Caspar trok een mondhoekje op toen ze haar leeftijd vertelde en trok vervolgens zijn wenkbrauwen op. "Geniet nog maar even van het 'nog niet volwassen-zijn'." zei hij met een lichte grijns en volgde haar blik even toen ze achterom keek, naar twee jongens die nogal intiem met elkaar bezig waren. Daarstraks had ze hen aangewezen als haar vrienden, dus nu begreep Caspar uiteindelijk hun reden wel waarom ze haar zomaar hadden achtergelaten. Haar reactie nadat hij zijn favoriete band had genoemd, deed hem spontaan lachen. Hij was blij dat zij er ook zo over dacht, en hem niet vreemd aankeek omdat ze het totaal niet van hem zou verwacht hebben. Bij het noemen van dat nummer knikte hij automatisch. "Zeker, dat is een geweldig nummer!" zei hij enthousiast en merkte dat Emma hem automatisch enthousiast maakte vanwege haar vrolijke omgang. Meestal was Caspar wel wat rustiger, toch zeker bij mensen die hij nog niet lang kende. Maar daarbij nam dat niet weg dat hij graag een gesprek wilde voeren, aangezien hij daar altijd wel voor open stond. "Dat geldt voor mij ook, alleen luister ik wel eens klassiek om in slaap te kunnen vallen." voegde hij er met een onschuldige blik eraantoe en keek vervolgens terug naar haar toen ze terug leek na te denken, waarna de vraag kwam die hij eigenlijk al een hele tijd had zien aankomen. Al snel voegde ze eraan toe dat hij best mocht zeggen dat ze niet zoveel vragen moest stellen vooraleer hij kon antwoorden, waardoor hij flauwtjes glimlachte. "Zolang je geen gênante dingen gaat vragen is het geen probleem." zei hij om haar wat gerust te stellen en knipoogde vervolgens. Hij zuchtte even en plukte aan een bierviltje waarna hij terug even opkeek. "Voornamelijk omdat ik niet thuis wilde blijven. Mijn ouders werkten me nogal veel tegen en ja, als je op een leeftijd bent gekomen dat je het huis uitkan, dan neem je die kans. Gelukkig ben ik hier goed terecht gekomen en ben ik hier ook gebleven." legde hij beknopt uit, omdat hij niet zijn hele levensverhaal aan haar wilde vertellen en omdat hij ook geen zin had om het over zijn ouders te hebben. Ze waren nog steeds niet akkoord dat hij hier was, dat hij zijn studies niet had afgemaakt die ze hem hadden opgelegd en dat hij hier 'maar' in een hotel werkte als receptionist. Caspar merkte dat Emma's glas ook leeg was. "Wil je nog wat?" vroeg hij haar. "Ik trakteer." zei hij met een glimlachje erachter.
Samuel moest lachen door het antwoord dat Pascual hem gaf. "Gelukkig heb ik al wat kunnen leren de keren dat ik hier ben geweest." zei hij met een grinnikje en liep hem vervolgens achterna toen hij alvast naar de bar was vertrokken. Het was niet dat hij kon tegensputteren omdat Pascual wilde betalen, dus vroeg hij maar om een sangria en keek vervolgens Izzy aan die water nam, waar hij niets van zei. Haar voorstel klonk erg aanlokkelijk. "Ja! Dat is een goed idee!" zei hij enthousiast en glimlachte naar Izzy. Zijn blik ging vervolgens terug naar Pascual. Hij zou het ook fijn vinden, dacht hij.
Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?
