RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Odin Varnas

'Interresant zeg, wel fijn als je daardoor niet ouder wordt denk ik.'
"Het is erg fijn... Maar pas op! Niet aanraken, mijn schilderij is de liefste niet, het kan je vermoorden..." zeg ik terwijl ik zie dat mijn hoofd op het schilderij aan het bewegen is.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Boaz Millennium

'Boaz ik neem aan dat jij sowieso mee gaat aangezien jij niks meer van hier weet' met een grijns draaide ze mijn kant op.
'Je kent me goed' zei ik met een grijns tegen haar.
'Trouwens, ik moet je wat laten zien ik ben waarschijnlijk heel anders dan jij gedacht had.'
Ik trok mijn shirt uit en maakte een klein sprongetje omhoog. Ik voelde een stekende pijn tussen mijn schouderbladen, daar zou ik waarschijnlijk gewoon nog even aan moeten wennen. Ik voelde dat mijn vleugels eruit schoten en vloog een paar rondjes boven hen.
Ik zag Raven grijnzen en zichzelf in een zwarte raaf veranderen haar lievelingsdier samen vlogen we nog een paar rondjes en landde weer op de grond waar we allebei weer ons werden.
Ik realiseerde me echter dat we de anderen zomaar hadden laten staan, ik zette mijn akward-blik op en probeerde daar een scheve grijns van te maken. Ik liet mijn ogen afdwalen naar Raven die duidelijk met hetzelfde probleem als ik had en daar ook op de grond met haar voet rondjes aan het draaien was.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Rumplestiltskin
'Natuurlijk, Rumple! Heel graag,' ze glimlachte en ik glimlachte opgelucht. Ze sloeg haar vrije arm om me heen en ik sloeg de mijne even om haar middel. ''Ik zorg dat de kinderen rond zes uur gegeten hebben,'' zei ze en ik knikte. 'Eet alsjeblieft wel in de keuken, zodat ik de voorbereidingen kan treffen in de eetzaal.' zei ik. 'Wat lief van je,'' Ze kneep in mijn hand en mijn glimlach werd breder, ik kon niet wachtte tot het zo ver was, als de middag was aangebroken dan zou ik alvast wat voorbereidingen gaan treffen. 'Mooi dan zie ik je later wel weer.' ik gaf haar een kus, en Evan gaf ik een kus op zijn kruin. Ik glimlachte nog een keer naar Belle en deze keer liep ik via de deur de kamer uit.


Eliana Gold
'Het is erg fijn. Maar pas op! Niet aanraken, mijn schilderij is de liefste niet, het kan je vermoorden.'' ik keek hem nogal raar aan wat een enge schilderij dan. 'Wel hang hem dan maar gauw weer op.' zei ik en ik glimlachte wat ongemakkelijk.

Odin Varnas

'Wel hang hem dan maar gauw weer op.' ik lachte, "Rustig maar, anders bescherm ik je wel..." Als Linde erachter komt hoe ik tegen haar doe word ze zo boos...
Ik pakte het schilderij en legde hem weer onder een deken, zo kon niemand hem zien.
"En, wat kunnen we nu doen?" vroeg ik aan haar.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Rustig maar anders bescherm ik je wel,' Zei hij en ik knikte.
'En wat kunnen we nu doen?' Vroeg hij ik dacht na. Hmm 'wat wil zou jij willen doen dan?' Ik keek hem aan.

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 18:54 ]

Odi

'Ik kom.' zeg ik, draai me dan om naar Mal en druk onbeschaamd een kus op zijn mond. Hij blijft een beetje verdwaasd achter, of dat door de twee gevleugelde figuren komt of de kus weet ik niet zo goed. 'We weten Hamelen te vinden, toch?' vraag ik dan. Mal knikt. Dan wendt ik me weer op Raven. 'Oh, en erger je niet aan Felix. Hij is best aardig als je hem leert kennen. Alleen is hij achtergelaten door zijn ouders en wel meer mensen. Dan bouw je een muur om je heen.'
Felix trekt een wenkbrauw op. 'Als dat waar was had jij ook wel een muur.' zegt hij waarbij ik mijn schouders ophaal.
'Iedereen zijn reactie is anders.' zeg ik en loop dan naar Raven.

---

obsessive rage

Odin Varnas
'wat wil zou jij willen doen dan?'
"Als ik het had geweten had ik het niet aan jou gevraagd..." zeg ik lachend.
"Ik ga even naar buiten, wacht hier even..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Raven Mills

'Ik kom.' zegt Odette, draait zich dan om naar Mal en drukt onbeschaamd een kus op zijn mond. Hij kijkt haar een beetje verdwaasd aan, ze hebben duidelijk niet door dat ik met mijn kraaien ogen ook alles twee keer zo goed zie.
Boaz en ik staan weer met twee benen op de grond ik was de anderen niet vergeten maar ging gewoon helemaal op in het moment.
'Oh, en erger je niet aan Felix. Hij is best aardig als je hem leert kennen. Alleen is hij achtergelaten door zijn ouders en wel meer mensen. Dan bouw je een muur om je heen' zegt Odette.
Felix trekt een wenkbrauw op. 'Als dat waar was had jij ook wel een muur.' zegt hij waarbij Odette haar schouders ophaalt.
'Iedereen zijn reactie is anders.' zegt ze en loopt dan naar mij toe.
Ik werd al chagrijnig bij de gedacht aan het hele eind dat ik nog moest lopen.
'Pak mijn hand ik stak één hand naar Boaz en één hand naar Odette toe. Ik prevelde een paar woordjes en een paar seconden later stonden we voor de deur van ons kasteel.
'Kom binnen' zei ik waarna ik voor hun de deur opendeed.

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 19:24 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Odi

Ik kijk om me heen, de laatste keer dat ik in iemands huis moest komen was dat hoogstens één twintigste deel of zo, maar dit is echt enorm. 'Het is groot,' zeg ik, nogal onnodig. 'Het laatste huis waar ik in uitgenodigd werd was dat van een smid. Ben je prinses of zo?'

---

obsessive rage

Eliana Gold
"Als ik het had geweten had ik het niet aan jou gevraagd..." zei hij lachend
"Ik ga even naar buiten, wacht hier even..." ik knikte en terwijl hij naar buiten liep, liet ik me achterover op het bed vallen, en staar ik naar het plafond.

Odin Varnas
Ik kijk overal, waar is Linde? Maar opeens hoor ik een bekende stem, Linde! Ik verander me in een raaf en vlieg naar het geluid toe, daar staat Linde met The Huntsman en Red. Allebei lijken ze tegen haar te zijn, al lijkt Red een beetje te twijfelen.
Ik ga voor haar vliegen en verander weer in een mens, "Laat haar met rust oké?!" zeg ik boos terwijl ik naar The Huntsman toe loop en pak mijn zwaard.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Raven Mills

'Het is groot,' zegt Odette, nogal onnodig. 'Het laatste huis waar ik in uitgenodigd werd was dat van een smid. Ben je prinses of zo?'
'Je hebt nog nooit van de familie Mills gehoord' vraag ik haar weifelend.
'Mijn moeder is degene die ervoor heeft gezorgd dat Snow white, geen koningin is. Dat de eerste vloek werd uitgesproken over de Enchanted Forest, en jij hebt nog nooit van haar gehoord' ik schoot in de lach bij die gedachte.
'Laten we maar zeggen dat ze niet aan de goede kant staat. Maar don't worry ik ben niet zoals mijn moeder, of nou dat probeer ik tenminste.'
Ik leidde Odette een grote ruimte in met een kast in de wand en een groot twee personen bed in het midden.
'Hier is je kamer' trouwens we eten waarschijnlijk over een uurtje dus dan zal ik weer aankloppen, anders kun je de eetkamer waarschijnlijk niet eens vinden.'

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

The Huntsman

Zo snel dat als het meisje weg was, was ze opeens weer terug. Ik had net mijn zwaard weer opgeborgen, maar hield haar in de gaten toen ze haar dolk weer opraapte. Vlak voordat ik iets kan zeggen hoor ik een raaf kraaien en langs ons vliegen, maar plots is de raaf weg en staat er een jongeman. "Laat haar met rust oké?!" boos komt de man op mij aflopen met zijn zwaard. Ter zelf bescherming trek ik ook mijn zwaard. Zonder angst in mijn ogen stap ik op de jongen af. "Ik zou maar even op je toon letten."

---

Do I look like Mother Teresa?

Odin Varnas
De man trok ook zijn zwaard, "Ik zou maar even op je toon letten."
Langzaam kwam er een grijns op mijn gezicht, "En waarom zou ik...? Omdat ik jonger dan je ben ofzo?"
Ik houd mijn ogen op de man gericht maar praat tegen Linde, "Linde, ga nu terug naar huis."
"Nee, ik laat je niet alleen!" ik zucht, niet eens van irritatie maar gewoon omdat ik het lief vind dat ze wil blijven, maar ze moest weg.
"Vindicta Zaglis Melis, je gaat nú naar huis!" zei ik streng, ze haatte het als ik haar echte naam uitsprak, zo zou iedereen haar herkennen als de dochter van The MasterThief, hij was namelijk best bekent, en ze vind de naam gewoon stom.
Dan richt ik me weer op de man, "Ik zie dat Linde je al heeft gesneden..." zeg ik, kijkend naar de snee bij zijn keel.

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 20:05 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jo
Mijn vader, ruzie, mijn moeder, broers, zussen, ik ben niets... Ik zie een mes een halve meter verderop, ik schuif ernaar toe en bekijk hem, wat voor soort mes is het? Ach wat maakt het uit, als hij maar scherp ik, ik voel even langs het puntje, "Auw..." ja hij is scherp...
Mijn hand gaat weer naar mijn hart en voor de tweede keer vandaag haal ik hem eruit, het is eigenlijk een best mooi hart, niet dat hij nou zo rood eruit ziet, eerder zwart ofzo maar het is gewoon leuk om een hart in je handen te hebben, ik knijp er even in, een grote schok gaat door mijn lichaam,
"Voor mijn moeder..." zeg ik, ik knijp er nog eens in,
"Voor mijn broertje..." fluister ik zachter, ik knijp er nog eens hard in maar krijg zo'n grote schok dat ik niet meer kan ademen, even dan, voor 20 sec denk ik,
"Voor mijn vader..." zeg ik met bijna mijn laatste adem. Dan pak ik het mes, snij in de binnenkant van mijn pols, waar de slagader zit, het bloed verschrikkelijk en doet verschrikkelijk pijn,
"Voor mijzelf..." fluister ik en laat mijn hart en het mes vallen voordat alles zwart word.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]