Rol: Bewaker
Naam: Lorenzo Pietro Pernice
Leeftijd: 23, 15 Februari
Innerlijk: Lorenzo is van nature vrij hittepetitterig, erg zelfverzekerd en een extreme flirt, met een goed gevoel voor humor, maar tegenover vreemden is hij vaak nog erg terughoudend, zeker tegenover zijn ware gevoelens. Zoizo praat hij hier weinig over, zeker over de negatieve delen hiervan. Hierdoor wordt hij ook vaak als mysterieus aangezien. Hij bezit natuurlijke charmes, waarmee hij zeker de dames om zijn vingers kan wikkelen, maar niet ver eronder ligt een deel van hem waar je liever niet mee in aanraking wil komen. Lorenzo is extreem loyaal aan zijn vrienden en familie en is, ondanks dat hij erg snel opgewonden en aangebrand is, een heel lief en zorgzaam type voor degenen om wie hij geeft. Hij is een harde werker en doet er ondertussen alles aan om zijn temperament te onderdrukken, zolang hij daar zelf zin in heeft, wat naar voren komt als zijn hele korte lontje doorbrand. Hij wil namelijk niet dat zijn duistere kant naar boven komt in de buurt van de mensen om wie hij geeft, al laat hij zich vaak wel gaan als je hem minder goed zint. Lorenzo kan door zijn charmes makkelijk omgaan met vrouwen, en mensen in het algemeen. Hij is een enorme flirt en geniet hier enorm van, maar wil alleen vrienden die ook echt om hem geven zoals hij is. Hij heeft absoluut niets tegen one-night stands en is dan ook niet vreemd van het hebben van meerdere schatjes in dezelfde week. Als hij dan toch in een langdurige relatie terecht komt is hij wel extreem loyaal. Hij houd van spelletjes en gezelligheid met zijn vrienden of familie of andere bekenden. Hij vind het verschrikkelijk om alleen te zijn en is het liefst ook permanent onder de mensen. Hierom heeft hij nu ook twee katten, zodat hij nooit echt alleen is. Door zijn opvoeding en cultuur heeft hij moeite met het uiten van zijn ware emoties, zelfs al heeft hij een kort lontje waarmee een boel van de woede en irritatie weg kan, en laat de rest van zich af glijden tijdens het sporten, wat hij graag en vrij veel doet. Hij doet dit eigenlijk altijd alleen, want hij wil niet zwak lijken, zelfs al neemt hij ook wel eens iemand van zijn geliefden mee, als zijn emoties niet zo hoog zitten. Dit speelt zowel zijn korte lontje, als zijn geflirt en sociale gedrag gedrag in de hand. Hij is namelijk zeker een jongen met wie je graag naar de kroeg gaat, uit eten gaat, of gewoon gezellig een praatje mee maakt. Om hem van zijn korte lontje af te helpen heeft zijn moeder hem als kind al naar waterpolo les laten gaan. Dit heeft hem eigenlijk alleen maar gevaarlijker gemaakt, al is hij ook meer beheerst geworden. Toch had hij veel meer interesse in baseball, wake boarden en hardlopen, dan in waterpolo.
Hij is eigenlijk een normale temperamentvolle Italiaanse jongen met een goed zelfvertrouwen en een liefde voor de kunst van het flirten, die enorm sterke onbreekbare banden heeft aan zijn vaderland en familie.
Uiterlijk: Aan Lorenzo zie je meteen dat hij niet uit de buurt komt en dat hij veel zorg in zijn uiterlijk steekt. Naast zijn duidelijk Italiaanse, en in het Italiaans Siciliaanse, accent, merk je het aan zijn hele uiterlijk en doen en laten. Hij is niet extreem lang en zijn spieren zijn duidelijk zichtbaar, maar niet bol, waardoor ze niet enorm imposant lijken. Zijn huid is licht getint en zijn haren zijn gitzwart, op een paar donkerbruine plukjes na, wat langer bovenop en korter aan de zijkanten. Hij heeft stralende fel blauwe ogen met lange zwarte wimpers, die je achterover kunnen doen slaan als hij je om zijn vinger probeert te winden. Onder zijn zachtroze lippen heeft hij rechts een spiderbite piercing zitten van twee kleine staafjes met balletjes, en hij heeft gaatjes in zijn oren. Lorenzo heeft ook nog een aantal tattooages op zijn lichaam staan. De eerste die hij ooit heeft laten zetten is van Peter Pan en Wendy. Ouder worden is onontkoombaar, maar opgroeien is optioneel, is zijn motto, en zo leeft hij ook, al weet hij ook prima dat het leven niet altijd alleen maar leuk is. Hiernaast heeft hij
Nato Per Vincere op zijn pols staan, wat 'geboren om te winnen' betekent. Op zijn onderarm heeft hij
Che l'Amore è tutto, è tutto ciò che sappiamo dell'Amore staan wat 'dat Liefde is alles, is alles wat we weten van Liefde' betekent. Hij heeft de initialen van zijn familieleden, wat er een boel zijn, over zijn middenrif staan, met kleine stipjes ertussen. Als laatste heeft hij op zijn hart een plaatje staan van een Maria met kind en de vier aartsengelen er omheen. Het is niet een enorm groot plaatje, het beslaat nog niet eens de helft van zijn borst, maar is wel degelijk heel belangrijk voor hem. Meestal draagt Lorenzo een simpele lange broek en een polo of een hemd met een paar knoopjes nonchalant los, of een wat strak shirt, waardoor zijn spieren goed uitkomen. Hieronder draagt hij meestal halfhoge leren veterschoenen, ook weer zo'n standaard Italiaans ding. Aan hem kan je wel merken dat hij uit een zuidelijk land komt, want zelfs al ligt Stanford in zuid Californië, draagt hij vanaf eind october, als de temperaturen onder de 20 graden gaan, truien over zijn polos en hemden, al geven dezen nogsteeds een goed beeld van zijn lichaam. Hetgeen wat nooit aan zijn outfit ontbreekt is een zilveren kruisje aan een lederen koordje en een zwart stenen rozenkrans met een kruisje met icoontje van Maria met kind erop.
Geschiedenis: Lorenzo is geboren en getogen in Palermo, Sicilia, in een Rooms-Katholieke familië die daar al eindeloze generaties woont. Zijn moeder
Francesca en zijn vader
Domenico hebben in totaal 5 kinderen, waarvan Lorenzo de oudste is. Hij heeft twee zusjes,
Matilde en
Martina van 20, en twee broertjes,
Giovanni van 18 en
Riccardo van 15. Ondanks dat er bijna 10 jaar tussen het oudste en het jongetje kind zit, is het gezin extreem hecht en waren ze voor Siciliaanse standaarden een heel normaal gezin. Zijn ouders waren niet rijk, zijn vader werkt als een van de havenmeesters in een van de havens van het stadje, terwijl zijn moeder in de botanische tuinen van de stad werkt als botaniste. Ze hadden het niet enorm breed, maar waren gelukkig. Op zijn 15e kreeg Lorenzo een baantje in de Teatro Massimo als kaartcontroleur in de weekenden. Het verdiende niet enorm veel, maar na 3 jaar sparen, en wat extratjes, had hij genoeg bij elkaar gespaard, om in de USA te gaan studeren, wat hij graag wilde. Er zijn zeker hele goede universiteiten in Italië, of Europa zelfs, maar hij wilde heel graag de rest van de wereld zien, zeker omdat hij als kind nooit ook maar van het eiland was geweest, zelfs de stad uit gebeurde maar weinig. Het was wel een hele grote stap voor de jongen die nooit zonder zijn familie is geweest, en zelfs maar weinig zonder zijn grootouders.
Hij werd toegelaten tot Stanford voor een studie Geschiedenis en Antropologie. Hij wist een kamertje op campus en een baan in de koffiebar op de kop te tikken. Zijn Engels was nooit extreem geweldig, maar goed genoeg. Zelfs nu hij hier al zo'n 5 jaar naar school gaat, gooit hij er nogsteeds vaker dan eens Italiaanse woorden doorheen. Met Kerst en de grote vakantie gaat hij elk jaar nogsteeds naar huis. Dit is wel duur, maar hij trekt het anders echt niet zonder zijn familie. Zoizo Skyped hij wekelijks, en vroeger zelfs dagelijks, met ze om de heimwee te onderdrukken. Inmiddels is Lorenzo bezig met zijn studie, waarin hij zich specialiseert op de onderwereld in de beschaafde wereldgeschiedenis, dus vanaf de Egyptenaren, Perzen, en Grieken, tot de maffia en drugskartels.
Extra: Lorenzo heeft twee katten,
Angelina, een Maine Coon van 5, en
Ezio, een Egyptische Mau van 2. Door hen voelt hij zich nooit alleen, en je ziet hem ook soms met een van de twee, of beide, in zijn rugzak, tijdens college, of als hij aan het studeren is.
Lorenzo woont op de Stanford campus, als internationale student is dat niet meer dan logisch. Hij heeft een fijne
kamer, waar hij met zijn katten in leeft. Ondanks dat hij door zijn opvoeding niet veel heeft geleerd over schoonmaken, opruimen, en koken, maar zijn kamer is altijd schoon, en heeft hij altijd wat te zeuren over het eten, zeker als het over 'Italiaans' eten gaat. Niemand kan namelijk tippen aan zijn moeder en oma.
Dat Lorenzo de onderwereld is gaan bestuderen is geen vreemde stap, gezien hij uit de streek met het hart van de Italiaanse maffia komt. Zelf heeft hij er nooit direct contact mee gehad, maar heeft in Palermo wel genoeg dingen gezien en gehoord die ermee te maken hebben. Tot hij naar de USA kwam was dit gewoon normaal voor hem, je zag of hoorde het, maar sprak er tegen niemand over en deed of je niets had gezien. Toch bleek dat hier niet te gebeuren, en gaf je alles aan bij de politie, ook als je niet zeker was wie de persoon was. Hierdoor kreeg hij veel interesse in deze wereld, al weet hij ook heel goed dat hij er niet verzeilt in moet raken als hij nog lang en relatief zorgeloos wil leven.
[ bericht aangepast op 16 okt 2015 - 15:48 ]
Bowties were never Cooler
Dubhaile
