Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Jo Mari Gold
"Does I look like him?"

'Hoe heb je dit al die jaren geheim voor mij kunnen houden? Je bent mijn moeder.' ik zie dat Ruby haar tranen probeert in te houden, "Ik ben je moeder niet." zegt Regina kalm, ik voelde dat ik erg boos werd, te boos. Hoe durft ze!? Ze wist zelf toch ook wel dat het zoveel pijn doet!? Waarom doet ze dit haar aan!?
"Kijk in de kelder." zegt ze, ik wist dat dit iets was om Ruby zoveel pijn aan te doen, ik ging stilletjes naast Regina staan, wat een kreng was het! Nog niet zo erg als mijn vader, of misschien ook wel, misschien nog wel erger! "Regina, waarom doe je dit haar aan..." begin ik kalm, "Ik weet dat ik niet zo machtig ben als jij, en dat je me zo kan vermoorden of iets anders..." even zoek ik naar de juiste woorden, "Maar je bent nog erger als mijn vader!" ik kijk even naar Ruby,
"Ze vertrouwde je! Vond jij het leuk toen het persoon die je het meest vertrouwde, je verraadde?" Ik loop een beetje naar achter,
"Denk aan Henry... Hij gaat je haten, als je dit doet, je kan het best verborgen houden, maar leugens komen altijd aan het licht, altijd..." Ik ga voor haar staan, "Denk aan wat de wet van drie je heeft aangedaan, je zegt dat hij je niets doet, maar ik weet, dat je diep van binnen wel wist dat het al lang heeft toegeslagen..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Ze glimlachte zwakjes naar mij. "Ik ben je moeder niet." zegt ze dan vrij kalm. Met grote ogen staar ik haar aan. Als mijn wereld nog niet ingestord was, dan is die dat nu wel. Mijn hele leven, maar dan ook echt alles blijkt een leugen te zijn. "Kijk in de kelder." zegt ze nogmaals. 'Maar, hoe..' Stamel ik. Verdoofd kijk ik toe hoe Jo naast haar komt staan. "Regina, waarom doe je dit haar aan..." begint ze kalm, "Ik weet dat ik niet zo machtig ben als jij, en dat je me zo kan vermoorden of iets anders... Maar je bent nog erger als mijn vader!" Jo kijkt even mijn richting op. Dankbaar staar ik terug, tenminste één iemand die nog aardig probeert te zijn. "Ze vertrouwde je! Vond jij het leuk toen het persoon die je het meest vertrouwde, je verraadde? Denk aan Henry... Hij gaat je haten, als je dit doet, je kan het best verborgen houden, maar leugens komen altijd aan het licht, altijd..." Het vervolg van het gesprek volg ik niet meer, langzaam loop ik naar de kelder. Mijn leven kan toch niet meer erger worden. Voorzichtig loop ik de kelder trap af, mijn ogen moeten even wennen aan het licht. Van schrik spring ik naar achteren als ik een gedaante zie staan. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een houten pop is. 'August,' zachtjes strijk ik over de pop heen. Dan schiet het opeens naar boven. 'August is Pinokkio,' van schrik loop ik achteruit. Snel ren ik de keldertrap op naar boven en vlucht het huis uit.

---

When you believe your dreams come true

Regina

"Regina, waarom doe je dit haar aan..." Jo klinkt vrij kalm, "Ik weet dat ik niet zo machtig ben als jij, en dat je me zo kan vermoorden of iets anders..." het blijft even stil en ik werp een geïrriteeerde blik richting haar. Wat had ze nu weer te zeiken. Het was dat ze haar hart niet had anders, zorgde ik er wel voor dat ze die niet meer had. "Maar je bent nog erger als mijn vader!" ik volg haar blik richting Ruby. "Ze vertrouwde je! Vond jij het leuk toen het persoon die je het meest vertrouwde, je verraadde?" ze doet een stap naar achter en dat is maar goed ook. "Denk aan Henry... Hij gaat je haten, als je dit doet, je kan het best verborgen houden, maar leugens komen altijd aan het licht, altijd..." Ze staat recht voor me. "Denk aan wat de wet van drie je heeft aangedaan, je zegt dat hij je niets doet, maar ik weet, dat je diep van binnen wel wist dat het al lang heeft toegeslagen..." Ik merk dat Ruby weg is, waarschijnlijk naar de kelder. Uit woede laat ik Jo weer naar achteren vliegen en laat ik mezelf verdwijnen.

Ik kom aan bij het graf van mijn vader en ga huilend op het stoepje zitten. "Wat heb ik gedaan?" vraag ik mezelf hardop af.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Voor de zoveelste keer deze week zwerf ik door de straten van Storybrooke heen. Naar huis kan en wil ik niet, bovendien is het mijn huis niet meer. Ik twijfel om bij Archie langs te gaan, maar de laatste keer was dit geen succes dus besluit maar om doelloos door te blijven lopen. Graham is er niet meer, August niet meer, Regina is niet mijn moeder, er bestaat magie. Als ik dit zo opnoemde klonk het allemaal zo onwerkelijk. Als ik zacht gesnik hoor spits ik mijn oren. Ik kijk om mij heen en zie dat ik bij de begraafplaats ben aangekomen. Natuurlijk is het dan logisch als iemand verdrietig is. Langzaam struin ik met mijn handen in mijn zakken langs de grafen. één voor één lees ik de namen op. Plotseling blijf ik stokstijf staan. Mijn blik gaat uit naar een persoon bij het familiegraf van Regina. Sterker nog ze is het zelf. Direct wil ik mij omdraaien, een nieuwe confrontatie met haar durf ik niet aan. Toch breekt mijn hart als ik haar zo verdrietig zie, ik heb haar nog nooit eerder zien huilen. Heel voorzichtig loop ik toch maar naar Regina toe. Zwijgend neem ik naast haar plaats. Langzaam trek ik haar naar mij toe en sluit haar in mijn armen. Al die jaren is ze er wel voor mij geweest, nu wil ik er voor haar zijn. Ook al heeft ze mij verschrikkelijke dingen aangedaan.

---

When you believe your dreams come true

Regina

Ik hoor voetstappen naderen .Ik wil schreeuwen dat ik alleen wil zijn, maar dat lukt niet vanwege de tranen. De persoon kwam naast mij zitten en trok zich naar mij toe. Ik merk dat het Ruby is en ik word in haar armen gesloten. Ik schud mijn hoofd en ruk me los. "Waarom doe je dit? Na alles wat ik je hebt aangedaan?" al schuddend sta ik op en loop ik wat heen en weer. "Je zou me moeten haten. Me moeten vermoorden!" roep ik haar toe. "Ik heb August een pop laten worden en ik weet geen eens waar Graham uithangt. Ik heb je leven geruïneerd en nu troost je me?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ze schudt haar hoofd en rukt zich los, wat ik al had verwacht. "Waarom doe je dit? Na alles wat ik je hebt aangedaan?" al schuddend staat ze op en loopt ze wat heen en weer. "Je zou me moeten haten. Me moeten vermoorden!" roept ze me toe. "Ik heb August een pop laten worden en ik weet geen eens waar Graham uithangt. Ik heb je leven geruïneerd en nu troost je me?" Eigenlijk snap ik mezelf niet, maar alle negatieve emoties lijken verdwenen te zijn. 'Je bent dan wel niet mijn echter moeder, toch voelt het zo wel. Ik had iemand in mijn leven nodig die deze taak op zich nam, en diegene dat ben jij. Daar ben ik je eeuwig dankbaar voor.' Ik staarde even naar mijn voeten. 'Alles in mijn leven lijkt ongeveer een leugen te zijn, maar dat niet en daar kan je niet omheen. Voorzichtig keek ik haar aan. 'En ik kon er niet tegen om jou zo verdrietig te zien. Je had iemand nodig, ook al wil je het niet toegeven.' Zei ik vol overtuiging.

---

When you believe your dreams come true

Regina

'Je bent dan wel niet mijn echter moeder, toch voelt het zo wel. Ik had iemand in mijn leven nodig die deze taak op zich nam, en diegene dat ben jij. Daar ben ik je eeuwig dankbaar voor.' ik schud ongeloofwaardig mijn hoofd. 'Alles in mijn leven lijkt ongeveer een leugen te zijn, maar dat niet en daar kan je niet omheen. Ik voelde de blik van Ruby, maar wierp haar geen blik terug. Ik bleef met mijn rug naar haar toe staan. 'En ik kon er niet tegen om jou zo verdrietig te zien. Je had iemand nodig, ook al wil je het niet toegeven.' ik veeg snel een traan weg. "De mensen die ik nodig heb zijn allemaal weg of zijn leugens. Mijn hele leven is hier een leugen. Kinderen die me verachten. Een man die nooit met een slechterik zou trouwen en..." ik stop met praten en voel meer tranen omhoog komen. "een trouw maatje ben ik kwijt."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik hoopte dat mijn hele betoog had geholpen. Maar ik vond het moeilijk om Regina te peilen, ze wilde mij niet aankijken en stond resoluut met haar rug naar mij toe. Het blijft even stil, maar dan begint Regina toch te praten. "De mensen die ik nodig heb zijn allemaal weg of zijn leugens. Mijn hele leven is hier een leugen. Kinderen die me verachten. Een man die nooit met een slechterik zou trouwen en..." ze stopt met praten. "een trouw maatje ben ik kwijt." Ik staar naar de grond, niet wetend wat ik hierop moet antwoorden. Ik heb geen idee wat ze allemaal heeft gedaan in haar verleden, maar als ik zie waartoe ze in staat is beangstigd me dat wel een beetje. Desondanks wil ik haar nog niet opgeven. 'Kun je me daar iets over vertellen?' vraag ik zachtjes. 'Over je echte verleden bedoel ik,'

---

When you believe your dreams come true

Joseph Lloyd Dombrowski

Na een hele tijd te zijn verstreken, wankelde ik over de straat. Ik was helemaal uitgeput, maar vond toch de moed om me tussen al deze mensen te begeven. Ik trok me niets aan van hun verbaasde en angstige blikken. Het liefst van al ging ik in Granny's een lekker kopje koffie drinken, maar dat was niet mogelijk. Ik liep dus gewoon op de hoofdstraat, en sloeg af in een klein maar gezellig steegje. Ik keek rond, binnen in de huisjes. Het was er toch oh zo gezellig. Ik kreeg een tikkeltje te veel traanvocht in mijn ogen waardoor er een grote traan over mijn snuite rolde. Ze gaf me tintelingen, waar ik me niet tegen kon verzetten. Ik wandelde nog wat verder en belande weer op een iets grotere straat. Ik zag op de hoek een omgevallen vuilbak staan. "Alles is beter dan in de open lucht..." dacht ik in mezelf. Ik kroop erin, en keek naar de straat. Langzaam begonnen er minuscule druppeltjes uit de lucht te vallen. En deze werden groter en groter. Ik duwde het deksel op de opening van de vuilbak. Ik sloeg er een gat in, om te zien wat er allemaal gebeurde buiten. Ik wist dat ik niet kon slapen, en hoopte dat er iemand die ik kon vertrouwen mij vond...

Linde MasterThief
"Too Young to Die..."

"Broken Memories..."

Meteen werd ik weggeflitst, opgelucht haalde ik adem. Van hem was ik nu ook even af. Ooit gedacht dat het zo zou eindigen? Of is dit het begin... Ik weet het niet maar ik heb zo mijn hoop dat dit het einde is. Al mijn hele leven ben ik al hartloos, even heb ik gevoeld hoe het was met, ik was vrij, blij... En nu, ik weet het niet, ik heb niet eens emotie dus hoe moet ik weten hoe ik me voel?
Het is al best donker totdat ik ineens iets voelde, shit, water... Ik liep rustig om een goede verstopplaats te vinden maar in plaats van zag ik een grote wolf of hond wat is het? Nouja, hij zat in ieder geval in een vuilnisbak. Ik liep er langzaam op af, "Hallo..." zeg ik vriendelijk, zou hij me verstaan?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Joseph Lloyd Dombrowski

Ik was bijna in slaap gevallen totdat een onbekende vrouwenstem het gedrup van de druppels op het asfalt verbrak. "Hallo..." Zei ze met een zachte, onzekere stem. Ik wist vrijwel zeker dat ze wolventaal niet verstond, maar het was het proberen waard. Ik was erachter gekomen dat een cape iets belangrijks zou doen met mij. Maar ik heb Vittoria nooit meer gezien na deze ontdekking. "Hallo..." Piepte ik onzeker.

Linde MasterThief
"Too Young to Die..."

"Broken Memories..."

De wolf, volgens mij was het een wolf, piepte wat onzeker. Dat betekent dat ik hem niet kon verstaan maar hij mij wel. Ik deed langzaam een stapje dichterbij,
"Ik kan je niet verstaan..." zeg ik rustig, "Maar we kunnen communiceren...." ik denk even na, hoe zouden we dit kunnen doen... "Als je mij verstaat piep dan twee keer..." ik kijk hem doordringend aan, zou hij me begrijpen? Ik hoop het wel. Hij leek aardig en anders dan andere dieren.
Langzaam doe ik nog een stapje naar voren zodat ik ongeveer 20 centimeter van hem af stond, ik vond hem niet eng, er was iets, iets verdrietigs en hem...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Joseph Lloyd Dombrowski ~ Wolvenvorm

"Ik kan je niet verstaan... Maar we kunnen communiceren... Als je mij verstaat piep dan twee keer..." Zei ze nogal twijfelachtig. Ik schraapte mijn keel en piepte 2 keer. Ik voelde me opgelucht, maar wist dat dit geen goede oplossing was...

Ruby

Regina?

---

When you believe your dreams come true

Regina

Het blijft even stil van beide kanten, maar deze stilte word toch verbroken. 'Kun je me daar iets over vertellen?' vraagt ruby zachtjes. 'Over je echte verleden bedoel ik,' Ik heb nog geen enkele blik naar Ruby gegund en dat wil ik nu zo even houden. "Het is een lang en saai verhaal. Het enige wat je moet weten is dat dit alles niet door mij is gebeurd, maar door Snow." In mijn gedachtes zie ik alles weer voor me.
"Moeder wat doet u hier?"
"Ik kom jullie mijn toestemming geven. Jij en Daniël passen zo goed bij elkaar..."
Ik zie dat Daniël een glimlach op zijn gezicht krijgt. Konden we eindelijk van elkaar houden?

---

Do I look like Mother Teresa?