Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Regina

"En waarom..." begon Jo, op een brutale toon tegen mij. "Waarom zou ik in vredesnaam jou dochter moeten helpen?" ik kijk kalm Jo aan. "Ik ben je slaafje niet..." Een kleine grijns kwam op mijn gezicht. "Je bent een snelle leerling." zeg ik al lachend. Ik leg Ruby neer op de bank en moet maar weer het verhaal straks vertellen dat ze in het bos was gevallen of ik verzon wel iets anders. Ik schiet overeind als ik de iets hoor bij de deur. Ik versnel mijn pas en zie dat Graham samen met Vittoria in de voortuin staat. "Vittoria naar binnen snel. Sheriff komt u ook?" Ik zie een verbaasde blik bij Graham en even lijkt het erop dat hij wilt wegrennen, maar ik zie dat hij een blik op Vittoria werpt. Dan besluit hij om ook binnen te komen. "Jo, let op de Sheriff laat hem niet ontsnappen dat geld ook voor jou Vittoria. Ik ben zo terug." Dan verdwijn ik uit de kamer.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold
"Does I look like him?"

"Je bent een snelle leerling." zegt Regina lachend, ik kijk haar aan, wat moet ik hierop zeggen. Dan loopt ze weg en komt met mijn zus, Vittoria, en met Grahamm terug. Ik rol even met mijn ogen, Graham... Ik kijk mijn zus even glimlachend aan, "Jo, let op de Sheriff laat hem niet ontsnappen dat geld ook voor jou Vittoria. Ik ben zo terug." ik kijk Regina nors aan, "Ik ben nog steeds je slaafje niet hoor..." zeg ik maar ga toch zitten als ze wegloopt.
"En, hoe gaat het met je leven Graham?" vraag ik vals, "Mooi leven? Alles prima in orde?" ik kijk hem sluw aan, ik zag wel dat het niet helemaal 100% was...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Langzaam kom ik overeind en wrijf over de achterkant van mijn hoofd. Er zat een dikke bult die pijn deed. Ik keek de kamer rond, mijn moeder was weg. In plaats daarvan stonden Graham en Vittoria in de woonkamer en Jo was er ook nog steeds. Snel krabbelde ik overeind. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik. 'Ik wil nu de waarheid weten, ik weet dat er hier meer aan de hand is.' riep ik uit. Ik voelde een soort woede in mijn op komen en balde mijn vuisten. Het leek of iedereen er mee te maken had en ik er niet achter mocht komen. Steeds als ik het gevoel had een stapje in de buurt te komen van de waarheid werd ik tegengehouden. Ik vond dat het nu weleens tijd was dat ik er achter kwam wat die waarheid nou eigenlijk is. Ik wierp kort een blik op Graham, maar keek vervolgens snel weer weg.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ruby bleek wakker te worden en keek de kamer rond. Ik stond tussen Jo en Vittoria in en hield mijn handen in mijn zakken en begreep toen wat ik moest doen. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ze. 'Ik wil nu de waarheid weten, ik weet dat er hier meer aan de hand is.' ik knielde voor Ruby neer. "Het is al goed Ruby. Je hebt een ongelukkige week gehad." Voorzichtig ga ik met mijn hand over de bult heen. "Wat kan je als laatste herinneren?" vraag ik voorzichtig. Ik moest nog niks loslaten. Misschien kon ik iets met haar verhaal verzinnen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Graham knielde bij mij neer. "Het is al goed Ruby. Je hebt een ongelukkige week gehad." Hij ging met zijn hand over de bult heen, ik kromp in één. "Wat kan je als laatste herinneren?" vraagt hij voorzichtig. Verbaast kijk ik hem aan. 'Het komt helemaal niet goed. Ik heb inderdaad een *** week achter de rug en niemand wil mij vertellen wat er daadwerkelijk aan de hand is.' Ik kijk hem verwijtend aan, 'zelfs jij blijkbaar niet.' Ik ben verdrietig en boos tegelijk, een gevoel van onmacht overspoelt mij. 'Ik herinner mij dat mij moeder hier net stond en dat ik vervolgens een harde klap op mijn hoofd kreeg. Dus vrijwel alles denk ik?' zei ik nors. Je moet gewoon in jezelf geloven klonk het door mijn gedachten. Ik was deze woorden alweer bijna vergeten, maar ik was ze nu harder nodig dan ooit.

---

When you believe your dreams come true

Regina

"De achterdeur staat nog open Sheriff. Ik denk dat de inbreker van achter is gekomen. Daardoor kon hij Ruby buitenwesten slaan." Ik zie dat Graham Ruby de rug keert en mij verbaast aankijk, maar dan begrijpt hij wat ik bedoel en hij weet wat ik zou doen als hij niet zou luisteren. Ik werp snel een blik naar Vittoria. "Ow, lieverd. Waarom moeten ze jou altijd hebben?" ik kijk om en zie dat Graham Ruby en mij nog steeds aankijkt. "Wat sta je hier nou? Doe je werk!"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Plotseling was mijn moeder weer in de woonkamer verschenen. "De achterdeur staat nog open Sheriff. Ik denk dat de inbreker van achter is gekomen. Daardoor kon hij Ruby buitenwesten slaan." Ik volgde verbaast het gesprek. "Ow, lieverd. Waarom moeten ze jou altijd hebben?" Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ook Graham kijkt mij een beetje warrig aan. "Wat sta je hier nou? Doe je werk!" snauwt mijn moeder naar hem. 'Inbreker?' mompel ik. Dit verhaal klopt niet, waarom zou iemand midden op de dag inbreken in een huis waar allemaal mensen zijn. En waarom werd ik alleen neergeslagen. Bovendien hadden mijn moeder en Jo toch iemand moeten zien? Ik stond op en voelde een soort woede dat ik nog nooit gevoelt had, mijn pupillen veranderden. Regelrecht liep ik ik naar Regina. 'LIEG NIET TEGEN MIJ,' schreeuwde ik, het klonk haast meer als een luide grom. Er klonk een harde pets en er bleef een rode handafdruk op de wang van Regina achter. Vervolgens bleef ik aan de grond genageld staan, nu pas beseffend wat ik had gedaan.

---

When you believe your dreams come true

Regina

'Inbreker?' hoor ik Ruby mompelen. De leugens waren nu echt over. Die verdomde August ook. Ruby stond op en kwam mijn kwant oplopen. 'LIEG NIET TEGEN MIJ,' schreeuwde ze. Mijn gezicht ging naar links en op mijn rechter wang voelde ik het branden. "Ik probeerde aardig te zijn, maar nu heb je het verpest!" Met magie duwde ik Ruby tegen de muur aan. "Het is voorbij. Magie bestaat inderdaad, maar je zal het je niet meer herinneren." woedend kwam ik haar kant oplopen en een paarse bal in mijn handpalm, door middel van magie. Wanneer ik de bal los laat hoor ik iemand schreeuwen. "GRAHAM NIET DOEN!" schreeuw ik tevergeefs.

Graham

Ik doe net alsof ik naar buiten loop, maar blijf achter de deur staan om alles mee te krijgen. Door de kier van de deur zie ik dat Ruby in problemen is en op dat moment grijp ik in. Vlak voordat de magie van Regina Ruby raak, duik ik ervoor. Een paars gat verschijnt waar ik naar binnen wordt gezogen. "GRAHAM NIET DOEN!" hoor ik nog iemand schreeuwen, maar dan verdwijnt de omgeving voor mij.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold
"Does I look like him?"

Ik merk dat Ruby boos word en Regina slaat, er verschijnt een grijns op mijn gezicht maar eigenlijk vind ik het best wel zielig voor Ruby, ze weet de waarheid niet én komt in problemen. Misschien moet ik maar eens ingrijpen... Nee nog niet, het begint net leuk te worden...
Met magie duwde Regina Ruby tegen de muur en komt met een paarse bal aangelopen, ik sta op, Regina gaat nu te ver. Dan zie ik dat Graham ervoor springt, "GRAHAM NIET DOEN!" ik doe mijn ogen even dicht, "Regina wat heb je gedaan!?" zeg ik boos en loop naar voren.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

"Ik probeerde aardig te zijn, maar nu heb je het verpest!" Met een klap werd ik tegen de muur gesmeten. Even kon ik geen adem halen, happend naar lucht krabbelde ik overeind. "Het is voorbij. Magie bestaat inderdaad, maar je zal het je niet meer herinneren." Ik was zo verbaast dat ik vergat bang te zijn. Ik had dus al die tijd gelijk gehad. Toen zag ik Regina woedend mijn kant oplopen met een soort paarse bal in haar handpalm. Ik schrik, die blik in haar ogen heb ik nog nooit zo gezien. Het is angstaanjagend en ik besef me dat ik me in geen goede positie bevind. Ik sluit mijn ogen als ze de bal op mij afvuurt. "GRAHAM NIET DOEN!" schreeuwt Regina. Als ik mijn ogen open zie ik nog net dat Graham voor mij gesprongen is. 'Neeee..' Schreeuw ik. Graham wordt in het paarse gat naar binnen gegoten, ik krijg nog naar zijn been, maar moet deze loslaten om niet zelf meegezogen te worden. Als het voorbij is blijf ik hulpeloos staan. 'Wat heb je gedaan? Jij monster,' bijt ik Regina toe.

---

When you believe your dreams come true

Regina

"Regina wat heb je gedaan!?" hoor ik Jo roepen terwijl Ruby haar volgt. 'Wat heb je gedaan? Jij monster,' Met een hand beweging duw ik Jo tegen de muur aan wanneer ik merk dat ze dichterbij komt. "Jo, ik zou nu de kant van de sterkere kiezen. Ruby heeft hier niks." Als ze wijs was bleef ze aan mijn kant. Haar vader zou nu hoogst waarschijnlijk ook aan mijn kant zijn gaan staan. Dan draai ik me om naar ruby. "Graham is weg. Foetsie, kwijt." zeg ik bot tegen Ruby. "Dat komt door jou. Had je niet zo nieuwsgierig moeten zijn en een normaal leven moeten lijden." ik wil weglopen, maar bedenk me nog iets. "Alles wat je dacht klopte en August? Die ligt in de kelder." zeg ik met een glimlach. Ik ben benieuwd wat de volgende set is van Ruby en Jo.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold
"Does I look like him?"

Ik keek even om me heen, Graham was weg, foetsie, gewoon poef... Dit gaat mijn vader niet leuk vinden, en al helemaal niet als ik het moet komen melden! Wat ik hopelijk ook niet hoef te doen. 'Wat heb je gedaan? Jij monster,' zegt Ruby, ik ben het even met haar eens, het is best erg...
Met een handbeweging duwt Regina mij tegen de muur aan waardoor ik begin te grijnzen, alsof ze bang voor me was omdat ik dichterbij kwam.
"Jo, ik zou nu de kant van de sterkere kiezen. Ruby heeft hier niks." ik keek even naar Ruby, Regina heeft wel gelijk, ze heeft niets... Regina draait zich om naar Ruby, "Graham is weg. Foetsie, kwijt." zegt ze. "Dat komt door jou. Had je niet zo nieuwsgierig moeten zijn en een normaal leven moeten lijden." ze wil weglopen maar wacht nog even, "Alles wat je dacht klopte en August? Die ligt in de kelder." ik kijk Regina vals aan, ik maak een vuur in mijn hand en gooit het naar haar voeten, laat het even branden en doof het dan weer. Dan begin ik lief te lachen, "Nu sluit ik bij je aan..." Ik herinner dat ik nu iets heel verkeerds doe, ik laat hetzelfde gebeuren wat mijn vader ook bij mij heeft gedaan, me eruit gestoten... Ik kijk Regina aan maar besluit nog niet iets te doen, als Regina weg loopt of als ze nog iets zegt dan doe ik haar wat. Wat boeit het mij aan welke kant ik sta, de machtige of de niet machtige, het gaat om de keuze die ik maak, de kant waarbij ik me goed voel, en dat is die van Ruby...

[ bericht aangepast op 23 juli 2016 - 1:54 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Ze duwde Jo in één beweging tegen de muur. "Jo, ik zou nu de kant van de sterkere kiezen. Ruby heeft hier niks." Hoezo heb ik hier niets? Verbaast luister ik naar het gesprek tussen die 2. Dan draait Regina zich om naar mij. "Graham is weg. Foetsie, kwijt." zegt ze bot. "Dat komt door jou. Had je niet zo nieuwsgierig moeten zijn en een normaal leven moeten lijden." Ze wil weglopen, maar lijkt zich te bedenken. "Alles wat je dacht klopte en August? Die ligt in de kelder." zegt ze met een glimlach. Jo kijkt Regina vals aan. Ze maakt een vuur in haar hand en gooit het naar Regina's voeten, laat het even branden en dooft het dan weer. Jo heeft dus blijkbaar ook magie. Even denk ik dat Jo mijn kant kiest. Maar Dan begint ze lief te lachen, "Nu sluit ik bij je aan..." Met pijn in mijn ogen kijk ik Regina aan. 'Hoe heb je dit al die jaren geheim voor mij kunnen houden? Je bent mijn moeder.' Teleurgesteld sla ik mijn ogen neer. Nu begreep ik Regina's woorden, ik had helemaal niemand. De enige mensen om wie ik verder gaf waren er niet meer. Ik wilde huilen, het uit schreeuwen, mijn woede uiten, maar in plaats daar van schakelde ik al deze emoties uit. Ik wilde weten wat ze met August had gedaan, maar eerst wilde ik antwoorden op mijn vragen. 'Wat heb ik jou aangedaan dat je blijkbaar zo'n grote haat in je hebt om mijn leven te verpesten?' de tranen prikten in mijn ogen, terwijl ik mijn vuisten balde om deze tegen te houden.

---

When you believe your dreams come true

Regina

"Nu sluit ik bij je aan..." zegt Jo, nadat ze mijn voeten in brand had gezet, wat ik nauwelijks voelde. Ik wist dat ik niet op haar moest vertrouwen. Ze zou me verraden wanneer ze de kans kreeg. Ik zie dat Ruby moeite heeft met haar tranen. 'Hoe heb je dit al die jaren geheim voor mij kunnen houden? Je bent mijn moeder.' Met een neutraal gezicht keek ik haar aan. 'Wat heb ik jou aangedaan dat je blijkbaar zo'n grote haat in je hebt om mijn leven te verpesten?' ik lach zwakjes. "Ik ben je moeder niet." zeg ik dan vrij kalm. De vloek was verpest en nu moest ik gewoon maar weer gaan regeren op de manier waarop ik dat altijd deed. Mensen angst geven.... "Kijk in de kelder." zeg ik nogmaals. Ruby zou ik nu naar de afgrond van ongelukkigheid brengen. En dat was nog maar de eerste persoon....

---

Do I look like Mother Teresa?