RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 2 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Jo Mari Gold

'Snowwhite.' zei Rumple na even gedacht te hebben, ik keek hem verbaast aan, "Ja, en ze wil ons zeker helpen..." zeg ik sarcastisch,
"Volgens mij is ze even goed tegen jou dan tegen Regina..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

The Huntsman

Ik zie alles weer opnieuw voor me. Regina komt mijn kant op en probeert me te verleiden. "Het hart van een Snow White." zegt ze tegen mij. Met de uitrusting die ik van Regina kreeg volg ik Snow White met haar wandeling. "Je bent niet één van mijn vaders bewakers." merkt ze op. "Waarom niet?" vraag ik haar. "Alle bewakers hebben mij gecondoleerd met zijn verlies, behalve jij..." het was waar wat ze zei. Was ik nu betrapt? "Gecondoleerd." zeg ik dan toch maar. Al snel kwam er een achtervolging en raakte ik haar kwijt. Waarom moest ik het ook met dat harnas doen? Deze trok ik uit en ik had al snel Snow White gevonden. Ze zat huilend op een steen en deed geen moeite om weg te komen. "Wil je dit aan Regina geven?" vraagt ze. Ik lees de brief en merk dat ik medelijden krijg met haar. Gek genoeg word het er uitrukken van mijn hart overgeslagen, maar daar had ik vaak genoeg over nagedacht. In mijn cel kijk ik naar buiten en zie ik een paarse wolk op het kasteel afkomen. "Wat is dat?" mompel ik zachtjes. Ik sluit mijn ogen om mijn ogen te beschermen tegen de wolk, maar wanneer ik deze open doe lig ik naast Regina in bed. Het kasteel was verdwenen en ik zat in haar huis van Storybrooke. Ik voel dat ik iets onrustiger word in deze... Ja hoe moest ik het noemen? Droom? "Wat doet u in het bos?" vraag ik aan Gold. Ik zie hem met een short een schop lopen. Hij verteld dat hij van tuinieren houd. Hij vraagt aan mij wat ik doe en ik vertel over de droom van de wolf, Omega. "Voorzichtig Sheriff, dromen kunnen wel iets vertellen over een ander leven." hoor ik hem zeggen. Opnieuw kwam er een kleine tijdssprong. "Nee Regina, ik verlaat je niet voor Emma. Ik verlaat je voor mezelf. Ik moet weten wie ik ben... jij en ik gaan niet samen." Regina probeert mij over te halen, maar dat lukt niet. Ik ga samen met Emma naar het bureau en help haar met haar wond. "Dankjewel Emma." zeg ik. "Dankjewel waarvoor?" vraagt ze. "Dat je me het hebt laten herinneren." vlak voor de zoen val ik neer op de grond en wordt alles zwart.
Gel genoeg blijft het niet zwart. Mijn ogen schieten open en ik zie dat Red naast me zit. "Wat doe ik hier?" vraag ik verbaast. Ik heb het vrij warm en voel dat ik aan het zweten ben.

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

The Huntsman zijn ogen schieten open. Hij heeft duidelijk liggen dromen, want hij ligt badend in het zweet. "Wat doe ik hier?" vraagt hij verbaast. 'Huntsman je bent wakker! Hoe voel je je?' Snel pak ik een schone natte doek en leg het op zijn voorhoofd. 'Doe maar rustig aan,' ze hebben je flink geraakt. Kom, eet wat. Let niet op mijn kookkunsten,' ratel ik door.

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin

'Ja, en ze wil ons zeker helpen...' zei ze sarcastisch ik grinnikte. 'Volgens mij is ze even goed tegen jou dan tegen Regina.' ik knikte, dat klopt ja. 'Dat is waar, maar ik kan haar hart eruit rukken natuurlijk .' ik grijnsde en keek Jo met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'En anders moeten we Eliana maar terug halen en de hulp vragen aan Odin en Linde.'

Jo Mari Gold

'En anders moeten we Eliana maar terug halen en de hulp vragen aan Odin en Linde.' ik balde mijn vuisten,
"Je blijft van Eliana en Odin af! Ze hebben het fijn samen!" beet ik hem toe, ik had zin om hem te slaan, heel veel zin, ik liet mijn magie te werk gaan waardoor Rumple naar achter viel.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Je blijft van Eliana en Odin af! Ze hebben het fijn samen'!' beet ze me toe voordat ik iets kon zeggen viel ik naar achter woedend stond ik op en toverde ik een armband om haar pols zodat ze geen magie meer kon gebruiken. 'Ik wilde het ze dan ook gewoon vragen! ze hebben een keus.' ik liep dreigend naar haar toe. 'Je hoeft niet gelijk magie te gebruiken als je niet weet wat ik bedoel...' ik liep naar de raam en keek naar de bos, ik vroeg me af waar Eliana was.
'Wil je nou mee naar de kerkhof of niet?' ik draaide me naar haar om.

Jo Mari Gold

Rumple stond woedend op en toverde mij de armbanden om. Boos keek ik hem aan, 'Ik wilde het ze dan ook gewoon vragen! ze hebben een keus. Je hoeft niet gelijk magie te gebruiken als je niet weet wat ik bedoel... Wil je nou mee naar de kerkhof of niet?' ik knikte, maar toen kreeg ik ineens een geweldig plan in mijn hoofd, ofja, geweldig ik weet het eigenlijk niet zo goed,
"En wat nou als je bij Regina die armbanden omdoet, haar hart eruit pakt en haar zo overmeesterd?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'En wat nou als je bij Regina die armbanden omdoet, haar hart eruit pakt en haar zo overmeesterd?' vroeg ze, ik knikte. 'Dat is een uitstekend idee.' ik grijnsde. 'Dat gaan we inderdaad doen.' voor het eerst in haar hele leven was ik trots op haar en dat was dan ook te zien aan mijn gezichts uitdrukkingen. 'Zeg weet jij al of hun kind is geboren? doormiddel van magie ofz?' vroeg ik nieuwsierig.

Jo Mari Gold

'Dat is een uitstekend idee.' zei Rumple en grijnsde, ik keek hem verbaast aan, Ik? Een goed idee? 'Dat gaan we inderdaad doen.' ik keek hem aan, hij leek duidelijk trots, en dat deed me goed. Voor de eerste keer was hij trots op mij...
'Zeg weet jij al of hun kind is geboren? doormiddel van magie ofz?' ik keek hem aan, wou hij dat weten?
"Volgens mij niet maar wel erg zwanger..." ik keek hem doordringend, "Wattan?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Volgens mij niet maar wel erg zwanger, wattan.' vroeg ze. Ik schudde zachtjes mijn hoofd en grinnikte.
Gewoon een vraagje, belangstelling het is wel mijn dochter en kleinkind.' ik keek haar even aan. 'Wees niet bang ik doe ze heus niks als hun kind geboren is.' zei ik er snel achteraan voordat ze zou denken dat ik ze iets zou doen. 'Misschien alleen een kaartje sturen.'' ik liep daarna naar de deur toe. 'Kom we gaan alvast naar de kerkhof.' zei ik zonder om te kijken,

Jo Mari Gold

Ik rende even achter Rumple aan tot ik naast hem stond,
"Is goed, maar wil je dan wel deze vervloekte banden van me af halen?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltski
Ik deed een hand omhoog waardoor haar armbanden verdween ik deed hem weer omlaag en ik liep door. 'Waag het om magie op mij te gebruiken.' Zei ik tegen haar weer deed ik mijn hand omhoog waardoor er mist om ons heen verscheen we beide verdwenen en verschenen op de kerkhof.

Jo Mari Gold

Mijn armbanden verdwenen en we kwamen op het kerkhof. Ik keek even om me heen,
"Woow, hier is het cool!" zeg ik en ga op een grafsteen zitten.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

The Huntsman

'Huntsman je bent wakker! Hoe voel je je?' ik kijk om naar Red, die een nat doekje pakt en deze op mijn hoofd legt. 'Doe maar rustig aan, ze hebben je flink geraakt. Kom, eet wat. Let niet op mijn kookkunsten,' ik voel even aan mijn hoofd en kijk naar het kommetje wat naast het bed staat. "Breng mij het hart van Red." hoor ik opnieuw door mijn hoofd. Het was een opdracht waar ik nog steeds niet in was geslaagd. Ik kijk om me heen, maar zie geen bruikbaar wapen. Tot ik mijn eigen uitrusting in het hoekje van de hut zie liggen. Red hield me nu nog teveel in de gaten dus ik moest mijn kans afwachten. Ik neem een slok van de soep, maar spuug het gelijk weer uit. Ik kijk half lachend naar Red. "Je zou kok moeten worden."

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

The Huntsman kijkt even naar het kommetje soep en neemt vervolgens een slok. Direct spuugt hij het weer uit. Half lachend kijkt hij naar mij. "Je zou kok moeten worden." Ik geef hem plagend een duw. 'Ik weet zeker dat dit het recept was van Granny, maar ik heb denk ik ook nog wel een stukje brood liggen.' Ik pakte het kopje soep van hem aan. Voor de zekerheid nam ik een slok, maar trok direct een vies gezicht. 'Je hebt gelijk,' lachte ik. Ik liep naar de keuken om de soep weg te gooien en een plakje brood met kaas klaar te maken.

---

When you believe your dreams come true