RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 2 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

THE EVIL QUEEN

Ik stop met knijpen en kijk dan naar Linde. 'Ga weg voordat ik je hart doorsteek.' Ik draai me om en loop op een wachter af. 'Is het gelukt?' De wachter knikt heftig. 'De vogel is uit de lucht...' Ik grinnik. 'Mooi, laat die vogel meid verdwijnen. Voor goed...' Ik zorg dat Linde het kan horen, dat doet haar ook pijn natuurlijk, want het was haar vriendin. Ik glimlach, ik ben veranderd, in slecht naar slechter...

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Linde MasterThief
Died last night in my dreams

Ik sperde mijn ogen open, "Laat Leslie met rust kreng!" het kan me niet boeien of ze mijn hart doorsteekt, ze doet maar, maar ze gaat Leslie niet vermoorden! Ik laat de wachter struikelen met mijn voet, wat een watje, en sta op.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Raven Mills

'Ga weg voordat ik je hart doorsteek.' zegt mijn moeder ze draait zich om en loopt op een wachter af. 'Is het gelukt?' De wachter knikt heftig. 'De vogel is uit de lucht...' 'Mooi, laat die vogel meid verdwijnen. Voor goed...' zegt mijn moeder weer.
'Mam, dat kun je niet maken waarom zou je zoveel mensen dood willen hebben.' Ik rende naar buiten toe in de hoop dat ik het meisje nog kon helpen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

The Huntsman

'mijn reddingsacties zijn niet altijd slim.' zegt de vogel met een glimlach. Het was apart om zo te praten met het meisje. Ik werp nog een blik naar achter en merk dan dat ik wachters met pijl en boog op de muren zie verschijnen. 'Ze willen ons uit de lucht schieten...' ik rol met mijn ogen. "Meen je dat nou? Ik dacht dat dat het een afscheidsgebaar was." gelijk daarna bood ik mijn excuses aan. Ik had nu veel meegemaakt en kon niet meer 100% helder nadenken. "Sorry," de vogel probeert de pijlen te ontwijken. 'Ik kan het...' Ik spreek haar nog moed in. "Ik weet dat je het kan!" Maar dan merk ik dat het meisje intense pijn heeft en ik zie de ondergrond dichterbij komen. Het meisje valt in de armen van een wachter, maar ik kom neer op de grond. Ik moest snel handelen. Ik spring overeind en ontwapen een wachter en steel het wapen. Met dat zwaard hak ik door 3 wachters, totdat ik zelf overmeesterd word en op de grond wordt geduwd. Ik slaak een diepe zucht. Met mijn gedachtes zat ik alweer in mijn cel. Ik zou er alles voor doen om gewoon weer de loslopende slaaf van Regina te zijn. Waarom had ik ook naar die Red geluisterd?

---

Do I look like Mother Teresa?

Raven Mills

Toen ik buiten kwam zag ik the Huntsman en het meisje op de grond liggen. Ergens kon ik wel lachen om de situatie en vroeg me af of de vloek van mijn moeder al in werking was getreden omdat hier het slecht nu al won. Ik ging ervan uit dat dit niet kon maar was er tegelijker tijd heel bewust van dat deze actie helemaal kon veranderen door de vloek van mijn moeder. Ik waagde de gok en liep naar the Huntsman en het meisje toe. Net als bij de cellen weken de soldaten uit een.
'Dom meisje' zei ik 'je moet het altijd aan specialisten overlaten, niet aan vogels' ik kon het niet laten er een spottende opmerking over te maken. Echter kon ik ze niet helpen de teleurstelling van mijn moeder zou te erg voor me zijn. Sorry mimede ik naar the Huntsman, en met een zwaai van mijn arm verdween het meisje en zakte ik uitgeput op de grond. Waarom moest ik zo nodig vandaag al mijn energie verbruiken.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Red

Ik liep wat door het bos te struinen. Het zat me niet lekker dat the Huntsman in zijn eentje was teruggegaan naar het kasteel. De vorige keer was dat ook niet goed afgelopen. Onbewust hadden mij voeten mij richting het kasteel gebracht. Ik moest nu op m'n hoede zijn, want the evil queen wilde mijn hart. In de lucht zag ik een groot gedaante vliegen dat plotseling naar beneden stortte. Ik zette het op een rennen, naar de plek waar de vogel of wat het ook was terecht moest zijn gekomen. Als ik daar aan kom zie ik een gewone vogel liggen en The Huntsman die een aantal soldaten van zich afslaat, maar uiteindelijk overmeesterd wordt. 'Jullie blijven van hem af!' Schreeuw ik, ik ren op ze af en zet af. In de lucht verander ik in mijn wolf gedaante en kom boven op een soldaat terecht. Met één beweging ruk ik zijn hoofd er af. Met een paar sprongen ontwijk ik de zwaarden en speren die mijn kant op zwaaien en druk vervolgens nog een soldaat tegen de grond die ik bruut verscheur. Op dat moment voel ik een zwaard die in mijn poot gestoken wordt. Ik jank het uit en draai me om en bijt de arm af van de soldaat die mij pijn durfde te doen. Ik kijk om me heen verder zijn alle soldaten verdwenen. Piepend jank ik naar het tweetal dat op de grond ligt, the Huntsman. De vogel was verdwenen en ik zag dat raven er plotseling was verschenen, dit had ik tijdens het gevecht even gemist, maar mijn pijn werd te hevig, dus ik besteedde er even geen aandacht aan.

[ bericht aangepast op 25 juli 2016 - 11:32 ]

---

When you believe your dreams come true

• Leslie Weasly • Power is a dangerous game •

Ik lag ergens anders dan waar ik gevallen was, waar was ik? Ik moest ze redden. Mijn buik deed pijn, ik haalde de pijl er langzaam uit en kon minstens half lopen, ik leunde tegen wat muren, ik was bij de andere helft van het kasteel. Ik ging harder lopen en zag toen een wolf bij The Huntsman. Ik keek naar binnen, daar kon ik me niet vertonen. Toen zag ik een wachter en The Huntsman. 'Rustig, ik heb een idee. Alleen moet The Huntsman mee werken.' Ik ging naar een wachter en deed zijn harnas uit. Ik gaf het aan The Huntsman. 'Misschien kan je dit gebruiken om ooit nog binnen te komen. Toen keek ik naar de wolf. 'Ik ga water halen bij het meer. Jij beweegt even niet, oké?' Ik brak een tak af en ging daar leunend op naar het meer, toen ik even later terug kwam met een emmer, genees bladeren en water knielde ik bij de wolf en The Huntsman neer. 'Drink wat...' Ik maakte de wond schoon en deed er genees bladeren op, daarna verbond ik het met mijn jas en pakte zelf ook wat water. 'Waar is Raven, of Linde?'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Linde MasterThief
Died last night in my dreams

Ik sta op en loop weg, weg bij Regina. Ik ga bij de voordeur staan maar loop niet naar buiten. Ik zie dat Red, The Huntsman en Raven daar zijn. Ik ren naar ze toe, "Raven! Raven gaat het?" ik keek naar The Huntsman, "Gaat het ook met jou?" ik kijk ze allebei doordringend aan, misschien wil The Huntsman niets meer met me te maken hebben, ik bedoel ik heb van hem gestolen. ik merkte dat ik veel vragen begon te stellen, misschien kon ik me maar beter stil houden en wachten op de antwoorden.
Toen zag ik Leslie, er kwam een lach op mijn gezicht toen ze hierheen kwam, "Hey..."

[ bericht aangepast op 25 juli 2016 - 12:22 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

THE EVIL QUEEN

'Linde, je vriendin is uit de lucht geschoten!' Riep ik haar nog na. Ik liep ook naar buiten en zag ze alle 3, Red, Linde, The Huntsman, Leslie en plots ook Raven. 'Wachters, omsingel ze. En pak die kleine er maar alvast uit.' Ik zag hoe Leslie er uit werd gehaald en hoe haar hemd en broek bebloed was. 'Breng haar naar haar cel, die ene zonder magie enzo.' De andere wachters brachten Raven naar haar kamer. The Huntsman liet ik een keer liggen en Red was gewond, zielig. Ik liet ze daar maar sterven. Linde haar hart had ik toch al, ik ben niet in een knijp bui, dus liep ik weer naar binnen.

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Raven Mills

Linde kwam naar me toe en vroeg me of het ging.
'Het gaat wel' zeg ik uit beleefdheid terug ik had barstend koppijn 'En jij maar zeggen dat ik samenwerk met mijn moeder' zeg ik met een scheve grijns haar kant op. Ik probeerde op te staan al ging dit moeizaam. Toen ik eindelijk stond keek ik naar het kasteel.
'Sorry, ik moet denk ik maar terug gaan. Jullie moeten rennen zo hard als je kan. Linde ik zal kijken wat ik voor je kan doen' ik hoopte dat Linde hiermee begreep wat ik bedoelde. Ik liep langzaam terug naar het kasteel puur omdat het niet sneller kon. Echter werd ik halverwege door een soldaat van mijn moeder naar binnen gesleurd. Ik wierp mijn moeder een woedende blik toe.

[ bericht aangepast op 25 juli 2016 - 12:30 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

• Leslie Weasly • Power is a dangerous game •

Het ergste gebeurde, de koningin kwam naar buiten en sloot ons in. Ik werd eruit gepikt alsof ik ineens haar mikpunt was. 'LINDE! LINDE! HELP!' Ik kon niet ontsnappen, wat ik wel kon is trappen. Ik trapte mijn laars uit naar Linde en mijn staf vloog in haar handen. 'Spreek gewoon uit: vrijable vrijanable!' Ik werd naar binnen getrokken en in een cel gegooid. 'LINDE! LINDE!' Ik gilde naar haar hulp. Moedeloos liet ik me tegen de deur vallen en gleed zo naar beneden op de grond...

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Linde MasterThief
Died last night in my dreams

'Het gaat wel. En jij maar zeggen dat ik samenwerk met mijn moeder' ik glimlach, "En jij maar zeggen dat ik dom ben..." ze probeert op te staan, wat lastig gaat. 'Sorry, ik moet denk ik maar terug gaan. Jullie moeten rennen zo hard als je kan. Linde ik zal kijken wat ik voor je kan doen' ik kijk haar dankbaar aan,
"Ga eerst maar gewoon..." ik kon mijn zin niet afmaken want we werden omsingelt. Raven werd bij me weggehaalt net zoals Leslie, 'LINDE! LINDE! HELP!' ik keek naar Leslie, "Leslie!" schreeuw ik en ren naar haar toe, ik word tegengehouden maar de toverstok van Leslie komt mijn kant op, 'Spreek gewoon uit: vrijable vrijanable!' ik pak de toverstok, moedeloos keek ik haar na, ik kan niet toveren...
'LINDE! LINDE!' ik hoor haar nog net, ik zak op de grond, wat heb ik gedaan?
Ik zie dat Regina Red en The Huntsman heeft gespaard, nouja, ze zijn hier een beetje dood aan het gaan. Ik loop naar ze toe,
"Gaat het? Kan ik iets doen?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

Met moeite verander ik terug. Ik grijp direct naar mijn been, alles zit onder het bloed. Linde komt naar ons toe, "Gaat het? Kan ik iets doen?" Ik kijk haar even aan. 'Het gaat wel,' zeg ik terwijl ik mijn tanden op elkaar zet om de pijn te verbergen. 'Kijk liever naar the Huntsman, hij heeft je hulp meer nodig.' Ik ben bang dat hij er slecht aan toe is. 'Weet je wat ik niet snap?' Vraag ik Linde. 'Waarom heeft the evil queen ons gespaard?'

---

When you believe your dreams come true

Linde MasterThief
Died last night in my dreams

'Het gaat wel, Kijk liever naar the Huntsman, hij heeft je hulp meer nodig.' ik kijk even naar The Huntsman, hij zie er inderdaad niet erg goed uit. 'Weet je wat ik niet snap?' Vraagt ze me waardoor ik weer naar haar kijk. 'Waarom heeft the evil queen ons gespaard?' ik denk even na,
"Nou jij ligt hier dood te bloeden, dus gaat dood en The Huntsman is haar slaafje en gaat ook dood door zijn pijn..." ik wacht even, "Denk ik.."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Raven Mills

Vanuit mijn kamer kon ik het gebeuren nog allemaal zien. Leslie werd weggesleept en mijn moeder spaarde Linde, the Huntsman en Red. Wat ik maar half snapte, had ze de kans om Red haar hart te pakken doet ze het niet. Een rilling kroop over mijn rug mijn moeder liet nooit zomaar mensen leven achter alles zat een reden of logica. Ik wierp nog een blik en zag dat the Huntsman en Red waarschijnlijk toch allebei zouden doodbloeden. Ik had ze dan wel makkelijk kunnen helpen maar mijn magie leek wel op te zijn. Ik besloot op bed te gaan liggen, ik moest weer wat energie krijgen. Nog snel zocht ik in mijn sieradenkistje mijn moeder had me ooit een ketting gegeven waar je onuitputtelijk je energie uit kon halen. Toen ik hem eindelijk gevonden had deed ik hem snel om. Ik draaide me voor de laatste keer naar het raam en liet de wonden van Red en the Huntsman op een magische manier verdwijnen. Daarna sloot ik mijn gordijnen en hiermee sloot ik me ook van het groepje af. Ik plofte op bed en viel daar in een diepe slaap, en die slaap die had ik nodig.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."