangezien Nereid zelf het heft in handen besluit te nemen — iets wat me enigszins weet te verbazen — door de flacon uit mijn binnenzak te halen. Voordat ik het goed en wel in de gaten heb, staan we beiden met een plastic beker in onze handen. “Cheers.” Met een lichte glimlach knik ik eenmaal richting Nereid en neem vervolgens een kleine slok. Al snel voel ik de brandende vloeistof langs mijn keel naar beneden glijden en glimlach ik wat breder door het overbekende gevoel dat me direct ietwat laat kalmeren.
          Mijn blik glijdt onderzoekend over het gelaat van Nereid, mezelf afvragend wie er in hemelsnaam voor me zou kunnen staan op het moment. ‘Eigenlijk moet ik toegeven dat je me positief weet te verrassen, ik ken weinig meisjes van school die drank zo zouden omarmen. Daarbij moet ik eveneens toegeven dat je verdomd goed op weg bent om jezelf neer te zetten als mijn droomvrouw, dat je het even weet.’
    Casual laat ik mijn — inmiddels lege — plastic beker op de tafel glijden en steek mijn arm dan door die van Nereid. ‘Zin om te dansen, Nereid?’ Mijn kijkers fonkelen van plezier als ik op haar neer kijk en voor even, heel even, wenste ik dat deze avond nooit ofte nimmer zou gaan eindigen. Maar diep van binnen hield ik in mijn achterhoofd dat Nereid wel eens teleurgesteld uit zou gaan kunnen komen als ze uiteindelijk zag wie er achter dit masker zat. Alleen al de gedachten dat deze avond dan voor niets was geweest, geven me een ongemakkelijk gevoel — maar voor nu was ik niet van plan om dit aan haar te tonen: zij verdiende een leuke, betoverende avond, niet ik.

    •

    9 maart 2015 - 17:07   Armadillo is offline
    Armadillo
    Armadillo 9080


    Xavier Breyon Monray.

    Mijn vingertoppen plaatsen zich over de rand van de tafel waren alle drankjes op staan gevestigd en raken de onderkant van de tafel aan. Er valt van haar gezicht af te lezen wat niet onder het masker is verhuld dat ze nadenkt over haar antwoord en zoals gewoonlijk geef ik haar rustig de tijd om tot een antwoord te komen. Ik vermaak me wel door mijn ogen door de zaal te laten gaan en mezelf te plezieren met de gewaden die sommige meiden aanhebben. Ik geloof dat mijn partner iets te veel aandacht heeft besteed aan alles, gezien de overige mensen die zich in de gymzaal bevinden het niet halen bij haar jurk. Dat zegt overigens niet dat ik de jurk van mijn partner mooier vindt dan de jurken die gedragen worden door andere meiden, al staat het haar we mooi.
          'Hm,' ik kijk het meisje in de ogen, wanneer ze iets uit weet te brengen. Bij het horen van een trillend geluid, verbreekt het meisje haar oogcontact en weet ze haar antwoord niet meer af te maken, maar alleen een excuses uit te stoten. Vervolgens legt ze haar hand voor luttele seconden op de mijne om vervolgens het telefoontje op te nemen en weg te lopen. Voordat ze de benen nam had ze nog echter wel vermeld dat ze de rest van de avond waarschijnlijk niet meer in de gymzaal zou spenderen. Hoewel ik haar nog aangeboden heb om haar naar buiten te begeleiden, was ze zonder het aanbod aan te nemen weg gegaan.
          Ik geef toe dat ik met stomheid ben geslagen. Ik had amper verwachtingen van deze avond, maar het gegeven dat ik me voor de rest van de avond in mijn eentje zal moeten vermaken, gezien iedereen bezig is met zijn of haar partner - zelfs Beck, zou nooit in me opgekomen zijn. Daarnaast had ik ook niet gedacht dat alle mensen met hun partner bezig zouden zijn, al moet ik zeggen dat ik wel nieuwsgierig naar haar was en nog steeds ben. Het gegeven dat ik niet zal weten wie er achter het masker zat, knaagt aan me. Verder waren er nog geen gesprekken tussen ons ontstaan en heb ik alleen vermoedens van hoe het meisje in elkaar zit. Bovendien maakt het feit dat ze plots weg gaat me ook nieuwsgierig.
          De gedachte is in me op gekomen om te zeggen dat ik naar buiten zou gaan tegen de leraren en vervolgens de benen nemen, maar dan zou ik voor een onnozele reden een feest mislopen. Het probleem is alleen dat ik niet weet waar mijn vrienden zich uithangen, gezien ze in deze menigte nu niet bepaald opvallen. Tenzij ze hun alledaagse kloffie zouden dragen, maar zelfs dan betwijfel ik of ik ze wel zou kunnen herkennen,
          Voor een kort moment laat ik mijn hoofd zakken en wanneer ik op kijk weet ik een blik op Beck te werpen, waarna ik zie dat het meisje die aan hem is gekoppeld een hand onder zijn jas weet te brengen. Voor luttele seconden bevindt er zich een grijns op mijn gezicht en schud ik mijn hoofd. Beck heeft het zoals gewoonlijk weer voor elkaar gekregen.
          Zodra ik merk dat er iemand aan het zwaaien is, werp ik diegene een blik toe. Nu zie ik pas dat het gezwaai naar mij toe gericht is door het feit dat ze mij in de ogen aan kijkt. Mijn ogen glijden langs haar gestalte en hetgeen wat me vrijwel meteen opviel was haar bordeauxrode jurk in combinatie met haar donkerrood gekleurde lippen. De jurk deed haar lichaam goed en het zette mijn gedachte aan het kraken. Om te laten merken dat ik haar wel degelijk heb opgemerkt weet ik haar een knikje met mijn hoofd te schenken en laat mijn hand voor luttele seconden de tafel los om lichtjes de lucht in te gaan.

    [ bericht aangepast op 9 maart 2015 - 17:07 ]

    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    11 maart 2015 - 23:29   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    ISABELLA HAMILTON
    Isabella's dress


          Allstars glimlacht lichtjes en neemt een slok van het drankje, waarop ik zijn voorbeeld volg en ook een slok neem. De alcohol brandt in mijn keel, en ik maak een mentale notitie voor mezelf om volgende keer voor mezelf een minder grote dosis drank ik mijn bekertje te doen. Zo te vermoeden is het wodka, waardoor ik al helemaal mezelf wel minder mag geven, wil ik vanavond niet per ongeluk met iemand mee naar huis gaan. Hoewel aan de andere kant, Brandon zou dat waarschijnlijk toch niet laten gebeuren.
          ‘Eigenlijk moet ik toegeven dat je me positief weet te verrassen, ik ken weinig meisjes van school die drank zo zouden omarmen. Daarbij moet ik eveneens toegeven dat je verdomd goed op weg bent om jezelf neer te zetten als mijn droomvrouw, dat je het even weet.’
          Een blos glijdt over mijn wangen. 'Jij bent echt makkelijk te plezieren,' glimlach ik geamuseerd. 'Maar geef jezelf niet te hoge verwachten, dan is de kans dat ik je aan het einde van de avond teleurstel enkel groter,' vervolg ik enigszins mompelend. 'Overigens, de meeste doen waarschijnlijk alsof ze geen drank zouden drinken, maar stiekem zijn ze niet zo onschuldig als ze zich voordoen,' knipoog ik. Ik weet nu in elk geval dat hij met enkele meisjes om gaat die drank drinken, echter schiet ik daar niet veel mee op. Daarnaast wil ik nog steeds niet weten wie hij is voordat het twaalf uur is, waardoor ik de gedachte snel uit mijn hoofd laat gaan.
          Allstars heeft inmiddels zijn bekertje al leeg, een snelle drinker dus, en steekt zijn arm door de mijne. ‘Zin om te dansen, Nereid?’ vraagt hij met fonkelende, bruine kijkers. Ik knik, en neem mezelf gelijk voor om niet gelijk lang achter elkaar te gaan dansen. Als ik dat nu al doe, dan kan ik straks aan het einde niet meer en dat is zonde. Snel sla ik mijn bekertje achterover, waar nog net iets minder dan de helft in zat.
          'Als je zo snel blijft drinken, dan heb je aan die ene flacon wodka niet genoeg,' grinnik ik terwijl we de dansvloer oplopen.

    BRANDON HAMILTON
    [center]


          Het kleine meisje reageert op niks wat ik zeg, waardoor ik nogal geïrriteerd begin te raken. Het kan natuurlijk zijn dat ze een verlegen typetje is, dat begrijp ik heus wel, echter heb ik er echter ook geen zin in als ze hele avond een stil, angstig muisje is terwijl ik een poging doe om een gesprek met haar te beginnen. Ik had mezelf voorgenomen om de hele avond bij mijn date blijven, maar als dat stille gedoe zo blijft, dan weet ik niet of ik mezelf daar aan kan houden. Ik weet alleen wel zeker dat Isabella me een schuldgevoel gaat aan praten wanneer ik dat zou doen en als ik iemand niet teleur wil stellen, dan is het Izz. Nu begin ik spijt te krijgen dat ik geen drank meegenomen heb, wie weet zou ze dan wat losser worden.
          'We moeten wel iets van een alias hebben,' zegt het meisje dan, waarmee ze me uit mijn gedachten haalt. 'Hoe heb je nou echt altijd willen heten? Ik bedoel, nu is je kans,' lacht ze, terwijl ze een glas Sprite voor zichzelf inschenkt. 'Eh, wil jij misschien ook iets?' Ik schud mijn hoofd. 'Neuh, ik pak later wel wat, maar bedankt,' antwoord ik. 'En een alias, Superman natuurlijk,' grijns ik vervolgens. 'Maar goed, nee. Verzin jij maar wat leuks voor mij.' Als ze nu zelf met Superman op de proppen komt, weet ik in elk geval dat het geen creatief typetje is.
          Een bedenkelijk blik verschijnt in mijn ogen terwijl ik een naam voor haar probeer te verzinnen. Het eerste wat me te binnenschiet is Klein Duimpje, maar gezien ze dat misschien wel beledigend opvat, spreek ik dat niet hardop uit. 'Hmm, ik denk dat ik jou Pixie ga noemen.'

    To the stars who listen — and the dreams that are answered




Index RPG Actieve Topics Zoek