Speeltopic • Masquerade — 300 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

18 feb 2015 - 19:03

Keynes 5267

Met het naderende Valentijnsdag organiseert
Newton’s High School een gemaskerd bal voor alle leerlingen van de bovenbouw. Valentijnsdag – een commercieel gebeuren volgens velen mensen, maar ook een dag waarop mensen bij elkaar komen en extra aandacht schenken aan degenen waarvan ze houden.
Om ook nog de dates een verassing te laten zijn hebben een paar leerlingen van verschillende klassen “stelletjes” mogen maken. Omdat dit niet werd gecontroleerd door de leraren zijn sommigen niet erg serieus gekoppeld. Of blijkt het bekende “opposites attract” echt waar te zijn? Om twaalf uur moet iedereen zichzelf onthullen door zijn of haar masker af te doen.

••••

Sommige mensen die aan elkaar zijn gekopppeld zullen elkaar haten maar weten op het bal natuurlijk niet met wie ze aan het dansen zijn. Ligt de lijn tussen haat en liefde dicht bij elkaar? Of toch niet? Andere mensen zullen wel serieus gekoppeld zijn en ontmoeten iemand die goed bij hen past, misschien wel té goed. Maar de grote vraag blijft nog steeds: is het echt waar dat op Valentijnsdag meer mensen bij elkaar komen dan op normale dagen?

“I no longer believed in the idea of soul mates, or love at first sight. But I was beginning to believe that a very few times in your life, if you were lucky, you might meet someone who was exactly right for you. Not because he was perfect, or because you were, but because your combined flaws were arranged in a way that allowed two separate beings to hinge together.”

Jongens —
• Kay Valerio Boston • CrowIey
• Xavier Breyon Monray • Marrish
• Becket Richardson • Sand
• Jordan Lorenc • Michonne
• Brandon Hamilton • Maseo
• Tobias Matthew Harris • Syntax

Meisjes — VOL
• Sun-Hee Ryang • Cathedrals
• Hadewych October Caldridge • Repair
• Megaera Phoebe Nicolas • Freer
• Isabella Hamilton • Maseo
• Ivogen Kendra Langley • Sabaism
• Eleonore Adriana Vellicio • Syntax

Invullijst —
Naam:
Leeftijd:
Nationaliteit:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Eventuele relaties:
Extra:

Regels —
Driehonderd woorden per post, minimaal!
Geen ruzie OOC.
Geduldig met elkaar omgaan.
Topics worden uitsluitend geopend door mij, CrowIey.
Schrijf posts in ABN.
Minstens één keer per week reageren.
Geen personages van anderen besturen.

PRAATTOPIC

KOPPELS

Becket Richardson — Isabella Hamilton
Kay Valerio Boston — Hadewych October Caldridge
Xavier Breyon Monray — Eleonore Adriana Vellicio
Jordan Lorenc — Megaera Phoebe Nicolas
Brandon Hamilton — Sun-Hee Ryang
Tobias Matthew Harris — Ivogen Kendra Langley

HET BEGIN —
Iedereen is aangekomen op Newton’s High School. Iedereen moet zich melden bij de leraren, hun naam zeggen en zodoende worden ze naar hun ‘partner’ gebracht, als die er al is. De leerlingen mogen pas om twaalf uur onthullen wie ze echt zijn. Tot die tijd moeten ze hun maskers ophouden.

[ bericht aangepast op 23 feb 2015 - 19:44 ]

13 maart 2015 - 14:40

Phylaca 2673

Ivogen — Ivy Kendra Langley

Het werd drukker en drukker — maar m'n 'partner' was niet zoals de anderen erg spraakzaam. Het verwonderde me een beetje, gezien hij toen we de hal binnenkwamen — nog aan het grijnzen was, echter leek hij nu zo zwijgzaam als een graf. Had hij iets of had ik iets fouts gezegd? Een kort moment bekeek ik hem met een rare blik, echter vulde ik daarna m'n bekertje met die punch — vanwege de dorst.
De jongen waarvan ik nog telkens niet wist hoe ik zou hem zou noemen, zei dat er iets was en hij waarschijnlijk niet meer terug zou komen. M'n neiging was dan ook te vragen waarom — maar de jongen gekleed in een donkerblauwe suite, verdween algauw tussen de massa in. En nu? Kon of moest ik nu naar huis? Het was ook niet slim om erachter te gaan, aangezien het al een halfuur kostte om überhaupt uit deze gymzaal te verdwijnen.
Uiteindelijk zette ik het bekertje in een hoek — alhoewel het binnen no-time toch niet meer te vinden was. Maar wat maakte dat uit?
Xavier, de jongen die ik duidelijk herkend had, wierp me een knik toe. Herkende hij mij nou niet? M'n mondhoeken krulden in een flauwe grijns omhoog, toen ik na zijn knik ietwat overdreven terug knikte . Nu ik toch geen partner had kon ik ook gewoon op hem afstappen, zonder enige moeilijkheden net name je partner.
Ik schoof me slingelend tussen de mensen door en kwam voor hem tot stand, wat het verschil in lengte liet uitkomen — alhoewel ik toch wel kleiner was voor zowel iedereen. "Kom ik je bekend voor, of moet je je hersens aan gang zetten?" Het was niet gemeen bedoeld, waardoor ik hem bij m'n vraag een glimlach schonk.

[ bericht aangepast op 28 maart 2015 - 14:02 ]
"Satan's friendship reaches to the prison door."

13 maart 2015 - 23:28

Altschmerz 7758

Becket • Beck / Becks • Richardson

“Jij bent echt gemakkelijk te plezieren. Maar, geef jezelf niet te hoge verwachtingen: dan is de kans dat ik je aan het einde van de avond teleur stel enkel groter.” Voor een aantal seconden glijden mijn wenkbrauwen in een lichte frons, niet gelovend dat de jongedame voor mijn neus ooit iemand in haar leven zou kunnen teleur stellen. Als er iemand was die de andere vanavond ging teleur stellen: was ik het. “Overigens, de meeste doen hoogstwaarschijnlijk alsof ze geen drank zouden drinken maar stiekem zijn ze niet zo onschuldig als ze zich voordoen.” Nadenkend knik ik mijn hoofd enkele malen heen weer, ondertussen drinkend van mijn kleine beker die daardoor na enkele minuten al compleet leeg is. Snel maak ik het enige voorstel wat ik op dit moment in mijn hoofd omhoog voel komen stromen: dansen, wat paste er beter bij een Valentijnsbal?
Nadat Nereid mijn arm heeft aangenomen, kan ik het niet laten mijn schouders wat omlaag te laten zakken in de vorm van de spanning die uit mijn lichaam glijdt. Gezamenlijk wandelen we de dansvloer op, die vrijwel leeg is op een drietal stellen aan de andere kant van de gymzaal na. “Als je zo snel blijft drinken, dan heb je aan die ene flacon wodka niet genoeg.” Geheel onder de indruk dat Nereid de drank had geraden, werp ik haar een brede glimlach toe: het scheen alsmaar beter en beter te worden en alhoewel me dat angstig zou moeten maken voelde ik met het op moment vrolijk.
‘Wie zegt dat ik geen nieuwe voorraad achter de hand heb?’ Mijn kijkers fonkelen van plezier als ik de aanname doe dat ik ergens in de school — wat waarheid was — een andere flacon heb liggen. Echter, ik nam mezelf voor om wel rustig aan te doen met de drank zodat ik me niet compleet laveloos zou gaan gedragen.
Na enkele seconden luisteren naar het lied dat aan het draaien is — een langzaam liefdesnummer — laat ik een hand rondom Nereid’s middel glijden en houd ik met de andere haar hand in de mijne, waarbij onze vingers elkaar verstrengelen. Binnen een club was dit altijd de perfecte manier om een jongedame te veroveren en ik vroeg me af of het me vanavond ook met Nereid zou gaan lukken. Langzaam trek ik haar lichaam wat dichter bij het mijne, totdat we op — voor mij gepaste — afstand blijven staan, bewegend op de tonen van de muziek.
Muziek was het enige dat me kon kalmeren en dat was direct nu ook het geval, waardoor er een lichte glimlach rondom mijn mondhoeken komt te liggen en ik Nereid pas voor het eerste diep in de ogen aan begin te staren. ‘Zijn er personen van school waarvan je echt hoopt dat ik het niet ben?’ vraag ik daarom plotseling, niet echt wetend waar de vraag vandaan kwam. ‘En dan eerlijk zijn hè, ik kan zien wanneer je liegt,’ laat ik er plagend achteraan volgen waarbij ik met de hand rondom haar middel zacht in haar zij knijp.

•

15 maart 2015 - 23:27

reguluswife 37248

ISABELLA HAMILTON
Isabella's dress

Allstars glimlacht breed naar me. ‘Wie zegt dat ik geen nieuwe voorraad achter de hand heb?’ Zijn aanname en vrolijke fonkeling in zijn ogen, zorgen er voor dat ik zacht begin te lachen. 'Als je er nog een hebt liggen, zou ik haast denken dat je mij dronken wilt voeren,' grinnik ik plagerig. Dat zou hem dan niet veel moeite kosten, mij kennende. Het enige wat me er van weerhoudt om echt dronken te worden hier, is het gegeven dat er leerkrachten zijn en mijn broer hier ook rondloopt. 'Nou, als het hier saai wordt, kunnen we nogal tijd een speurtocht doen naar je mysterieuze drank voorraad,' knipoog ik.
Inmiddels staan we op de dansvloer, die bijna leeg is, iets wat er voor zorgt dat ik me enigszins ongemakkelijk voel. Het scheelt dan wel dat het een langzaam lied is, want met slechts tien mensen losgaan op muziek ziet er ietswat raar uit, al snap ik niet waarom er niet nog meer mensen op de dansvloer staan. Allstars laat een arm rondom mijn middel glijden en met zijn andere hand pakt hij de mijne vast. Onbewust val het me op dat mijn hand erg klein en smal lijkt in de zijne. Door zijn arm rond mijn middel, trekt hij me dichter naar zich toe, totdat er slechts enkele centimeters tussen ons in zit. We staan een stuk dichter op elkaar dan de andere stellen op de dansvloer.
‘Zijn er personen van school waarvan je echt hoopt dat ik het niet ben?’ vraagt hij vanuit het niets, waarop ik hem enigszins verbaasd aan kijk. Hij maakt zich er echt heel druk om, al kan in hem dat niet kwalijk nemen. ‘En dan eerlijk zijn hè, ik kan zien wanneer je liegt,’vervolgt hij op een plagerige toon. Hij knijpt zachtjes in mijn zijn en doordat hij me tevens diep in mijn ogen aankijkt, voel ik dat er een lichte blos op mijn wangen komt. Mijn ogen lijken haast vast gelijmd aan de zijne, terwijl ik langzaam mijn hoofd schud. 'Niet dat ik zo snel zou weten, ik heb niet echt snel problemen met iemand en mensen hebben ook niet echt snel problemen met mij,' antwoord ik eerlijk. De enige van wie ik het weet dat hij problemen met mij heeft, is Xavier's beste vriend Becket, al weet ik niet heel goed wat ik hem ooit misdaan heb. Ik weet enkel dat hij nogal een hekel aan me heeft, gezien hij mij óf dodelijke blikken toewerpt, óf mij volledig negeert. Becket zie ik er achter totaal niet voor aan om überhaupt naar zo'n schoolbal te gaan, waardoor ik me daar geen zorgen om hoef te maken. 'Daarom weet ik ook dat je me niet zal teleurstellen,' vervolg ik. 'En voor jou, zijn er nog mensen waar jíj hoopt dat ík die persoon echt niet ben?' vraag ik op een nerveuze en aarzelende toon, bang om toch mijn naam te horen, wat daarnaast ook ontzettend gênant zou zijn, gezien ik net nog zei dat mensen vaak niet echt problemen met mij hebben.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

20 maart 2015 - 19:32

Armadillo 9080

Xavier Breyon Monray

Mijn ogen glijden over het lichaam van de jongedame, terwijl zij haar blik gevestigd heeft op de jongen waarvan ik vermoed dat hij haar partner voor de avond is. De verwarde blik die op haar gezicht stond was voor mij moeilijk te zien, maar toch maakte het me nieuwsgierig.
Een moment later verdween de jongen uit mijn blikveld en voor even dacht ik dat hij naast haar was gaan staan waardoor het meisje mijn zicht op de jongen blokkeerde, maar al snel merk ik, door mijn ogen over de menigte te laten glijden, dat hij niet rondom het meisje aanwezig is.
Het meisje werpt me een knik terug en voor zover ik weet, kan ik me haar niet herinneren. Dat komt waarschijnlijk door het gegeven dat ik slecht ben in het herkennen van mensen, tenzij ik dichtbij iemand zou staan of iemand uitermate goed zou kennen. Als Beck zich in deze menigte zou bevinden zonder zijn welbekende rode schoenen, zou ik er niet zeker van zijn geweest hem te hebben herkend. Mijn gedachten schieten voor een kort moment naar Izzy die ik voor zover ik weet nog niet ben tegen gekomen vanavond. Voor luttele seconden vraag ik me af of de jongedame die zich zojuist voor me heeft neergezet Izzy zou kunnen zijn, maar deze gedachte waait weg zodra ik mijn ogen in de hare heb gepriemd.
'Kom ik je bekend voor, of moet je je hersens aan gang zetten?' Haar glimlach doet me een korte geluidloze lach uitstoten, waarna ik voor een moment mijn gezicht van haar afwend om haar weer aan te kijken met een zwakke grijns die op mijn gezicht is gekropen. 'Waarom zou ik je niet herkennen?' Ik haal mijn hand van de tafel af, waar ik tegen aan heb staan leunen, om vervolgens een plukje stof van haar jurk door mijn vingers te halen. 'Als je weet wie ik ben, dan weet je ook hoe ik ben en wat het antwoord op die vraag zal zijn.' Mijn ogen glijden van de stof terug naar haar bruine kijkers.
Ik werp een blik naar de plaats waar zij zich een aantal minuten geleden bevond met de jongeman in het donkerblauwe pak. 'Zo te zien ben ik niet de enige die als verstekeling is achtergelaten?' Ik schenk haar een lach, die tot mijn verbazing iet wat zenuwachtig klinkt, terwijl ik dit gevoel naar mijn mening niet eerder had. Het zorgt er echter wel voor dat mijn bruine kijkers de hare voor luttele seconden vermijden om ze vervolgens weer aan te kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2015 - 19:32 ]
'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

28 maart 2015 - 14:19

Phylaca 2673

Ivogen — Ivy Kendra Langley

Het was grappig hoe Xavier lachte — het leek haast zo alsof hij me niet herkende. Ik herkende hem daarentegen goed door z'n warrige haren en z'n sprekende kijkers, voor mij was het ook nooit een probleem geweest mensen weer snel te herkennen. Ik had eenmaal na een ontmoeting het gezicht van dat doel betreffende persoon in m'n hoofd geprent.
Xavier had z'n gezicht een andere kant op laten kijken, wat mij alleen maar amuseerde — door het gegeven dat ik wist wie hier voor me staat. "Waarom zou ik je niet herkennen?" Alhoewel een deel van zijn gezicht bedekt was, herkende ik hem — maar de grijns van Xav ontging me niet. Hij pakte een stukje van m'n jurk vast, waardoor ik hem ietwat stilletjes bekeek, en onderzoekend. "Als je weet wie ik ben, dan weet je ook hoe ik ben wat het antwoord op die vraag zal zijn." Zachtjes schudde ik m'n hoofd, waarbij ik grinnikte. "Dat weet ik, maar ik betwijfel of ik hierna nog langer met je om wil gaan — herken je me niet," zei ik flauwtjes, alhoewel het duidelijk tartend bedoeld was — zoiets was niet moeilijk te raden bij de grote glimlach om m'n rode lippen.
Ik wist niet wat te doen met mijn houding, gezien ik mezelf echt pijn deed met de hakken — waardoor ik ietwat verschoof om zo onopvallend mogelijk tegen de tafel te leunen. "Zo te zien ben ik niet de enige die als verstekeling is achter gelaten?" Ik glimlachte vaag en voor enkele seconden klonk het alsof Xav ietwat onrustig was in z'n lach, alhoewel het een verbeelding moest zijn — gezien ik hem niet voor zoiets hield. Bovendien waren er nog vele andere stemmen in de gymzaal. "Er zijn drie opties: ieder gaat eenzaam naar zijn huis, we blijven hier levenloos staan of de avond verbrengen we met elkaar." Na de laatste woorden schoot het me binnen hoe fout het in iemand andermans oren kon klinken, waardoor ik al gauw het schaamrood over mijn wangen voelde. "Nou ja — ik bedoel dat je de avond.." zei ik wat langzaam. ".. niet alleen moet doormaken. Er zijn drie vrijliggende opties, mister." Subtiel legde ik m'n hand over mijn wang, zodat het hopelijk wat minder opviel.
"Wil je wat te drinken?" Dit aanbod was misschien vanzelfsprekend na mijn stomme actie.

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Index RPG Actieve Topics Zoek