Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Ruby

Na een tijd alleen maar voor mij uit te hebben gestaard schrok ik op. Het bos was een fijne plek en mijn humeur was een stuk verbeterd. Nu ik weer helder kon denken moest ik gaan uitzoeken wat ik nou precies wilde. Ik dacht terug aan wat Archie zei, of ik eigenlijk iemand anders was als tweede persoonlijkheid. Het was belangrijk om nu eerst naar huis te gaan en opzoek te gaan naar bewijzen. Alleen zo zou ik er achter kunnen komen wat er met mij aan de hand is. Archie had vast al met mijn moeder gebeld en haar verteld hoe het gesprek verlopen was. Ik vrees voor het ergste, maar dat maakt mij momenteel even niet uit.
Ik besluit een andere route terug te nemen dan de heenweg. Daarop besluit ik dat ik vaker naar het bos moet gaan, het is er mooi en het heeft duidelijk een goed effect op mij. Als ik even gelopen heb valt mijn blik op een groot iets dat in de verte staat. Nieuwsgierig loop ik er heen, het blijkt een caravan te zijn. 'Is daar iemand?' vraag ik voorzichtig. Als er geen antwoord volgt, stap ik voorzichtig het trappetjes op dat naar binnen leidt. Het is duidelijk dat er hier iemand woont. Er is een klein bureautje met een stapel boeken, een keukentje en een onopgemaakt bed. Voorzichtig loop ik naar het bureau, mijn blik valt op een opengeslagen boek. Het boek lijkt verdacht veel op het boek dat Henry in zijn bezit heeft, een sprookjes boek als ik mij niet vergis. Ik blader wat door het boek heen, de algemene sprookjes die iedereen kent, zoals sneeuwwitje, belle en het beest. Als ik bij een bladzijde midden in het boek kom valt het mij op dat de tekst op houdt. Alsof het boek nog steeds geschreven wordt. Mijn ogen schieten over de pagina, ik zie mijn naam er een aantal keren voorbij komen. 'What the..' mompel ik. Wat was dit? Het is de laatste zin die mijn aandacht trekt. Ruby Eileen Lucas/Mills, het was een bijzondere vrouw die ik had ontmoet. Ze is totaal veranderd van hoe ze eerst was. Komt dit omdat ze nu toch volwassener begint te worden of omdat er echte liefde op haar pad terecht is gekomen. Of ze al gelooft? Ik heb werke- Mijn ogen werden groot. Wie had dit geschreven, waarom hield de tekst op, waarom schreef diegene over mij? Snel bladerde ik door het boek, daar vond ik een naam. 'August Booth,' fluisterde ik en streek met mijn hand over de letters. Ik sprong overeind, ik moest hier meer van weten. Er was maar één persoon in heel Storybrooke die alle inwoners kent. Ook al krijg ik misschien weer last van geheugenverlies, ik moest het riskeren.
Ik snelde terug naar huis, ik hoopte dat mijn moeder nog aanwezig was, ik had het gevoel dat zij hier meer over wist. Door de achterdeur betrad ik ons huis. Ik zag dat Regina nog steeds thuis was samen met Jo. Allebei hadden ze een glas in de hand en de fles die er stond was al bijna leeg. Ik schudde mijn hoofd. 'Hallo, ik ben er weer.' Ik liep naar de kast pakte een glas en vulde deze met water. 'Mam, wie is August Booth?' vroeg ik plotseling. Ik hoopte dat ze de waarheid zou spreken. Ik wilde antwoorden op mijn vragen zonder dat alles steeds veranderde in een verwarde brei, waardoor ik alleen nog maar meer vragen kreeg. Vragend keek ik haar aan. Het stoorde me een beetje dat Jo er nog steeds was. Het was best een aardig meisje, maar ik snapte niet dat ze hier de hele dag rondhing bij mijn moeder. Bovendien snapte ik het niet dat mijn moeder haar sterke drank liet drinken.

---

When you believe your dreams come true

Linde MasterThief

'Rustig lieve Linde.' zei hij en deed een plukje haar achter mijn oor, ik bewoog me niet, bang dat hij een uithaal zou maken,
'Ik was alleen benieuwd hoe het met je ging en nu ik je hier toch zie mag je me gelijk ergens mee helpen...' ik keek hem ongelovig aan,
"Ik doe helemaal niets voor jouw eikel!" zeg ik boos.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Regina

"Je hebt het... Je hebt een geheim waar je niet over wilt praten, maar goed, ik houd mijn mond wel, ik weet hoe vervelend het is..." ik merk dat Jo nu echt aan de grens van het dronken zijn zit en dat maakt me misschien ook niet zoveel uit. "Dit.. is... best... wel...lekker..." ik moet glimlachen om haar gebrabbel. 'Hallo, ik ben er weer.' Ik keek om en zag Ruby het huis binnenkomen. "Hoi lieverd." zeg ik vrolijk. 'Mam, wie is August Booth?' ik keek Ruby verbaast aan. Eén ik had die naam zogenaamd nooit gehoord en twee hoe wist zij die naam? "August Tooth?" vraag ik aan haar. Ik schud mijn hoofd verontschuldigd, maar dan kom ik op een idee. Ik had mijn plannetje al klaar liggen... Ze had waarschijnlijk een boek van August gevonden.

Graham

We kwamen aan bij het huis van de burgemeester, maar ik draaide me om. "Misschien moeten we dit niet doen?" ik zoen Vittoria op de mond. "Ik blijf evenveel van je houden zelfs als jij geen hart hebt." ik zoen Vittoria opnieuw.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Hoi lieverd." antwoord ze vrolijk. Na mijn vraag kijkt ze mij verbaast aan. "August Tooth?" vraagt ze aan mij. Ze schudt haar hoofd verontschuldigd. Wantrouwend kijk ik haar aan. Sprak ze de waarheid? ík schudde die gedachten van mijn af, mijn moeder zou toch niet zomaar liegen tegen haar eigen dochter? Toch bleven de woorden van Archie door mijn hoofd spoken, het gesprek zat mij nog steeds niet lekker. Als ik wel iemand anders was, wat zou ik dan in deze situatie hebben gedaan? Ik besloot het spelletje mee te spelen, als dit een spelletje zou zijn. Maar daar zou ik snel genoeg achter komen. 'Booth, mam, met de B, Booth. Weet je zeker dat je hem niet kent? Hij woont al een tijd in Storybrooke.' Ik wist niet of dit zo was, maar ik moest overtuigend overkomen. 'Ik heb hem een aantal keren ontmoet en ik denk dat ik verliefd op hem ben,' loog ik. Was het liegen? Ik maakte dit op uit wat hij geschreven had over mij. Ik was vooral benieuwd naar de reactie van mijn moeder, hieruit zou ik op kunnen maken of ze de waarheid sprak of niet.

---

When you believe your dreams come true

Regina

'Booth, mam, met de B, Booth. Weet je zeker dat je hem niet kent? Hij woont al een tijd in Storybrooke.' Ik keek haar nog steeds vragend aan.. 'Ik heb hem een aantal keren ontmoet en ik denk dat ik verliefd op hem ben,' mijn mond viel open van verbazing. "August Booth? Ruby doe eens normaal. Hij is veel te jong voor jou." ik liep snel naar mijn kantoor en greep een map uit mijn kast. "Ik weet niet of we over dezelfde August hebben, maar" ik sloeg een mapje open en liet een foto zien van een kleine jongen. "Dit is August Booth, de zoon van Marco." ik grinnik even. "Je hebt succes bij jongens lieverd, maar om nou op de jongere generatie te gaan mikken?
"Hallo mevrouw Mills, zijn Henry en Roland hier?" de kleine August kwam binnen lopen. "Hallo," begroette hij Jo en Ruby.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Haar mond viel open van verbazing. "August Booth? Ruby doe eens normaal. Hij is veel te jong voor jou." Ze liep snel naar haar kantoor en greep een map uit haar kast. "Ik weet niet of we over dezelfde August hebben, maar" Ze sloeg een mapje open en liet een foto zien van een kleine jongen. "Dit is August Booth, de zoon van Marco." Ze grinnikt even. "Je hebt succes bij jongens lieverd, maar om nou op de jongere generatie te gaan mikken? "Hallo mevrouw Mills, zijn Henry en Roland hier?" de kleine August kwam binnen lopen. "Hallo," begroette hij Jo en mij. Nu viel mij mond open van verbazing. August Booth was een kind? Dat kon niet, hij had geschreven over onze ontmoetingen en dat ik volwassen was geworden. Dat kon niet door een kind geschreven zijn. 'Maar.. maar...' stamelde ik. Ik kon even niets uitbrengen. Hoe deed ze dit toch? Elke keer als ik ergens van overtuigd was bleek alles opeens compleet anders te zijn. Ik nam plaats op een stoel. 'Je hebt Archie zeker nog niet gesproken?' vroeg ik toen maar. 'Nou je kunt mij net zo goed direct naar de psychiatrische inrichting brengen,' zei ik moedeloos. Ik was er van overtuigd dat ik op het goede spoor zat, maar ik was weer terug bij af. Wat was er toch met mij aan de hand? Het voelde alsof alles kapot was daar boven. Met mijn hand wreef ik over mijn voorhoofd.

---

When you believe your dreams come true

Carson zegt dat de man niet te redden is en vraagt vervolgens of het wel gaat. Ik kan amper zeggen dat doden vinden een beetje mijn gave is waardoor ik het verschrikkelijk vind, dus besluit ik gewoon iets te zeggen dat elk normaal mens zou antwoorden.
"Ik hou er niet zo van om doden te zien," zeg ik daarom ook.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Ja, dat snap ik wel." Ik keek verontrustend rond. "Komt die ambulance nu nog of wat?"

"Geen idee of er een ambulance komt," zeg ik "ik heb geen telefoon bij me dus ik kan niet bellen,". Ik doe mijn haar in een staart voor het geval dat ik moet overgeven, wat me niet zal verbazen want het lijk ziet er ranzig uit, ik meen dat.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Vittoria Gold
We kwamen aan maar Graham draaide zich om. 'Misschien moeten we dit niet doen?' hij zoende me en ik zoende hem even terug, ik had geen gevoel hierbij maar ik wist dat als ik mijn hart nog had ik wel iets zou voelen. 'Ik blijf evenveel van je houden zelfs als jij geen hart hebt.' ik glimlachte wat zwakjes en Graham zoende mij weer opnieuw, ik was blij dat hij dat zei dat gaf me toch nog wel wat hoop. 'Maar.' onderbrak ik het zoenen. 'Regina kan mij nu iedereen laten vermoorden die ze maar wilt.' misschien dat hij hier niet over wilde praten, dat wilde ik eigenlijk ook niet maar het is wel gewoon een feit dat zolang Regina mijn hart heeft ze me alles kan laten doen wat ze maar wilt. Ik gaf hem snel een kus op zijn lippen. 'Maar ik snap het wel.'

Rumplestiltskin
Ze keek me ongelovig aan. 'Ik doe helemaal niets voor jouw eikel!' zei ze boos, ik grijnsde en greep snel naar haar keel die ik een beetje dicht kneep. 'Moet ik je er aan herinneren wie jou hart heeft? wie jou zo kan doden?' fluisterde ik dreigend in haar oor, ik grijnsde en liet haar keel weer los.

[ bericht aangepast op 8 juli 2016 - 12:21 ]

Linde MasterThief

Rumple grijnsde, dat betekent in mijn opzicht niet erg veel goeds, hij greep snel naar mijn keel en kneep hem een beetje dicht zodat ik bijna geen adem kreeg, 'Moet ik je er aan herinneren wie jou hart heeft? wie jou zo kan doden?' fluisterde hij dreigend in mijn oor, hij grijnsde even en liet mijn keel weer los. Meteen greep ik naar mijn keel, het voelde niet erg prettig. Boos keek ik hem aan, "Voor jouw doe ik helemaal niets klootzak! Ik zal alles doen om te ontsnappen, al is dat het laatste wat ik doe!" ik voelde me onzeker worden maar ik stond er standvastig, hopelijk...

[ bericht aangepast op 8 juli 2016 - 17:14 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

JADE WAKEFIELD

'Arggghhhhhhhhhh'

Even was ik beledigd, 'weet ik veel...' Ik ging kijken bij de andere meneer, maar je zag meteen al dat hij niet
meer ademde. Ik voelde aan zijn polsen, geen hartslag.'O may...' Ik kijk om me heen en wilde gillen, maar bedacht
me en keek weer om. Ik liep terug naar de auto, en wist echt helemaal niet wat ik moest doen. Had ik maar mijn motor...

---

~

Carson Beckett

"Geen idee of er een ambulance komt, ik heb geen telefoon bij me dus ik kan niet bellen." Verontrustend keek ik om me heen. "Ik kan elk moment bewusteloos vallen, en later ook sterven..." Mijn ogen begonnen rood te worden. "Jade, jij had toch de hulp diensten gebeld? Waar blijven ze???"

(Carson, je kent me niet. Ik was de nieuweling, weet je nog?')

---

~

JADE WAKEFIELD

'Angel.'

'Weet ik ook niet, ik heb denk ik een beter idee.' Voorzichtig leg ik de bijna doodde man/jongen voorzichtig op de
andere stoel. Zelf ga ik op de bebloede stoel zitten en rijd naar het ziekenhuis, misschien is dit dom, maar het is
nodig. 'Ik ben idioot, maar ik red je.' Misschien ben ik niet erg voorzichtig.

[ bericht aangepast op 8 juli 2016 - 21:04 ]

---

~