Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic 3 - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

In elk geval lijkt ze me wel oké. Tot nu toe heeft ze in elk geval niet over te geven, zoals de vorige nieuwkomer. Dat zegt al heel wat. Blijkbaar is haar naam Catherina. "zit je op eigen wil op dit schip?Of zit je hier omdat het moet?" Zegt ze dan. Even ben ik geheel van mijn stuk als ze lijkt te teleporteren of iets dergelijks en weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik heb wel vaker mensen met krachten ontmoet, maar ik ben zelf gewoon zo Londens/aards als maar kan. "Ehm." Even denk ik na hoe ik moet antwoorden. "Ik moet niets." Antwoord ik uiteindelijk met schuine mondhoeken. "Maar ik ben een survivor." Nee, ik zit hier niet voor mijn plezier, maar zeker niet omdat het moet. Niet dat ik ermee zit, dit schip is namelijk de beste mogelijkheid die ik heb om jong te blijven. Veel verder ga ik daar graag niet op in, met wie dan ook. Mijn hele reden om hier te zijn leidt namelijk terug naar mijn leven in Londen. Als ik ook maar aan die tijd denk, heb ik nog wel een paar flessen rum nodig. "wat is het hier vreselijk, na vreselijk saai" Zegt Catherina weer. "Ook niet erg hygiënisch, dus als je hier lang bent is het slecht voor je gezondheid, dus als je dit logisch bekijkt, moet je hier weg" Even trek ik mijn wenkbrauwen op. Nee, het is niet erg hygiënisch, maar waar is het dat wel? Vanaf het moment dat ik ben geboren is elke plek waar ik ben geweest, niet ontzettend gezond. Alsof dat mij wat uitmaakt. Hier is het al een stuk beter dan het Londen in de tijd dat ik er woonde. Daarnaast ben ik er niet echt fan van als onbekenden dit schip afkraken. "Dit onhygiënische schip is wel mooi mijn enige kans op een lang, lang leven, dus ik moet het er maar mee doen ja." Antwoord ik niet geheel onvriendelijk. Toen ik eerst op dit schip kwam, dacht ik wel ergere dingen. De voordelen zijn nou eenmaal zoveel groter dan de nadelen, dat het me niet uitmaakt.

---

She was always looking for more..

Charlie Blake

Mijn naam wordt geroepen, ik laat de pijl vallen en race naar het geluid toe. Het meisje - Abby, toch? - ligt op de grond, met een pijnlijke wond op haar arm. Ik ken de plant die hem heeft gemaakt. Dodelijk gif. 'Wacht maar, ik help wel,' zeg ik, rommel in mijn tas, want ik was immers wel hulp van de scheepsarts, en haal dan het flesje dat het moet genezen eruit. 'Het kan wel een beetje prikken.' waarschuw ik en druppel het op de wond.
Dan scheur ik een reep van mijn mouw om de wond te verbinden, als een verband, en ja, het zit.
'Het komt wel goed. Maar kijk uit voor het gif hier. Je mag blij zijn dat het geen dreamshade was, daar ging mijn vader dood aan.' zeg ik en glimlach zwakjes.

---

obsessive rage

Abigail ''Abby'' Wakefield

Even later merk ik dat iemand me wel heeft gehoord. 'CHARLIE! JE BENT GEKOMEN!' Een licht sprankje van hoop komt in me op, tot dat mijn wond brand en prikkelt, niet alleen dat. Het word groter en neemt mijn hele arm in beslag, 'Waarom help je me?' Ik kijk haar aan alsof ik gek ben, maar ja, ze hielp me wel. 'Bedankt, en ineens word het minder erg dan eerst, maar het is wel heel erg pijnlijk. Dan krijg ik schrijf nood, met mijn andere arm schrijf ik een paar woorden op, en merk dat mijn hoofdstem gedoofd is. 'Dus, voordat ik niet dood ga van de wond, maar van de pijn, sorry dat ik je gestoord hebt uit... wat je aan het doen was om mij te helpen, ik ben je dankbaar.' Ik gaf haar een bedankte knik en glimlachte. 'Zullen we even wandelen?' Ik haal mijn schouders op. 'Het kan.'

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 19:14 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Charlie Blake

Ik glimlach zwakjes. 'Je stoorde me niet. Hij had me opgesloten en ik weet de rede niet. Maar ja, is goed.'
Ik sta op en help ook Abby overeind. 'Maar blijf alsjeblieft wel uit mijn hoofd.' waarschuw ik, lachend.

---

obsessive rage

Abigail ''Abby'' Wakefield

'Dat is zeg maar in het kort onmogelijk!' Ik kijk van links naar recht en voel dat er iets niet klopt, ik doe mijn hand op de grond en sluit me van de andere af, mijn ogen beginnen groen te gloeien alsof het niet normaal is, maar voor mij wel. Ik kijk door de ogen van een jongen van zestien of zeventien jaar oud, wat er mis is moet ik nog ontdekken, maar het lukt niet. Ik haal mijn hand weg, mijn kracht is zeg maar het ene ding dat ik nodig heb om mijn krachten echt te laten werken, anders gaat het mis. Ik zucht diep en kijk naar Charlie,
'er is gewoon iets mis! Ik weet niet wat!' Hopeloos loop ik heen en weer en wacht op het signaal, of gewoon een teken! Iets! 'Het helpt niet! Dit helpt niet!' Ik kijk naar beneden naar de grond. 'Ik verpruts dit echt heel erg', mijn treurige blik staarde haar aan, mijn groene ogen veranderden in erg licht blauw. 'Wacht eens even?'

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 19:13 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Jo
Er gebeuren veel dingen onder de boom en ik hoor meer stemmen dan alleen die van Peter en Charlie. Ik kom weer naar de boom toe en zie nog iemand staan, ik besluit niet zo dom te zijn om te vragen wie het is, het persoon zorgt voor wat rumoer. Ik loop langzaam naar Peter,
"Ik weet dat dit allemaal erg vaag is..." begon ik kijkend naar de personen voor ons, "Maar kan ik nu ook even iets anders doen...?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie Blake

'Abby,' zeg ik zachtjes, sluit mijn ogen.
Ik ben gewoonlijk al een prutser, met magie nog meer, maar ik ga het proberen. De muur voor mijn gedachten komt weer tevoorschijn, zo. 'Als het goed is kan je er nu niet meer in.' zeg ik zachtjes.

---

obsessive rage

Abigail ''Abby'' Wakefield

Ik probeer gedachten niet te lezen, nee ik lees haar. Ik pak haar hand en mijn ogen worden geel goudachtig. Ik zie haar verleden, ik zie haar leven in een oogopslag, maar dan laat ik los en merk ik dat ik gewoon in een bos ben, 'waarom deed ik dat!' Ik schud mijn hand alsof ik wat ik net heb gezien eruit wil schudden. 'dat moet ik nooit weer doen', mijn hoofd doet pijn van al die kracht gebruik en ik zucht. 'Nu moeten we iemand redden', ik pak haar hand en ren, na verbeterde zintuigen kan ik ook sneller rennen, ik kan de wereld rond rennen in vijf minuten, maar mijn krachten slaan op hol door de tijd van neverland, alsof er iets heerst dat mijn krachten niet aankan. Ik schud mijn hoofd bij die gedachten. 'Kun je de mijne nu lezen?'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Charlie Blake

Iets roept wat over op hol slaande krachten door stilstaande tijd, wat...?
'Als je over op hol slaande krachten dacht wel...' mompel ik. 'Maar eenmalig. Wees niet bang, je hebt tenminste krachten, en als ze op hol slaan, kan je ze tenminste beheersen. Die van mij... Slaan niet op hol, het werkt gewoon niet en luistert niet. Er is een verschil.'

---

obsessive rage

Abigail ''Abby'' Wakefield

'Ja, dat dacht ik!' Ik sprong een gat in de lucht, 'wat zou je willen leren? vinger trucjes? beter gedachten lezen?' Ik ben gewoon een weirdo, en creepy, een weirdo achtige creepy persoon? Nee, dat ben ik dan weer niet. Ik ben geen persoon, ik ben een begaafd persoon, of ik heb gewoon toverkrachten. Ik grinnik. 'Jij hebt de keuze jonkvrouwe', ik haal mijn schouders op. 'Ik kan alles', en dat was natuurlijk sarcasme, maar ik wil niet slap lijken. Ik heb ook niet alles onder controle, maar de meeste krachten die ik ken wel, elementen besturen en versterkte zintuigen, dat hoort gewoon bij gaves, sommige dingen kan je niet leren, daar moet je mee geboren zijn. Ik zet mijn gedachten uit en doe mijn haar voor mijn oor weg. Ik probeer te horen wat er in de verte gebeurd, maar het lukt niet. 'Wat, zei je iets?'

(moet ik de foto veranderen, als hij te groot is :p)

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 19:32 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Charlie Blake

Ik glimlach bij haar enthousiasme. 'Is er iets als... Vechtmagie?' vraag ik voorzichtig, de gedachte Pan te verslaan zit redelijk diep verstopt, maar ik weet dat ik daarop doel. 'Ik weet het, nogal vijandig, maar zo ben ik gemaakt. Ik ben een vechter, dan vraag je daar het eerste om...'

---

obsessive rage

Abigail ''Abby'' Wakefield

'Zoiets als dit?' Ik tover een pop en maak een vuurbal recht in zijn gezicht, ik beweeg me heel snel en met een salto beland ik over de pop heen en ruk zijn hoofd achteruit. 'Ik snap je niet denk ik?' Ik denk even na en dan snap ik wat ze bedoeld. Ik weet dat dit verboden is, maar toch... Ik draai een pirouette, maar geen normale, deze pirouette word een tornado,
bliksem verschijnt en gaat recht in de tornado, wel vijf keer. Dan stop ik met draaien en laad hem afgaan op de pop, die in duizend stukken breekt. Ik zucht en zet de pop weer in elkaar, wat niet lukt. 'Dan moet hij maar verdwijnen', met een vingerdraai is de pop verdwenen en heb ik een steek in mijn hart, ik heb spijt dat ik dat gedaan heb, ookal is het een pop. 'Bedoelde je dat, daar beginnen we maar niet mee, of doen we nooit.'

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 19:42 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Charlie Blake

'Als je het niet wil leren ga ik wel dreamshade zoeken.' zeg ik, een beetje teleurgesteld. 'Want ik kan het mezelf vast en zeker nooit leren. Ik ben een prutser...'

---

obsessive rage

Abigail ''Abby'' Wakefield

Ik zucht en sla een arm om haar heen, ik pak haar hand en kijk ernaar, 'sluit je ogen, vertrouw me', ik kijk haar aan alsof ik iets van plan ben, maar bij mij weet je het altijd.
'Doe het gewoon', en voordat ze het ook maar doet weet ik al dat ze weet dat ik iets van plan ben. 'blaas naar beneden, op je hand en sluit dan je hand', ik glimlach en herhaal
wat ik net tegen haar gezegd heb, zij vind het misschien wel spannend, maar ik ook! Ik weet niet of het haar meteen al lukt, dat is juist zo spannend. Windsturen is wel een van de moeilijkste, maar ook 1 van de sterkste, wat je vast niet had verwacht.

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 19:52 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Charlie Blake

Ik volg haar instructies, maar eerlijk gezegd heb ik weinig hoop. Ik weet dat ik het kan, ik heb het gezien, maar dat is zo lang geleden...
Dan voel ik een windvlaag, eerst heel zachtjes, maar dan sterker.
Ik strek mijn arm en laat de wind dan los, die dan midden in de lucht weer verdwijnt. 'Het lukt niet.' stel ik vast. 'Ik ben niet machtig. Ik ben een mislukte dochter die haar ouders niet eens kan vinden. Laat staan toveren.'

---

obsessive rage