Once upon a time (speeltopic) - Speeltopics

Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597

Andere topic

[ bericht aangepast op 7 mei 2016 - 18:20 ]

Ruby

Graham slaat zijn armen over elkaar en kijkt mij doordringend aan. "Ruby, ik weet dat je iets verzwijgt..." zegt hij. Ik probeer mijn gezicht neutraal te houden. 'Ik verzwijg niks, waarom denk je dat?' Mijn hart bonkt in mijn keel, maar ik moet nu volhouden anders heeft hij het door.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ik spring van bureau af en kom boven op Ruby met stoel en al vallen we om, maar dat maakt niks uit. Ik kus haar volop op haar mond en ik geniet ervan. Ik weet niet hoelang we zo bleven liggen, maar ik genoot ervan. "Bedankt Ruby, bedankt voor het me te herinneren." En ik zoen ik haar opnieuw.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik bereidde mij voor op zijn reactie. Voor ik het weet springt hij boven op mij en liggen wij op de grond. Voordat ik kan reageren voel ik twee warme lippen op de mijne. Ik was verbijsterd. Van alle reacties die ik had verwacht was dit er geen. Ik ontspan mij en geniet van het moment. "Bedankt Ruby, bedankt voor het me te herinneren." zegt Graham terwijl hij mij vervolgens weer zoent. Ik ben in de war, hoe bedoelt hij dat? Ik draai mijn hoofd kort weg. 'Hoe heb ik je geholpen?' vraag ik verbaast. Vlinders vliegen door mijn buik. Ik kijk in zijn prachtige bruine ogen en smelt van binnen.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Hoe heb ik je geholpen?' hoor ik Ruby verbaast vragen. Ik negeer de vraag even en zoen haar opnieuw. Het is een heerlijk gevoel, maar niet alleen de lippen op elkaar, ook de vlinders die in mijn buik vliegen. Verliefdheid, een gevoel die ik een tijd niet gekend hebt en sinds de kus van Ruby moest onderdrukken. Regina was vermist, dus ik kon eindelijk doen wat ik altijd wilden, volop gaan voor Ruby. Ik haal mijn lippen van die van haar en streel met mijn hand door haar haar. "Jij hebt mij mijn hart teruggeven Ruby. Mijn eigen puren hart." Ik zoen haar opnieuw, want ik kan het gewoon niet laten. Eindelijk kan het gewoon. "Jou zoen... het opende mijn ogen..."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Mijn vraag wordt beantwoord met een zoen. Niet het antwoord wat ik wilde horen, maar hier ging ik ook mee akkoord. Ik moest glimlachen. "Jij hebt mij mijn hart teruggeven Ruby. Mijn eigen puren hart." ik sluit mijn ogen en voel zijn lippen weer op de mijne. "Jou zoen... het opende mijn ogen..." Hierop opende ik mijn ogen. 'Wacht, hoe kan het dat je deze gevoelens hebt terwijl Regina jouw hart heeft?' vraag ik verbaast. Voordat ik het wist was het er uit. Ik kan mijzelf wel vervloeken, hij had niet mogen weten dat ik dit wist.

---

When you believe your dreams come true

Graham

"Jou zoen... het opende mijn ogen..." We keken elkaar recht in de ogen. God, wat waren haar ogen toch prachtig. Je kon er gewoon in verdwalen. 'Wacht,' ik schrik op. 'hoe kan het dat je deze gevoelens hebt terwijl Regina jouw hart heeft?' vraag Ruby verbaast. Mensen wisten het dus? Kleine Emma, euh Lisa had dus mensen tegen Regina opgestookt. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Ik was benieuwd of ze mijn hint begreep "Dat komt door jou Ruby. Jij bent degene die mijn hart heeft veroverd."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Dat komt door jou Ruby. Jij bent degene die mijn hart heeft veroverd." antwoordde hij glimlachend. Opgelucht haalde ik adem, hij had dus niets door. Toch was ik in de war door zijn uitspraak. Ik maakt mij los uit zijn armen en ging staan. Mijn gedachten waren aan het malen. Hoe kon een persoon gevoelens hebben zonder dat diegene een hart had. Was het Regina die een spelletje met mij speelde door Graham dit te laten doen, zodat ze mijn hart kon laten breken? Hoe graag ik ook wilde dat Graham's gevoelens echt waren kon ik niet geloven dat het zo was. Ik ging op de rand van de tafel zitten. 'We moeten die vermist posters van Regina nog ophangen' mompel ik. Hoe gelukkig ik mij net voelde, hoe terneergeslagen ik nu was. Ik wilde dat ik mijn gevoel de vrije loop kon geven, maar ik durfde de controle niet los te laten.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ze begreep me hint jammer genoeg niet. Ruby nam plaats op de rand van de tafel. 'We moeten die vermist posters van Regina nog ophangen' mompelde ze. Ik keek verbaast naar haar. "Ik denk dat Regina wel even kan wachten. Volgens mij mist niemand haar." Ik nam plaats naast Ruby op de tafel en legde mijn arm om haar schouder en trok haar wat dichter naar mij toe. "En ik denk dat jij haar helemaal niet mist. Na alles wat ze geprobeerd heeft van je af te pakken Ruby." Nu kwam het moment, als ze nu nog niet geloofde dat ik mijn hart terug had net zoals mijn herinneringen. "Of moet ik soms Red zeggen?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Ik denk dat Regina wel even kan wachten. Volgens mij mist niemand haar." Graham kwam naast mij zitten. Hij trok mij tegen zich aan, waarna ik mijn hoofd op zijn borst legde. "En ik denk dat jij haar helemaal niet mist. Na alles wat ze geprobeerd heeft van je af te pakken Ruby." Het was alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik hoefde Regina inderdaad de komende tijd niet meer te zien. Onze laatste ontmoeting was nou niet bepaald aangenaam. "Of moet ik soms Red zeggen?" klonk het plotseling uit zijn mond. Verschrikt maakte ik mij los en keek hem recht in de ogen aan. 'Je wist het? Al die tijd al?' stamel ik. 'En je vergeeft mij ondanks dat ik Regina heb aangevallen?' vraag ik voorzichtig. Ik was nog steeds geshockeerd.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ruby legde haar hoofd op mijn borst en ik ging met mijn ander hand door haar prachtige haar heen. Nadat ik Ruby met Red had aangesproken maakte ze zichzelf los. Ze kijkt me recht in de ogen aan. 'Je wist het? Al die tijd al?' stamelde ze. 'En je vergeeft mij ondanks dat ik Regina heb aangevallen?' vraag Ruby mij. Met mijn hand haal ik een lok haar uit haar gezicht. Ik kijk haar diep in de ogen aan en pak haar handen vast. "Ik zei toch dat je me geholpen heb me alles te herinneren en Regina?" Ik laat Ruby los en sta op. Ik loop richting het raam en zucht diep. Van Regina wist ik dat Snow en Red elkaar kende, maar Snow heet het waarschijnlijk nooit over mij gehad en wist niet wat er mij was gebeurd. Het was het zwarte hoofdstuk uit mijn leven. Ik weet niet hoelang ik heb rondgelopen als het slaafje van Regina. Ruby wist dat Regina mijn hart ooit had, maar ze nooit begrijpen wat ik heb gevoeld, namelijk niks... Al mijn gevoelens... Ze lagen letterlijk in Regina's hand als ze mijn hart vasthield. "Laat ik het zo zeggen," verbreek ik de stilte. "Regina heeft voor ons beide het niet gemakkelijk gemaakt."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Hij haalde met zijn hand mijn haar uit mijn gezicht. Als hij daarna mijn handen vastpakt zegt hij "Ik zei toch dat je me geholpen heb me alles te herinneren en Regina?" Ik knik voorzichtig. Ik volg hem met zijn ogen als hij naar het raam loopt. "Laat ik het zo zeggen, Regina heeft voor ons beide het niet gemakkelijk gemaakt." Ik krijg tranen in mijn ogen, terwijl ik moet glimlachen. Ik had eindelijk iemand gevonden die mij begreep en waarbij ik mezelf kon zijn. Dit moment maakte mij gelukkig en ik wilde dat het eeuwig zou duren.

---

When you believe your dreams come true

---

Do I look like Mother Teresa?

Graham

Een traan rolde over mijn wang, maar ik veegde hem snel weg. "Regina's tijd is hier voorbij." Ik draai me om en kniel voor Ruby neer en pak haar handen vast. "Ik beloof je hierbij zolang als dat ik leef zal ik je beschermen tegen Regina en alle andere die jou kwaad willen doen. Ons kwaad willen doen." Ik pak de documenten die op tafel leggen en verscheur ze allemaal. Vervolgens gooi de restjes in de prullenbak. Niemand zou Ruby nu nog kwaad mogen doen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Eindelijk is het zover, ik mag naar huis. Ik kleed me gauw om in een leren broek, zwarte Crop-top en mijn leren jas. Vervolgens meld ik me af en loop ik weer eindelijk op straat. Ik zie niemand, wat me verbaasd. Daarom denk ik aan het incident dat ik in mijn hoofd iemand iemand anders zag doden, en dat ik daarna misschien de hele stad heb wakker gegild. Wordt ik gek of zo?

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Jens Potter

Ze waren nog steeds aan het wandelen. De sheriff verklaarde hem voor gek aan de andere kant van de lijn. Maar ja. Als hij zijn echte gegevens zou geven dan...
Ze passeerden langs het ziekenhuis en zagen Ellie staan. Jens riep: 'Hey! Ben je ontslagen? Dat werd tijd! ' en liep samen met Ava naar haar toe.