Once Upon A Time(speeltopic)~6 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656
Link naar 4:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177770
Link naar 5:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177880&page=last&message=175

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

Jo

"En met mijn broer Neal heb ik eigenlijk geen idee, ik heb hem al een tijd niet meer gezien."
"Oh..." zei ik, "Hoe oud is Neal eigenlijk? Sorry dat ik zoveel vragen stel, ik was goed bevriend met je vader..." zei ik.
Jens was intussen gaan informeren naar Harry Potter spullen, snap ik wel, als je broer beroemd is!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jens Potter

Het meisje, die blijkbaar Vittoria bleek te heten, beschikte ook over magie. "Bedankt." Ik bekeek alles grondig. Ik deed enkele spullen in mijn mandje, dat vooraan in de winkel stond. Ik merkte dat het opeens stil werd. Jo, Vittoria en Ava deden dingen achter mijn rug. "Als jullie willen ga ik wel weg hoor. Maar ik moet wel eerst betalen."

Vittoria Gold
'Oh,' Zei ze. 'Hoe oud is Nepal eigenlijk? Sorry dat ik zoveel vragen stel ik was goed bevriend met je vader.' Zei ze ik grinnikte. 'Maakt niks uit hoor maar Neal is inmiddels 35 jaar.' Daarna keek ik haar toch wat verbaast aan nieuwsgierig naar waar ze mijn vader van kende. "Waar ken je hem van?"
Ik keek weer naar Jens die wat geïrriteerd klonk.
'Als jullie willen ga ik wel weg hoor maar ik moet eerst betalen,' Zei hij.
'Dat is 253 dollar, en blijf toch gezellig.'

Ruby

Met een zak donuts in de hand liep ik richting van het bureau. Onderweg kwam ik langs Gold's shop. Voorzichtig gluurde ik naar binnen, wat een drukte. Normaal was het daar nooit zo druk. Nieuwschierig liep ik naar binnen. Daar zag ik Jens, Ava, het meisje dat op het politiebureau was en nog een onbekend meisje. 'Hallo,' begroete ik iedereen. 'Ik kwam even kijken of alles oke was hier, het is hier zo druk.' Glimlachte ik. Ik liep op het onbekende meisje af, zij leek meer van mijn leeftijd. 'Hadden wij elkaar al een keer ontmoet?' Vroeg ik haar glimlachend. Ik stak mijn hand naar haar uit. 'Ruby, de hulp sheriff van Storybrooke' zei ik toch een beetje trots.

---

When you believe your dreams come true

Ava Heart

Dat Jo de neiging lijkt te hebben me te slaan doet me goed, niet aardig, maar ja. Jo verdient in mijn ogen gewoon geen aardig gedrag, ik mag haar gewoon echt niet.
Niet onterecht, ze heeft nooit echt aardig naar me gedaan. Ze is gewoon niet aardig.
Ik grinnik. 'Ik ga maar weer op zoek naar jullie vader, meisje en mormel.' zeg ik. 'Bye bye.'
Dan loop ik de winkel uit.

---

obsessive rage

Jens Potter

Vittoria zei me dat ik mocht blijven. Ava liep boos buiten en Ruby kwam blij binnen. Het kostte 253 dollar. "Ik betaal wel met m'n bankkaart!" Zei ik. Ik toverde ze tevoorschijn, toetste mijn ingewikkelde code 1234 in en vroeg "Heeft mevrouw nog een zakje te beschikking?"

Graham

'Zal ik wat lekkers ophalen bij Granny's?' Had ik nu wat verkeerds gedaan? Wilden ze tijd voor zichzelf net zoals dat ik dat wilde? Ik gaf een klein knikje aan Ruby, waarna zij mij een zoen op wang gaf. 'Ik ben er zo weer,' glimlachte ze. Ze liep het politiegebouw uit en ik streelde met mijn hand over de wang waar ik net een zoen op gekregen.
'Ahh, meneer de sheriff.' ik keek geschrokken om. Die stem... Gold! 'U had ik net nodig.' zei hij met een glimlach. Gold stak zijn hand vooruit en ik hapte haar lucht. En kromp een beetje in elkaar. 'Deze zocht ik al,' In de handen van Gold zag ik een hart liggen, mijn hart. Opnieuw hapte ik naar lucht en probeerde ik staande te blijven door te leunen op het bureau, maar ik viel naar de grond. Hij had in mijn hart geknepen en niet zo'n klein beetje ook. 'Fijne dag nog,' en ik was weer helemaal alleen in het politiebureau. Langzaam kwam ik weer bij, maar nu mijn hart weer was leek mijn geheugen ervoor in de plaats te komen...

Regina

'Heb jij dan iets beters in gedachten voor haar?' vroeg Gold mij. Nog voor ik iets kon zeggen stapte Jos binnen. 'Goedemiddag meesteres,' zei ze spottend Gold keek mij vragend aan. Ik haalde mij schouders op. 'Gold,' knikte Jos om hem te begroeten. Ze gooide een hart naar mij toe, die ik met moeite ving. Verbaasd keek ik ernaar. Was dit ZIJN hart? 'Je moet boodschappen doen,' riep Jos, maar die opmerking negeerde ik
'Ga gerust door met jullie gesprek,' zei zij nadat hij plaats had genomen op de bank. Gold keek van Jos naar mij en wees naar mijn slaaf 'Wat heeft dit te betekenen?' vervolgens zag ik zijn ogen glijden naar het hart 'Is dat de hart van wie ik denk dat die is?'
"gold, dit is Jos. Jos, Gold. Jos doet de vuile werkjes voor mij. Ze is te vertrouwen." Vervolgens keek ik Jos aan. "Je kan maar beter niet dezelfde fout gemaakt hebben als Graham." ik richtte mijn blik weer op Gold. "Jazeker, dit is zijn hart."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik wierp een blik op de klok, geschrokken keek ik naar de tijd. 'Oh, is het al zo laat? Ik moet er van door. We ontmoeten elkaar wel een andere keer,' glimlachte ik naar het onbekende meisje. Snel liep ik de winkel uit, ik wilde niet te lang wegblijven. Haastig kwam ik het bureau binnen. 'Ik heb de donuts,' riep ik terwijl ik mijn jas op hing. Ik zette de zak voor Graham op het bureau. 'Gaat het wel?' vroeg ik. Hij zag er belabberd uit. Zoveel kon er toch niet gebeurd zijn in de tijd dat ik weg was?


Jos

'Wat heeft dit te betekenen?' vroeg Gold. Hij staarde van mij naar Regina en toen naar het hart. 'Is dat de hart van wie ik denk dat die is?' Ik lachte hardop. "Gold, dit is Jos. Jos, Gold. Jos doet de vuile werkjes voor mij. Ze is te vertrouwen." Wauw, ze vond dat ik te vertrouwen was, ik had niet eens een keuze. Ik nam een slok van mijn drinken. Regina keek mij aan. "Je kan maar beter niet dezelfde fout gemaakt hebben als Graham." zei Regina dreigend. Ik verslikte mij bijna in mijn drinken. Verontwaardigd staar ik terug. 'Eerst zeg je dat ik te vertrouwen ben en dan toch weer die twijfels. Ik ben geen amateur.' Ze richtte haar blik weer op Gold. "Jazeker, dit is zijn hart." Ik keen naar het tweetal. 'Natuurlijk is het zijn hart. Kan dan nu eindelijk die vloek in werking worden gebracht?' zuchtte ik geïrriteerd.

---

When you believe your dreams come true

Jo

"Maakt niks uit hoor maar Neal is inmiddels 35 jaar. Waar ken je hem van?" vroeg ze verbaast.
"Oh, euhm... Hij was een... vriend van mijn vader... Mijn vader is inmiddels overleden." loog ik. Het deed pijn om te liegen tegen familie, maar het deed me tegelijkertijd ook niets. Hij was familie die me had achtergelaten, me had verraden en me was vergeten.
Wel gek eigenlijk, Neal is 35 jaar dus ik ben al 35 jaar 13!
Op dat moment kwam het persoon dat bij Graham in de cel zat binnen.
"Ik kwam even kijken of alles oke was hier, het is hier zo druk."
"Weet je wat je moet doen! Geef de groeten van Jo maar aan je vader." zei ik met een valse lach, eens zien hoe hij zou reageren.

[ bericht aangepast op 31 mei 2016 - 23:14 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Graham

'Ik heb de donuts,' hoorde ik Ruby roepen. Ze kwam mijn kantoortje binnengelopen en zette een zak eten neer voor mijn neus. Ik rook de donuts, maar raakte niet enthousiast. 'Gaat het wel?' vroeg ze. Ik was mijn gevoelens kwijt, alweer... Mijn herinneringen waren terug ook van die toen ik mijn hart had. Ruby en ik hadden met elkaar. We hebben vaak gezoend en geknuffeld en we hebben het zelfs met elkaar gedaan en het was zo fijn, maar nu... Kon ik haar dit vertellen? Gewoon de gevoelens proberen te acteren. "Ik..." begon ik mijn zin. Ik was nu begonnen en moest alles afmaken. "weet alles weer." ik keek Ruby met grote ogen aan.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Ik..." begon hij. Het bleef even stil. "weet alles weer." Ging hij verder. Hij keek mij met grote ogen aan. Ongelovig staarde ik terug, vervolgens begon ik te stralen. 'Maar dat is geweldig' ik liep naar hem toe en knuffelde hem plat. Ik drukte hem een eindje van mij af zodat ik hem aan kon kijken. 'Maar.. Hoe.. Hoe kan dit?' Vroeg ik verbaast. 'Je weeg echt alles alles weer?' Vroeg ik hem voorzichtig. Waarom was hij nou niet blij? Hij moest toch juist blij zijn dat hij alles weer weet? Ik pakte een donut en stak een stuk in mijn mond.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ik kon aan Ruby zien dat ze me eerst niet geloofde, maar haar ongelovige blik verdween al gauw en een stralend gezicht kwam er voor in de plaats. 'Maar dat is geweldig' ze kwam naar me toe gelopen en knuffelde me fijn. De knuffelde wel aan de harde kant. 'Maar.. Hoe.. Hoe kan dit?' ik kon merken dat ze vrij verbaasd was. 'Je weeg echt alles alles weer?' wat zou een Graham met gevoelens nu doen? Ik had een idee. "ik heb het terug en dat is belangrijk." ik smeet alles van mij bureau en duwde Ruby met haar rug het bureau op waarna ik vervolgens over haar heen leunde en haar begon te zoenen. Ik had wel wat gevoel, het was Ruby die mij dat gaf, maar het echte gevoel miste ik wel... Mijn hart was ik weer kwijt.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"ik heb het terug en dat is belangrijk." Hij smeet vervolgens alles van zijn bureau en duwde mij met mijn rug het bureau op waarna hij vervolgens over mij heen leunde en mij begon te zoenen. Het voelde goed om hem weer bij mij te hebben. 'Ik miste je,' fluisterde ik tussen het zoenen door. Op de een of andere reden voelde het anders, Graham voelde afwezig. Misschien kwam het doordat er veel gebeurt was. Hij had nu zijn herinneringen weer terug, het was vast veel om te verwerken. 'Blijf je slapen?' Vroeg ik hoopvol. Ik zette mijn puppy ogen op.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Ik miste je,' fluisterde Ruby tussen het zoenen door. Ik weet dat ik haar ook gemist had, maar mijn gevoelens zeiden iets anders, eigenlijk gewoon niks. 'Blijf je slapen?' vroeg Ruby vervolgens aan mij. Ik wist niet zeker of ik dit wel moest doen, maar ik moest me zo normaal mogelijk gedragen. "Ja, leuk." zei ik glimlachend. Ik trok Ruby weer omhoog waardoor ze nu gewoon op het bureau zat. "Ik moet een andere plek voor die pennenbak verzinnen." zei ik al lachend terwijl ik deze aan het opruimen was.

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 17:05 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Ja, leuk." zei hij glimlachend. Hij trok mij weer omhoog waardoor ik nu op het bureau zat. "Ik moet een andere plek voor die pennenbak verzinnen." zei hij al lachend terwijl hij deze aan het opruimen was. Ik lachte terug 'je kunt hem beter vastlijmen, ik had hem net opgeruimd,' plaagde ik hem. Ik keek op de klok het was 5 uur, dus einde van de werkdag. 'Ga je mee wat eten? Bij mij thuis of naar Granny's?' Ik merkte dat ik ondanks de donut alweer trek begon te krijgen.

---

When you believe your dreams come true