• Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597

    Andere topic

    [ bericht aangepast op 7 mei 2016 - 18:20 ]

    Graham

    'Sst, het komt goed.' die woorden doen me goed. Het goed me goed dat Ruby bij me is en tegen me praat. Maar dan vanuit het niets voel ik Ruby's zachte lippen op die van mij. Ik sluit mijn ogen en laat haar de kus leiden, maar zo snel als dat de kus gekomen was, was de kus ook weer weg. Ruby rende weg en riep snel nog 'Ik ga hulp halen,'. Ik keek haar verbaast na, terwijl ik de kracht in mijn hart weer voelde toenemen. Ik viel neer op de grond en leunde met mijn rug tegen de wagen, terwijl ik weer op adem kwam. Deze kus... het was nog beter dan die keer met Emma. Emma! Mijn ogen schoten wijd open. De kus met Emma. Ik kon het me weer herinneren. Alles wat er was gebeurd, voordat ik... dood ging. "Ruby." kwam er zachtjes uit mijn mond, maar ze kon me waarschijnlijk niet meer horen. Langzaam zag ik Ruby in de verte verdwijnen.

    Regina

    Het was een heerlijk gevoel om Ruby zo wanhopig te zien. Het was bijna net zo'n mooi gevoel toen met Snow en Charming. "Wat heb ik dit toch gemist." Opnieuw moest ik lachen om wat er gebeurde, maar al snel kwam er weer kwaad in mij naar boven. "WAT?! Ze kust hem?" ik kon wel kotsen van wat ik zag. Ik greep het hart en wilde het helemaal kapot knijpen, maar toen besefte ik me dat ik het hart voor iets anders nodig had. Mijn geliefde pop kon ik nog niet opgeven.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd. Waarom moest ik hem precies op dit moment zoenen? Het lukte mij niet om helder na te denken. Ik bel Emma op of zij bij Graham kan gaan kijken, maar ze neemt niet op. Snel spreek ik wat in op de voice mail. Voor de zekerheid bel ik naar het ziekenhuis, terwijl ik kort de situatie uitleg. In blinde paniek ren ik naar het bos. Er was maar één manier om mijn gedachten compleet opzij te zetten. Snel deed ik mijn mantel af en voordat ik het wist waren mijn benen veranderd in grote poten met klauwen. Het voelde goed om de wind door mijn vacht te voelen, toch kon ik Graham nog niet vergeten. Ik huilde uit frustratie. De galm die door de bossen naklonk was angstaanjagend. Maar ik genoot ervan, dit was een deel van mijn leven. Ik hoopte alleen dat ik niemand zou tegenkomen, aangezien ik niet wist hoe het op dit moment met mijn zelfbeheersing is gesteld.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    Met mijn magie verplaatste ik mezelf naar de plek waar Graham was. De vloek was bijna klaar en er mocht nu niks verkeerd gaan. "Re- Regina." "Lieverd, spaar je krachten. Het goed niet echt goed met je." Ik liep dichter naar hem toe en hurkte naast hem neer. Ik wilde een hand op zijn schouder leggen, maar Graham greep die hand vast. "Ik herinner.... ik herinner me alles weer." Verbaast kijk ik Graham aan. "Graham, schat waar heb je het over?" Ik voelde een kleine slik van angst en nam een stap achteruit. Met moeite probeerde Graham overeind, maar tevergeefs viel hij weer naar op de grond. Met zijn gezicht bij mijn schoenen. "Kijk zo ken ik je weer. Vroeger lag je altijd aan mijn voeten, zoals een puppy." Graham gromde en mompelde wat, maar dat was niet te verstaan. "Laten we hier geen scene schoppen." Ik maakte twee handgebaren. Bij de eerste viel Graham bewusteloos neer en bij de tweede bracht ik Graham en mijzelf naar mijn kluis onder het graf van mijn vader. "Je meisje zal er spijt van krijgen dat ze je in de steek heeft gelaten." Met een spreuk laat ik een muur verdwijnen en plaat Graham in de kamer daarachter. "Ik kom straks nog wel even langs." Vervolgens loop ik het graf uit en betreedt de begraafplaats.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Ik ren een tijdje rond totdat mijn hoofd leeg is. Pas dan komt het echte besef. Ja ik heb Graham gezoend, maar dat is nu niet het belangrijkste. Ik liet hem in de steek toen hij bijna dood ging. Misschien is hij nu wel dood. De schrik slaat weer toe, ik moet naar hem toe. Snel ren ik naar de plek waar ik mijn mantel heb afgedaan. Ik kruip er voorzichtig onder, zodat ik weer mens word. Ik zet het op een rennen naar de plek waar ik Graham achterliet. Daar aangekomen is er geen spoor van hem te bekennen. Het portier van de auto staat nog steeds open. 'Graham, waar ben je?' mompel ik. Ik moet en zal hem vinden. Vastberaden als ik ben snuif ik zijn geur op. Gek genoeg is deze alleen bij de auto te vinden. Wel ruik ik een zoete parfum lucht in hetzelfde gebied rondom de auto. 'Regina' schreeuw ik woest uit. Ik weet gewoon dat zij met de verdwijning van Graham te maken heeft. Er is maar één manier om er achter te komen. Ik stap in de politiewagen en rij regelrecht naar het huis van Regina, het huis van madame mayor. Met gierende banden kom ik tot stil stand voor het paatje dat richting de voordeur loop. Ik spring uit de auto en loop regelrecht naar de voordeur. Met mijn vuisten begin ik op de voordeur te bonken. 'Regina, doe open. Wat heb je met Graham gedaan?' roep ik boos uit. Als er geen reactie volgt begin ik alleen nog maar harder te bonken. De angst die ik eerst had, heeft plaats gemaakt voor woede. Ik wilde Graham vinden, Regina mocht hem niets aan doen.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    ik liep de hoek om en voor mijn huis zag ik de politiewagen van Graham staan. Verbaast bleef ik met een opgetrokken wenkbrauw staan "Dit is vre-" Ik maakte mijn zin niet af, omdat ik iemand hoorde schreeuwen. 'Regina, doe open. Wat heb je met Graham gedaan?' Langzaam kwam ik het pad oplopen. "Eén, ik had kunnen weten dat jij het was die aan het schreeuwen was. Twee, ze is niet thuis zoals je ziet. Drie, wat ik met Graham heb gedaan? Waar heb je het over? Vier, als die deur maar ook een krasje heeft betaalt Granny een maand dubbele huur." Ik loop langzaam naar de deur doe. "Owja en vijf. Waar heb ik dit bezoek aan de danken." Ik pak mijn sleutel uit mijn tas en steek hem alvast in het slot, echter open ik de deur nog niet.


    Do I look like Mother Teresa?

    Jens Potter



    'Weet jij wie er magie heeft?' vraagt Ava. Jens twijfelt. Valt ze te vertrouwen? Zij heeft hem ook wel veel verteld, maar toch... Hij ziet wel dat zij hét ook heeft. Diep in zich. 'Euhm... Tja... Ik heb een speciale gave.' Kwam eruit. 'Ik zie wie magie kan gebruiken, en in welke mate. Ik zie dat jij, diep in jou, ook magie bezit. Met of zonder toverstaf. Je moet het enkel laten ontpoppen. En daarvoor heb je een leraar, of begeleider nodig. Je hebt een beetje weg van... Luna Lovegood, ook wel bekend als Loena Leeflang. Maar je hebt het gewoon zelf nog niet ontdekt. Je bent een meisje met vele gaven, Ava. Er schuilt iemand speciaals in jou. Iemand, waar geen woorden voor bestaan.' Hij vond dat het beter was alles in 1 keer te vertellen.

    [ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 21:58 ]



    Elina 'Ellie' Kyriakou


    Kreunend lig ik in mijn bed, kijkend naar het witte plafond. Ik mag hier helemaal niks, echt helemaal niks en daar wordt ik gek van. En sinds het onderzoek heeft niemand de moeite genomen om mij te bezoeken dus zit ik me hier nog wel te vervelen. Ik besluit dus om eventjes te zingen.
    'A white pinkefest on the coat wasn't ever my style. We'll have a love that's worn in cause it took us a while. I'll see my past in the corners and cracks of your smile. And seeking the future in mine is all you need to survive. Cause I still believe in love, I'll be right here when I come. And I will wait till I know your name. You make me feel like before you I wasn't alive and after all the time I still wanna try. Cause I still believe in love, I'll be right here when you come. And I will wait, till I know your name. And before you once before, but wherever you are, I'm always yours. Cause I still believe in love, I'll be right here when you come. And I will wait, I will wait. I will wait till I know your name," zing ik dan

    Lied is ISA i Will Wait


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Ruby

    Ik draai me om als ik Regina's stem hoor. "Eén, ik had kunnen weten dat jij het was die aan het schreeuwen was. Twee, ze is niet thuis zoals je ziet. Drie, wat ik met Graham heb gedaan? Waar heb je het over? Vier, als die deur maar ook een krasje heeft betaalt Granny een maand dubbele huur." Ik stop met het bonken op de deur en kijk haar woest aan. 'Hoezo had je kunnen weten dat ik het was?' Kaats ik de vraag terug. 'Graham had een hartaanval of iets dergelijks. Ik ging hulp halen en toen ik terug kwam was hij verdwenen.' Regina loopt langzaam naar mij toe en passeert mij met haar sleutels in haar hand. "Owja en vijf. Waar heb ik dit bezoek aan de danken." zegt ze terwijl ze mij een arrogante blik toewerpt. 'Jouw geur was aanwezig op de plek waar Graham verdwenen is. Doe nu niet of je van niets weet.' sis ik kwaad. Ik moet mijn best doen om mijzelf te beheersen. Met één beweging kan ik mijn mantel af doen en dan kan ik niet voor mijzelf instaan wat er dan zou kunnen gebeuren. Ik bal mijn vuisten terwijl ik haar met een vurig blik aankijk.

    [ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 22:10 ]


    When you believe your dreams come true

    Regina

    'Hoezo had je kunnen weten dat ik het was?' Kaats Ruby de vraag terug aan mij. 'Graham had een hartaanval of iets dergelijks. Ik ging hulp halen en toen ik terug kwam was hij verdwenen. Jouw geur was aanwezig op de plek waar Graham verdwenen is. Doe nu niet of je van niets weet.' sist ze kwaad. Ik draai me volledig om naar Ruby en loop met een kwaad gezicht naar haar toe. "Luister goed naar mij juffie. "ik wil niet dat iemand zo'n toon tegen mij aanslaat in mijn eigen tuin." Een kleine vuurbal laat ik in mijn hand verschijnen. "Je weet dat ik de sterkere ben."


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Ik zie dat ik Regina nu echt kwaad heb gemaakt. Maar voor mij is dit het bewijs dat ze schuldig is. "Luister goed naar mij juffie. "ik wil niet dat iemand zo'n toon tegen mij aanslaat in mijn eigen tuin." zegt ze dreigend terwijl ze een vuurbal in haar hand laat verschijnen. Ik zou mij nu gedeisd moeten houden, maar het kan mij niks schelen. In the enchanted forest heeft ze lang genoeg de evil queen uit gehangen. Hier in storybrooke laat ik dat niet gebeuren. Ze kan niet de baas over mij spelen. "Je weet dat ik de sterkere ben." zegt Regina kwaad. 'Oh, maar je weet ook wat ik kan doen.' Terwijl mijn hand naar de sluiting van mijn cape rijkt. De spanning is om te snijden, ik staar haar nijdig aan.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    'Oh, maar je weet ook wat ik kan doen.' zegt Ruby terwijl haar hand naar de sluiting van haar cape rijkt. Ik bal mijn vuisten, maar laat de rust weer tot mij komen. "Weet je wat? Je mag alles weten. Wat maakt het uit. Wie gelooft jou nou?" ik frommel een beetje aan mijn haar. "Weet je wat het is lieverd? Ik krijg alleen maar meer bewijs. Die arme meid was aangevallen door een wolf, maar er zijn toch geen wolven in Storybrooke? Behalve iemand die in een wolf kan veranderen en laat diegene nou precies voor mij laten staan." Met een gemene glimlach kijk ik haar aan. "Als je mij aanvalt, heb ik alleen maar extra bewijs." Even wrijf ik in mijn handen. Hmmm heerlijk die lucht van zoete wraak. "Als je het verhaal wilt weten.... Hij is dood. Ja lieverd, je schatje heeft deze wereld verlaten. En wat wil je er tegen doen? Mij aanvallen. Whahahaha!"

    Graham

    Langzaam opende ik mijn ogen weer, maar ik merkte geen verschil. Het was te donker waar is was. Geen schrijntje lucht was er hier. Maar waar was hier? "Ruby?" ze zou toch hulp halen? Dit was niet echt een goede manier van hulp...


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    "Weet je wat? Je mag alles weten. Wat maakt het uit. Wie gelooft jou nou?" antwoord Regina. Ik kan er niet tegen dat ze mij aan het bespelen is, toch ben ik benieuwd naar de waarheid. "Weet je wat het is lieverd? Ik krijg alleen maar meer bewijs. Die arme meid was aangevallen door een wolf, maar er zijn toch geen wolven in Storybrooke? Behalve iemand die in een wolf kan veranderen en laat diegene nou precies voor mij laten staan." lacht ze gemeen. Mijn mond valt open van verbazing. Ik besef dat ik nu heel voorzichtig moet zijn. 'Maar, maar ik heb haar niet aangevallen.' stamel ik wanhopig. Ik was het toch niet? Denk ik in paniek. Nee Regina wil dat ik dat denk. Ik probeer mijzelf rustig te krijgen. Regina wrijft in haar handen, ze kijkt mij tevreden aan. "Als je het verhaal wilt weten.... Hij is dood. Ja lieverd, je schatje heeft deze wereld verlaten. En wat wil je er tegen doen? Mij aanvallen. Hahahaha!" vervolgt ze haar verhaal. Mijn ogen worden groot, mijn wereld stort in. Graham dood? dat kan niet. Tegelijkertijd knapt er iets in mij, ik ontbloot mijn tanden. Met één beweging valt de mantel op de grond. Alles lijkt zich in slowmotion af te spelen. Met een afgrijselijke brul spring ik op Regina af. Met mijn voorpoten druk ik haar op de grond. Mijn gezonde verstand is verdwenen, er is alleen nog maar ruimte voor het beest binnen in mij. Ik doe mijn best om Regina's hoofd van haar lijf te scheuren.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    'Maar, maar ik heb haar niet aangevallen.' stamel Ruby wanhopig. Opnieuw moet ik lachen. Na ik verteld heb dat Graham dood is worden haar ogen alleen maar groter. Haar angst en verdriet maakt mij sterker en vrolijker. Opeens vanuit het niets gebeurd het ik kon te laat reageren. Twee gigantische wolvenpoten duwen mij over. Nog voor Ruby een hap kan nemen komt er flits en ik ik verdwijn, maar verschijn gelijk weer achter haar. Het shirt wat ik aan had was wat gescheurd. Nog voor Ruby iets kon toen verlamde ik haar. Het was een kwestie van een simpele beweging. "Goed werk Sidney." Sidney kwam met zijn camera tevoorschijn. "Ik zal gelijk een stukje schrijven voor de krant." Ik hurkte neer naast de wolf en streelde het beest en vervolgens rukte ik haar hart uit haar lijf. "Dit is de waarheid lieverd. Graham kon nooit van jou houden, sorry kan nooit van je houden. Dat klopt lieverd. Ik beschik over zijn hart en zijn gevoelens." Een paar keer kneep ik zachtjes in haar hart. "Ik zou zo graag dit mooie hartje verpulveren, maar ik denk dat ik je nog liever even je mooie leventje laat lijden." Ik plaatste het hart terug en liep naar binnen. Vervolgens liep ik het huis binnen en hief de verlam spreuk op.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Ik word verblind door een flits en voordat ik het weet ben ik verlamd. Ik grom, bijna had ik haar te pakken. Ik schrik van haar woorden. "Goed werk Sidney." terwijl Sidney met zijn camera tevoorschijn kwam. "Ik zal gelijk een stukje schrijven voor de krant." Dit was al die tijd haar plan geweest, ze pushte mij net zolang tot ik mijn controle zou verliezen. Woedend ben ik als ze door mijn vacht streelt en ik niets kan doen. Er volgt een gruwelijke pijn, waarna ik mijn hart in haar handen zie. Dit is het dan, mijn laatste seconden gaan in, denk ik wanhopig. "Dit is de waarheid lieverd. Graham kon nooit van jou houden, sorry kan nooit van je houden. Dat klopt lieverd. Ik beschik over zijn hart en zijn gevoelens." zegt ze voldaan. Ik schrik op, wacht als zij het hart heeft van Graham, dan leeft hij nog. Het geeft mij een sprankje hoop, dat al snel weer de grond wordt ingeboord als Regina in mijn hart knijpt. Een stekende pijn gaat door mijn lichaam. "Ik zou zo graag dit mooie hartje verpulveren, maar ik denk dat ik je nog liever even je mooie leventje laat lijden." zegt ze terwijl ze mijn hart terugplaatst. Ik snak naar adem. Als Regina binnen is heft ze de verlamming op. Even kijk ik verbaast om mij heen, vervolgens pak ik mijn mantel in mijn bek en stuif met mijn staart tussen mijn poten weg. Het kan mij niets schelen dat iedereen op straat mij zo kan zien, het enige dat ik wil is weg van deze plek. Ik vlucht direct het bos in en stop pas wanneer ik in het diepste gedeelte ben. Daar kruip ik onder mijn mantel en val neer onder mijn knieën. Tranen stromen over mijn wangen. Alles wat ik had heeft Regina mij afgepakt. Graham, mijn onschuldige bestaan als weerwolf. Ik kan nu niemand meer onder ogen komen. Ik weet hoe het zal gaan, net als vroeger. Ze zullen mij opjagen met hooivorken en fakkels, totdat ze mij vinden en nu eindelijk de kans krijgen mij te doden. Ik sla mijn handen om mijn knieën en laat me op mijn zij vallen. Ik ben verdoofd van de pijn die binnen in mij brand.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    Wanneer ik binnen ben kijk ik snel door het raampje van de deur. Ik zie Ruby in haar wolvengedaante wegrennen. "Hmmm, zonde dat iedereen het straks weer vergeten is." Ik haal mijn schouders op. Ach, wat boeit het ook eindelijk. Ik zal spoedig mijn Happy End krijgen. Nu ik Ruby een soort van uit de weg had geruimd besloot ik dat Graham wel weer kon rond lopen als een vrij man. De vloek zou op zich moeten wachten en men zou de sheriff missen in het dorp. Maar Graham wist alles al... Dan had ik maar één oplossing, een kleine vloek alleen over hem uitspreken. Dan was hij alles vergeten en dan zou vanavond weer bij mij in bed liggen.

    Graham

    Een fel licht begon in de kamer te komen. Mijn ogen waren nu juist aan de duisternis gewend geraakt. "Lieverd, je bent vrij om te gaan, maar eerst...." Ik val bewusteloos naar voren. Ik wordt wakker aan mijn bureau waar een aantal documenten liggen. Ik bekijk ze eens goed, het is een foto van de bijtwond van Ellie, een pootafdruk van een wolf, een foto van Regina die aangevallen wordt door een wolf en een andere vage foto van een wolf in de bossen. Ik strijk mijn hand door mijn haar en bekijk alles eens goed. Zonder dat ik het wist had ik blijkbaar de zaak opgelost. Ik pak een lege fles die naast mij staat. "Whisky" lees ik op. "Misschien moet ik niet meer drinken tijdens werktijd." Ik keek op mijn horloge en besluit om eerst naar Regina te gaan en vervolgens het nieuws te vertellen aan Ellie. Alleen één vraag bleef in mijn hoofd hangen. Wie had het briefje geschreven? Wolven kunnen natuurlijk niet schrijven.


    Do I look like Mother Teresa?