Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.
Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575
Veel plezier (:
RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics
-
24 juni 2016 - 13:46
26 juni 2016 - 11:32
Linde MasterThief
Hij doet een stapje naar achter, "Volgens mij hebben slaven geen bezit," hij kijk me doordringend aan. "Het enige bezit wat mij dierbaar is heeft iemand anders en krijg je niet zo makkelijk terug." ik laat mijn dolk zakken, "Je hart..." fluister ik en kijk hem aan, "Ik zie anders wel glimmende dingen op je kleding zitten!" ik keek naar mijn eigen kleding, ik kon het nog maar net aan, niet dat het te klein was maar dat er zoveel scheuren in zaten, ook liep ik altijd op blote voeten waardoor de hele onderkant van mijn voeten kapot waren. "Geef gewoon iets van waarde!" zeg ik boos terwijl ik mijn dolk weer omhoog doe, niet tegen zijn keel maar er gewoon voor, eigenlijk was ik wel bang voor hem, hij leek groter, sterker en volwassener, en dan was een klein meisje van 16 niets voor hem.[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 11:46 ]
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
26 juni 2016 - 11:39
Raven Mills
Hij rolt met mijn ogen. 'Ik heb al verteld dat de naam Peter Pan is. Koning van Neverland. Je bent heus niet de enige die gedachten kan lezen.' zegt hij met een grijns.
'Ik weet wel wie Peter Pan is, ik heb veel verhalen over je gehoord' ik grijns een beetje terwijl ik dit zeg 'dat is dan ook waarschijnlijk de reden dat ik nog niet ben omgedraaid en weggelopen. Ik mag jou wel in tegenstelling tot de meeste hier' waarbij ik met mijn ogen draai.
'Eigenlijk vertel ik nu een leugen, ik mag iedereen die niet gillend van mij wegrend. En jij was er daar één van tot nu toe helaas wel de enige.'
Ik begon een beetje zenuwachtig te worden het was niet echt iets voor mij om zo lang stil te blijven staan.[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 11:45 ]
"The stars replaced the emptiness of my heart."
26 juni 2016 - 11:48
The Huntsman
Het meisje laat haar dolk zakken."Je hart..." fluisterde ze en keek me aan aan. Met totaal geen emoties gaf ik een klein knikje naar het meisje dat ze gelijk had. "Ik zie anders wel glimmende dingen op je kleding zitten!" ik bestudeerde mijn uitrusting en keek weer naar het meisje. "Geef gewoon iets van waarde!" ze klonk vrij boos en dreigde weer met haar dolk. "Die glimmende dingen bij mijn uitrusting zorgen ervoor dat mijn uitrusting blijft zitten." dan grijp ik naar mijn zwaard en met een sterke zwaai sla ik de dolk uit haar handen en beland die een paar meter verderop in het gras. "Ik denk dat Hare Majesteit het niet fijn zou vinden als ik me zo snel overgaf aan een meisje." er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht.
Jo? Het is toch Leslie?Do I look like Mother Teresa?
26 juni 2016 - 11:57
26 juni 2016 - 11:57
Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''
'Ik weet wel wie Peter Pan is, ik heb veel verhalen over je gehoord.' Een lichte grijns ligt om haar lippen. 'Dat is dan ook waarschijnlijk de reden dat ik nog niet ben omgedraaid en weggelopen. Ik mag jou wel in tegenstelling tot de meeste hier.' Ze draaide even met haar ogen.
'Eigenlijk vertel ik nu een leugen, ik mag iedereen die niet gillend van mij wegrent. En jij was er daar één van tot nu toe helaas wel de enige.'
Ik grinnik. 'Gillend wegrennen? Kom op zeg.' mompelt Felix die ondertussen op een boomstam is gaan zitten. Plots valt er iemand onhandig uit de boom vlak naast hem, snel trekt hij of zij de capuchon over het hoofd. 'Ik ben er niet,' zegt ze.
Ik trek een wenkbrauw op, ik ken die stem. 'Jawel, je bent er wel.' zeg ik droogjes. Ik trek de kap van zijn hoofd, als ik zie dat het helemaal geen hij is. Het is een meisje. Een vrij bekend meisje.
'Hoi Mal,' mompelt ze met een rood hoofd.obsessive rage
26 juni 2016 - 12:15
Raven Mills
De jongen grinnikt. 'Gillend wegrennen? Kom op zeg.' mompelt de andere jongen die tot dan toe niet veel had gezegd.
'Jij weet duidelijk niet wie ik ben' zeg ik terwijl ik hem een boze blik toe werp. Ik was zo geneigd om gewoon even zijn gedachtes zo te vervormen dat hij meteen gillend zou wegrennen. Ik was wel benieuwd of hij zou gillen als een meisje, toch besloot ik het niet te doen. Ik was met mijn magie al Pan zijn hoofd ik gegaan en hij had me niet zo heel vriendelijk toe gelaten. Nou heeft die vriend dan wel helemaal niks bijzonders maar ik hoef gewoon niet zo nodig een boze Pan. Ik word uit mijn gedachtes getrokken omdat er naast ons iemand uit de boom valt.
'Ik ben er niet' zegt ze.
'Jawel, je bent er wel' zegt Pan droogjes. Hij trekt de kap van haar hoofd en ik zie herkenning op zijn gezicht.
'Hoi Mal' mompelt het meisje met een rood hoofd.
'Wie is dit?' vraag ik.[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 12:18 ]
"The stars replaced the emptiness of my heart."
26 juni 2016 - 12:20
Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''
'Wie is dit?' vraagt Raven. Ik doe mijn mond al open om te antwoorden, als Odi dat zelf al doet.
'Odette.' zegt ze. 'Noem me maar Odi. En wat is jouw naam?'
Dan ziet ze ook Felix zitten. 'Je hebt Felix mee genomen,' zegt ze. 'En... Elfenstof.'
Ik knik alleen maar, blijkbaar snapt ze er ongeveer net zo weinig als ik van, waarschijnlijk nog minder.obsessive rage
26 juni 2016 - 12:34
Raven Mills
'Odette.' zegt ze. 'Noem me maar Odi. En wat is jouw naam?'
Dan ziet ze ook de andere jongen zitten. 'Je hebt Felix mee genomen,' zegt ze. 'En... Elfenstof.'
Pan knikt alleen maar, het meisje kijkt alsof ze er helemaal niks meer van snapt. Ik besloot hun vrolijke onderonsje toch even te doorbreken.
'Hoi, ik ben Raven Mills' ik stak mijn hand uit. Er lag iets om dit meisje heen wat haar anders maakte dan ieder ander dat ik ooit had gezien. Ook zag ze er zo vrolijk uit waar ik me aan de ene kant aan ergerde maar aan de andere kant over verwonderde. Hoe kon je zo blij kijken als je net uit een boom was gevallen, bij die gedachte ontsnapte er een glimlach uit mijn mond."The stars replaced the emptiness of my heart."
26 juni 2016 - 12:43
Boaz Millennium
Toen ik omlaag keek en zag dat mijn voeten al 3 meter van de grond verwijderd waren. Begon ik met mijn voeten te spartelen in de hoop dat ze de grond weer zouden raken. Het tegendeel was waar ik kwam alleen maar verder van de grond. Ik keek achterom waar twee helder witte vleugels uit mijn rug waren gekomen ik was sprakeloos. Hoelang hadden die er al niet gezeten.
Toen ik eindelijk een beetje door had hoe het vliegen met deze vleugels werkte besloot ik weer naar de andere mensen toe te gaan. Waarvan ik dacht dat ze nog hard aan het werk waren maar ik kon ze nergens meer vinden. Ik besloot maar verder te vliegen tot ik vier vage schimmen bij een boom zag. Hoe dichterbij ik kwam hoe duidelijkere omtrekken ze kregen. Ik herkende Raven dan ook vrij snel. Ik besloot naar haar toe te vliegen en me bij het groepje te voegen. Toen mijn voeten de grond raakten werden mijn vleugels automatische ingetrokken als een goed werkende schakeling.
'Raven' riep ik en ik rende naar haar toe om haar een goede knuffel te geven.
Zo lang als ik me kon herinneren waren Raven en ik beste vrienden geweest."The stars replaced the emptiness of my heart."
26 juni 2016 - 12:49
Odette "Odi" Straw
,,You're not alone, I'll be there when you need me. Just ask for help. I'll give it.''
'Hoi, ik ben Raven Mills.' Ze steekt haar hand uit. Ze glimlacht eventjes. Ik pak haar hand vast en schud hem even.
'Aangenaam,' zeg ik met een glimlach. Ik wrijf even over mijn hoofd, ik heb blijkbaar niet goed ingeschat hoe hard ik zou vallen. Au. 'Heb jij een idee waarom iedereen plots terug is? Ik vond dat huis toch comfortabeler dan rondtrekken in het bos...'
Plots landt er een jongen die het meisje een knuffel geeft. Ik loop naar Felix en Mal en geef hun dan ook een knuffel.
Eerst lijken ze te aarzelen, maar dan voel ik hun armen ook om me heen, zoals vroeger, toen ze zo goed als broers voor me waren. Ik begraaf mijn gezicht in Mals shirt, waar ik dan een tijdje blijf liggen.obsessive rage
26 juni 2016 - 12:49
26 juni 2016 - 12:54
Linde MastherThief
Ik sta half op mijn tenen zodat de snee niet op de grond staat, op dat moment komt er een meisje voor me staan, 'Durf je wel een meisje te bedreigen?' zegt ze terwijl ze voor me gaat staan, ik ga een klein stukje achter haar weg zodat de man mijn gezicht kan zien en kijk vals naar hem. 'Jij bent de huntsman,' zegt ze verbaast,
'Gaat het wel?' vroeg ze aan mij, "Beetje, ik zat hier gewoon en toen viel hij me ineens aan! Kijk wat hij met mijn voet heeft gedaan!?" loog ik, nu heeft hij een probleem en niet ik, ik kijk arrogant naar de man.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
26 juni 2016 - 12:59
The Huntsman
Het meisje kijkt mij boos aan als ik haar ontwapend heb. Ze doet een stap naar achter en gilt het uit. Ze viel op de grond en ik zag dat haar voet bloedde. "Gaat het?" ik vroeg het zonder enige emotie in mijn stem. Blijkbaar ging het goed, want het meisje stond op en hinkelde even. Maar als ik goed kijk naar haar gezicht zie ik dat ze moeite heeft om de tranen in te houden. "Zou ze het wel erg vinden als het een jongen was geweest?" vroeg ze, "En dan ga je toch gewoon in je ondergoed terug naar je huis!" Met mijn pols maak ik een draai beweging waardoor ik een klein trucje doe met met mijn zwaard. Dit was als teken dat ik nu echt de overmacht had. Dat hoefde ik denk ik niet meer te zeggen. 'Hé," ik keek even om en zag dat er een vrouw met een rode mantel kwam aanlopen, dit moest Red wel zijn. 'Durf je wel een meisje te bedreigen?' Ze komt voor het meisje staan, waardoor ik mijn zwaard laat zakken. Zij had mij echter niks misdaan. 'Jij bent The Huntsman,' zegt ze vrij verbaasd. "En jij bent Red?" vraag ik. Red vraagt iets aan het meisje wat ik even niet meekreeg. Als de geruchten waar waren was zij een weerwolf. Een wolf... Het was een lange tijd geleden dat ik er één had gezien. Waar zou Omega nu zijn?Do I look like Mother Teresa?
26 juni 2016 - 13:09
Raven Mills
'Aangenaam,' zeg het meisje met een glimlach. Ze wrijft even over mijn hoofd, blijkbaar is ze toch nog best hard gevallen. 'Heb jij een idee waarom iedereen plots terug is? Ik vond dat huis toch comfortabeler dan rondtrekken in het bos...'
Ik wist niet of ze de vraag aan mij stelde of aan Pan. Ik besloot hem toch te antwoorden ook als hij niet naar mij bedoeld zou zijn.
'De vloek is verbroken' vertel ik haar 'nadat deze is verbroken is iedereen weer hier terug in the Enchanted Forest gekomen. Maar je kan hier jullie oude huis ook weer opzoeken of nou ja jij in ieder geval. Ik ben er inmiddels achter dat hij' waarbij haar blik naar Pan dwaalde 'uit Neverland komt, dus hij zal hier wel geen huis hebben.'
Ik hoorde een zwak plofje naast me mijn gezicht naar die kant draaiend zag ik Boaz staan.
'Raven' riep hij. En gaf mee een dikke knuffel, zonder enige genegenheid gaf ik hem ook een dikke knuffel terug. Ik zag Odette hetzelfde doen bij Pan en Felix zoals zij hem had genoemd[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 13:47 ]
"The stars replaced the emptiness of my heart."
26 juni 2016 - 14:02
