Ruby
Ik luisterde naar Henry's theorie en zag dat hij teleurgesteld was. 'Je had het niet kunnen weten hoe alles zou verlopen. Ik veroordeel niemand, het was het lot die dit bepaalde.' Ik woelde even door Henry's haar. 'Maar genoeg over het verleden, ik moet maar eens aan het werk.' Ik liep snel naar boven om mijn kleren aan te doen. Hierna stormde ik weer de trap af en pakte mijn spullen bij elkaar. 'Ik zie jullie vanavond weer,' Ik drukte een kus op de wangen van Regina en Henry. 'Goed naar je moeder luisteren hè,' zei ik waarschuwend tegen de jongen. Fluitend liep ik naar buiten, het beloofde weer een mooie dag te worden. De lente brak door en vele mensen waren buiten bezig. Ik begroete iedereen kort en liep regelrecht naar het politiebureau. Nog nooit had ik zoveel zin gehad om naar het werk te gaan, nou ja om eerlijk te bekennen. Ik wilde dolgraag naar Graham toe. Met een klap sloeg ik de deuren van het politiebureau open en liep regelrecht naar het bureau. 'Help ik ben een sheriff nodig.' riep ik lachend. Maar ik zag dat het kantoor leeg was. Wel stond er een mok bij het koffiezetapparaat. 'Oh,' mompelde ik. Waar was Graham? Ik liep het bureau door, maar hij was nergens te bekennen. Ook lag er nergens een notitie van hem dat hij er niet was. Bovendien had ik de politieauto buiten zien staan, dus het leek mij sterk dat in z'n eentje op pad was gegaan. 'Graham waar ben je?' mompelde ik ongerust. Ik verliet het politiebureau om te kijken of Graham bij Granny's is.
Jos
Ik glimlachte sluw toen Graham uit zijn kop dronk. "hmmm, is dit wel vers?" vroeg hij mij. 'Ja niks mis mee,' antwoordde ik. Maar hij stond al op om nieuwe koffie te zetten. Het maakte niets uit, één slok was al voldoende om het drankje te laten werken. Meteen daarna verscheen er een paarse wolk om hem heen en was hij verdwenen. Ik giechelde, nu gaan we echt spelen. Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik de deuren hoorde openslaan. Met één hand beweging kwam er een groene wolk over mij heen en verdween ik ook. In één van mijn geheime onderkomens kwam ik terecht. 'Ahh home sweet home,' grinnikte ik, terwijl ik mijn normale gedaante aannam. 'Is kijken hoe de sheriff het maakt. Ik liep naar het einde van de gang en draaide de deur van het slot. Behoedzaam sloot ik de deur achter mij. 'Zo sheriff, hoe gaat het met je?' Ik liep naar Graham toe en streelde over zijn wang met de rug van mijn hand. 'Je vraagt je vast af waarom je hier bent? Nou hier is je geluksdag, ik zal het je vertellen.' Ik draaide mijn rug naar hem toe. 'Ik ga je leven en het leven van je geliefden verwoesten. Heel Storybrooke ga ik verwoesten en het begint allemaal bij jou.' Ik lachte kwaadaardig. Ik draaide mij weer om naar Graham en keek hem met een gestoorde blik aan. Weer liep ik naar hem toe. 'Stil maar, je zult er niets van merken. Je zult leven en gelukkig zijn en niets meer herinneren van dit voorval.' Ik kuste zijn wang. Vervolgens trok ik alle herinneringen uit zijn hoofd, tot de dag dat hij weer tot leven kwam in Storybrooke. Hij weet niet beter dan dat Emma zijn vriendin is en dat Ruby juist the Bad Guy is,' Veilig borg ik zijn herinneringen op, het was zonde als deze verloren zouden gaan. Lachend keek ik naar Graham die in een diepe slaap lag. Met een knip in mijn vingers stuurde ik hem terug naar het politiebureau. 'Wat ben ik toch slecht,' glimlachte ik tevreden. Ook ik verplaatste mijzelf naar Storybrooke en vermomde mij als gewone burger. Ik zou dit feest voor geen goud willen missen!
When you believe your dreams come true
