Nakito en ik hebben prive verder gechat. Hier het resultaat.
'Ik droomde dat hij dood was, net zoals Peter,' snikte Ruby. 'Het was mijn schuld, ik ben een monster.' Ruby verborg haar gezicht in mijn armen. "Sssst, zeg dat nou niet." Ik wist over wie ze het had, Graham. Gek genoeg was ik niet boos, nee ik voelde me ook een soort van verdrietig. Ik herhaalde de dromen dat het maar een droom was en niks voorstelde. Echter liet mijn moederinstinct me nu in de steek en wist ik niet wat ik moest doen. Bij Henry praatte ik altijd over de droom en dan zorgde we er samen voor dat het slechtte toch verloor. Wat achteraf best raar was van mij. "Wil je erover praten?" was het enige wat ik nog kon verzinnen.
Ruby
"Sssst, zeg dat nou niet." suste Regina mij. "Wil je erover praten?" vroeg ze. Ik wilde nee schudden, maar mijn mond zei ja. Ik wist niet zo goed of ik beide dromen moest vertellen. 'Oke,' mompelde ik. 'Ik had twee dromen, je mag mij niet uitlachen om mijn eerste droom.' Ik keek haar doordringend aan. 'Jij, ik en Henry waren in het park aan het picknicken. Henry noemde mij zijn zus en jij was mijn moeder.' Ik voelde dat mijn wangen rood kleuren van schaamte. 'Ja raar he,' mompelde ik. De droom voelde niet raar, ik was er gelukkig, maar Regina vond het vast heel apart. 'Mijn tweede droom,' ging ik snel verder 'Ging over dat ik alleen in het donker was, iets hield mij in de gaten. Toen ik er op afsprong kreeg ik mijn wolfgedaante en vermoorde ik de persoon. Toen zag ik dat het Graham was,' ik snikte weer.
Regina
Ze wilde er inderdaad over praten. 'Oke, ikk had twee dromen, je mag mij niet uitlachen om mijn eerste droom.' Ruby keek mij recht in de ogen aan en met een klein lief glimlachje knikte ik naar haar. "Oke." 'Jij, ik en Henry waren in het park aan het picknicken. Henry noemde mij zijn zus en jij was mijn moeder.' Met moeite kon ik mijn gezicht niet laten vertrekken, mijn glimlach bleef er nog steeds, maar ik was vrij verbaast. 'Ja raar he,' mompelde Ruby. Ik schudde zachtjes van niet. Dit leek voor mij wel een droom, maar ook ik werd uit deze droom gehaald, doordat Ruby overging naar haar tweede droom. 'Mijn tweede droom ging over dat ik alleen in het donker was, iets hield mij in de gaten. Toen ik er op afsprong kreeg ik mijn wolfgedaante en vermoorde ik de persoon. Toen zag ik dat het Graham was,' Ruby begon weer met huilen. Met mijn hand streelde ik door haar haar. "Dromen zijn een geschenk voor ons Ruby." begon ik met vertellen, terwijl ik met mijn vinger een traan van haar wang afveegde. "We hebben mooie dromen en slechte dromen, maar deze dromen zorgen ervoor wat we echt leren wat wijzelf willen en waarvoor we bang voor zijn." Ik dacht na over wat ik zei en kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom zou Ruby een dochter van mij willen zijn?
Ruby
Ik glimlachte door mijn tranen heen. 'Wat mooi hoe je dat omschrijft.' Voor mij zaten er veel waarheden in mijn dromen. Op dat moment realiseerde ik me dat ik echt opzoek was naar een moederfiguur in mijn leven. 'Ik heb mijn moeder nooit echt gekend,' begon ik. 'Al op jonge leeftijd werd mijn verteld dat mijn ouders niet meer leefden, ik werd opgevoed door Granny. Ik miste mijn ouders, maar ik had er vrede mee.' Ik droomde een beetje weg. 'Op latere leeftijd, toen ik met Snow White rondtrok, kwam ik er achter dat mijn moeder nog leefde. Ze was hetzelfde als ik en ze had een hele pack bij zich. Ze vond Snow een verrader en wilde haar doden. Ik kon het niet laten gebeuren en sprong er tussen. Een pin doorboorde haar hart, door mij is ze dood. Voor even had ik gedacht dat ik mijn moeder terug te hebben, maar niets bleek dus minder waar,' beëindigde ik mijn verhaal. Geen idee waarom ik dit aan Regina vertelde, maar het voelde goed dat ze nu iets wist over mijn achtergrond. 'Het spijt mij trouwens dat ik daar straks zo boos deed.' mompelde ik. 'Ik wil geen strijd meer voeren met je Regina.' Ik keek haar hoopvol aan.
Regina
Gelukkig kon ik een kleine glimlach op het gezicht van Ruby laten verschijnen tussen de tranen door. 'Wat mooi hoe je dat omschrijft.' ik voelde dat ik lichtjes kleurde in mijn gezicht. Waarom deed ik nou zo? Ik ben the evil queen, kom op zeg! 'Ik heb mijn moeder nooit echt gekend,' verbrak Ruby de stilte. 'Al op jonge leeftijd werd mijn verteld dat mijn ouders niet meer leefden, ik werd opgevoed door Granny. Ik miste mijn ouders, maar ik had er vrede mee. Op latere leeftijd, toen ik met Snow White rondtrok, kwam ik er achter dat mijn moeder nog leefde. Ze was hetzelfde als ik en ze had een hele pack bij zich. Ze vond Snow een verrader en wilde haar doden. Ik kon het niet laten gebeuren en sprong er tussen. Een pin doorboorde haar hart, door mij is ze dood. Voor even had ik gedacht dat ik mijn moeder terug te hebben, maar niets bleek dus minder waar,' Ik wist niet wat ik hierop moest zeggen. Waarom zou ze dit allemaal aan mij vertellen? 'Het spijt mij trouwens dat ik daar straks zo boos deed.' mompelde ze. 'Ik wil geen strijd meer voeren met je Regina.' Die blik in haar ogen.... Moest ik nu haar hart teruggeven. Nee, het was misschien een truc, of misschien niet maar dan raakte ik haar kwijt. Er verscheen een flauw glimlachje op mijn gezicht. "Tja moeders, ik weet er alles van..." Ik twijfelde of ik mijn verhaal moest vertellen.
Ruby
Het luchtte op om dit te vertellen. Niemand kende dit verhaal, behalve Snow. Ik wilde het voor iedereen verborgen houden. En nu stond ik gewoonweg mijn hart open te stellen aan Regina, terwijl ik niet eens een hart had. Ik moest stiekem lachen om mijn eigen gedachten. "Tja moeders, ik weet er alles van..." antwoordde Regina op mijn verhaal. 'Ohh ja,' mompelde ik beschaamd. 'Ik was Cora helemaal vergeten,' Ik wist wie Cora was en wat ze hier in Storybrooke had gedaan. Maar de geschiedenis achter deze vrouw ken ik niet. 'Waarom haatten jullie elkaar zo?' vroeg ik voorzichtig. 'Hield ze niet van jou?' Ik maakte mij los uit Regina's armen en ging rechtop zitten. Ik wist dat het een pijnlijk onderwerp was voor Regina, maar ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
Regina
'Ohh ja,' mompelde Ruby. 'Ik was Cora helemaal vergeten. Waarom haatten jullie elkaar zo?' vroeg Ruby aan mij. 'Hield ze niet van jou?' Ruby ging recht op zitten en keek me nieuwsgierig aan. "Nou ja, ze hield echt van me. Althans daar ben ik later achtergekomen, maar mijn geluk moest haar geluk zijn." Zonder het zelf te beseffen vertelde ik Ruby het hele verhaal van Snow, dat ik haar redden, het een aardig meisje leek, haar vader moest trouwen, maar Daniel leuker vond. "Ik had tegen haar gezegd dat ze het geheim moest houden, maar..." Daniel, het spijt me zo. Ik had dat kind nooit iets mogen zeggen. Ik veranderde langzaam in mijn oude ik weer, the Evil Queen, "Die kleine Snow, praatte haar mond voorbij en daardoor heeft mijn moeder het hart van Daniel voor mijn ogen verpulverd."
Graham
Je had geen magie nodig om te ontdekken dat er een aantal spreuken om het huis van Regina zaten. Ik moest alleen een zwakke punt uitkiezen en de sprong wagen. Ik zou er alles voor over hebben om Ruby terug te brengen. Ook al was de prijs mijn eigen leven.
Do I look like Mother Teresa?
