RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Odin Varnas

'Ik ben tegen mijn vader.' ik lachte, "Welkom bij de club!" riep ik en gaf haar nog een high five, Linde, die nog steeds voorop liep deed alsof ze niets zag, het jaloerse meisje, dacht ik lachend.
"Vertrouw je ons wel?" ineens kwam die vraag in me op, ik ga ook zomaar mee met mensen die ik niet vertrouw... Dus vertrouwd ze ons wel?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Hij gaf me nog een high five ik glimlachte even.
'Vertrouw je ons wel?' Vroeg hij. Echt moest die vraag serieus echt komen. 'Om eerlijk te zijn niet echt, maar ik vertrouw nooit iemand in het beging zelfs niet als ik weet dat diegene puur goed is.'

Belle French

Twijfelend kijk ik van de ene naar de ander. Jo had inderdaad iets gedaan wat ze niet mocht doen, maar Rumple kent gewoon zijn grens niet in straffen. Je moet een bepaalde maatstaf houden. "Wat als Jo me morgen eens helpt met het schoonmaken van de delen van dit huis die nog geen grote schoonmaak gehad hebben door al dat gedoe met Storybrook," glimlach ik. Jo heeft haar straf op die manier, zonder dat ze gemarteld moest worden. Soms vraag ik me af hoe hij erbij komt een kind te gaan martelen. Het is maar goed dat ik hier nog rondloop.

[ bericht aangepast op 25 juni 2016 - 9:00 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Odin Varnas

'Om eerlijk te zijn niet echt, maar ik vertrouw nooit iemand in het beging zelfs niet als ik weet dat diegene puur goed is.'
"Mij kan je wel vertrouwen, ik ben niet slecht opgevoed... Nouja, ik ben alleen vervloekt door mijn vader ..." ik lachte even, ja hele goede opvoeding, "maar verder ben ik altijd heel goed opgevoed." ik keek even naar Linde, "Zij, is niet goed opgevoed... Maar mijn beste vriendin dus je kan haar ook vertrouwen."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jo Mari Gold

"Wat als Jo me morgen eens helpt met het schoonmaken van de delen van dit huis die nog geen grote schoonmaak gehad hebben door al dat gedoe met Storybrook," glimlacht Belle, Belle heeft me gered van de dood, maar wil ik schoonmaken!? Gadver, schoonmaken, ik ben geen slaafje...
"Ik heb een beter idee, wat nou als Jo naar haar kamer gaat en er vandaag niet meer uitkomt..." ik zette mijn liefste glimlach op.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''

De bladeren knisperen onder mijn voeten, iets in dit bos irriteert me. Ik ken het helemaal niet. 'Leg me nou eens uit wat we in dit verdomde bos doen.' moppert Felix. 'Ja, iedereen is terug, en? Je hebt niet uitgelegd waarom we hierheen gingen.'
Ik slaak een zucht en draai me om. 'We gingen dood, en zijn hier wakker geworden.' leg ik uit. 'Dus vind je het gek? Eerst moeten we een toverboon vinden om terug te gaan, slimpie.'
Felix slaat zijn armen over elkaar, wat hem eruit laat zien als een tweejarige die zijn zin niet krijgt. 'Dus het is je niet eens gelukt?!' vraagt hij, een beetje beledigd. Ik rol met mijn ogen.
'Niet zeuren.' mompel ik en sla een tak opzij. 'Iedereen maakt fouten. En nu leef je toch weer gewoon?'
Gelukkig is Felix zo wijs zijn mond te houden dus blijft het even stil tussen ons. Totdat er iemand langs ons raast en zo mijn buidel met elfenstof meegrist.
'Dat is niet van jou!' roep ik, en stop de figuur door hem met een aantal lianen vast te grijpen. De kap valt af, waardoor er lange rode lokken zichtbaar worden.
Ik loop naar het blijkbaar meisje toe en kruis mijn armen. 'Geef maar terug.' beveel ik haar.
Ze klemt het elfenstof wat steviger vast. 'Het is ook niet van jou,' sist ze. 'Je kan niet zeggen dat elfenstof van iemand is.'
Ik maak een simpele beweging met mijn hand en ik heb de buidel weer, het gezicht van het meisje staat op onweer. Dan zie ik haar ietwat puntige oren en schiet in de lach. 'Jij bent een elf, is het niet?' vraag ik.
'Half elf.' zegt ze. Ik knip met mijn vingers en ze valt op de grond.
'Tot ziens dan, half elf.' zeg ik en draaf weer weg, met Felix achter me aan.

---

obsessive rage

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''

Een meisje met ravenzwart haar en groene ogen, dat opvallend veel op Regina, de "Evil Queen" lijkt, weg van een dorpje. Ik besluit dat ik best naar haar toe kan gaan, het is mijn land dan niet, dat zegt niet dat ik plots een buitenstaander moet zijn.
'Dat zijn flinke tranen in je ogen.' zeg ik met een grijns, het enige wat zichtbaar is door de capuchon die ver over mijn gezicht is getrokken. 'De vraag is waarom ze er zijn.'
Felix' capuchon is al even ver over zijn hoofd getrokken, zijn gezicht in schaduwen gehuld. Ik weet dat dit er vrij angstaanjagend uit moet zien, maar ik doe mijn capuchon wel af als ik weet of ze het waard is. Dat heb ik nu nog niet gezien.

---

obsessive rage

[ bericht aangepast op 25 juni 2016 - 14:28 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''

'Ja, sorry.' zegt het meisje. 'Het was niet echt de bedoeling van me hier in het openbaar te gaan zitten huilen. Dat is ook helemaal niks voor mij.'
Ze staat op en steekt haar hand naar voren, ik pak hem aan en schud hem even. 'Hallo, ik ben Raven Mills en voor je meteen je oordeel trekt leer me eerst kennen, ik kan er verder ook niks aan veranderen dat mijn moeder zo rot doet tegen alles en iedereen.' zegt ze met een scheve grijns op haar gezicht. Ik gooi de kap nu van mijn hoofd, goed, een Mills kan ik wel hebben. Het is geen Gold en dus niet mijn familie.
'De naam is Peter.' zeg ik. 'Peter Pan. En meestal stap ik pas op mensen af als ik ze ken, dus daar zal ik geen oordeel over doen.'
Ik grijns. 'Tenzij je een Gold bent.' voeg ik er zachtjes aan toe. Ik ben geen familiemens.

---

obsessive rage

[ bericht aangepast op 25 juni 2016 - 15:33 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''

'Nou,' zegt het meisje. 'Daar kan ik eigenlijk niks over zeggen, ik weet maar de helft van mijn familie. Mijn moeder heeft nooit willen vertellen wie mijn vader was en of ik broertjes of zusje heb.'
Ik werp een schuine blik naar Felix, die zijn kap nu ook af doet. 'Maar weet je daar kan ik weinig aan veranderen waar ik wel voor kan zorgen is dat ik vandaag nog een beetje een leuke dag heb. Dus heb je zin om gezellig iets te gaan doen of heb je wat beters te doen?' gaat het meisje verder.
Ik zet mijn gewoonlijke scheve grijns op. 'En wat had je dan in gedachten?' vraag ik, nog redelijk beleefd.

---

obsessive rage

Ons kasteel was al weer een beetje opgebouwd, raar om hier weer te zijn, alleen nu wel met mijn ouders. Ik heb geen zin om hier te blijven dus loop ik naar de stallen, ik zadel mijn zwarte paard Shadow op en rij wat door de bossen. Ik stop ergens rond het midden van het bos en klim dan in een boom. Vanaf hier heb ik goed uitzicht over het bos. Ik kijk hoe de mooie vogels voorbij vliegen en hoe de vossen door de bossen rennen. Ik wilde ook een dier zijn, dat lijkt me geweldig. Ik kan wel met ze praten, daar moet ik ook blij mee zijn. ''zullen we weer gaan rijden?'' Dat kwam van Shadow. 'ja is goed, wil je weer naar de stallen? of zal ik je buiten in het weiland zetten?' Shadow moest er niet zo lang over nadenken. ''weiland natuurlijk.'' Ik klim uit de mooie boom en stap weer op Shadow. Ik rij weer terug naar het kasteel, maar stop niet. Ik ga langs de stallen zo naar de wei. Ik maak het hek open en laat Shadow erin lopen. Ik haal het zadel eraf en neem het mee naar de stallen, waar ik het weer op zijn plek leg.

Raven Mills

'En wat had je dan in gedachte' vraagt hij.
'Bij nader inzien' zeg ik 'was het misschien niet de best opmerking. Want nu het hier nog zo'n troep is weet ik niet wat we zouden kunnen doen. Heb je anders gewoon zin om een stukje met me mee te lopen. En hij mag natuurlijk ook mee' waarbij ik met mijn gezicht de kant van de andere jongen opkijk. Tot nu toe had ik hem alleen maar genegeerd.
'Of jullie vertellen mij wat jullie aan het zoeken waren?' Waarbij ik ze een glimlach toe wierp. Soms dacht ik bij mezelf is het zo handig om gedachtes van anderen te kunnen lezen. Gelukkig voor hun gunde ik ze toch hun privacy dus heb ik maar niet gezocht naar het antwoordt op mijn vraag. Deze mogen ze zelf beantwoorden.

[ bericht aangepast op 25 juni 2016 - 18:01 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Peter Pan
,,Never break somewhere in unless you know the way out.''

'Bij nader inzien.' zegt ze. 'Was het misschien niet de best opmerking. Want nu het hier nog zo'n troep is weet ik niet wat we zouden kunnen doen. Heb je anders gewoon zin om een stukje met me mee te lopen? En hij mag natuurlijk ook mee.' Ze werpt Felix een knikje toe. 'Of jullie vertellen mij wat jullie aan het zoeken waren?'
Ik haal mijn schouders op. 'Ik kom niet van hier.' begin ik. 'En we willen terug naar waar we wel vandaan komen. Dat land dus.'
Nu zou ik kunnen liegen, maar er hangt iets om dit meisje heen wat ik niet vertrouw. Waarschijnlijk gedachtelezen. Nu is het voor mij geen probleem, ik kan haar uit mijn hoofd bannen, maar dan zou ze naar Felix gaan, en dan zou ze het toch te weten komen, en zelfs meer.

---

obsessive rage