Once Upon A Time(speeltopic)~6 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656
Link naar 4:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177770
Link naar 5:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177880&page=last&message=175

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

Jens Potter

"Weet je wat het betekend?" Odi ging weg en ik liep naar de kassa. "Excuseer, maar die ketting is kapot. Hoeveel moet ik u?" 'Dat is 238 euro alstublieft.' Amai dat is veel. Maar ja... Ik had het beloofd. "Alstublieft dankuwel." En ik ging terug naar Jo.

Graham

Nadat het frietje recht op haar hoofd was gekomen, ik mis namelijk nooit, viel haar mond open van verbazing. 'Oh dus je wilt het zo spelen?' Ik moest nog steeds lachen, maar plots kreeg ik een klodder saus op mijn wang gesmeerd. Triomfantelijk keek ze mij aan. 'Nu ben je om op te eten,' grijnsde ze. De boog over de tafel heen en likte de saus van mijn wang af. Waar moest het toch heen met ons gedrag? Ik kon er alleen maar lachen. Ik wilde het terugdoen, maar besloot het maar niet te doen, voordat we teveel bekijks zouden hebben.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Hij kon er gelukkig om lachen, maar deed niets terug. 'Ja nu durft je niet meer hè?' Grijnsde ik. Nadat het eten op was stond ik op en rekende ik voor ons beide af. 'Wat gaan we nu doen?' Het was nog vroeg, dus we hadden de hele avond nog. Ik bedankte Granny voor het eten, ze keek mij met een veelbetekenend blik aan. 'Hoe zit het nu tussen jou en je collega?' Ze knikte richting Graham. Glimlachend keek ik haar aan, 'We zijn al een tijdje aan het daten, en we hebben een soort van.. Relatie.' Het was apart om het hardop uit te spreken. 'Ik ben blij voor je Ruby, dat je eindelijk weer geluk hebt in de liefde sinds..' Ik knikte, ik wist wat ze bedoelde. 'ik zie je wel weer,' zei ik terwijl ik Graham mee nam naar buiten.

---

When you believe your dreams come true

---

'Natuurlijk lukt het niemand om mij omver te lopen maar jou weer wel.' zegt Mal en helpt me overeind. 'Hoe lang ben je hier al? En hoe ben je...' Hij gebaart naar me en ik weet wat hij bedoelt. Hij heeft het over de tijd dat ik versteend was.
'Lang verhaal.' zeg ik kortaf. 'Wat doe jij hier? Ik dacht dat je ondertussen wel volwassen zou zijn geworden, maar ik heb je nooit meer gezien hier dus dacht ik dat je dood was...'
Mal kijkt me onderzoekend aan, alsof hij wil weten of ik wel echt ben. 'Dat is ook een lang verhaal,' zegt hij. 'Maar... Laten we zeggen dat ik tegenwoordig Peter Pan wordt genoemd.'
Peter Pan. De jongen die nooit groot werd. In de tijd dat ik versteend was heb ik niet meegekregen hoe het verhaal nu werkelijk ging - in deze wereld is alles nu eenmaal door elkaar gegooid - maar toch komen er pretlichtjes in mijn ogen. 'Dé Peter Pan?'
Mal grinnikt. 'De enige echte.' zegt hij.

---

obsessive rage

Graham

'Ja nu durft je niet meer hè?' Grijnsde Ruby. Het liefst had ik nu wat terug willen doen, maar ik hield me in. Nog voordat ik de rekening kon betalen had Ruby dit al gedaan. 'Wat gaan we nu doen?' vroeg Ruby. Ik moest even bedenken wat ze konden doen, maar ik had werkelijk geen idee. Ik was weggezonken in mijn gedachtes en merkte pas later dat Ruby en Granny in gesprek waren geraakt. Ik merkte dat het over mij ging, want ik zag Granny knikken naar mij. 'ik zie je wel weer,' Ruby kwam aanlopen en trok mij overeind. Dit was het teken dat we ervoor gingen. Ik stak snel nog mijn hand omhoog naar Granny en liep met Ruby mee. "We zouden nog even naar het bos kunnen gaan. Dan weten we zeker dat we niet gestoord worden." ik gaf een knipoog naar Ruby met daar achteraan een zoen/

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Graham stak zijn hand op naar Granny. "We zouden nog even naar het bos kunnen gaan. Dan weten we zeker dat we niet gestoord worden." Hii gaf mij een knipoog met daar achteraan een zoen. Ik keek hem stralend aan, voor het bos was ik altijd wel in. Na een eindje gewandeld te hebben kwamen we in het bos aan. 'Zou je nog wat over je familie willen vertellen?' Ik keek hem smeekend aan. Ik wist dat hij het een moeilijk onderwerp vond, maar ik wilde het graag weten. Bovendien is praten over je verdriet tenslotte goed.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Na een tijdje gewandeld te hebben kwamen we eindelijk aan in het bos. 'Zou je nog wat over je familie willen vertellen?' vroeg Ruby mij terwijl ze me smekend aankeek. Hoe kon ik hier weer nee tegen zeggen? O wacht mijn gevoelens waren weg, dus dat ging zeer makkelijk, maar de Graham met gevoelens kon nooit tegen deze blik. "Wat wil je weten?" vroeg ik haar.

---

Do I look like Mother Teresa?

"Wat wil je weten?" vroeg hij. Tja wat wilde ik eigenlijk weten? 'Hoe lang heb je bij ze geleefd? Had je ook een favoriete wolf, of nouja een lievelings broertje/zusje?' Ik keek hem geboeid aan. 'Waren er nog meer wolfroedels in de buurt?' Ik vond het jammer dat er geen andere wolven in Storybrooke waren. Hoe lief Graham ook is en ook al is hij opgegroeid met wolven, hij zou nooit precies hetzelfde kunnen voelen als ik.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Hoe lang heb je bij ze geleefd? Had je ook een favoriete wolf, of nouja een lievelings broertje/zusje?' Ruby leek erg geïnteresseerd te zijn in mijn verleden en keek me dan ook geboeid aan. 'Waren er nog meer wolfroedels in de buurt?' Na de eerste vraag zag ik het beeld van mijn vader, Alpha en mijn moeder, Farischa die over het mandje heen leunde waar ik in lag voor me. "Van kleins af aan tot..."
Mijn ouders hadden nooit geweten dat ik voor The Evil Queen had gewerkt. Ik zou met Omega gewoon wat gaan jagen en daarna terugkeren. Ik was niet gelijk teruggekeerd, maar ging eerst naar een bar toe. Dat had ik nooit moeten doen.
"Tot dat ik de opdracht kreeg om Mary-Margaret te vermoorden." Alles wat er gebeurd was in mijn leven had betrekking op Snow, The Evil Queen of mijn hart. Was er ooit iets gelukkig gebeurd? Niet dat ik zelf weet. "Mijn lievelingsbroer is natuurlijk Omega." er verscheen een lach op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 13:14 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo

"Sorry dat het kapot is, was het duur?" vroeg ik schuldig toen ik Jens naar me toe zag lopen.
"Het spijt me echt heel erg, moet ik je terug betalen?"

(sorry dat het weinig tekst is maar ik weet niets meer.)

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

"Van kleins af aan tot..." Hij leek even afwezig. "Tot dat ik de opdracht kreeg om Mary-Margaret te vermoorden." Ik knikte begrijpend. "Mijn lievelingsbroer is natuurlijk Omega." Ik glimlachte naar hem, 'Dat had ik natuurlijk kunnen verwachten.' Ik dacht aan mijn eigen kindertijd, waar ik mijn tijd meestal alleen spendeerde. 'Ik zou willen dat ik ook zo'n grote familie had. Voorzichtig nam ik plaats tegen een boom, kijkend naar de invallende schemering. Ik slaakte een diepe zucht. 'Ik zou hier wel voor eeuwig kunnen blijven zitten,' zei ik terwijl ik een beetje wegdroomde. Mijn oogleden voelden steeds zwaarder worden en uiteindelijk zakte ik weg in slaap.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Dat had ik natuurlijk kunnen verwachten.' Het bleef even stil. Waarschijnlijk was Ruby even in gedachte. 'Ik zou willen dat ik ook zo'n grote familie had.' Ruby nam plaats tegen een boom en ik ging naast haar zitten. Ze zuchtte eens diep. Ik gaf haar een zoen op de wang. 'Ik zou hier wel voor eeuwig kunnen blijven zitten,' zei ze. Ik glimlachte naar haar, terwijl ik haar zachtjes over haar wang streelde. Ik zag dat haar ogen steeds verder en verder dichtgaan. Uiteindelijk bleven de oogleden dicht. Ik was alleen in het bos en kon genieten van totale rust, totdat ik iets in de bosjes hoorde.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jens Potter

"Sorry dat het kapot is, was het duur? Het spijt me echt heel erg, moet ik je terug betalen?" Zei ze "Neen hoor! Het is duur, maar ik ging iets kopen voor jou dus dan doe ik dat ook!" Eindelijk had ik mijn doel bereikt. Jo had schuldgevoelens. Ze had dus toch nog iets goeds in haar. Ik knipoogde.

---

Als ik afscheid heb genomen van Mal slash Peter besluit ik naar het bos te gaan, vroeger bracht het me altijd tot rust, dus waarom nu niet?
Er zijn dingen aan het gebeuren in Storybrooke. Zelfs een blinde merkt dat wel, er worden zoveel doden gevonden. Ik zou er iets aan willen doen, maar zonder mijn rode schoentjes heb ik geen idee hoe. Ik heb mijn magie dan niet onder controle.
Als ik een tijdje door het bos heb gelopen zie ik plots de sheriff, ik wil eerst stil blijven, maar stap dan op een takje dat door midden knapt.
Handig ben ik weer.
Omdat ik mezelf toch al verraden heb stap ik maar tevoorschijn.
'Hallo.' zeg ik zachtjes omdat ik zie dat het meisje naast hem slaapt.

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 21:38 ]

---

obsessive rage

Graham

Ruby slaapt nog steeds waardoor ik opsta. Vlak voordat ik op onderzoek wil uitgaan, komt er al iets, beter gezegd iemand, de bosjes uitlopen. 'Hallo.' zegt het meisje zacht. Een beetje verward stak ik mijn hand in de lucht als begroeting. "Hoi," fluisterde ik terug. "je bent nieuw hier of niet?" vroeg ik het meisje terwijl ik mijn hand uitstak."Graham is de naam. Sheriff van Storybrooke."

---

Do I look like Mother Teresa?