Once upon a time (speeltopic) - Speeltopics

Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597

Andere topic

[ bericht aangepast op 7 mei 2016 - 18:20 ]

Ruby

Ik moest lachen om het gepruts van Graham. 'Ik wil ook wel rijden hoor,' plaagde ik hem. 'Welke straat moesten we ook alweer zijn?' Ik wilde zijn notitieboekje pakken. Daar stonden immers alle gegevens.

---

When you believe your dreams come true

'Ik wil ook wel rijden hoor,' Er kwam weer een glimlach op mijn gezicht en ik kon er wel om lachen. De motor startte en ik begon te rijden. 'Welke straat moesten we ook alweer zijn?' Ergens in mijn hoofd moest het nog zitten. "Even denken hoor. Ik zag niet dat Ruby mijn notitieboekje pakte, die ik immers op het dashboard had gelegd. Ik sloeg linksaf en net toen ik voor het stoplicht kwam op een kruising wist ik weer de straat. " Leilisa Avenue!"

---

Do I look like Mother Teresa?

[ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 13:24 ]

Ruby
'Leilisa Avenue' beantwoorde Graham mijn vraag. Ik besloot alle aanwijzingen nog een keer door te lezen. Als ik door de aantekeningen kijk zie ik bijna alleen maar hartjes en af en toe een krabbeltje van het gesprek met Ellie. Maar voornamelijk hartjes. Allerlei gedachten schieten door mij heen. Vindt hij mij leuk, of vind hij iemand anders leuk? Ik raap mijn moed bij elkaar. 'Graham?' Ik neem een korte pauze. 'Waarom teken je allemaal hartjes bij de aanwijzingen?' Vraag ik voorzichtig. Ik durf hem niet aan te kijken, bang dat ik dan weer helemaal rood word.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Graham?' Ik kijk om richting Ruby, maar als ik zie dat ze mijn notitieboekje in haar handen heeft draai ik mijn hoofd snel terug. Ik probeer met moeite me normaal te gedragen. Ik probeer dood normaal naar de weg te kijken, maar voor mijn gevoel faalde ik zeer hard hierin. 'Waarom teken je allemaal hartjes bij de aanwijzingen?' vraag Ruby aan mij. Deze vraag had ik kunnen zien aankomen. Waarom was ik dan zo stom om hartjes te tekenen en om mijn notitieboekje open en bloot op het dashboard te leggen. Ik buig wat over mijn stuur om te kijken om er verkeer van links aankomt en sla vervolgens zelf linksaf. Ik probeer mij te focussen op de weg, maar ik weet dat Ruby helemaal wat zal gaan vermoeden als ik niks zeg. Plots weet ik hoe ik me eruit kan praten. Een klein nep lachje verschijnt op mijn gezicht, hoewel ik hem aardig echt vond lijken. "Ow dat, hahaha. Er is een meisje wat op het politiebureau verblijft, Ava. Zijn heeft in mijn notitieboekje getekend. En ik kon er nog wel wat tussen zetten. Zonde om dat papier niet te gebruiken." Ik vond dat ik mezelf er aardig goed had uitgepraat, maar ik had zelf het gevoel dat ik Ava vanwege haar tekenkunsten had beschreven als een kind van vier of vijf jaar oud.

---

Do I look like Mother Teresa?

Lisa

We waren druk bezig met de honden en toen we opkeken waren ze weg gereden. Waar gaan ze heen? Tegen wie moet ik het zeggen. Henry? Nee, dan breekt zijn hart. Mijn ouders? Nee, die geloven mij niet. Emma is mijn enige hoop. "lot, ik ga even een stukje wandelen in het bos."
"is goed ik moet toch zo naar huis."
Ik liep met Spike naar het bos.

[ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 19:02 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

HeyitsGraham schreef:

Tinkerbell1 is toch Emma?

Ruby
Het bleef even stil, totdat Graham begon te lachen. "Ow dat, hahaha. Er is een meisje wat op het politiebureau verblijft, Ava. Zijn heeft in mijn notitieboekje getekend. En ik kon er nog wel wat tussen zetten. Zonde om dat papier niet te gebruiken." antwoordde hij. Met moeite kon ik mijn teleurstelling verbergen. Ik moest mij ook niks in mijn hoofd halen. Hoe kon ik denken dat hij mij ook al is het maar beetje, leuk zou kunnen vinden. Ik legde het notitieboekje weer op z'n plek en wist even niet wat ik moest zeggen. Dus ik besloot maar zwijgend voor mij uit te staren totdat we op de plaats van bestemming aankwamen.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Het bleef stil aan Ruby's kant. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat ze het notitieboekje weer terug lag op het dashboard. Er was een ongemakkelijke stilte in de auto. Had ik haar nu gekwetst? Maar als dat zo zijn, dan zou dat moeten betekenen dat... Dat zij mij ook leuk vond. We waren aangekomen op de plaats van onze bestemming. Ik stopte de auto, maar stapte nog niet uit. Ik maakte mijn gordel los en draaide mij om naar Ruby en bleef haar maar aankijken. Op dat moment voelde ik het weer mijn hart, maar dit keer niet op positieve manier. Ik stapte snel uit en leunde tegen de zijkant van de auto, terwijl ik naar mijn hart greep en naar adem smakte. "Je gaat verder met het onderzoek, sheriff." verbaast keek ik om. Ik hoorde een stem, de stem van Regina, maar ik zag haar nergens.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Ava Heart

Ik frons. 'Geen idee wie dat zou zijn,' zeg ik. 'Ik ben hier net. Ik weet niet eens wie er magie heeft en wie niet.'
Ik land op een schoorsteen en stop Jens. 'Weet jij dat?' vraag ik dan.

---

obsessive rage

Ruby

Als we aankomen bij het plaats delict, parkeert Graham de auto. Als hij zijn gordel los heeft gemaakt draait hij zich naar mij toe. Ik voel dat hij mij aankijkt, maar ik durf hem niet in de ogen te kijken. Het voelde erg ongemakkelijk. Opgelucht haal ik adem als hij besluit uit te stappen. Ik volgde zijn voorbeeld. Plotseling grijpt hij naar zijn hart en snakt naar adem. 'Graham, gaat het wel?' roep ik geschrokken uit. Binnen een seconde sta ik naast hem. Krijgt hij een hartaanval? schiet door mijn gedachten heen. Ik weet niet goed wat ik moet doen. In the enchanted forest wist Snow altijd precies wat er moest gebeuren als iemand problemen had met zijn gezondheid. Maar nu stond ik er alleen voor. Ik pak Graham bij zijn schouders beet en kijk hem doordringend aan. 'Rustig ademhalen,' zeg ik kalmerend. Graham kijkt verward om zich heen, alsof hij net een spook heeft gezien. 'Graham, hoor je mij?' Ik probeer tot het door te dringen.

---

When you believe your dreams come true

Na een tijdje naar het plafond te staren besluit ik om een rondje in het ziekenhuis te lopen. Ik sta voorzichtig op en ik pak het rol ding want me moet helpen, net zoals het infuus aan mijn rechter pols en daarna stap ik mijn kamer uit. Ik loop naar de lift maar daar wordt ik gauw tegengehouden. "Sorry, je moet echt in je kamer blijven," zegt de vrouw terwijl ik haar vol ongeloof aankijk. "Ik wil bewegen," stamel ik "dus wil ik bewegen,". "Sorry, het zijn orders," zegt ze terwijl ze me terug brengt naar mijn kamer. "Ik ben ook mens, ik heb dus ook rechten," zeg ik boos terwijl ik weer in mijn bed zit. "Jouw rechten zijn voortaan in bed blijven," zegt de zuster voordat ik weer in die rotkamer zit.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Graham

'Graham, gaat het wel?' vaag hoor ik dat Ruby tegen mij praat. Ruby, haar naam flitst door mijn hoofd. Ze pakt me bij mijn schouder vast. Ik voel dat ze me aankijkt. Ik kijk met mijn hoofd haar kant op. Mijn ogen staan wijd open, smekend kijk ik haar aan. De pijn het moet ophouden. 'Rustig ademhalen,' hoor ik, maar het enige wat ik kan doen is naar adem snakken. Wat is dit toch steeds? 'Graham, hoor je mij?' Opnieuw kijk ik richting Ruby, maar door het snakken maar adem kan ik niks logisch uit mijn mond krijgen.
"Zal ik een stapje verder gaan Sheriff of begrijpen we elkaar weer? Vergeet niet dat jij maar een zielige pop bent en ik de touwtjes in handen heb." Opnieuw de stem van Regina. Angstig kijk ik om me heen. Hoe doet ze dit?
"wat is er met Regina en jou en ik denk dat je wordt beheerst door haar."
"een hart, Regina kan mensen beheersen met als ze hun hart heeft."
Had Lis dan toch gelijk? "R-ru-ruby" is het enige wat ik kan uitspreken.

Regina
Ik knijp nog eens flink in het hart van Graham. "Vindt u dit niet een beetje te ver gaan majesteit?" Woest kijk ik om naar naar Sidney. Ik kan je zo uit die spiegel halen en in die cel stoppen. Verdwijn uit mijn ogen, ik wil zicht hebben op mijn pop." Sydneys gezicht maakte plaats voor Graham en Ruby. Ik liet het hart ietsjes losser. "Ow Graham, straks kan je alleen nog maar aan mij denken. Mwahahahaha"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik krijg geen grip op Graham. Ik zie dat hij steeds meer en meer in paniek raakt, zijn ademhaling gaat nog sneller. Het doet mij pijn hem zo te zien, terwijl ik niks kan doen. "R-ru-ruby" is het enige wat hij uitspreekt.'Sst, het komt goed.' Van binnen weet ik dat het helemaal niet goed gaat. Zometeen valt hij vast dood neer. 'Fuck' mompel ik. En dan plant ik mijn lippen op de zijne en zoen hem teder. Ik sluit mijn ogen en voel de vlinders door mijn buik gieren. Geschrokken sprong ik achteruit, waar was ik in hemels naam mee bezig. In paniek wist ik niet meer wat ik moest doen en rende weg. 'Ik ga hulp halen,' riep ik achterom. Het was waar, maar het was een mooie uitweg om mij uit deze situatie te redden. Ik kon Graham nu niet onder ogen komen.

---

When you believe your dreams come true